Þjóðviljinn - 04.05.1961, Blaðsíða 7

Tt!T> ^’iipœtudagur, .• jp^-i961 rt^Sí^Y^íííNN +$■ (7
Þjóð'viljinn hefur að undanförnu birt mjög athyglis-
verðar staðreyndir um efnahagsmál. Þar hafa m.a. kom-
ið fram þessi meginatriði:
1. Heildarframleiðsla þjóðarinnar jókst um 98,3% á
árabilinu 1950—1959.
2. Þessi framleiðsluaukning hefur ekki að neinu leyti
birzt í auknum kaupmætti, heldur er kaupmáttur tíma-
kaupsins nú 8,5% lægri en hann var 1950,
3. A árunum 1948—1958 hefur einkaneyzla meðalfjöl-
skyldu aukizt að krónutölu um 61.500 kr. Á sama tíma
hefur árskaup verkamanns fyrir dagvinnu aðeins auk-
izt um 30.000 kr. Verkamannakaupið hefur þannig dreg-
izl langt aftur úr.
4. Árið 1958 var svo komið að meðalneyzla fjölskyldu
var talin nema 100.000 kr. en það ár voru fullar árs-
tekjur verkamanns fyrir dagvinnu aðeins um 50.000 kr.
Tekjumar hrukku þannig aðeins fyrir helmingnum af
meöaltalinu.
Þessar staðreyndir skipta
meginmáli í öllum umræðum
um kaup og kjör, og málstað-
ur stjórnarflokkanna stendur
og fellur með því hvort þeir
geta hrakið þessi meginatriði.
Þáð hefur því vakið mikla at-
hygli að stjórnarblöðin treystu
sér lengi vel ekki til þess að
ræða eitt einasta atriði í út-
reikningum Þjóðviljans. Loks-
ins íyrsta máí komu greinar
í Morgunblaðinu og Alþýðu-
blaðinu um þetta mál; þær
voru auðsjáanlega báðar gerð-
ar í sömu smiðjunni, en efni
þeirra gat naumast vesælla
verið. Skulu nú rakin nökkur
meginatriði í mótbáriun
stjómarblaðanna.
70% á mannsbam
Hvorki Morgunblaðið né
Alþýðublaðið treystu sér til
að véfengja þá staðreynd að
þjóðarframleiðslan hafi nær
tvcfaldazt á árabilinu 1950—
1959, enda eru útreikningarn-
ir ujn það efni gerðir á veg-
um Framkvæmdabanka ís-
lands, meira að segja sam-
kvæmt bandarískum tilmæl-
um! En í staðinn haida blöð-
in þvi fram að Þióðviliinn fari
rangt með niðurstöðurnar.
Morgunblaðið segir: „Loks
dettur Þjðviljanum ekki einu
sinni í hug að taka hina miklu
aukningu fólkfjöldans með í
reikningum sínum svo að
varla, er von á að niðurstaðan
Verðx gáfuleg.“ Og Alþýðu-
blaðið segir: „Þjóðviljinn
gleymir t.d. að taka tillit til
þess að fjöldi vinnandi fólks
jókst á þessu tímabili.“ Um
þessar athugasemdir er það
að segja að þær eru uppspuni
frá rótum. Þegar Þióðviljinn
birti tölurnar um þjóðarfram-
leiðshma 20. apríl s.l. komst
hann svo að orði:
„Tölur þessar sýna
breytingar á þióðarfram-
leiðslunni í lieild á þessu
tímabili. Að sjálfsö.gðu ber
að taka tillit til þess að
þjóðinni fjölgaði jafnframt
úr 144.300 í 170.200 eða
um 18%. En jafnvel þótt
fullt tillit sé tekið til
fólksfjölgunarinnar verður
samt eftir uni það bil 70%
aukning á þjóðarframleiðsl-
unni á hvert mannsbarn á
þessu túnabili.“
Það er auðveld aðferð í um-
ræ'ðum að hlaupa yfir rök-
semdir andstæðingsins og
kvarta síðan yfir því að þær
hafi aldrei verið bornar fram.
En málsvörnin er ævinlega í
samræmi við málstaðinn.
Einkaneyzlan
Önnur aths. af nákvæmlega
sama tagi er borin fram
í stjórnarblöðunum. Morgun-
blaðið segir um útreikning
Þjóðviljans um þjóðartekjurn-
ar: „Við þennan útreikning
lætur hann sig ekki muna um
að sleppa með öllu að nefna,
að stórkostlega vaxandi hluti
þjóðarteknanna hefur farið
í fjárfestingar svo og 'i aukn-
ingu margskonar þjónustu
hins opinbera við þegnana,
svo sem trvggingabóta, ellilíf-
eyris', kennaramála (!) o.s.frv.
Einnig hefur ekkert tillit ver-
ið tekið til fyrningar, sem
hefur mjög vaxið á þessu
tímabili." Og Albvðublaðið
segir sama dag: „Þjóðviljinn
gleymir t.d. að . . . ennfremur
er í þjóðarframleiðslunni og
aukninfru hennar auðvitað tal-
in öll .fjárfest.ing auk fvrninga
af hverskonar emnum svo að
auglióst er að þjóðarfram-
leiðslan öll kemur ekki til
skÍDtingar s°m emkaneyzla.
Þá glevmir Þíóðviliirxn og al-
giörle°'a, að t.aka. tillit til allr-
ar puknincmr á útgiöldum
hins Oxtinbera t.ii félagsmála
og annarra .b'ir.nust.u við ein-
sta.klir’n-ana e«r til «kat,ta.lækk-
ana. Hlntde;ið fiárfes+ingar-
innar ng fvrninganna í bióð-
arframleiðslnn’ii liefiiT- án era
ankizt miög á heesu tímabili “
Eins og siá má ausa bæði
blöðin úr sömu uppsprettu-
lind, og enn sem fyrr fara
þau með uppspuna frá rót-
um.
Þ.jcðviljinn hefur birt
sérstakar og nákvæmar
upplýsingar um „einka-
neyzluna“ á tímabilinu
1948—1958, en einkaneyzl-
íin fæst einmitt með því að
draga frá þjóðarframleiðsl-
unni opinbera neyzlu, fjár-
niunamyndun og önnur þau
atriði sem st.jórnarblöðin
töldu upp. Þjóðviliinn hef-
ur gert nákvæmlega það
sem stjórnarblöðin gagn-
rvna liann fvrir eð hafa
ekki gert! Og ÞióðviUinn
liefur sannað að því fer
m'ög fjarri að verkamanus-
kaunið hafi fylgzt með
hinni almennu nevzhiaukn-
ingu. ranglætið í þjóðfélag-
inú hefur þannlg stórauk-
izt. unz svo var komið 1958
að verk»maður fékk fvrir
fullan eðlilegan vinnntíma
aðeins helminginn af með-
altalinu. Og síðan hefur
hlutur verkamanna versn-
að stcrum eins og alkunn-
ugt er.
Samanburður
Ef teknir eru sérstaklega
þeir liðir sem hér er um að
ræða og athugað hvað þeir
hafa aukizt að krónutölu á
árabilinu 1948—1958. sam-
kvaimt tölum Framkvæmda-
bankans, lítur sá samanburð-
ur þannig út:
Aukning í krónum
Þióðarframleiðslan 309%
Nevzla hins oninbera 297%
Fiármunamyndun 295%
Einkaneyzla 217%
Verkamannskaup 144%
Því fer þannig mjög fjarri
að hinn stórfelldi vöxtur þjóð-
arframleiðslunnar hafi farið
í fjárfestingu og stórauknar
athafnir hins opinbera og tal
Morgunblaðsins um „að stór-
kostlega vaxandi hluti- þjóðar-
teknanna hafi farið í fjárfest-
ingu svo og í aukningu margs-
konar þjónustu hins opinbera"
er byggð á algeru þekkingar-
leysi. Hlutföllin þar á milli
haldast. eins og sjá má, að
mestu óbreytt þetta tímabil.
Hitt er annað mál að veru-
legar upphæðir hafa farið og
fara enn í vitlausa og óarð-
bæra fiárfestingu og hreina
sóun og bruðl ooinberra að-
ila. Ef rétt væri stjórnað
gæti verið mun meira fjár-
magn tii ráðstöfunar en töl-
umar úm „einkaneyzluna"
gefa til kvnna.
I sa^enburðinum hér fyrir
ofan ‘•"•t infnframt frá enn
einni hversu mjög verka-
mannakaunið hefur dregizt
aftur úr öð'rum útgjaldaliðum
þjóðfélásrsinS.
Verkamannakaupið
Eu svo að enn sé vikið að
mótbárum stjórnarblaðanna
gera þau einnig athugasemdir
við það sem Þjóðviljinn hefur
sagt um árstekjur verka-
Framhald á 10. siðu.'
Stiórnarblöðin neyðast til að viðurkenna staðreyndir