Þjóðviljinn - 23.07.1960, Side 4

4) — ÞJÓÐVILJINN — Laugardagur 23. júlí 1960
Vald verkalýðshreyfingarinnar
ríkissíjórniii
gjörsafflalega
Sú var tíðin, au islenzk
verkalýðshreyfing var ekki
mikils megnug, enda þá ung
að árum og skipulagslega
veik. Það var á þeim tíma
s.em verkalýðsstéttin skildi
ekki mátt samtakanna og ótt-
aðist ofurvald kaupmanna og
atvinnurekepda, sem þá virt-
ust öllu ráða í landinu.
En nú er orðin breyting á
þessu. Allir landsmenn vita,
að verkalýðshreyfingin er nú
valdamesta f jöldahreyfingin
á íslandi.
Úr „Austurlandi",
blaði austíirzkra
sósíalista
Nú hefur vinnandi fólk,
jafnt verkamenn, sjómenn og
iðnaðarmenn, áttáð sig á gildi
samtakanna og veit að eina
tryggingin sem það á til að
v^rnda lífskjörin, er máttur
verkalýðshreyfingarinnar.
Þessi staðreynd verður
i mönnum sérstaklega ljós nú,
þegar allt vinnandi fólk ræðir
um það, svo að segja daglega,
hvenær og hvernig skuli
lirinda árásum núverandi rík-
isstjórnar á lífskjör almenn-
ings.
Öllum er ljóst, að það er
máttur verkalýðshreyfingar-
innar, sem verður að hrinda
árásinni.
Það skiptir engu máli, í
hyaða stjórnmálaflokki latm-
þeginn er, sem ræðir um nauð-
syn þess, að brjóta á bak
aftur kauplækkunar- og dýr-
tíðarstefnu ríkisstjórnarinn-
ar, allir eru þeir sammála
um það, að aðeins verkalýðs-
hreyfingin sé megnug þess
að rétta hlut vinnustétóanna.
Framsóknarflokkurinn stend-
hr vanmegnugur gegn árás-
um ríkisvaldsins og atvinnu-
rekenda. Samband íslenzkra
samvinnufélaga hefur ekkert
vald í þessum efnum og eng-
in íhaldssinnuð samtök geta
hér rönd við reist.
En allir vita, að verkalýðs-
hreyfingin hefur valdið, hún
ræður yfir því afli, sem dug-
ar til þess að brjóta niður
árásarpólitík rikisvaldsins og
atvinnurekenda.
Kauplækkunarstefna núver-
andi ríkisstjórnar er geigvæn-
leg árás á hagsmuni vinnandi
almennings. Stefna ríkisstjórn-
arinnar er að halda föstu
öllu kaupgjaldi, en fram-
kvæma á sama tíma stór-
kostlega verðlækkun á öllum
sviðum. Öll matvara stór-
hækkar í verði. Allar bygg-
ingarvörur etórhækka, og öll
þjónusta stórhækkar.
Margar vörutegundir, sem
almenningur verður að nota,
hafa hækkað í verði um 30—
50% í tíð núverandi rikis-
stjórnar.
Með þessari dýtóíðarstefnu
er verið að framkvæma stór-
kostlega kauplækkun.
Þetta er hin beina kjara-v>-
skerðing, sem allir launþegar
verða fyrir.
En svo kemur hin óbeina
kjaraskerðing, sem fyrst og
fremst bitnar á almennum
■ verkamönnum.
f aC ' er i ú kjaraskerðing,
5e;n verðar vegna minnkandi
framkvæmda — vegnaminnk-
andi atvinnu.
Hin gífurlega dýrtíð og
nýja bankapólitík með 11—
12% útlánsvöxtum, gerir það
að verkum að fyrirtæki og
einstaklingar, hætta við
framkvæmdir, og atvinnu
dregst saman.
Við höfum þegar hér á
Austurlandi mörg dæmi um
þetta. Framkvæmdir, sem
höfðu verið undirbúnar og
jafnvel byrjað á, voru stöðv-
aðar vegna þessarar nýju
afturhaldsstefnu. Ýmsar þess-
ar framkvæmdir voru í beinu
sambandi við framleiðsluna
og stöðvun þeirra dregur úr
heildartekjum þjóðarinnar.
Glöggt dæmi um þetta eru
framkvæmdir á vegum síldar-
verksmiðjanna hér eystra.
Allir vissu, að það var að-
kallandi að halda áfram upp-
byggingu síldarverksmiðj-
anna á Norðfirði, Seyðisfirði
og Vopnafirði, en allar voru
verksmiðjurnar á þessum
stöðum vanbúnar í ýmsum
efnum.
En hin nýja stefna ríkis-
stjórnarinnar stöðvaði að
mes*tu þessar framkvæmdir.
Af þessum ástæðum hefur
atvinna verkafólks og iðnað-
armanna orðið minni, en auk
þess verður aðstaða sjómanna
til tekjuöflunar verri og að-
staða útgerðarinnar til þess
að bera sig líka verri og
heildartekjur þjóðarinnar —
verða minni, vegna aftur-
haldsstefnu ríkisstjórnarinnar
í efnahagsmálunum.
Samdráttarstefnan mun vissu
lega segja til sín í versnandi
efnahag vinnandi fólks.
Ein megin ástæðan til þess
að almennir verkamenn hafa
haft sæmilegt árskaup á
undanförnum árum er sú, að
atvinna hefur verið mikil og
þeir hafa unnið mikla eftir-
og næturvinnu.
Minnki atvinna, eins; og
stefna ríkisstjórnarinnar mið-
ar að, stórlækkár árskaup
verkamanna beinlínis í krón-
um talið.
Og hvemig á meðalheimili
þá að lifa á verkamannakaupi
í allri þeirri dýrtíð, sem nú
er orðin?
Ríkisstjórn Sjálfstæðis-
flokksin» ðg Slgýðuflokksins
reynir ekki að svara þeirri
spurningu. Hugur hennar
snýst ekki um áhyggjuefni al-
mennings.
Það er vegna þessa ástands,
sem vinnandi fólk í landinu
mænir nú til verkalýðssam-
takanna og treystir á að það-
an komi hjálpin.
Frammi fyrir samstilltum
samtökum verkalýðsins er
máttlaus. Leggi verkamenn
Og. sjómenn niður sín, störf
og heimti leiðréttingu sinná
mála, duga ríkisstjórninni
engin bráðabirgðalög. 'Bann
hennar við verkföllum verð-
ur þá hlægilegt.
Verkamenn og ejómenn
verða ekki skyldaðir til
vinnu. Hætti þeir störfum,
stöðvast blátt áfram allt. Þá
verður lítið úr kaupmannaliði
ríkisstjórnarinnar. Þá verður
lítið úr skrifstofu- og emb-
ættisliði stjórnarinnar.
Leggi vinnustéttirnar niður
vinnu, þá stöðvast allt í þjóð-
félaginu og braskaraiiðið
verður hlægilegt.
Þá kemur í Ijós, hver það
raunverulega er, sem Wdur
þjóðfélaginu gangandi, —
lvver það raunverulega, er^
sem allt veltur á.
Verkalýðesamtökin I land-
inu hafa ákveðið að hrinda
kauplækkunarárás ríkis-
stjórnarinnar og það munu
þau gera.

Yfir sandöldum Góbí-eyðimerkurinnar í Kína svífur flugvéL
Ilún flýgur lágt, ekki þó af því að flugmaðurinn liyggí á
nauðlendingu, heldur til þess að farmur hennar dreifist rétt yfir sandinn. Fhigmaðurmn er
þarna á ferðum í sandgræðsluerindum, ur vélinni dreifir hann blöndu af fræi þeirra gras-
tegunda sem hæfastar eru til að spíra og festa rætur við lítinn raka og binda sandinn.
Sáð í sandhafið
Srijall þulur
Ef þú lesandi góður, hef-
ur lilustað á lýsingu á
fjögurralanda keppninni sl.
miðvikudagskvöld, hefur þú
vafalaust skemmt þér vel.
Þulurinn var bráðskemmti-
legur eins og venjulega.
Honum er það mjög vel lag-
! ið að lifa sig inn í
keppni sem hann lýsir og
fáir eru spenntari en ein-
mitt hann sjálfur. Svo er
hann svo bráðsnjall að
koma fyrir sig orði, til dæm-
is sagði hann um einn lang-
hlauparann okkar, sem hú-
izt var við að tæki glæsilcg-
an endasprett: „Hann virð-
ist hafa bilað í endann".
Það má segja að þetta
væru orð að sönnu. Um
\ annan landa okkar sagði
hann þetta, (en sá var einn-
ig að hlaupa). „Ég held að
hann sé alveg örugglega síð-
astur “!!!
Teygðir og togaðir
Hvernig stendur á því að
íþróttamenn okkar eru
hvað eftir annað sendir til
keppni erlendis meira og
minna teygðir og togaðir?
Hvað veldur því að forráða-
menn íþróttahreyfingarinn-
ar, sjá aldrei að sér með
að senda „ónothæfa“ menn
til keppni á erlendri grund,
þar sem svo mikið er í húfi
að þessir menn séu landi
sínu til sóma? Það liefur
hvað eftir annað komið fyr-
ir að íslenzkir íþróttamenn
séu sendir út til keppni þó
fyrirfram liafi verið vitað
að þeir væru tognaðir, og
þar með óhæfir til keppni.
Þegar mikið er í húfi gera
þessir menn sitt bezta en
þola ekki áreynsluna og
taka þá gömul meiðsli sig
upp og þar með eru stigin
sem þeir jafnvel hefðu feng-
ið, rokin út í veður og vimd.
Hér ættu hlutaðeigendur
að athuga sinn gang betur,
næst þegar þeir velja lið til
keppni erlendis, og koma
þannig í veg fyrir fleiri mis-
tök af þessu tagi.
Völlur og sandur
Um daginn var Pósturinn
viðstaddiur knattspyrnu-
kappleik upp á Akranesi,
milli Akurnesinga og KR.
Ekki er það meining hans
að lýsa leiknum, eða spjalla
um hann, (hann var svosem
ágætur), en það sem minnzt
skal á í þessu sambandi
er m. a. völlur þeirra
Skagamanna. Völlurinn
stendur utan við bæinn,
eða nánar til tekið uppi á
bakkanum við Langasand.
Þarna var áður malarvöllur.
Skagamenn ræktuðu hann
upp og er nú kominn
þarna hinn ágætasti gras-
völlur. Áhorfendasvæðið er
norðan við völlinn (fjær
sjónum), og eru þar upp-
hækkaðir grasstallar sem
áhorfendur geta setið á.
Völlur þossi er þeim Skaga-
mönnum til mikils sóma, til
hans er vel vandað, enda
eru knattspymukappleikir
vel sóttir þar efra (þótt til
þess liggi máske fleiri
ástæður). Langisandur er
baðströnd Akurnesinga, og
hafa þeir óspart notið þar
góðviðris undanfarinna
daga. Mikið væri það nú
indælt fyrir Reykvíkinga ef
eitthvað af þessum bað-
strandarsandi væri kominn
í Nauthólsvíkina þeirra, svo
þeir þyrftu ekki lengur að
ganga á flöskunum (gos-
drykkjar), þegar þeir eru
búnir að drekka úr þeim,
(og síðan einhverjir prakk-
arar búnir að mylja þær
niður í fjöruna þeirra).