Þjóðviljinn - 19.02.1958, Blaðsíða 11

Miðvikudagur 19. febrúar 1958 — ÞJÓÐVILJINN — (11
TrMrilxniiixri i.
ERNEST GANN:
mu« i iwm i uu «
Sýður á keipum
42. dagur.
„Þú ert yngstur af okkur öllum, Tappi“.
„Ef ég get einhvern tíma —“
„Eg er að flýta mér, Tappi. Sé þig seinna“. Carl gekk
burt í skyndi. Hann gleymdi Tappa næstum sam-
stundis. Hann var að hugsa um fyrirmæli Brúnós og
hve auövelt yröi aö fara eftir þeim.
Fafa í pósthúsiö í Trúboöastræti — flýta sér ekkert
þangaö og gefa sér góöan tíma þar. Taka lykilinn sem
hann fékk þér og opr.a póstbox tuttugu og siö níutíu og
fjögur. Taka út pakka á stærð viö sígarettukarton. Hann
væri innpakkaöur og bundiö utanum hann og skrifaö
á hann til Harolds Sweeney. Stinga pakkanum undir
handlegginn og fara í bió, hvaöa bíó sem væri. Finna
sæti, eins afsíðis og u.nnt væri og onna pakkann. í hon-
um væru litlir pakkar á stærö viö tepoka. Taka tíu
poka úr pakkanum og vefja aftur utanurn hann. Sjá
alla myndina, gleyma því ekki, fara síðan meö pakkann
á pósthúsiö aftur. Setja hann aftur í póstboxið. Fara
síöan með lit'u pokana og afhenda einn í hvert heim-
ilisfang á listanum sem Brúnó fékk þér. Segia fyrst aö
þú sért frá Vestur Sölufélaginu og gættu bess aö fá
fimmtíu dali í reiöufé áöur en þú afhendir pokann.
Spyrðu engra spurninga og svaraöi engum. Og fvrir allt
þetta strit og erfiði var hlutur hans tvö hunöruö dalir.^
Hvaö var í pckunum >
„Fyrir tvö hundruö dali ætti þér aö standa á sama“,
sagöi Brúnó og hann haföi alveg rétt fvrir sér.
Síðan kom. viðbótarverkefni, persónulegt verkefni,
eins og Brúnó hafði sagt. Fara í íbúð á Símahæð. Til
Connie Thatcher. Þegar þangaö kæmi áttirðu fvrst af
öllu aö afhenda henni hundraö dali. Segia aö það væri
frá Brúnó til að borga þvottareikninginn. Hún mundi
skilja þaö. Þú gætir líka sagt henni að hafa engar
áhyggjur, Brúnó liöi ágætlega.
„Þú ættir að vera búinn aö öllu og kominn um borö
um miðnætti “ sagöi Brúnó. „Vektu mi°' þegar þú kem-
ur. Mig langar aö heyra livort allt er í lagi meö Connie.
Hún er* gömul vinkuna mín“. Allt í lagi. Fvrir þetta
kaup gat Brúnó komiö meö miklar eða litlar útskýr-
ingar eftir þvi sem honum sjálfum sýndist.
Þaö þurfti ekki mikil heilabrot til að gizka á hv?ð
væri í pokanum. Ef Brúnó hélt aö hann væri að gabb’
Carl Linder, þá skjátlaöist honum. Þaö skipti engu má1
til eöa frá. Aöalatriöiö var aö fá tvö hundruö dali í lói
ann og hafa brek til aö njóta þeirra. Aö viðbættum
hlut hans á bátnum, þá yrði upphæöin á aö gizka þrjr
hundruð dalb’ á viku Ekki svo afleitt fyrir tuttugu og
fimm ára garnlan pilt.
Carl fór framhjá stálverksmiðiunum viö Francisco
stræti. Þrátt fyrir rokið og rigninguna voru risastórr
dyrnar, sem mynduöu útveggi hússins opnar upp á gátf
Hann stóð og horfði á mennina sem unnu þarna viö
vélarnar. Andlit þeirra voru óhrein og föl undir sterkum
rafmagnsljósunum, og jafnvel ungu mennimir, sem
virtust vera á aldur viö Carl, virtust þrevttir. Þaö var
von — þessir uular. Þeir voru næstum, en þó ekki alve°\
eins milriir aular og krabbaveiðimenn. Þaö var ótrúlegf
að þeir sæju nokkurn tima þrjú hundruð og fimmtív'
dali í einu lagi — sem eyöslufé. Þeir stóöu allan daginn
í hávaöa og látum, kengbognir viö vélarnar, eins og þær
væru þeim einhvers viröi. Þaö var kannski allt í lagi
rfýrií gomiu ménnirial Éíris ög þkfeíii þÍtín þá'vissú!þéií
ekki betur, en ungu mennirnir heföu þó átt aö sjá ljós-
týru. Þeir áttu aö vita aö þaö voru aöeins aular sem
unnu erfiðisvnmu — og líkurnar til þess aö þeir yröu
varaforsetar, eöa hváö það nú var sem þeir ætluðust fyr-
ir meö þessu striti, voru álíka miklar og til þess aö ó-
breyttur hermaður ýröi hershöfðingi í hernum. Þannig
gengur það ekki fýrir sig, fíflin ykkar. Þaö er alveg
óþarfi fyrir ykkur áö strita svona. Þiö getiö látiö ríkiö
sjá fyrir ykkur eöa þiö getiö sýnt hugvit eins og Brúnó
Felkin — eöa Carl L.nder.
Þegar dagurinn var liöitin, komst Carl aö þeirri niður-
stööu að afhending pokanna væri auöveldasta verkefnið
sem hann hefði nokkru sinni fengið í hendur. Sam-
kvæmt nafnalistánuin kom hann á tvær lækningastof-
ur, síðsn í fjóra staði í Hyde stræti, þar sem fjórar
miöaldra konur tóku á móti honum. Hin heimilisföng-
in voru hvert nálægt ööru í Fillmore svertingjahverfinu.
’Allir viðskiptavinirnir virtust fegnir aö sjá manninn frá
Vestur Sölufélaginu og allir höföu peningana tilbúna.
Fimm hundruð dalir á tæpum fimm tímum. Hvílík viö-
skipti! Þetta var auðfenginn gróði.
Nú stóö Carl á horninu á móti leiguhúsinu á Kastan-
íu og Grantstræti í tíu mínútur eins og Brúnó hafði
sagt honum aö gera. Hann átti aö bíöa þangaö til hann
væri viss um að enginn hefði gætur.. á honum.
Þessi Brúnó var hi æddur viö skuggann sinn af ein-
hverjum ástæöum. Þarna var ekki nokkur sála. Enda
ekki veður til þess. Þaö var úrhellisrigning eins og
hún gerist mest í San Francisco — eins og hellt væri úr
fötu. Þaö var tilgangslaust aö híma þarna lengur.
Carl gekk yfir götuná og hljóp upp tröppurnar aö
'leiguhúsinu. Hann ýtti á hnappinn sem merktur var nr.
3 C; Thateher. Hann lagfærði bindið sitt, ýtti upp
útidyrunum og hraöaöi séjr upp stigann. Hann fór fram-
hjá opnum dvrum og gekk síöan til baka þegar hann
og óstöðuga
hatta.
hluti
Sumir halda því
hatturinn sé kórónan
— að minnsta
að ra>ða
fram ajð
verkíð
a
Myndirnar sem fylgja eru af
höttum í tékkneskri útgáfu,
eins og þeir tóku sig út á
l böfðum þeirra kvenna sem
er
r. --- — 'ÍC'
un heimsms
Framhald af 6. síðu
urinn stjórnarflokkur í Reyk. a-
vík, við hlið Sjálfstæðisflokks-
ins, ábyrgur fyrir forsetum
bæjarstjórnar, borgarstjóra og
meirihluta í öllum nefnaum.
Þetta er afrek Magnúsar Á:t-
marssonar, og hefði hann þó
einhverntíma þótt ólíkur til að
leysa þá þraut, einn á báti cg
með óvenjulegt mannfalí að
baki i nýliðnum kosningum.
En afreksmenn láta ekki allt.af
mikið yfir sér. Þeir iáta vetkin
tala.
En ónáttúra Alþýðublaðsins
er óskiljanleg. Og það er saim-
arlega ekki hvetjandi fyrir
aðra flokksmenn að duga vel
og drengilega í baráttu og
störfum eígi flokksmálgagninu
að haldast uppi að láta kulda-
lega þögn fela í marga daga
þau afrek sem bezt eru unnin -t
þágu flokksins og hugsjóna
hans.
X + Y
víða annars staðar kom kven-
fólkið þangað fyrst og fremst
til að horfa hvað á annað, en
karlmennirnir gáfu sér þó
tíma til að líta á hrossin líka.
Túrbanlaga hattur úr ljós-
bláu velour er skreyttur upp-
hleyptu bandi úr sama efni.
Mynstrið á hatti og kjól er
samsvarandi.
kosti þegar ufn voru til staðar við Chuchle-
svo umbreytanlega veðreiðarnar í Prag. Eins og
Bálför eiginkonu minnar,
MARGRÉTAR JÓNSDÓTTUR,
fer fram frá Fossvogskirkju, föstudaginn 21. febrúar,
klukkan 1 30 e.h.
Blóm og kransai' vinsamlegast afþakkað. Þeim, sem
vildu minnast liinnar látnu, er bent á líknarstofnanir.
Björn Björnsson
Hatturinn
Hann er úr hvítu velour, en
líka má geta þess að stór-
I treyjan er úr þykku, marín-
aðalatriðið. bláu ullarefni með gljáandi
hnöppum og hann fer vel við
þrönga, ljósgráa pilsið.
Þessi sérkennilegi tékkneski
sumarhattur er úr gerviefninu
silon. Hann er til í mörgum
daufum litum.
ÞEGAR ULL OG NÆLON
VERÐUR „SÓLBRENNT“
í ýmiss konar sápur x>g
þvottaefni er nú settur blámi*
— áður fyrr notuðu húsmæð-
urnar taubláma eða blákku sem
tók gulleita blæinn af tauinu.
En ef þvotturinn er látinn
! hanga of lengi í sólskini, upp-
litast bláminn og það er því
ekki æskilegt upp á blæinn á
I þvottinum að hann hangi of
lengi í sólskini. Ull og nælon
má' alls ekki þurrka í sólskini,
það verður „sólbrennt".