Þjóðviljinn - 25.10.1957, Side 11

Fösiudagur 25. október 1957
ÞJöÐVILJINN
(11
Leclc Fischer:
ég færi þanga'ö. Ég fékk heimsókn. og hún hefur kom-
ið mér til aö hugsa margt.
Þaö var frú Þrúða sem kom akandi framhjá í nýjum
bíl sem sonurinn stýröi. Og þar sem hún vissi að ég lá
á Friðsældinni, þá langaöi hana til aö líta til mín
og vita hvernig mér liöi.
Slíkt og þvílíkfc getur frú Þrúða gert meö aðdáunar-
verðum glæsibrag. Stundum liggur viö að maöur öfundi
hana af þessu kuidafasi, þessum hæfileika til að hjúpa
sannleikann og iáta smápúka lyginnar fága öll orö,
svo að þau gjitra eins og votir steinar.
Þau komu í flunkunýjum bíl. Sá gamli var oröinn
svo af sér genginn aö þaö var tími til kominn að
skipta á honum og öðrum, ef fá átti skaplegt verö fyrir
skrokkinn. Og þeir peningar uröu aö ganga tíl kaupa
á nýjum bíl. Annars fehgi maöur bara nokkra aura sem
ger'öu gys aö manni. Þaö var sonurinn sem útskýröi
þetta allt fyrir mér. Hann vaknaði beinlínis af dvala
og varö viðkunnanlegur og þægilegur ungur maöur
méðan hann talaöi um bílinn. Ég held að ungt fólk
hafi fengiö sama glampann í augun í garnla daga þegar
þaö talaöi um Turgenjev. .
En í gamla daga haföi Tómas aldrei efni á nýjum bíl,
þótt frú Þrúöa hafi róið aö því öllum árum í mörg ár.
Ég sá sigurbros bennar þegar hún sýndi mér hann. Og
ef til vill var þaö mér aö kenna. Okkur vantaöi svo
margt annað sem var nauðsynlegra en nýr bíll. Ég
skil hina sigrihrósandi gleöi hennar. Þaö varö alltaf
aö vera ég sem streittist á móti og það var vanþakk-
látt verk. Mér fannst ég oft vera eins og ströng móöir,
sem leyföi ekki syni sínum aö eyöa peningum, þegar
Tómas stakk vingjarnlega upp á kaupum á einhverju
nýju. Hann heföi getaö gert þaö sem honum sýndist.
Hvers vegna á ég aö gjalda þess aö hann var veiklund-
aöur maöur?
Og um leið og viö gengum framhjá þessum glamp-
andi, dauða hlut, varö mér hugsaö um sérstakt kvöld,
þegar viö Tómas vorum ein saman í framandi borg.
Ég man svo greinilega eftir því, vegna þess að þá fór
hann aö tala um konuna sína. Við höfðum farið í ferða-
lag til að líta á verksmiöju, sem honum bauöst til
kaups, og ég átti að fara meö til aö taka ákvorðun um
hvort viö ætturn aö kaupa eöa ekki. Hann þoröi ekki
aö taka stórar ákvarðanir nema ég væri með. Ég var
hin fjárhagslega samvizka hans.
Vi'ö sátum í. einmanalegri pálmastofu gistihússins,
fjarri okkar venjulega umhverfi. Nokkra klukkutíma
vorum við ekki húsbóndi og bóklialda,ri, heldur karl
og kona. Augu konu hans hvíldu ekki á honum, og viö
þaö varö hann frjálslegri og lífmeiri, hann hafði losnaö
úr viöjum vanans og horfði á mig nýjum augum. Eða
þá aö hann uppgötvaöi fyrst þetta kvöld að ég haföi
breytzt. Leiöir okkar Hálfdáns höfðu skilizt og ég var
ung og ein. Annar karlmaður haföi snert mig og þarna
sat einn bræöra hans og haföi hugboð um það. Slíkt
gerir konu ööru vísi. í augum sumra karlmanna verö'-
ur hún eftirsóknarverðari einmitt þess vegna.
' Tómas sagði mér frá hjónabandi sínu, útskýröi þaö
vingjarnlega. Hann rótaði ekki upp í neinu, því aö
hann hefur alltaf verið hreinleg sál, en hann var dálítiö
dapur. Hann þurfti á huggun að halda, þótt hann bæöi
ekki um hana, Hann sagöi frá þeim árum þegar hann
var píndur til aö græöa peninga, vegna þess a'ö frú
ÞrúÖa hafði þörf fyrir þessa heims gæði. Og frá löng-
un sinni til aö fara sér hægt og rækta garöihn sinn.
Þeirri löngun hefur hann aldvei fengiö fullnægt. Þaö
hefur aldrei verið neinn eftir þetta kvöld, sem nennti
að hlusta á tal hans um tómata og bústin grasker.
Viö höfðum um svo margt aö Jtjjlfi, ikvöld, Ein-
manaleikinn í hiaum. .ókunna bæ leidd^ qkþur sanian.
Og viö genguni aö lýút^ni-^^Miiltl^iI^’-hefbergja
okkar. Snennan i^illi .pkkar^jyóksþ í-hröngri lyftunni.
Ég 'heföi'-iétÍU.Hléýiiutiig'jJB&jg! ííéflft; jjéfet- fram
höndina. En ég gerði bað ekki. Hanni,var..eiginmaöur
ánnarrar konu. Hvaö haföi ég viö hahn áö gerá? Ég
get svo sem verið iireykin eftirá, Én hefði liahn veriÖ'
áleitnari, hvaö þá? Heföi ég ekki auðveldlega getaö
sigraö frú Þrúðu? Var ég eiginlega ekki eina konan sem
hefði getað tekiö hann frá henni.
Morguninn eftir vöknuðum við í þeirri dagsbirtu,
sem rýfur alla töfra. ÞaÖ hafói ekki verið; neitt. Gern-
irigar nokkurra næturstunda gufuöu upp. Viö fór'um
aftur á skrifstofuna og héldum áfram aö græöa pen-
iriga handa frú Þrúöu. Þaö varö ekkert úr kaupum á
vérksmiöjunni. Hún þurfti að fá ný svefnherbergis-
húsgögn þetta ár, og hún fékk þau.
Meöan við gengum yfir grasiö til aö komast \ipp
1 predikunarstólinn og horfa á útsýniö, talaði frú
Þrúða um fyrirtækið og þær framfarir, sem oröið höfðu
við komu Gustavsons. Gustavson hafði verkaö á alla
eins og rafstraumur. Einnig á manninn hennar. Hann
var næstum orðinn óþekkjanlegur, og nú vonaöi hún
að ég fengi ánægju af samstarfinu þegar ég kæmi aft-
ur. Hún vildi alls ékki trúa því aö ég færi kannski.
Ég þagöi við þessu, því að hvaö gat ég sagt. Hún var
í fallegum, flegnum skóm meö blárri bryddingu og ég sá
hvaö þessir skór gengu rólega og örugglega yfir græn-
gresiö. Hún vissi i-eyndar jafn vel og ég hvaö geröist á
skrifstofunni, þegar okkur Gustavson leriti saman fyrir
alvöru. Eöa það taldi ég víst. Ég hafði ekki ástæöu til
að halda annað. Tómas hefur aldrei fyrr getaö þagaö,
og hún hefur alltaf haft þolinmæði til aö bíöa þar til
hann létti á hjarta sínu.
— Já, hér er sannalega hrífandi útsýni. Frú Þrúöa
sagði einmitt það, sem ég hqfði búizt viö af henni,
þegar við komum upp: — ViÖ gætum kannski setzt
andartak. Hún benti á bekkinn og viö settumst. Ég
teiknaöi í mölina með vinstri skóhæl Og komst aö raun
um áö ég vár taugaóst-yrk og varð aö stilla mig, Allt í
einu flaug mér þaö í hug; Hún er komin til að fá aö
ýita álit mitt á Gustavson. Nú er hún farin aö þekkja
hann dálítið, en hún er varfærin kona, Hvers vegna
semur Gustavson og Niedermánn ekki? Er eitthvað
athugavert viö þennan mann?
— Og þér saknið sjálfsagt skrifstofunnar. Hún var
engilblíö og brosti ungu brosi. Hún heldur sér óneit-
anlega vel. Engurn dytti i hug að hún ætti uppkominn
son, sem sæi hana í fyrsta skipti.
— Ó já. Ég teiknaði T í mölina og eyðilagöi þaö aft-
ur, Viö Tómas hefðum þurft aö vera ein um þetta.
Þarna voru bláu skóinir. ViÖ hefðum gjarnan Iiaidið
áfram árum. saman að útvega peninga fyrix* bláum
skóm.
Og ég gat upp á fleiru rneðan við sáturn í sólskin-
inu og horföum á máva, sem sveimuöu um í biörtu loft-
inu: hún hefur meiri peninga handa á milli núna.
Húsnæðismiðiunin,
Ingólfsstræti 11
Sími 1-80-85
Framhald af 6. síðu.
verki. Það þarf áræði til að
leggja í slíkt fyrirtæki því
undirbúningur allur kostar
mikið fé, en undirtektir bafa
orðið slíkar að engu þarf að
kvíða með afkomuna, og
ábyggilega verður drjúgur af-
gangur, sem allur rennur
í sjúkrahússsjóðinn. Það þarf
heldur enginn að sjá eftir að
eyða sinni kvöldstund við að
horfa . á Gullna hliðið, hvort
sem ér á Selfossi eða áhnars-
staðar þar sem það verður'
sýnt.
Og að endingu skal þesá ‘
getið, að hú er í fullum gangi
liappdrætti tii stuðnings þess-:
um sama sjóöi, og verður
dregið í því fyrsta vetrardag.
Skora ég á alla þá sem þess-
ar línur lesa að kaupa miða;
og þá fleiri en einn. Þeir fást
víða beggja . megin Hellis-
heiðar. —-- S. T. .
ÚtbreiSiS
PjOOYiijann

Ragmagnsleiðslur, ístungur
cg fatningar má ekki bleyta
þegar á hreingerningu stendur,
heldur á að þurrka af því með
þurrum ldút. Flugublettum má
ná af rafmagnsperum með
sprittklút og síðan eru þær
þvegnar úr sápuvatni, en látið
perurnar ekki niður í vatnið,
því a.ð málmurinn má ekki
fclotna.
Flugúblettum má ná af mál-
verkum og römmum með því
að nudda blettinum með sund-
urskornum lauk. Þurrkið yfir
með hreinum klút, undnum úr
volgu vatni.
Trévqrk í eldhúsi verður oft
fitugt. Það hlífir málningunni
og gljáinn helzt,- ef tréyerkið
er þvegið úr blöndu af stein-
oliu og vatni, 1 hluti oliu á
móti 2 hlutum vatns. Éftir
þvottinn er þurrkað, mcð hrein-
um klútum.
Píanónótur úr bílabeini eru
hreinsaðar úr sprit'ti og fágað-
ar með hreinum klút.
Fótaböð í köldu og heitu
vátiö' á víxl: hafa mjög- g.óð
úhrif á jireytta óg auma fætur.
Þ|ir'':sem~'stánd:a" áHán dáginn
háfl?’'oít!Í^yoí,íftikrá'/''Ötíríí í fót-
uiiúm á' kvöldin að 'þeir -teiga
óirtö'gúltegt rtieð að sofha. Fóta.-
böð ráðá' bót ' á því ög fyrin-
fíöfnin er tiltölulega lítil mi'ðað
að við hinn góða árangur.
^ítammtöfliirog
Vítamíntöflur eru alveg eins
,,hættulegar“ og brjóstsykur,
sagði danskur læknir í fyrir-
lestri fyrir nokkru. Er brjóst-
sykur þá hættulegur ? AÖ sjálf-
sögðu er hann ekki eitraður,
en hann er bara hitaeiningar-
gj&fi og auk :þess skaðiegur
fyrir tennurriar. Vltáiiiintöflur
eru hættuíegar of j.ær eru not-
aðar í hugsunarleysi 'o'gfí- allt-
of rikum riiæii. Á:f einskærri
umhyggju gefa suinar fnæður
bö.rftúfii síhum sterkar 'bíönd-
'ur í skeiðátáli í stað þtess að
gefa þau inn í dropatali, og
'tmsm m
kragan
Óhreinn kápu- eða frakka-
kragi er alltaf óskemmtilegur.., .
Hann getur iika borið óhreinindi
yfir á hreinar blússur eða
skyrtur. Það .er þó ekki mikil
fyrirhöfn að lireinsa hann, þeg-
ar út í það er komið.
Fyrir hreinsunina. þarf að ‘
bursta kragann vel. Á dökkan
kraga er notað tetraklórkol- ý
efni. Það verður að væta krag-
vel, alveg út að saumum, og
síðari er hann nuddaður yel,Jí
þar til hánn er næstum þiurr:
Gætið þess að kraginn vökni ;
allur, svo að hann verði ekkí
flekkóttur. Þegar hreinsivökv- !
inn er alveg gufaður upp er
kraginn pressaður með deigurn
klút. Munið umfram allt að'°
standa við opna glugga og helzt 1
í dragsúg, því að gufurnar frí
tetraklórkolefni eru mjög déýf^
andi.
Ljós kragi verður fallegfFsð1 ’ :
notað á hann benzól, en það ei'
afar eldfimt. Maður verður 'áð'
standa við opna glugga og
hella aðeins litlu upp í einu. Að-:
ferðin er hin sama og áðúr vár' "
lýst. . »
barnið gétur Veikzt a£ því.
Það á ekki að gera of mikiö
af því' að notá vítaminsamsetn-
'ifigar og þkð má ekki' sláka á "
kröfunum um vítamínianihald
fæðunnar.