Þjóðviljinn - 24.06.1960, Blaðsíða 6

lIís:
£) — ÞJÓÐVILJINN — Föstudagur 24. júní 1900
mrnsasœmBmmmm
þlOÐVILJINN
Útgefandl: Samclnlngarflokkur alþýSu — Sósfallataflokkurlnj^. —
Ritsttói-ar: Magnús Kjartansson (áb.), Magnús Torfl Olafsson, Big-
urður Quðmundsson. — Fréttarltstiórar: Ivar H. Jónsson, Jón
Bjarnasor.. - Auglýsingastjóri: Quðgelr Magnússon. - Ritstjórn,
afgreiðsla auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg 19. — Simi
17-500 (5 línur). - Áskriftarverð kr. 45 á mán. - Lausasöluv. kr. 3.00,
Prentsmiðja ÞJóðviljans.
arnir í sektarfenmu M
Í kafi Benedikts Gröndals í bandarísku herþjónust-
unni virðist engu minni þó hann' láti' heita svo tía.
»'p
að hann taki nú ekki iengur laun sín beint frá „Upp- HH
iysingarþjónustu" Bandaríkjahersins eins og hór áður jjtt
fyrr. Hann ver nú stóra letrinu og langt til blað-
síðu af dýrmætu rúmi Alþýðublaðsins til að sanna að 33
..kommúnistar" hafi ,,svikið“ í hernámsmálunum og Sí
alltaí kosið heldur ráðherrastóla en að afnema her- Sg
stöðvarnar. Það er svona röksemdaíærsla sem við
köllum stundum eftir danskri fyrirmynd að bíta höf-
uðið af skömminni, svona langt getur einn hermaður
upplýsingaþjónustu Bandaríkjahers gengið í því að
þurrka af sér allan vott sanngirni og heiðarleika í með-
ferð máls. Enda er það í fullu samræmi við heiðar-
leik og orðheldni Aiþýðuflokksins í þessum málum. Sá
flokkur heíur hvað eftir annað leikið þann soralega
svikaleik, að þykjast andstæðingur hernáms og her-
stöðva fyrir kosningar, en misnota svo það vald sem
hernámsandstæðingar kunna að hafa glæpzt á að gefa
honum til að þjóna undir bandaríska herinn á íslandi.
Föstudagur 24. júní 1960 — ÞJÓÐVILJINN- — (7
tzii
„S
CSTB
M
rS
annanir“ Benedikts fyrir „svikum“ „kommúnista"
eru hinar margtuggðu og marghröktu Alþýðu-
blaðslygar að Sósíalistaflokkurinn og Alþýðubandalag^
ið hafi ekki viljað frá því miðsumars 1956 þar til
í desember 1958 láta herinn fara vegna þess að Al-
þýðubandalagið átti tvo ráðherra í ríkisstjórn! Nú er
hinu bætt við, að sósíalistar hafi „svikið“ með því
m að gera ekki brottför hersins að skilyrði fyrir sam-
Sf! þykkt stjórnarskrárbreytingarinnar. Kjördæmabreyting-
in var krafa og stefnumál Sósíalistaflokksins um ára-
tugi, og þegar 1942 lýsti Einar Olgeirsson yfir fylgi
við lausn, sem mjög var ábekk þeirri sem lögfest var
í. fyrra. Sjálfsagt trúa þvi ekki margir, að Sjálfstæð-
isflokkurinn og Alþýðuflokkurinn hefðu samþykkt að
ísland gengi úr Atlanzhafsbandalaginu og léti banda-
ríska herinn fara, þó Alþýðubandalagið hefði sett þau
skilyrði fyrir samþvkkt kjördæmamálsins. Það eitt
Hjfn hefði gerzt að íhaldið og Alþýðuflokkurinn hefðu svik-
ið kjördæmamálið, eins og báðir höfðu rækilega sýnt
sig reiðubúna að gera, Alþýðuflokkurinn með Hræðslu-
bandalaginu og íhaldið með tilboði til Framsóknar
um verstu afturhaldslausn sem orðuð hefur verið. En
einmitt hin róttæka lausn kjördæmamálsins getur orð-
ið og mun verða forsenda þess, að lmekkja valdi her-
stöðvaflokkanna á íslandi, og er stórtap Sjálfstæðis-
flokksins í haustkosningunum 1959 einungis fyrsta
bendingin um þá þróun.
mt
UD
VS1
§
SSHt
:=3.
«"7-3.
m
S!i
fcifi
«M«» I
hit
tiz:
síjt:
U#«# 4
1 N
sit:
litJ
2;*i
m
&
3!H
I
æ
Jpri
iír
íg
£i;
VT
zvc
eít
KT
ei, áróður af þessu tagi fellur marklaus niður,
vegna þess að sá maður mun vandfundinn á ís-
landi sem trúir bví, að Sósíalistaflokkurinn hefði lát-
ið nokkurt tækifæri ónotað til að losna við Bandaríkja-
heí'.nn ur landinu, hefði það verið á hans valdi. Hver
maður sem. fylgzt hefur með baráttu flokksins gegn ~j;
erlendu hernámi undanfarin tuttugu ár veit þetta, og SH
það þýðir ekki fyrir hermenn Upplýsingaþjónustu gg
Bandaríkjahers að halda öðru fram. Þeim tekst aldrei
að draga Sósíalistaflokkinn í samsektaríen herstöðva- fn?
flokkanna á Islandi, þar sitja þeir sem svikið hafa HJC
málstað íslands, án þeirrar huggunar, að þeim takist
að sverta alla landsmenn með svívirðu hernámsþjónk- jjní
unarinnar. Saga íslenz.ku' þjóðarinnar þessi örlagaríku lEíl
ár, saga hinnar nýju sjálfstæðisbaráttu íslendinga
gegn erlendri ásælni mun ekki rituð samkvæmt henti- FÍíg
semi upplýsingaþjónustu Bandar.'kjanna. og Sósíalista-
flokkurinn þarf ekki að kvíða dómi sögunnar. Hann !£?
er að sjálfsögðu ekki óskeikull, hann kynni að hafa .TTJJ
náð meiri árangri í viðureigninni við herstöðvaflokkana nzzf
með öðrum baráttuaðferðum, um það má lengi deila.
, rmr
En hann hefur aldrei brugðizt málstað Islands. — s.
Síðbúin kveðja frá París
til Keflavíkurgöngunnar
Paris 17. júní 1960.
1 dag er þjóðhátíðardagur
okkar og í dag fékk ég blöð
að he'man. Þá sé ég að það
á að fara í göngu til að mót-
mæla dvöl bandaríska hersins
á íslandi. Eg bregð við skjótt,
en ég er of fjarlægur, orð
mín ná ekki lieim í tæka tíð,
ég get engan örvað.
Jón Óskar
Nú er sem þjóðirnar rísi
upp. Víðsvegar um heim rísa
þjóðirnar upp, eru slegnar
niður, rísa upp aftur.
Það er mikið í húfi að okk-
ur takist að reka bandaríska
herinn burt af Islar.iii. Það er
lika mikið i húfi að við sýn-
um með slíkri göngu, sem get-
ur orðið að he'msfrétt, að við
viljum eitthvað leggja á okk-
ur til að koma hernum burt.
Með því styrkjum við þær
hreyfingar í öðrum löndum,
sem reyna að vinna gegn
stefnu hernaðarsinna, þessum
postuiúm dauðans. sem engin
rök bíta á nerna sýnilegur
vilji nógu margra manna. Við
styrkjum friðaröflin i Japan,
sem spörkuðu á svo aðdáunar-
verðan hátt send'manni Eis-
enhowers úr Japan, og gerðu
það að heimsfrétt, hvernig
boðberi dauðáns forðaði sér í
heiikopter. Það eru þe'r í
Japan, sem þekkja af raun'
böivun atcmsprengjunnar, cg
því cru þaö þe;r sem hatram-
ast berjast gegn bandarísk-
um lierstöðvum. Við styrkjum
frönsku stúdentana, sem nú
eru óðum að vakna til bar-
áttu gegn nýlendustyrjöld
Frakka í Alsir, við styrkjum
alla þá, sem berjast gegn
dauðadansinum í heiminum,
aila vitra og heilskyggna
menn, alla þá, sem vilja að
mannkvnið lifi, æskulýðinn,
sem vill trúa á lífið og ást-
ina og framtíðina.
Og ef við náum árangri í
baráttunni, getum -við horft
stolt framan í allan heiminn,
og allur heimurinn verður
okkur þakklátur.
Jón Óskar.
Skrítinn frelsispostuli
Blöð Nató-ríkjanna reyna
sum eftir beztu getu að hefja
Eisenhower Bandaríkjafor-
seta til skýjanna sem mesta
forseta vestræns frelsis og
lýðræð'ss. Öðrum blöðum, sem
um hann skrifa um þessar
mundir, þykir ferill hans
næsta kynlegur. Þegar hann
hörfaði af Parísarfundinum
fræga, sem talinn er honum
til heldur smárrar frægðar,
hélt hann beint til einræðis-
herra Portúgals — og var
þar vel fagnað af einræðisöfl-
um lar.dsins. En þar sem Eis-
enhower hefði ekki í þetta
sinn tima til að heimsækja
fleiri einræðisherra að sinni,
sendi hann Franco á Spáni
kveðju guðs og sína og gaf
honum ýtarlega skýrslu um
Parísarfundinn. Þannig lýsti
Lundúna-útvarpið heimför
hans.
Nokkru seinna hélt forset-
inn í liina frægu Japansheim-
fsókn — sem engin varð. Þá
var það helzta liuggun þessa
aumkunarverða forseta að
halda t:l Suður-Kóreu, þar
Framhald á 10. síðu
í fyrr'adag - hitti blaða- sýpiles4 ensin ástæða til þess
. máður frá' Þjcöviljanum að íjölyrða um þáð-við. blaðá-.
að máli fimm. af þátttak- mann>' feótt þeir ,abhað 50
i t e •’>„ i ,, kilómetra vegalened í striklotu
. éndtinum í Kgflavíkur-
■ göngunni sl. ■ surfnudag á
skrifstofu gpngurinar í
Mjóstræti 3. Þetta voru
fjófir yngstu göngumenn-
‘irnir og hinn eizti þeirra,
'Á íi «4
úiúBWÉ muaá
Sigurður Guðnason, fyrr-
um formaöur Dagsbrúnar.
Elzta konan, sem tók þátt
í göngunni, Sigríöur Sæ-
land, ljósmóðir í Hafnar-
firði, gat því miður ekki
komið því við aö mæta
þarna vegna anna, svo að
fréttamaðurinn varð að
láta sér nægja að spjalla
stuttlega við karlmennina
eina.
Piltárnir ífjórir eru allir á
aldrinum 12 til 14 ára. Sá
yngsti verður ekki 13 ára fyrr
á einum degi til þess að mót-
mæla með bví sétu erlends
bers í landinu.
—- Var þetta ekki erfið
ganga? spyr fréttamaðurinn.
— Jú, frekar. svarar einn
piltanna.
— Fenguð þi£ ekki strengi af
göngunni?
— Smávegis. Það fór af eftir
fyrsta daginn, segir Guðmund-
ur, sem helzt hefur orð fy.rir
þeim, enda elztur.
— Hafið þið nokkurn tíma
áður gepgið svóna langt?
-— Nei. ekki svona langt.
svara þeir allir í kór. Það
kemur í liós, að þeir hafa allir
nema Kristinn verið í sveit á
sumrin og sumir meira að segja
farið í smalamenn'sku. Það er
góð æfing fyrir göngumenn.
Fréttamaðurinn .spyr. hvort . . . _ . ..
1 r hafi f-rið únir síns liðs eru e‘zti OR yngstu þáttakendurnir í Keflavikurgöngunnb Peir heita talio fra vinstn: Guolaugur Þorisson, Knstmn Þor-
en í nóvember.
Guðlaugur Þórisson og á heima
á Klapparstíg 20. Hann er
fæddúr 10. nóvember 1947 og
er sönur Helgu Júníusdóttur og
Hann heitir í gönguna eða hvort þeir hafi berSsson. S'»Sur««r Guðnason, Guðmundur Viggósson og Birkir Pétursson. — Ljósm. Þjóðv A.K.
verið með íoreldrum sínum eða
skyldmennum Guðmundur seg- eftir kemur, segir Guðmundur
ir, að mámma sín og bróðir hafi strax.
bæði verið I göngunni alla leið. — Munduð þið fara aftur í
að vanda hress og kátur og
léttur í máli.
— Ertu ekki ánægður með
„Það Jbarf ekki að ganga fyrir Jbá"
Þóris Jónssonar .verkamanns, •
Næstur í röðiuni er Kristinn
Þorbérgsson fæddur 1. júní
1947.: Hann' á hciúia á Hverfis-
götu 54 ög er soriur hjónanna
Kristínar Ásrnundsdóttur og
Þorbergs 'Sigurjónssonar kaup-
mánns.
' Þriðji pilturinri heit.ir Birkir
Pétursson. Hann er sonúr Helgu
Tryggvatíóttur og Péturs
Hraunfjörð b'laviðgerðarmanns
og' ó héima að Haga í Blesu-
gróf. Birkir er fæddúr 12. maí
1947.
Elztur fjórmenninganna er
Guðmundur Viggósson til heim-
ilis af Bárugötu ,7. Hann er 14
ára, fæddur 22. auríl 1946. For-
eldrar hans eru Hrafnhildur
Thoroddsen og Viggó Tryggva-
son lögfræðingur,
Þetta ei’u allt frísklegir og
skarpir strákar og þeim finnst
Bróðir Birkis og foreldrar hans
gengu einnig alla leið og sömu-
leiðis -eldri bróðir Kristins en
Guðlaugur var einn úr sinni
fjölskyldu.
Það er auðséð. að piltunum
'finrist heldur fávislega spurt;
þegar blaðamaðurinn innir þá
eítir þv:. hvers vegna þeir
hafi farið' í þessa göngu.
•— -Auðvitað til þess að mót-
mæla dvöl eriends herliðs í
Jandinu.
— Haldið þið ekki, að fleiri
jafnaldrar ykkar hefðu gjarnan
viljað ganga með sama mark-
mið fyrir augum? -
Jú, ég býst við því. segir
Guðmundur. Þeir vita bara
margir hverjir ekki hvað þetta
er. bætir hann við.
— Haldið þið að gangan og
fundurinn hafi mikil áhrif?
.— Það er eftir því. hvað á
svona göngu, ef efnt yrði til
nýrrar?
— Já, ég myndi fara, segir
Guðmundur enn. Það er alltaf
verst fyrst. Og hinir taka allir
undir það, að þeir muni ganga
öðru sinni frá Keflavík til þess
að mótmæla hersetunni, ef með
þarf. Þetta eru drengir. sem
vilja eitthvað á sig leggja fyr-
•ir land sitt og þjóð.
Elzti göngumaðurinn, Sigurð-
ur Guðnason fyrrum formaður
Dagsbrúnar, hefur ekki fremur
en drengimir tekið það nærri
sér að ganga frá Keflavík. Á
sínum yngri árum lagði hann
oft lengri dagleiðir að baki fót-
gangandi og þeim, sem eiga
jafn heitan hug og brennandi
áhuga og Sigurður Guðnason,
verða ekki sporin þung, sem
þeir ganga fyrir land sitt og
frelsi þjóðarinnar. Sigurður er
göngúna og íundinn. Sigurður?
— Jú, jú. Mjög ánægður.
Þetta hafði þau áhrif á mig,
að ég hef aldrei verið eins
líkamlega hress síðan ég fékk
veikindaáfallið og eftir þessa
göngu.
— Áttirðu von á því, að
gangan og fundurinn myndu
verða svona fjölmenn?
— Nei, ekki bjóst ég nú við
því. En aldrei um mína ævi
hefur mér liðið betur en þegar
lagt er út í einhverja tvísýnu.
Á meðan maður getur það á
maður eitthvað eftir. Það er
kannske mesta hamingjan í
lífinu að eiga hugsjón til þess
að berjast fyrir.
— Hvaða áhrif heldurðu að
gangan hafi?
— Ég er viss um að hún hef-
ur mikil áhrif. Mönnum er
íarið að ofbjóða, hvernig' allt
er látið fyrir peninga. Og svo
sjá menn líka dæmin, hvernig
þeim þjóðum hefur farið, sem
likt er ástatt um og okkur, að
þær hafa herstöðvar í landi.
sínu og þiggja fé fyrir af
Bandaríkjamönnum svo sem
Tyrkir, Kóreumenn og Japan-
ir. Þetta er bara í smærri stíl
hjá okkur.
— Það var sérstaklega
ánægjulegt. að ganga með
þessum ungu drengjum, segir
Sigurður. því að það eru þeir,
sem taka við af okkur gömlu
mönnunum. Þar er framtíðin í
góðum höndum. Það þarf ekki
að ganga fyrir þá.
— Þú ert að verða sjötíu og
tveggja ára, er það ekki?
— Ég varð 72 á.ta í gær, seg-
ir Sigurður og hlær við. Ég
sagði alltaf að ég ætlaði að
ljúka bessu fyrir afmælið mitt.
-— Hvert heldur þú, að næsta
skrefið ætti að vera í barátt-
unni fyrir brottför hersins og
fullu sjálfstæði landsins?
— Ég veit ekki. Það verður
að undirbúa það vel og fá um
það góða samstöðu. Aðalatriðið
er að vera alltaf nógu vakandi
og fyigja þvi eftir, sem gert er.
Að svo mæltu þýst Sigurður
til þrottfarar ásamt drengjun-
um fjórum, sem eiga að erfa
landið frjálst og óháð.
S. V. F.
Her eða ekki?
Frú nokkur, skikkanleg og
guðhrædd, fuLlyrti við mig að
Sjálfstæðisflokkurinn vildi
hafa her. Heimdellingur einn,
mikill heiðursmaður, fullyrti
einnig, að Heimdallur vildi
hafa her (og þá væntanlega
strið líka). Þetta þótti mér
ljótur rógur og níð um jafn-
vænan flokk, og bar þetta
undir hinn þriðja, greinagóð-
an mann, og tók hann þessu
fjarri. Hann studdi það dæm-.
um, og fann ég að hann var
athugull og frcðari um þetta
efni en hin tvö. Það var ekki
laust við að ég fyndi á hon-
um þykkju vegna flokksins^
Og vildi ég koma áliti hans,
svo vel rökstutt og grund-
vallað sem mér fannst það
vera á framfæri, til þess, ef
vera mætti, að firra þennan.
stóra og merkilega, jafnvel
edítið heilaga, flokk, svona
ljótu ámæli gerðu af van-
kunnáttu. M.
iiiiiiiHHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiimimiiiiiiimiiiiiiiiiimiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiittiimmiuiiiiiiimiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiriiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii iimmmimimmmmimmmmimmmmmniiimimiimiimmiiimiiimmmiimmmmmmimimmmmmimmmiimmmmur
Lesandi góður.
Eg verð fyrst að biðja þig
afsökunar á því, að pistill
■þessi -verður nokkuð langur,
en ég kemst ekki hjá því, að
koma ■víða við til þess að
gera þér grein fyrir ýmsum
lítt kunnum hlutum, sem
bezt sýna hve langt Sovét-
stjórnin hefur gengið til þess
að koma á þeim friði, sem
mannkynið þráir. Hinsvegar
hafa auðvaldsríkin og þá
fyrst og fremst Bandaríki
Norður-Ameríku, sem gerðu
innrás í þetta land í maímán-
uði 1951, gert allt, sem þau
gátu til þess að stofna til
styrjaldar. Þeim hefði senni-
lega tekizt það, ef Sovétrikin
hefðu sofið á verðinum. Um
þetta ætla ég að skrifa þér,
lesandi góður og benda þér á
nokkrar staðreyndir, sem þér
munu sennilega ekki kunnar.
Allt er þetta gert vegna þess,
að Morguriblaðið gat min að
nokkru hérna á dögunum í
sambandi við útvarpsumræð-
ur okkar séra S'gurðar skálds
Einarssonar í Holti“:'). Voru í
sama tölublaði hvorki meira
né minna en tvær óhróðurs-
greinar um mig, önnur á
fremstu síðu, en hin ritstjórn-
argrein. Óhróður og atvinriu-
rógur eru sjaldnast haldgóð
rök í deilu. Er eingöngu grip-
ið til þeirra þegar allt annað
þrýtur. Vegna þess, að skrif
Morgunblaðsins voru að þessu
sinni óvenju rætin, nenni ég
ekki að láta það komast hjá
hýðingu áður en ég sný mér
að meginatriðum pistils míns.
1. phtill
') Eg ætti eiginlega að vera verið mér góður leiðarvísir
Morgunblaðin'u þakklátur -fyr- um að allt væri í lagi umborð
ir að ræða mín lítilmótlegheit, hjá mér. Samt gekk þessi ó-
enda aldrei vei’ið neinn pam- hróður fulllangt — skal það
fíll í pólitíkinni. og óhróður í rætt við ábyrgðarmann hlaðs-
Morgunblaðinu hefur alla tíð ins á öðrum vettvangi.
Morgunblaðið útvörður
gasstöðvafólksins þýzba.
Eins og marga rekur minni
til, valdi Morgunblaðið sér
það hlutskipti á árunum fyrir
síðari heimsstyrjöldina, að
vera sauðtryggur útvörður
Hitlersmanna hérlendis. Voru
þeim valin hin mestu hrós-
yrði hvenær. sem færi gafst.
Allt var gott ög rétt, sem
þeir gerðu. Falsanir þeirra
voru Morgunblaðinu eilíf
sannindi. Hitler, Himmler og
Göbbels voru bjargvættir
vestræns frelsis og menning-
ar. Þá voru nazistarnir Morg-
unblaðsins „Frjálsa og friðar-
unnandi þjóð“ rétt eins og
'Bandaríkjamenn og Spán-
verjar eru það nú. Hver sá
hann í herfylkingu á her-
mannavísu og söng ættjarð-
arsálm þýzkra:
indaleiðangra". sem þýzkir
gerðu út til íslands á árunum
fyrir heimsstyrjöldina, svo og
margar ,,kurteisishehusóknir“
herskipa þeirra. Það mátti
ekki hlaka við þessum átrún-
aðargoðum íhaldsins íslenzka.
— Meðan spánska lýðveldið
barðist síðustu fcaráttunni
gegn márahersveitum „frelsis.
hetjunnar“ Francos og hisk-
upsrytjunnar af Badajoz, sem
ivðveldisstjórnin lét skjóta
Eg gerðist svo djarfur að bana 9 sinnum að sögn
„Wenn das Judenblut vom
Messer spritzt,
dann ist mir wohl zu Mute
„Þegar Gyðingablóð drýpur
af rýtingnum, líður mér vel
Hendrils Ottós.son
maður, sem reyndi að segja
sannleikann um gasstöðva-
fólkið, var í augum Morgun-
blaðsins landráðamaður. —
Eg minnist sérstaklega eins
atviks, sem gerðist sumarið
1938. Þá gekk liðsflokkur af
þýzku herskipi við alvæpni
um götur Reykjavíkur. Gekk
stöðva þennan ófögnuð á
miðri götu, ávarpa harin og
benda honum á að siíkt at-
hæfi sem þetta- væri .fyrst
og fremst bannað að alþjóða-
lögum, en auk þess væri
bannað að ganga vopnaður
um götur þessa bæjar. Morg-
undlað'ð fyrt'st vegna þess að
ég hafði gerzt svo djarfur
að ávarpa hergöngu hinnar
.hjartalireinu herraþjóðar1 og
móðgað freklega herraþjóðina.
Þá tók Morgunblaðið illa upp
ábendingar um alla þá „vís-
íhaldsblaðanna, meðan flug-
vélar Hitlers og Mussólínis
eyddu borginni Guernica, var
það Morgunblaðið, sem ske-
leggast studdi Franco og vel-
nefndan biskup og hélt uppi
málsstað þeirra hér á landi.
Voru þar enn að hætast
„hjartahreinir“ menn 1 hóp
hinna frjálsu og friðarunn-
andi postula Morguriblaðsirís.
En bezt þótti Morgunblaðinu
er Bretar og Frakkar fórn-
uðu Tékkóslóvakíu á altari
hinnar „friðarunnandi þjóð-
ar“. Þá urðu þeir Chamber-
lain og Daladier, postular
friðar og frelsis, næstum því
eins sannhelgir í augum
Morgunblaðsins og þeir Hitl-
er og Mússólíní.
Svo kom síðari heimsstyrj-
öldin og innrás Breta í ís-
land. Þeir komu eins og þjóf- *
ar á néttu, réttum mánuði
eftir að utanríkisráðherra
þeirra^ Halifax lávarður,
hafði með fögrum tárum lýst
yfir þv!í, að hann myndi virða
hlutleysi Islands. Gott er, að
menn minnist orðheldni
brezka utanríkisráðuneytisins
nú, er þeir lofa oss íslend-
Framhald á 10. síðu.
Eítir Hendrik Otfósson