Þjóðviljinn - 05.07.1960, Síða 6

6) — ÞJÓÐVILJINN — Þriðjudag-ur 5. júlí 1960

PIOÐVILJINN
'&tuefandl: SamelnlnKarflokkur alþýBu — Sóslallstaflokkurlnji. —
RltstJórar: Magnús Kjartansson (áb.), Magnús Torfi Olafsson, Slg-
urSur Ouðmundsson. — Préttaritst'órar: ívar H. Jónsson. Jón
Bjarnaso:-.. - Auglýslngastjórl: Ouðgeir Magnússon. - Rltstiórn,
afgrelBsla auglýslngar, prentsmiBJa: Skólavörðustlg 19. - Biml
17-600 (6 llnur). - ÁskriftarverS kr. 45 á roán. - Lausasöluv. kr. 3.00.
PrentsmlSJa ÞJóSvilians.
Námskcið ríkisstjórnarinnar M
|l*orgunblaðið virðist haía sama sið og stjórnarvöld-
■*•*•*■ in í Vestur-Þýzkalandi að því er Jóni Leifs segist
frá, að gleyma því sem óþægilegt er. Nýjasta dæmið
um slíka gleymsku er sunnudagsblaðið, þar sem því jjíí
er haldið fram að Þjóðviljinn látti sig engu skipta að grj
lágt iaunaðir verkamenn fái kjarabætur. Svo oft og sdi
rækilega heíur Þjóðviljinn lýst kjaraskerðingu núver- SS
fc. 11
andi r.'kisstjórnar og nauðsyn verkamanna og annarra íjt:
láglaunamanna að hrinda þeirri árás af höndum sér,
aff það hefur áreiðanlega ekki farið framhjá Morgun-
blaðinu. Sjálfstæðisflokkur.inn mun nú begar hafa orð- =fr.
ið þess áskynja, að ekki er auðvelt að halda áfram að 22
látast vera verkalýðsflokkur. en reka stjórnarsteínu
sem miðast við hagsmuni auðburgeisa iandsins og vilja
erlendra yfirboðara herflokkanna íslenzku. Það er ekki -pí
auðvelt að segja fólkinu á verkamannaheimilunum eða {ni
á heimilum lágt launaðra starfsmanna að það sé af
einskærri umhyggju fyrir kjörum láglaunamanna að tjö
misnota knappan meirihluta á Alþingi til þess að gera atr
hvort tveggja í senn, steypa yfir landið sannkallaðri
óðaverðbólgu og ráðast á kjarasamninga allra verka-
lýðsíélaga í landinu og afnema með lögum, eða réttara £.».•
sagt ólögum, það ákvæði að laun skuli breytast sam- rtif
kvæmt vísitölu.
mt
ua
ítt;
rítí
Kii
as
s
2Hí
Iftu
S«
í líka sannfæ.randi er sá áróður Morgunblaðsins og
-**■ Alþýðublaðsins að vegna þess að kaupmáttur tíma-
kaups verkamanna hafi ekki vaxið hafi barátta verka-
lýðsfélaganna frá stríðslokum nánast verið unnin fyrir
gíg. Það má raunar teljast furðu ósvífið af Sjálfstæð-
isflokknum og Alþýðuflokknum að hælast um, að tekizt
hafi að halda niðri kaupmætti tímakaupsins þessi ár.
samtímis því að framleiðsla iandsmanna hefur stór-
aukizt og afkastageta íslenzkra vinnandi manna einnig
aukizt stórlega. Lengst af þetta tímabil hefur alþýða
landsins átt við að stríða meirihluta Alþingis og ríkis-
stjórn sem talið hefur það verkefni sitt að teíja sókn
verkalýðs landsins til bættra kjara, enda þótt engin rík-
isstjórn hafi um langt skeið gengið jafnlangt í því að
ráðast á lífskjör íólksins og núverandi eymdarstjórn.
En þegar hugleitt er, að verkalýðsfélögin hafa hvað
eftir annað á þessum árum orðið að leggja í harðvítug
verkföll, hreinlega í varnarskyni, vegna árása Alþingis
og ríkisvalds á lífskjörin. verður Ijóst hve mikið gildi
barátta verkamanna hefur haft til viðhalds kaupmætt-
inum, enda þótt ekki hafi tekizt að auka hann til
muna, vegna þess að verkalýðshreyfinguna vantaði
pólitískt vald, vantaði nægilega ste.rk ítök á Alþingi til
að geta íylgt þar eftir sigrum verkamanna í kjarabar-
áttunni. Og margt hefur áunnizt fyrir baráttu verka-
manna á þessum árum sem ekki heíur tekizt að ræna
þá aftur, og skal hér einungis minnt á eitt stórmál
verkalýðshreyfingarinnar undanfarin þrjátíu ár, at-
vinnuleysistryggingarnar. Það mál mætti algeru skiln- tjj
ingsleysi meirihluta Alþingis þar til verkamenn raun-
verulega settu um það löggjöf og lögðu grunn að hin-
um gilda sjóði atvinnuleysistrygginganna í verkfallinu
mikla og margrægða, 1955.

m e
m
.fjif
m
tþí
**
É
*n-r»
-ur
cíi
xzr
n einmitt núverandi ríkisstjórn er óðum að kenna
verkamönnum og starfsmönnum bau einföldu sann-
indi. að launastéttirnar verða að hafa pólilískt va!d
eigi þær ekki að verfa rændar ávöxtunum af baráttu
sinni fyrir varanlega bættum lífskjörum. Morgunblaðið
og Alþýðublaðið skulu minnt á, að allir fulltrúarnir
á ráðsteínu Alþýðusambandsins töldu óhjákvæmilegt
að svara kiaraskerðinga.rherferð ríkisstjórnarinnar með
kjarabaráttu. Enda sneiðir kjaraskerffingin ekki hjá
þeim alþýðuheimilum. sem við síðustu kosningar stuðl-
uðu að myndun núverandi ríkisstjórnar með því að
fólkið þaðan kaus Sjálfstæðisflokkinn éða
W- h
§1
Mi £
Síi
§1
iEI
rm*
Alþýðu-
flokkinn. Og það ve.rður margt reynslunni ríkari næst ^ji
þegar kosið verður til þings. — s.

okkar landið sitt aftur
Hvaða skyldur leggja félög á
fulltrúa sína, þegar þau senda
þá á þing
Að þeir ræði málin ai viti
og stillingu. hlusti á rök ann-
arra fyrir beirra sjónarmið-
um.
Undanfarnar vikur hafa ver-
ið háð hér mörg þing. Á þess-
um þingum hafa setið konur
frá margvíslegum félagasamtök-
um viðsvegar að af landinu.
Þar af leiðandi hafa komið
fram mörg sjónarmið á málum
sem lögð hafa verið fyrir þing-
in.
Allt hafa þetta verið mál sem
þjóðina varða, og ekki ætti
að vera erfitt að ■ átta sig á
hvernig afgreiða skuli. Til
dæmis á þingi kvenréttindasam-
takanna. Hjúskaparlögin. trygg-
ingalögin, áfengislögin, svo eitt-
hvað sé nefnt. Þingið var nokk-
urn veginn rólegt meðan hjú-
skaparlöggjöfin og trygginga-
löggjöfin voru ræddar. Um á-
fengislöggjöíina voru þó skipt-
ar skoðanir. Má það merkilegt
heita, jafn hörmulegt og á-
standið er í áfengismálunum
hjá okkur. Það þykir kannsk.i
ekki kvenréttindamál, og það
horfa ábyggilega ofmargir í
gegnum krónugleraugu á það
ástand sem nú ríkir og tízku-
drykkjan skapar. Rikið gengur
á undan með því að hafa einka-
sölu á víni. Svo megum við
þegnarnir taka við afleiðing-
unum, hvort sem okkur líkar
betur eða verr.
Alltaí er verið að bæta við
fleiri útsölustöðum. áfram skal
haldið, því að ennþá eru of-
margir sem standa hiá og' ekki
eru komnir á áfengisspenann.
Svo eru sjoppurnar á öðru
hverju götuhorni, handa þeim
unglingum sem ekki hafa aldur
til að koma í danshúsin. Hjá
alltof mörgum kemur fram sú
hugsun, að án áíengisgróðans
geti þessi þjóð ekki lifað. Ágóð-
inn verður nokkurskonar
brúttótekjur. En hvað verða
nettótekjurnar fyrir þjóðarbú-
ið? Hvaða afhroð bíður æska
þessa lands. ef haldið er áfram
sem horfir í hersetnu landi?
Nýlega er afstaðið Stórstúku-
þing. Þar sat fjöldi fulltrúa.
Áður en þingið var sett gengu
fulltrúar í kirkju. Einn af
kunnustu kennimönnum kirkj-
unnar sté í stólinn. Hefði all-
ur landslýður mátt læra af
þeim orðum sem hann deildi á
Bakkus. Virðingin var bvi mið-
ur ekki eftir efninu. Guðsþión-
ustunni fékkst ekki útvaroað.
Með öðrum orðum: þjóðinni
kom málefnið ekki við. Fyrir-
litningin fyrir jafn göfujmm
málstað er alveg takmarkaláus.
Þjóðin þekkir sannarlega ékki
sinn vitjunartíma.
Tillaga kom fram á kvenr-S't-
indaþiriginu, bess efnis að íáta
herinn fara heim til sín.
Nú hefði mátt ætla. að en,nn
sprengja sprvngi bó þetta væri
borið undir þingið. Það sann-
ast á okkur. aff margur vrkir
af gullinu ginntur. Úndirtektir
þær sem tillaaan fékk voru svo
ótrúlegar og um leið svo ó-
gleymanlegar. að bær verða
mælikvarði á lýðræðisþroskann
á íslandi árið 1960.
Hvað er meint með orðinu
lýffræði?
Það vnr einkennileg fram-
koma vægast sagt, að halda
því fram að ekki mætti ræða
svo sjálfsagt umræðuefni sem
tillagan var. Fiöldi landsmanna
veit og skilur hve nauðsynlegt
er að herinn sé látinn fara. og
því fv.rr. því betra. Já. áður en
allt þjóðlegt hverfur æsku
þessa lands.
Þið konur, sem ekki hafið
enn komið auga á þessa stað-
reynd: Reyniff að staldra við
og athuga. hver heldur á fjör-
eggi þjóðarinnar. Viliið þið
verða til að brjóta það?
í hveriu óspilltu móourbriósti
bærist sú þrá að bjarga börn-
unum okkar frá voða. Þess
vegna skulum við gefa þeim
landið sitt aítur. Þess vegna
á herinn að fara.
Barn leikur sér að skriðdrekabyssu á Keflavíkurflugvelli, en
hermaður fylgist með' af velþóknun á áhrifum hernámsuppeld-
isins. Myndin var tekin á iier- og vopnasýningu fyrir almenn-
ing á tíu ára afmæli Atlan/.bafsbandalagsins 1 fyrra.
Fékk pésfinn frá Reykiavík si© sinnum
fyrr s Pönmörku esi heimcs s Reykgodesi
Á þessu vori var ég nokk-
urn tíma í Danmörk, þangað
fékk ég íslenzk blöð tveggja
daga gömul, enda er borinn
þar út póstur daglega og
jafnvel tvisvar á dag, jafnt i
sveit sem bæjum.
Mér brá því ónotalega við
þegar heim kom. Átta dögum
eftir að ég fór frá Danmörku,
kemur loks á heimili mitt allt
að hálfsmánaðar samsafn af
pósti, þar á meðal mörg blcð,
sem ég var búinn að fá til
Danmerkur áður en ég fór
þaðan.
Svona þóstsamgöngur eru
svo fyrir neðan allar hellur
að alls ekki er hægt að þola
þær, og því sjálfsagt að leita
leiðar til að bæta hér um.
Nú mun póststjórnin bera
fyrir sig að svo dýrt sé að
bæta úr þessu að það sé ekki
hægt.
Eins og hér hagar til, og
svo mun vera víðar, er slík
mótbára ekki á neinum rökum
reist. Hér úr sveitinni er dag-
lega flutt mjélk til Húsavík-
ur, það virðist því mjög ein-
,falt mál að semja við mjólk-
urbílstjórana að taka daglega
póst á pósthúsinu á Húsavík
og dreifa honum á bæina um
leið og þeir skila brúsunum.
í stað þessa einfalda fyrir-
komulags er haldið uppi
tveimur pósthúsum í sveitinni,
(og- væntanlega kosta þau
eitthvað) og þar er póstinum
sankað saman og fær svo að
liggja þar minnst viku.
Vill nú ekki póststjórnin
athuga hvort ekki er ódýrara
að leggja niður þessi pósthús
í Reykjadal, en láta í staðinn
pósthúsið á Húsavík afgreiða
póstinn í sveitina og senda
daglega með mjclkurbílnum ?
Líklegt er að þetta yrði
til sparnaðar í póstrekstrin-
um, og hitt er víst að þetta
yrði stór endurbót á póstsam-
göngum í sveitinni, og það er
aðalatriðið. Skal það ekki
dregið í efa að póststjórninni
sé Ijúft að greiða sem bezt
fyrir fl.jótum skilum á pósti,
og taki til greina tillögur
sem miða í þá átt. Öll þjón-
usta póstsins er orðin svo dýr
að menn hl.jóta að gera krcf-
ur til svo góðrar fyrirgreiðslu
sem unnt er. Nú kostar kr.
3,00 undir einfalt bréf, en t-d.
í Danmörk kr. 0,30 danskar,
eða um helming af því sem
það kostar liér, og ekkert
aukagjald tekið þó bréfið sé
merkt í flugpóst, en hér er
heimtað að auki kr. 1,50 ef
bréfið er merkt í flugpóst, á
liverju sem það byggist, því
vitanlega er sent með flugvél-
um meira af pósti, en sem
sérstaklega er borgað auka-
gjald fyrir.
Glúinur Hólmgeirsson.