Þjóðviljinn - 04.03.1961, Blaðsíða 6

6). — Þlí&MÆtik1 — Lau^ardagíír ‘4. 'tó^'ÍM5
IMÓÐVILI
Útgefandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn. —
Ritstjórar: Magnús Kjartansson (ábJ. Magnús Torfi Ólafsson, Sig-
urður Guðmundsson. — Fréttaritstjórar: ívar H. Jónsson, Jón
B.iarnason. — Auglýsingastjóri: Guðgeir Magnússon. — Ritstjórn.
afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg 19. — Sími
17-500 (5 línurj. - Askriftarverö kr. 45 á mán. - Lausasöluv. kr. 3.00.
Prentsmiðja Þjóð'viljans.

LajjLgardagur 4. ,inaa£(
Engin formle
Óheiinill verknaður
, Oéttur til einhliða aðgerða á alþjóðavettvangi er
enginn til“, sagði Gylfi Þ. Gíslason í útvarpsum-
ræðunum í fyrrakvöld þegar hann var að reyna að
verja það atriði landhelgissamninganna sem veitir Bret-
um og alþjóðadómstólnum alræðisvald yfir þeim hluta
landgrunnsins sem er utan við fiskveiðimörkin nýju. Og
sama atriði kom fi’am hjá hinum ráðherrunum öllum;
við yrðum að vera réttarríki, beita lögum og sætta okk-
ur við alþjóðadómstól þegar ágreiningur kæmi upp á
„úthafinu“.
| þessum málflutningi ráðherranna kemur á skýran
hátt fram kjarni svikanna í landhelgismálinu. Þeir
líta á landgrunn íslendinga sem „alþjóðavettvang“; þeir
tala um hafið yfir landgrunninu sem „úthaf“. Þannig
túlka þeir sjónarmið Breta í einu og öllu; jafnt samn-
ingarnir sjálfir sem málflutningur ráðherranna stað-
festir það að núverandi ríkisstjórn viðurkennir sjónar-
mið brezka heimsveldisins í átökunum um rétt Is-
Jendinga.
Tslenzka þjóðin hefur aldrei litið á landgrunnið sem
■*■ „alþjóðavettvang" né hafið yf’ir því sem „úthaf“.
Landgrunnið er hluti af íslandi sjálfu og yfirráðin
yfir því eru studd jafnt sögulegum, landfrœðilegum og
félagslegum rökum. Og þetta er ekki aðeins almennt
viðhorf íslendinga; það hefur verið staðfest með ís-
lenzkri löggjöf. Árið 1948 samþykkti Alþingi íslendinga
eínróma lögin um verndun fiskimiða landgrunnsins
og þar var sjávarútvegsmálaráðuneytinu veitt einhliða
heimild til þess að ákveða veiðireglur innan endimarka
Lmdgrunnsins með reglugerð. Auðvitað datt engum
landsmanni þá í hug að Alþingi Islendinga vœri að
setja lög fyrir „alþjóðavettvang“ eða gefa sjávarút-
vegsmálaráðuneytinu heimild til að ákveða hvernig
haga mætti veiðum á úthafinu“!l Lögin voru sett
vegna þess að landgrunnið var hluti af íslandi, jafn-
óaðskiljanlegur hluti ríkisins og landið sjálft.
t uðvitað vissu íslendingar að réttur þeirra yrði vé-
*“■ fengdur af þeim ríkjum sem höfðu rænt og rupl-
sð fiskimið okkar; engum duldist að við yrðum að
heyja harða og langvinna baráttu til þess að hnekkja
yfirgangi annarra. En öllum bar saman um að við
mœttum aldrei hvika frá réttinum, jafnvel þótt við
ccetum ekki hagnýtt hann um skeið; hvað sem á
cyndi yrðum við að halda fast við réttargrundvöllinn
sjálfan og samþykkja aldrei neina skerðingu á honum.
En. það alvarlega sem nú er að gerast er að ríkisstjórn-
in er að kasta frá sér sjálfum réttargrundvelli Is-
lendinga; hún er að breyta landgrunninu í „alþjóða-
vettvang“ og hafinu yfir því í „úthaf“. Hún er að
samþykkja að við þurfum að sækja um leyfi til Breta
til þess að gefa út íslenzk lög og að innlend lagasetn-
vig skuli háð samþykki erlends dómstóls. Þetta er
hliðstæður verknaður og ef íslendingar féllust t.d.
é það að þurfa að bera fjárlög sín undir Breta og
láta erlendan dómstól skera úr ef þar væri eitthvað
éð finna sem Bretum félli ekki.
F|að er smánarlegt að hleypa Bretum inn í 12 mílna |||
*■ landhelgina og láta þá ræna fiskimiðin allt upp a𠧧§
sex mílum í þrjú ár — og hver veit hversu lengi. Þa𠧧
er lítillækkandi að láta Breta ákveða hvar megi breyta §§§
g.runnlínum og hvar ekki. Tjón og hneysu af þessu |§i
tagi getur þjóð samt þolað og staðið þó jafnrétt. En =
neð því að afsala landgrunninu er verið að takmarka |§§
íramtíðarrétt þjóðarinnar, jafnt þeirra er nú lifa sem |§|
cborinna Islendinga. Engin kynslóð hefur heimild til §§§
cð afsala slíkum rétti. Þess vegna munu íslendingar ||§
cldrei viðurkenna samninginn við Breta hvemig svo §§|
sem atkvœði kunna að falla á Alþingi íslendinga. — m. §5
reta
m a
= Heri'a forseti.
W= 'Góðir hlustendur.
= 'Fyrir 10 mánuðum síðan
^§ flutti ráðherra sá, sem hér var
IHI nú að ljúka máli sínu, íslenzku
VEÉ. þjóðinni boðskap í rikisútvarp-
=== iúu um landhelgismálið. Þá
= sagði ráðherrann orðrétt þetta:
= ,,Við munum berjast gegn
§§§ öllum frádrætti, hverju nafni
= sem nefnist, tímalakmörkunum
HH og öðrum, gegn öllu, sem veitir
= öðrum þjóðum fiskveiðiréttindi
jj= innan 12 mílna við lsland“.
Þegar þetta var sagt, hafði
§§§ borizt út sá orðrómur, að ráð-
§§§ herrrann væri byrjaður að
§§§ makka við Breta um landhelg-
ismálið og brezk blöð fullyrtu
= beinlínis að svo væri.
öS En þjcðin var andvíg öllu
makki við Breta um málið og
§§1 af því þótti nauðsynlegt að
=§§ sverja á þann hátt oem ráð-
ss herrann gerði í útvarpsboðskap
= sínum.
m ' •
m Þjóðin Mekkt
U stig af stigi
Á miðju sl. sumri lýstu tveir
ráðherranna yfir því, þeir
Bjarni Benediktsson dómsmála-
ráðherra og Guðmundur I. Guð-
mundsson, utanrikisráðherra,
að allar getsakir um það, að
til stæði að semja við Breta
um landheigismálið væru upp-
spunnar og ósannar og ætlað-
ar til þess að sverta ríkisstjórn-
ina.
Aðeins mánuði síðar urðu
þessir ráðherrar að viðurkenna,
að þeir hefðu samþykkt að taka
upp viðræður við Breta um
landhelgismálið.
Fyrsta hét það svo að hér
væri aðeins um viðræður að
ræða, ekki samningaviðræður
bara viðræður.
Þannig var þjóðin blekkt
stig af stigi með ósönnum upp-
lýsingum og röngum svardög-
um æðstu embættismanna þjóð-
arinnar. En brátt kom að því,
að viðræðurnar við Breta urðu
formlegar samningaviðræður.
Þann 1. cktcber sl. kom samn-
inganefnd Breta hingað til
lands og augljóst var á öllum
vinnubrögðum að ætlunin var
að liafa lokið samningum áður
en Alþingi kæmi satnan 10.
oktciber.
En þá reis slík mótmæla-
alda í landinu að fá dæmi eru
slíks.
TtíkLsstjórnin varð hrædd og
lét undan síga í bili. Til þess
að lægja óánægjuölduna lýsti
forsætisráðherrann því hátíð-
lega yfir á Alþingi að haft
skyldi samráð við Alþingi um
málið. Þetta hátíðlega loforð
var svikið. Ekkert samráð lief-
ur verið haft við Alþingi.
Þvert á móti hefur öllum upp-
lýsingum verið haldið fyrir
Alþingi og þar sagt csalt um
gang málsins.
Fyrir aðeins nokkrum dög-
um siðan spurðist ég fyrir um
það á Alþingi, hvort það væri
rétt, sem brezk blöð skýrðu
frá, að íslenzka rikisstjórnin
hefði gert tillögu um lausn
landhelgisdeilunnar við Breta?
Og jafnframt spurði ég, hvort
ríkisstjórnin teldi ekki ástæðu
til að skýra Alþingi frá því,
sem gerzi hefði í máiinu.
Nú er það öllum ljóst, að
þegar ég gerði fyrirspurn mína
á Alþingi, var samkomulag
það, sem nú hefur verið lagl.
fram, þegar gert að fullu. Það
samkomulag var gert. rétt fyrir
jól, þegar Guðmundur I. Guð-
mundsson utanrikisráðherra
var kallaður á NATO-fund og
ræddi málið við utanríkisráð-
herra Breta.
En utanríkisráðherra íslands,
Guðmunclur I. Guðmundsson,
var samt ekki hikardi, þegar
hann svaraði fyrirspurn minni
á Alþingi fyrir nckkrum dög-
um. Blygðunarlaus sagði hann
að íslendingar hefðu enga til-
lögu gert um lausn deilunnar,
að fréttir um slíkt væru rang-
ar, og hann bætti við, að ekk-
ert það hefði gerzt í málinu
sem ástæða væri til að skýra
Alþingi frá.
Sá maðurinn, sem sjálfur
geymdi í gögnum sínum sam-
komulagsplaggið og sem sjálf-
ur hafði gert samkomulagið,
sagði þannig Alþingi íslendinga
csatt um málið.
Samkomulagsplaggið var
Um kvöldið eru gefnar út
aukaútgáfur stjórnarblaða með
ótrúlegum blekkingum. Þannig
er aðalfyrirsögn Alþýðublaðs-
ins:
„Aklrei framar inn i'yrir 12
mílur“, en aðalefni samnings-
ins er ]>ó að hleypa Bretum
upp að 6 mílum.
Og síðan er rikisútvarpið
notað í marga daga til þess að
tyggja upp áróðursósannindi
rikisstjórnarinnar um efni
málsins.
Með þessum vinnubrögðum
hefur eflaust tekizt að villa
einhverjum sýn í fyrstu lotu.
En upp komast svik um síðir.
Ósannindi ríkisstjórnarinnar
munu verða öllum íslendingum
ljós, áður en líkur.
== MiiiEiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiimiiiiiiiiiiniiiiiihuiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiuiiiiiiiimiiHi
| Ræða Lúðvíks iósepssonar í út- |
| vsrpsumræðannm í fyrrakvöld |
tmmmimimiiuimiiiiimimimiiiiiiimiiiiiiiiuiumimmiuiuiiiiiiiiimiiTi
vandlega geymt og tilvist þess
afneitað allan janúar og allan
febrúar vegna þess, að það
þótti ekki vogandi að tilkynna
það á meðan verkföllin stæðu
yfir. Það var hræðsla við það,
að slíkur svikasamningur í
landlielgismálinu gæti magnað
verkföllin og beinlínis orðið
ríkisstjóminni að falli. En nú
em verkföllin liðin hjá og þá
á með skyndiáhlaupi að ryðja
málinu í gegnum Alþingi.
Enn á að læðast að þjóðinni
og blekkingum er ausið yfir
hana í stærri stil og ósvífnara
formi, en nokkru sinni áður.
Vinnubrögðin em þessi:
Klukkan 5 síðdegis er þing-
skjali um málið útbýtt á Al-
þingi. Óvenjulegur tími valinn,
sýnilega af ásettu ráði.
Þannig getur ríkisstjórnin
fengið einn sólarhring til
blekkingaráróðurs, áður en
stjórnarandstaðan getur komið
skýringum sLnum að.
ísland viðurkenningu Breta á
12 mílna mörkunum, og er auð-
sætt, hversu mikla þýðingu það
hefur, ekki sízt þegar þess er
gætt, að til þessa hafa Bretar
hvorki viðurkennt fonnlega 4
mílna fiskveiðilögsöguna frá
1952 né 12 milna lögsöguna frá
1958“.
Hér er bemm orðum sagt, að
Bretar hail ekki „viðurkennt“
4 mílna mörkin frá 1952. Það
er líka rétt.
En hvað hafði gerzt 1 deil-
„falli frá mótmælum sinum“ og
engin takmörk þar á.
Ekkert orð er að finna í
samningnum sjálfum um það,
hvað gerist að 3 árunmn liðn-
um. Allar yfirlýsingar ráðherr-
anna um að þeir hafi loforð
Breta um að fara út era mark-
'lausar því þeir geta ekki skuld-
bundið nýja ríkisstjóm í Bret-
landi með loforðum utan sam-
komulagsins.
En annað orðalag samkomu-
lagsins ber það greinilega með
Lagaréttur til
grimnlmu-
breytinga
Víkjum þá að öðru megin-
atriði samkomulagsins, en það
er braytingin á grunnlínum.
Ríkisstjórnin hefur lagt á
það ofurkapp að benda lands-
mönnum á fjórar grunnlínu-
breytingar, sem hún ætlar að
gera. Þessar grunnlínubreyt-
ingar eru taldar stórsigur og
gildi þeirra talið ómetanlegt.
Augljóst. er, að ríkisstjórnin
vill láta landsmenn horfa á þær
skákir, sem vinnast við þessar
breytingar, á meðan hún er að
hleypa hundruðuin erleendra
tiskiskipa inn á miklu stærri
svæði landhelginnar og miklu
næær landi, en þessar skákir
eru.
Svo ósvífin er þessi mál-
flutningur að sagt er, að Bret-
formlega 12 inílur
iStórsigur Islands í landhelg-
ismálinu segir ríkisstjórnin,
þegar hún leggur fyrir Alþingi
til staðfestingar nýjan samning
við Breta um málið.
Hvað er nú hið sanna um
efni þessa samkomulags?
Við skulum atliuga það lið
fyrir lið.
Ríkisstjórnin segir sjálf, að
samkomulagið feli í sér 4 meg-
in-atriði.
1. Bretar viðurkenni 12
mílna fiskveiðilandhelgi Is-
lands.
2. Bretar viðurkenni þýðing-
armiklar grannlínubreytingar.
3. Islendingar heimili brezk-
um skipum að veiða upp að 6
mílum í 3 ár á ýmsum svæðum
við landið.
4. Islendingar lofa því, að
færa ekki út fiskveiðimörkin að
nýju án þess að tilkynna Bret-
um með 6 mánaða fyrirvara og
að ágreiningi skuli verða vísað
til Alþ jóðadómstólsins, ef ósk-
að er.
Rétt er að íhuga hvert þess-
ara atriða um sig og ganga úr
skugga um, hvað er liið sanna
um efni þeirra.
„Bretar viðurkenna 12 milur
við ísland" segir ríkisstjórnin
og leggur á þetta höfuð áherzlu
í málflutningi sínum.
Hvemig er viðurkenningin
orðuð í sjálfu samkomuláginu ?
Orðalagið er þannig:
„Ríkisstjórn Bretlands falli
frá mótmælum sínum gegn 12
mílna fiskveiðilögsögu um-
hverfis ísland“.
Ekki eitt orð er að finna í
samkomulaginu um viðurkenn-
ingu eða samþykkt á 12 mílun-
um. En í stað þess ©r sagt:
„falli frá móímælum“. „Að
„falla frá mótmælum“ jafngild-
ir ekki ,,viðurkenningu“, og
sanuar ríkisstjórnin það bezt
sjálf í greinargerð smni með
tillögumii.
í greinargerð tillögunnar seg-'
ir ríkisstjórnin orðrétt:
„Með þessu samkomulagi fær
Lúðvík Jósepsson flytur ræðu sína á þingi.--------------(Ljcsmynd.: Þjóðviljirn, Ari Kárason).
unni um 4 mílurnar frá 1952?
Fyrst mótmæltu Bretar þá,
eins og nú 1958. Þeir beittu
þá ofbeHi, eins og nú, þó með
öðrum hætti væri. Síðan féllu
Bretar frá mótmælum sínum
gegn 4 mílunum, en viður-
kenndu þær aldrei.
Framkoma Breta hefur óum-
deilanlega sannað, að þeir gera
grundvallar mun á því að
„falla frá mótmælum“ og því
,,að viðurkenna“.
Frá mótmælum er hægt að
falla um stundarsakir, en taka
þau upp aftur, þegar hentugt
þykir.
Bretar höfðu fallið frá mót-
mælum sinum gegn 4 mílunum
og meira að segja gert nýjan
löndunarsamning við okkur. En
þegar deilan reis út af 12
mílunum, tóku Bretar aftur
upp mótmæli sín gegn 4 mílun-
um og hindruðu íslenzk varð-
skip í að taka brezka veiði-
þjófa innan 4 mílna markanna.
Brelar sögðu þá skýrt og skor-
inort, að þeir hefðu aldrei við-
urkennt 4 mílurnar.
Samkvæmt samkomulagi rik-
isstjórnarinnar nú við Breta, er
aðeins um að ræóa að Bretar
sér, að Bretar geta túlkað það
svo að þeir séu aðeins bundnir
af samkomulaginu í 3 á.r, eða
meðan þeir fá að skarka í land-
helgi okkar.
Þannig er eitt meginatriði í
röksenudum rikisstjórnarinnar
fyrir samkomulagi þessu, „við-
urkenning Breta á 12 mílun-
um“, fallið um sjálft sig.
Hið sanna er það, að Bretar
neituðu um formlega viður-
kenningu og neit.uðu öllum á-
kvæðum sem skuldbinda þá eft-
ir 3 árin.
Bjarni Benediktsson, dóms-
málaráðherra á eftir að tala hér
á eftir mér. Eg vil því skora á
hann, að tilfæra hér fyrir
hlustendum þau ummæli sam-
komulagsins við Breta, sem
skulclibinda þá til þess að fara.
út úr landhelginni eftir þrjú ár.
Og ennfremur skora ég á
hann að lesa fyrir hlustendur
þau ákvæði, sem f jalla um við-
urkenningu Breta.
Veitið því athygli hvað ráð-
herrann gerir í þessum efnum.
Ekkert svar hans. er staðfest-
ing á því, að Bretar hafa enga
formlega viðurkenningu gefið
og séu cbundnir eftir 3 ár.
ar hafi Játið okkur hafa þess-
ar skáliir og þær séu næstum
eins stórar og svæðin sem við
látum þá fá.
Já, Bretar gefa okkur ís-
lendingum hluta af Selvogs-
banka, HúnafJóa og Bakka-
flóa. Þeir eru svo sem ekki
vondir menn Bretarnir, nei, o-
nei. En skyldu Bretar eiga eitt-
hvað í fiskimiðunum í kringum
ísland; skyldu þeir eiga eitt-
hvað í þeim neðansjávarstöpli
sem Island stendur á. Ekki al-
deilis,
En er þá grunnlínubreytingin
ekki góð út af fyrir sig?
Jú, vissulega.
En viffi getum eldö keypt
það af neinum, sem við eigum
sjálfir.
Við þurfum ekki að hleypa
Bretum upp á bátamið okkar,
til þess að gera þær breytingar
á landhelgisgrannlinum okkar
sem við eigum rétt til sam-
kvæmt alþjóðalögum.
Allt raus utanríkisráðherra
hér áðan um það, að við AI-
þýðubandalagsmenn og Fram-
sóknarmenn hefðum sýnt fjand-
skap okkar gegn grunnlínu-
breytingunni með því að leggja
til að núgildanli fiskveiðiland-
helgi með þeim grunnlínum sem
nú gilda, skyldi lögbundin er
vitanlega út. í hött, þar sem
slík lögfesting tók ekkert vald
af íslendingum í málinu. Réttur
meirihluti Alþingis gat auðvit-
að ákveðið grunnlínubreyting-
una hvenær sem hann vildi að-
eins með því að breyta lögun-
um. Lögin höfðu það eitt gildi
eins og skýrt var tekið fram af
okkur, að koma í veg fyrir það,
að veiklunduð rikisstjórn gæti
án samþykkis Alþingis breytt
fiskveiðilandhelginni.
Margyfirlýst afstaða okkar
Alþýðubandalagsmanna og
Framscknarmanna til grann-
línubreytinga sannar að allt
f jas ráðlierranna er út i bláinn.
Á fyrri Genfarráðstefnunni
1958 var gerður alþjóðasamn-
ingur um grunnlínur og við ís-
lendingar vorum aðilar að þeim
samningi, eins og flestar aðrar
þjóðir. GrunnHnuvandamálið
var leyst. Hvorki Bretar né
aðrir gátu veitt neina mót-
stöðu gegn því, að við not-
færðum okkur í þeim efnum. al-
þjóðalög sem Bretar voru aðil-
ar að. Þetta lá skýrt fyrir
þegar landhelgisstækkunin var
ákveðin 1958. Eg lagði fram
f.h. okkar Alþýðubandalags-
manna skriflegar tillögur
í larjdhe’gismálanefnd flokk-
anna, þann 28. apríl 1958, um
útfærslU á grunnlínum við
landið og lagði fram kort, sem
sýndi breytinguna. I þeim til-
lögum voru aliar þær grunn-
líiiubreytingar, sem nú er ætl-
að að gera, en í minum tillög-
um vcru aðrar grunn’ínubreyt-
ingar nákvæmlega jafnréttliáar
teknar einnig með. I 'mínum til-
lögum var lagt til að færa út
við Grímsey fyrir Norðurlandi,
þannig að þá yrðu ekki þeir
krikar inn i landhelgina, sem
nú eru þar og áfram eiga að
vera þar. Samskonar tillögu
gerði ég varðandi Hvalbak fyr-
ir Austurlandi og ég lagði enn-
fremur til að rét.ta grunnlinur
í Mýrabugt og Meðallandsbugt
eins og ótvíræður réttur okkar
er til. Samkvæmt. tillögu okkar
Alþýðubandalagsmanna hefði
útfærsla á Selvogsbanka og við
Reykjanes orðið meiri en nú er
lagt til, þar sem við lögðum
til að grunnlínan vrði dregin
beint á milli Geirfuglaskers
sunnan Vestmannaeyja og í
Geirfugladrang út af Revkia-
nesi, en ekki í Eideyjardrang
eins og nú er ætlað.
Allar þessar grunnUnubreyt-
ingar áttum við íslendingar
samkvæmt alþjóðalögum.
En hvers vegna voru þessar
grunnlínubreytingar þá ekki
gerðar 1958 þegar 12 nrí’umar
vora ákveðnar?
Það liggur ljcst fyrir. Siá’f-
stæðisflokkurinn cg Alþvðu-
flokkurinn vildu ekki á þær
fallast. Þeir voru þá eins og
allir vita á móti aðgerðum í
landhelgismálinu. Þeir viMu
fresta málinu og gar>°ra til
samninga við erlenda aði’a.
Þeir þivældu að vfsu Um
grannlínuforeytingar, en neituðu
öllum tillögum sem fram komu
og fengust aldrei til þess að
leggja neitt. til sjálfir.
1961 — ÞJÖH.VILJ,IN,N — (7,
Þann 28. júní 1958, eða dag-
inn áður en reglugerðin um 12
mílurnar var gefin út, íýst-
um við fulltrúar Alþýðubanda-
lagsins og Framsóknarflokksins
yfir því, að við værum reiðu-
búnir að samþykkja grunnlínu-
breytingar ásamt 12 mílunum,
ef samkomulag gæti orðið um
málið. Á þeim fundi lýsti Guð-
mundur I. Guðmundsson yfir
því, að Alþýðuflokkurinn væri
ekki reiðubúinn til þess að taka
afstöðu til grunnlínubreytinga,
en vildi fresta útgáfu reglu-
gerðarinnar sem heildar. Sig-
urður Bjarnason fulltrúi Sjálf-
stæðisflokksins lýsti yfir sömu
afstöðu, að hann vildi fresta
málinu og tæki ekki afstöðu til
grunnlínubreytinga.
Þegar málin stóðu þannig
lýstu Framsóknarfloklaurinn og
Alþýðubandalagið yfir því, að
aðeins annað stækkunarskrefið
yrði sligið nú, 12 mílna stækk-
unin, en rétturinn til breytinga
á grannlinum yrði geymdur.
Ofan í þessa sögu kemur
svo ríkisstjórnin nú með grunn-
línubreytingar sinar. Og nú á
aðeins að taka hluta af þeim
grunnlínubreytingum, sem rétt-
ur okkar er til.
Aukningin við Grimsey og
Hvalbak er skilin eftir, af því
að Bretar stunda mikið veiðar
þar. Og eitt bezta fiskisvæði
við Islar.d Meðallandsbugtin,
má áfram standa opin Bretum.
Og út á það, að íhald og krat-
ar drattast nú 2 árum of seint
inn á útfærslu á grunnlínum
og þó aðeins til há’fs — út
á það á að veita Bretum rétt
til þess að skarka upp að sex
mílum svo að segja í kringum
allt landið.
Þannig eru þá þau tvö meg-
inatriði í samkomulaginu, sem
við áttum að njcta góðs af —
þau atriði sem Bretar áttu að
láta af hendi við okkur.
Viðurkenningin er engin. Og
grunnHnubreytinguna áttum við
samkvæmt alþjóðalögum.
Hundruðum skipa
hleypt upp að 6 m.
En hvað fá svo Bretar sam-
kvæmt þessu samkomulagi?
Brezkir togarar fá leyfi til
þess að veiða upp að sex mílna
mörkum við ísland allt árið —
enginn mánuður fellur úr.
Svæðin og tíminn, sem Bret-
ar fá eru í fullu samræmi við
óskir þeirra og þarfir. Bretar
fá öll þau svæði þar sem þeir
áður höfðu markað sér veiði-
bása, nema út af Vestfjörðum.
Fyrir öllu Norður’andi nema
á smá ekika landmegin við
Grímsey mega Bretar vera
þá fjóra mánuði, sem þeir vilja
helzt.
Fyrir Austurlandi mega þeir
vera alla. mánuði ársins — færa
sig lítillega til eftir því sem
reynslan hefur sýnt þeim, að
er þeim hentugt.
Fyrir Suðurlandi mega Bret-
ar vera á aðalaflatímanum á
sjálfri vet.rarvertíðinni.
í Faxaf’óa og Breiðdfirði
mega tþeir vera í marz, aprjl og
maí — aðalvertíðarmánuðunum.
Framh. á 8, síðu