Þjóðviljinn - 18.03.1959, Síða 11

Ernest K, Ganna
Loítpóstarnir
77. (lagur.
Þegar hann kom út á götuna, var dálítil rigning. En eins
og honum var eiginlegt, hafði hann reiknað sér lágmarks-
tíma til að komast á flugvöllinn, og hann ók megnið af
leiðinni með ofsahraða og á meðan raulaði hann fyrir
munni sér: „Bara einn lítinn í lokin.“
Hann þaut út úr bílnum, skálmaði inn um flugskýlis-
dyrnar, hrópaði „Hæ“ til Eugens sem var að aðgæta flug-
vélina og ruddist inn í litlu skrifstofuna, þar sem stað-
gengill Sydneys sat ringlaður á svip og reyndi að átta
sig á póstskýrslu. Tad sagði aftur „Hæ“ og stikaði að
skápnum sínum. Hann reif af sér fötin, og þótt hann hefði
keypt þau í tilefni dagsins, hengdi hann þau kæruleysis-
lega inn hjá óhreinum samfestingi, á minna en fjórum
mínútum var hann kominn í vindbuxur, stígvél og leð-
urjakka og skellti skáphurðinni aftur. Hann stakk.afmæl-
iskökunni í jakkavasann, greip fallhlífina sína, sveifl-
aði henni fimlega upp á öxlina og næstum hljóp á skrif-
stofuna.
Gafferty sat og hallaði sér upp að borðinu.
„Hæ.“
„Halló, Tad!“
„Þú hefðir átt að vera í veizlunni.“
Gafferty hugsaði angurvær að hið eina sem hefði í
rauninni hindrað hann í því hefði verið það að honum var
alls ekki boðið. „Mér hefði verið það mikil ánægja, en
þessa dagana sef ég á skrifstofunni." Hann virti Tad fyr-
ir sér meðan hann undirritaði póstskýrsluna og hringdi
í herra Palmer til að frétta um veðrið. Hann öfundaði
Tad af því, hve starf hans var einfalt.
„Af hverju sefurðu hér? Það hlýtur að vera leiðinlegt.“
„Satt er það. En það er eins og þingið vilji ekki trúa
á framtíð flugsins. Sama gamla sagan. . . Þeir vilja ekki
samþykkja fjárveitingu. Þeir vilja ekki skilja að þetta
er það sem koma skal. Við reynum að segja hvað er að
gerast í öðrum löndum og einn góðan veðurdag verði
flugið kannski þýðingarmikill liður í vörnum landsins,
en þeim stendur á sama. Það er sama sagan á hverju ári.“
Loks bætti hann við: „En við höldum fyrir þeim vöku á
næturnar með langlínusamtölum.“
Tad yppti þreklegum öxlunum. Honum stóð alveg á
sama um þingið og póstinn og yfirleitt allt, nema það
að fljúga. Gafferty gat fengizt við þess háttar mál. Sjálf-
ur hefði hann verið hæstánægður með að snúa aftur heim
í sólskinið til grænu engjanna og hanga á hnjánum neð-
an í vélinni. Að minnsta kosti meðan honum leiddist
elcki, meðan hver dagur var ný og skemmtileg reynsla.
Hann sneri §veifinni óþolinmóður og spurði hvernig
gengi með símtalið við herra Palmer.
„Heyrðu annars,“ sagði Gafferty. „Hlustaðirðu á út-
varpið í dag?“
„Hlusta aldrei á það.“ *
„Lindberg tókst það, þessum náunga frá Robertson flug-
félaginu.“
„Tókst hvað?“
„Flaug frá Roosevelt til Parísar án þess að lenda.“
Alúðarþakkir fyrir auðsýnda samúð við fráfall föði
ur okkar og tengdaföður
GUBMUNDAR L. SIGURÐSSONAR frá Djúpuvfk.
Ingibjörg Guðmundsdóttir
Magnús Gunnarsson
Jólianna Guðmundsdóttir
Þorleifur Kristjánsson
Guðlaug Snjólfsdóttir
Þórður Guðmundssou.
Þökkum innilega auðsýnda samúð við ándlát og
jarðarför
JÓHANNESAR ÁRMANNSSONAR
frá Húsavík.
Ása Stefánsdóttir,
börn og tengdabörn.
------------------------------------Miðvikudagur 18. marz
„Hver skollinn. í hvaða vél?“
„Ryan vél.“
„Ágætar vélar það.“ Tad gekk aftur að símanum og
hugsaði ekki meira um það. Herra Palmer sagði honum
að það væri rigning og þrumuveður væri nýgengið yfir.
Hann sagði að enn sæist votta fyrir eldingum í austur-
átt. Tad þakkaði honum og hengdi tólið á.
„Hvernig verður veðrið hjá þér?“ spurði Gafferty.
Hann hefði gjarnan viljað að Tad talaði við hann. Iiann
óskaði þess að maðurinn væri ekki svona yfirgengilega
upptekinn af starfi sínu og trúaður á það — vegna þess
að hann vissi nákvæmlega hvað átti að gera og hvernig
hann átti að gera það. Hann þurfti aðeins að klifrast upp í
flugvél sína, sem smíðuð var í ákveðnum tilgangi, og stjórna
henni á ákveðinn hátt og flytja síðan hana og sjálfan sig
og farminn frá púnkti A að púnkti B. Að vísu gat ýmis-
legt óvænt komið fyrir, en umhugsunin um slíkt hélt
ekki fyrir manni vöku eða vék ekki frá manni. Þegar vél-
in var komin á púnkt B, var Tad frjálst að teygja úr sér
og sofa þar sem honum sýndist — hann gat gert ýmislegt
sem stóð ekki í neinu- sambandi við fyrri athafnir hans.
Tad og allir hinir, hugsaði Gafferty, fengu aldrei að vita
hversu hamingjusamir þeir voru í raun og veru.
„Það lítur næstum út fyrir þrumuveður,“ sagði hann
og vonaði að Tad gæfi svar. Tad átti enn eftir nokkrar
mínútur til að tala ef hann vildi. Aðeins örstutt samtal
um þetta sem Gafferty var einnig hugleikið — um flug-
vélar og veðurfar og engin og vindinn. Tad gæti ekki
talað um fjárveitingar og skatta og skuldabréf og veð.
Aðeins nokkur orð.
„Það getur vel verið! Það er óvenju hlýtt í veðri.“
Og Gafferty sá að þótt sterkur líkami Tads væri enn á
jörðu niðri, var hugur hans þegar kominn upp í há-
loftin. „Jæja. . . góða ferð.“
Tad leit upp og brosti, næstum vingjarnlega, og Gaff-
erty hugsaði með sér að þetta væri óvenjulegt af Tad.
„Þökk fyrir — Mike.“
Svo fór hann og hurðin skall á hæla honum, áður en
Gafferty gat látið í ljós gleði sína yfir að vera kallaður
Mike.
Það hefur verið reiknað út að hundrað og sextán mílna
hækkunarhraða á klukkustund þurfi til að halda jafn-
vægi á móti hagli sem sé þrír þumlungar í þvermál. En
herra Palmer vissi ekkert um það og honum stóð líka
á sama. Þess vegna tilkynnti hann Tad ekki annað en
að eldingar sæjust f austri og það hefði rignt talsvert.
Svo fór hann í rúmið, enda ber fólki að vera þar klukkan
tvö að nóttu. Orð hans skiptu heldur engu máli. Tad
hefði flogið, þótt Palmer hefði tilkynnt honum að þús-
undáraríkið nálgaðist býli hans. Það hefði ekki skipt
neinu máli fyrir þá heldur, þótt þeir hefðu vitað að
yfir Catskillfjöllunum lægi órólegt loftlag — loftslag sem
myndaði þrumuhaglél og malaði þau saman á alla vegu.
Tad var ánægður. Létta regnið sem um tíma hafði
myndað skringileg vatnsmynstur á , vindhlífinni, var nú
stytt upp. Hann fór yfir Haverstraw klukkan tvö tuttugu
og eitt og sá að göturnar voru enn votar og gljáandi í
bjarmanum frá götuljósunum. Hanri skrifaði hjá sér
tímann sem liðinn var frá því hann lagði af stað frá
Bæjarpósturinn
Framhald af 4. síðu.
vera einstaklingarnir nú á
dögum peninganna;“ J. H.
PÓSTINUM : finnst br'éfritari
taka alldjúpt í árinni, þar
sem hann talar um íslenzku
þjóðina. Ég held, að ummæli
hans eigi tæpast við um þjóð-
ina í heild, þótt finna megi
þeim stað hjá einstaklingum
og „klíkum“ ýmsum. Sam-
mála er ég honum um það,
að málvöndunareltingarleikur-
inn nálgist stundum smá-
munasemi og sérvizku, Ht-
lend fræðiorð, sem allir vita
hvað merkja og fara ágæt-
l'egá í munni á útlenzkunni,
eru stundum íslenzkuð með
slíkum harmkvælum, að fæst-
ir vita hvað þau merlcja, eft-
að húið er að íslenzka þau.
Mér finnst tungunni (íslenzk-
unni) stafa minni hætta af
þvi, þótt notuð séú óíslenzkuð
ýmis alþjóðleg fræði- og
tækniorð sem fylgja vélvæð-
ingu nútímans heldur en af
klaufalegrj meðferð íslenzkra
orða, íslenzks máls. Maður
les iðulega í blöðum greinar,
þar sem úir og grúir af mál •
villum, skakkt notuðum sam-
tengingum og hugsanavillum
ýmiskonar, þótt orðin, hvert
um sig, séu góð og gild ís-
lehzka. Og þrátt fyrir mál-
hreinsunareldmóðinn held ég,
að máltilfinning fólks fari
þverrandi, og það álít ég
tungunni ólíkt hættulegra en
notkun einstöku erlendra
orða, t. d. úr tæknimáli. orða,
sem e.t.v. eru notuð óbreyft
á mörgum þjóðtungum. Bréf-
ritari segir, að þjóðin sjálf
sé að „rotna innan frá.“ Það
þykir mér nokkuð fast kveðið
að orði. Á hinu er enginn
vafi, að því er mér virðist,
að þjóðinni er lífsnauðsyn að
ihalda betur vöku sinni en nú
er, gagnvart þeirri hættu,
liernaðarlegri, siðferðilegri og
efnahagslegri, sem stafar af
hersetúfmi 'í landinu, —
gagnvart áhrifavaldi pening-
anna.
1959 — ÞJÓÐVILJINN — (11
Rýmingarsala
Kápuefni.
Dragtaefni. '
Kjólaefni.
Fyrir liálfvirði:
peysur, barnafatnaður,
telpukjólar.
BEZT, !
Vestur.götu 3.
P L A S T-
þvottaklemmur
,í litum nýhomnar.
Járnvöruverzlun
Jcs Zimsen hi.
Gólfmottur
nýkomnar.
Járnvöruverzlun
Jes Zimsen hi
Til
liggur leiðin
RLs. Henrih Danica
fór frá Kaupmannahöfn 14.
þ.m. til Færeyja og Reykja-
vfkur. — Skipið fer frá Reykja-
vík 23. marz til Færeyja bg
Kaupmannahafnar. Næsta slcip
jfer frá Kaupmannahöfn 10.
apríl.
Skipaafgreiðsla Jes Zimsen.
Laúsn á þraut á 2. síðu.