Þjóðviljinn - 12.03.1958, Síða 4

3) __ ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 12. marz 1958
borgarinnar en þó einkum uppbyggingu hennar
eftir stríðið,
-----*
Tvö síðustu árin hafa kvikmyndir frá Tékkó-
slóvakíu hlotið 26 verðlaun á kvikmyndahátíðum
á Ítalíu. Kvikmyndaiðnaður Tékkóslóvakíu hefur
tekið forustuna í framleiðslu brúðukvikmynda og
náð miklum árangri á því sviði og viða hlotið
viðurkenn'ngu fyrir alþýðlegar kvikmyndir um vís-
indaleg efni.
-----*
Sovézk kvikmyndavika var nýlega haldin í Róm.
Aðalm.vndirnar, sem þar voru sýndar voru þess-
ar: Síðasta skotið, Tafsöm ferð, Don Quixote og
Asninn frá Magdana.
Á þessu ári er áætlað að 22 langar og leiknar
kvikmyndir verðj fullgerðar í Tékkóslóvakíu. Þeirra
á méðai verður fyrsta tékkóslóvaska bfeiðtjalds-
kvikmyndin. ^fnj 15 þessara mynda er söguiegt
og sótt til s^mtímaatburða. Þrjár kvikmyndir
verða gerðar í samvinnu við erlenda kvikmynda-
gerðarmenn og fjórar sárstaklega ætlaðar ung-
lingum.
Unga stúlkan við lijólið er franska leikkonan
Ginette Pigeon, sem aflað hefur sér inikilla
viiisælda upp á síðkastið. Hún er naeðal
þeirra friinsku leikara sem leikið liafa í
tékkneskum kvikmyndum.
Alexandru Sahia - kvikmyndastofnunin í Rúm-
eníu hefur nýlega sent frá sér nýja mynd sem
nefnist Minningar um listakonu. Fjallar myndin
um Maríu Fdotti, eina af snjöllustu leikkonum
Rúmena en hún lézt á síðasta ári.
Atiiði úr sovézku kvikmyndinni TaMr og Suchra.
Mynd þessi er tekin í hinn fullkonma kvikmynda-1
veri í höfuðborg sovétlýðveldisins Usbekistan og
byggð á ævagamalli þjóðsögu þaðan um elskendur
se/n ekki fengu notizt.
í Júgóslavíu vinna Júgóslavar og
ítalir nú í sameiningu að gerð nýrr-
ar kvikmyndar, sem nefn'st Bana-
tiiræði í Sarajevo. Leikstjórinn er
ítalskur, Anton.'o Pietrangeli, en að-
alhlutverkin eru ieikin af hinni
frægu frönsku leikkonu
Martine Carol (Lucretia
Borgia, Nana), bandaríska
leikaranum Frederic March
(Beztu ár ævi m;'nnar,
Sölumaður deyr) og Frakk-
anum Daniel Gelin (Hring-
ekjan, Maðurinn sem vissi
of mikið).
Frakkar og Tékkar hafa
ákveðið að gera í sam-
einingu kvikmynd undir
nafninu Súsanna. Aðal-
hlutverkið í mynd.'nni
leikur franska leikkonan
Dany Robin.
Kvikmyndafréttir frá
ríkjum Austur-Evrópu
Einn af fremstu kvikmyndaleikurum Búlgara heit-
ir Apostol Karamiteff og er kannski kunnastur ut-
an heimalands síns fyrir leik sinn í myndinni Það
gerðist á götunni. Hann mun á þessu ári leika að-
alhlutverk í tveim nýjum kvikmyndum: Uppáhald
nr. 13 og Eiður þjónsins.
------jf.
Ein .af nýjustu kvikmyndunum frá júgóslavneska
kvikmyndafélaginu Avala-Film nefnist Ef ég sný
ekki aftur. Aðalhlutverkin í myndinni eru leikin
af Olgu Spirjdonovicovu, Zoran Ritanovio og Eminu
Merimovicovu. Leikstjóri er Zika Mitrovic.
------•¥•
Á síðasta ári voru gerðar í Tékkósló\7akíu sam-
tals 682 kvikmyndir. Af þeim voru 27 langar (heils-
kvöldsmyndir), en hinar styttri heimildarkvik-
myndir, brúðumyndir, teiknimyndir og kennslu-
kvikmyndir.
------¥
Vestur-þýzka kvikmyndastofnunin í Wiesbaden
hefur nýlega veitt tékknesku kvikmyndinni Mozart
í Praha sérstaka viðurkenningu sína. Sama stofnun
hefur einnig lýst hrifningu sinni yfir sovézku kvik-
myndinni Don Quixote, sem Laugarássbíó sýndi
fyrir skömmu, eins og mönnum mun enn í fersku
minni.
------¥
■ í Póllandi eru nú starfrækt um ,8400 kvikmynda-
hús, þar af eru rúmlega 900 í borgum. Hver eín-
'stakur borgarbúi í Póllandi fer að jafnaði 13 sinn-
um í kvikmyndahús á ári, en íbúar í sveitahér-
uðurium hinsvegar aðeins 2,7 sinnum.
------¥
Búlgarska frétta- og heimildarkvikmyndastofn-
unin vinnur nú, undir stjórn Boris Miléffs, að nýrri
ijtkvikmynd sem nefnist Hin nýja Sofia. Mynd-
in fjallar eins og nafnið bendir til um höfuðborg
Búigaríu, Sofia, og lýsir nokkuð þróunarsögu
r sovézku kvikmyndinni „Sonur byltingarinnar“.
/
Sorprit — Sorpblaðamennska — Naína- og
myndabirtingar.
„KÆRI Póstur.
Sú ástríða v'rðist tröllriða
mörgu, að öðru leyti góðu
fólki, að hlaupa samstundis í
blöðin með hvaða ómerkileg-
heit, sem kunna að herja á
tilfinningar þess eða félagslega
samvizku þá stundina. Þessi
manntegund hlýtur vissulega
að vera ærið hvimleið, a. m. k
er ég oft gripinn sárri með-
aumkun með henni, einkan-
lega þegar áhugamálin virðast
ekki rísa ýkja hátt yfir það
hversdagslega og nú, þegar
þessi ástríða er farin að tröll-
ríða sjálfum mér engu síður
en margumræddum „nöldur-
skjóðum“ (sbr. Elías Mar),
þykir mér rétt að gera grein
fyrir þeim ástæðum, sem vaida
því að mér er svo þungt um
hjarta.
Margt hefur verið ritað og
rætt um íslenzka útgáfu er-
lendra- glæpafrásagna, sumt
verið fordæmt að makleikum,
enda vandséð hvaða erindi
slíkar frásagnir eiga til íslend-
inga, sem í þúsund ár hafa
orðjð að glíma við voveiflega
atburði heima fyrir og eiga
marga doðranta fulla af hroll-
vekjum, sem'standast fyllilega
samanburð við hinar erlendu,
nema hvað mál, stíll og frá-
sagnarmáti hinna íslenzku er
ólikt hugnanlegri. Enda hefur
komið í ijós, að flest þessara
rita hafa sálast úr uppdráttar-
sýki þeirri, sem landlæg er í
í íslenzkum tímaritum, jafnt
merkum sem ómerkum. Sið-
ferðispostular útvarpsins og
„nöldurskjóður“ 'smáleturs-
dálka dagblaðanna mega vart
vatni halda af hneykslun yfir
þessari sorpritaútgáfu, sem þó
er ómerkilegri en svo, að á-
stæða sé til að gera hana yfir-
leitt að umtalsefni, En það eru
önnur tímarit, sem vjrðast ætla
að skjóta hinum gifuryrtu
glæparitum ref fyrir rass, en
það eru móðursýkis- og iífs-
reynslutimaritin, sem aðallega
fjalla um brjálað kynferðislíf
og vitfjrringu á ýmsum stigum.
Þessir sneplar sem prýddir eru
myndum af kvikmyndástjörn-
um, fáklæddum og fallegum
verð ég að játa, (sé um kven-
kyn að ræða), eru sérlega eft-
irsótt lesefni telpuhnáta á
gelgjuskeiði, en yrðu fljótlega
fyrlrlitningu og fálæti að bráð,
ef þeim lesendahópi yrði bægt
frá þeim, með einhverjum ráð-
um, enda efnið og meðferð þess
svo lítilmótlegt að hliðstæður
eru vart fnnanlegar meðal
heilbrigðs fólks.
Tildrögin til þessa nöldurs
míns, eru næsta náskvld und-
anfarandi sorpritahugleiðing-
um og tjlgangurinn að mót-
mæla þeirri sorpblaðamennsku,
sem sum dagblaðanna ástunda
í dag (4. 3. ’58), í frásögn af
hryHilegum atburði í Reykja-
vík.
Eg fylgdist vel með útvarps-
deilu, þeirra Símons Jóhanns
Ágústssonar og Sigurðar Óla-
sonar í gærkvöldi og er Sím-
onj sammála í því, að glanna-
legar frásagnir af stórglæpum
séu til ills eins og aldrei rétt-
lætanlegar, sízt hér á landi í
því fámenni, sem margfaldar
áhrif þeirra. Samfélagskennd
íslend'nga er svo rík, að nærri
liggur, að manni finnst um fjöl-
skylduatburði vera að ræða og
þess vegn.a hlýtur sóðaskapur
i frásögnum af þessum atburð-
um sem gerast innan okkar fá-
menna þjóðfélags að vekja við-
bjóð hjá hverjum sæmilega
hugsandi manni. (Ef e'nhver
efast um réttmæti fullyrðingar
minnar um samfélagskenndina,
vil ég benda á viðbrögð Réyk-
víkinga t.'l hjáipar fólkinu sem
brann hjá í Herskálabúðum og
þegar telpan týndi peningun-
um). Um atburð þennan hef
ég lesið í þrem dagblöðum og
virðist mér Þjóðviljinn rata
meðalhófið bezt og eiga mikið
lof skilið. Morgunblaðið rekur
hvert smáatriði allnákvæm-
lega, en Tíminn gengur miídu
lengra en sæmilegt getur tal-
Framhald á 9. síðu