Þjóðviljinn - 13.12.1957, Blaðsíða 11

----Föstudagur 13. desember 1957 — ÞJÓÐVILJINN — (11
»•••••••••« hugsaö sér. Eg yröi aö sofa á ákvöröun minni. Eg tók
þetta allt of létt.
Leck Fischer: — ES' veit þetta allt, svaraöi ég. Léleg staöa er betri
en engin staöa, þaö er hægt aö seg.ja svo margs konar
slúöur, en nú vil ég vera laus viö þaö. Nú fyrst fæ ég
leyfi.
— Nú, ætlaröu þá aö gifta þig. Mads glápti. Næstum
allan daginn hefur hún þurft aö glápa á mig tómlega,
heimskulega undrandi.
— Ja, hver veit. Eg gaf henni þessa lit-lu uppörvun í
asta og nú iörast ég þess. Tómas urraði eitthvað bak
við mig, en ég sneri mér ekki við.
— AÖ vissu leyti er þetta oröiö nýtt fyrirtæki. Við verö-
um aö sætta okkur við það. Unga fólkið hefur lika sinn
rétt. Og nú hefur oröið ósamlyndi milli Gustavsons og
yðar. Það þarf alltaf tvo til ósamlyndis. Hann er alls
ekki eins afleitur og þér haldið. Og hann er duglegui.
Þaö vitum við. '
Tómas bar blak af hinum unga vini sínum, en honum
fórst það ekki vel úr hendi. Ef til vill var hann líka að
reyna að sannfæra sjálfan sig og þurfti sannfæringar
VÍð. 'vó
Eg afþakkaði líka heimboð hjá honum, og þó var hann
alveg viss um aö frú Þruðu þætti gaman að hitta mig.
Hann hafði sjálfsagt rétt fyrir sér, en ég afþakkaði sem
sagt. Eg fór eins og kenjóttur krakki, sem er vonsvikinn
yfir því að þurfa aö fara af leikvelli, þár sem það hefur
skemmt sér guðslangan daginn og verður nú að fara, af
því að aðrir koma og eiga aö leika sér líka.
Onsgaard horföi á eftir mér dauf í dálkinn, og ég er
enn aö furða mig á því. Þaö hefur ýmislegt gerzt á Vistol
sem mér- er ókunnugt um, en það kemur mér ekki við
lengur. Eg hef kvatt fyrirtækið og fengið margra mánaða
laun, og um það er ekki meira að segja. Eg vildi ekki
afþakka þeningana. Eg gat ekki unnt herra Gustavson
þess gróöa. Han^. konr í heimsókn meöan ég var hjá
Tómasi, en hann * fór aftur án þess að líta inn. Hann
hringdi bara og skiptist á fáeinum oröum viö Tómas.
Hann ætlaöi ekki aö bætast í félagsskapinn og við rædd-
um ekkert um hann.
Heima sat Mads og beið meö nautasteik og tárvot augu
í tilefni dagsins. Hún skildi ekkert í að ég skildi þola*
. þetta og hún var kyrr klukkutíma lengur en hún hafði
veganesti. Eg lét hana fá það til umhugsunar þetta langa
kvöld, sem hún hefði átt að verja meðal kærra vinkvenna
á Friðsældinni eftir fræðandi safnheimsókn. Nú þarf
hún ekki aö örvænta fyrstu dagana. Hún getur hugsaö
um Hálfdán og mig og hjónaband okkar. Eg sá aö hún
fann til öfundar og það fór hrollur um mig.
Því aö mig langar til að trúa. Mig langar til að vera
eins einföld og barnaleg og Mads, heyriröu þaö. Hálfdán,
mig langar til að treysta þér. Nú geturðu fengiö mig, ef
þú vilt. Eg á heimanmundinn og peninga fyrir smámun-
unum öllum, sem ung heimili þurfa á að halda. Hitt
veröur þú aö leggja til. Viltu þaö?
Eg hringi til þín bráðlega, því að ég þrái ósegjanlega
aö heyra rödd þína.
XXIII
Eg hef átt kyrrlátan morgun í rúminu og friösælt
síödegi með frú Recamier og sólskininu og rykkorn-
unum sem dansa í sólargeislunum, því aö það er erfitt
aö halda fjörutíu herbergjum hreinum, þegar ekki er
næg húshjálp. Eg fór aftur til Friösældarinnar meö
kvöldlestinni og ég tók leigubíl heim. Eg heföi getað
komiö við hjá Hálfdáni, en ég geröi það ekki. Ejlersen
tók á móti mér og fylgdi mér upp og vildi endilega
færa mér hinn eilífa tebolla, en ég stóðst einnig þá
freistingu. Ef til vill heföi portvínglas veriö betra, en
þaö vafc’ dimmt hjá Elísu. Eg varö að fara í rúmiö meö
þurrar kverkar.
Og svo lá ég andvaka hálfa nóttina. Eg haföi svo
^m um margt aö hugsa. Þaö er útkljáö mál að ég
v^'in ekki degi lengur fyrir Vistol. Eg vil ekki koma

Mirniingarorð
Framhaid af 6. síðu.
,,því jafnvel í fornöld •sveif hug-
ur eins "tiátt ög hvar er þá
nokkuð sem vinnst?“ En hann sá
þetta allt frá sjónarmiði eilífr-
ar framþróunar og hafði þjarg-
fasta trú á henni. Honum lá
ekkert á, hann gat vel beðið. En.
hann var ætíð reiðubúinn að
„heilsa með fögnuði vagninum
þeim, sem eitthvað' í áttina líð-
ur.“
Og nú ertu farinn, gámli vin-
ur. Eg fæ nú ekki oftar að heyra
góða ívitnun í búðinni þinni.
Eg' hef enn ekki hugsað mikið
um neinar sérstakar vistarverur
annars heims. En ætti ég ein-
hverra góðra kosta -vöi þar,
mundi ég kjósa að . ganga til
þinnar búðar og heyra, hvað þú
hefur þá að segja um' Þorstein
Erlingsson, Stephan G. og fleiri
andans menn.
Farðu vel, lifðu heitt, og þökk
Íyrir kámfý]^öi^.ltÉ>|.Íðin varð
merkilegum jTianqi, ,rikari með
lífi þínu, manni sem heimurinn
hefur þörf fyrir i dag.
Stcinn Stéfánsson.
Táiiisliáái8 lá
egypzk vopn
Bourgiuba, fors.eti Túnis, sagð;
í gaer að til Túnis hefði borizt
vopnasending frá Egyptalandi.
Var um ab .r.æða 2.000 riffla og
nokkra sprengjukastara.
DRÆTTI VERÐUR EKKI FRESTAÐ - GERIÐ SKIL STRAX
ÞÚ ÁTT VINNINGINN! HAPPDRÆTTI ÞJÓÐVILJANS
iíí ’’7.... .'r. ■