Þjóðviljinn - 19.07.1961, Page 6

«) ÞJÓÐVILJINN — JÆi^yikfUdagur .19^ .. j#lí
Útgéfandi; Sameiningarnokkur alþýðu - „ Sósíalistaflokkurinn. - Ritstjórar: S5
Magnús Kjartansson (áb.). Magnús Torfi Olafsson, Sigurður Guðmundsson. — =
FréttaritstJórar: ívar H. Jónsson, Jón Bjarnason. — Auglýsingastjóri: Guðgeir =
Magnússön. — Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðust. 19. ==
í3imi 17-500 (5 línurl.^Áskriftarverð kr. 45 á mán. — Lausasöluvcrð kr. 3.00. ——•
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f. =
! Hugsjónir |
Atlanzhafsbandalagsins |
Vaíníramt því sem áróðursmenn Átlanzhafsbandalagsins eru l§S
® sendir út um allar jarðir til að flytja þann boðskap að II
hernaðarbandalag þeirra sé til þess eins að varðveita friðinn
og frelsi smáþjóða og vestrænar hugsjónir um mannhelgi og =f
manngöfgi, hafa aðildarríki bandalagsins haldið uppi eins Hi
konar sýnikennslu í ýmsum löndum á því hvað forvígismenn j=|l
"þess eigi við með áróðrinum. Er fólki vorkunn þó að meira =
mark sé tekið á því hvernig Atlanzhafsbandalagið túlkar §§§
hugsjónir sínar í framkvæmd, en það sem þykir við eiga |H
að segja á hátíðlegum stundum. |=j
fjannig má einnig búast við að íslendingar taki fuilt eins
mikið mark á sýnikennslu Englands í landhelgi íslands,
Frakklands í Alsír og Portúgals í Angóla á hugsjónum
Atlanzhafsbandalagsins og innantómum áróðursfrösum Hol-
lendingsins Stikkers sem hér hefur verið á ferðinni í eins
konar eftirlitsferð með þeim íslenzkum stjórnmálamönnum
sem þekktir eru að því að taka málstað hernaðarbandalags-
ins fram fyrir málstað íslenzku þjóðarinnar. íslendingar
fengu alveg sérstakan skammt af þessari sýnikennslu á hug-
sjónum Atlanzhafsbandalagsins í sambandi við landhelgis-
málið. Hversu oft ætli það hafi verið sagt, þegar einhver
ráðherrann eða bankastjórinn þarf að fara í útvarp eða
blöð til að vitna um hugsjónir Atlanzhafsbandalagsins, að
bandalag þetta hafi heita og fölskvalausa ást á sjálfstæði og
sjálfsákvörðunarrétti smáþjóða. t>eir eiga það jafnvel til að
skrúfa sig upp í þær hugsjónahæðir, að einmitt verndun
smáþjóðanna sé aðal Atlanzhafgbandalagsins. Af þessari hug-
sjón nutu íslendingar í ríkum mæli í landhelgismálinu.
Bandalagsþjóðirnar j Atlanzhafsbandalaginu gerðu reyndar
allt sem þær gátu til að kúga íslendinga og ógna þeim, svo þeir
hættu við stækkun landhelginnar. Og loks þegar hjálp Guð-
mundar X. Guðmundssonar og Bjarna Benediktssonar reynd-
íst ónóg til þeirra framkvæmda á hugsjónum Atlanzhafs-
bandalagsins, hóf eitt aðildarríki þess, Bretland, ofbeldisárás
á ísland, sendi herskipaflota sinn til að ráðast inn í ís-
lenzka landhelgi og lét veiðiskip sín stunda þar ránsveiðar
undir herskipavernd. Og þegar svo lukkulega tókst til að
Guðmundur í. Guðmundsson, Bjarni Benediktsson og aðrir
Atlanzhafsbandalagsmenn fengu aðstöðu til, veittu þeir árás-
arríkinu þakkir og forréttindi samkvæmt fyrirskipun, af-
söluðu íslenzkum landsréttindum og opnuðu tólf mílna land-
helgina. En einnig í því ofbeldisverki gegn íslenzku þjóðinni
fundu ísXendingar iframkvæmd á hugsjónum Atlanzhafs-
bandalagsins.
J Tndanfarna mánuði eru Atlanzhafsbandalagsmenn í Portúgal,
vinir og skoðanabræður Guðmundar í. Guðmundssonar
ag Bjarna Benediktssonar, að halda sýnikennslu á hugsjónum
Atlanzhafsbandalagsins í vemdun smáþjóða, í vernd fyrir
hinar vestrænu hugsjónir um manngöfgi og mannhelgi. Það
virðist ekki trufia neitt hugsjónaáróður starfsbræðra þeirra
hér heima, þótt meira að segja Morgunblaðið neyðist til að
flytja fréttir af þessari sýnikennslu portúgölsku Natómann-
anna, samkvæmt heimildum frá trúboðshreyfingum, sem
starfað hafa í landinu, og þótt lýsingarnar á framferði
portúgölsku Atlanzhafsbandalagsmannanna gefi í engu eftir
hryllingslýsingum á framferfi þýzku nazistanna. Þrátt fyrir
n'ær algera fréttakúgun eru fregnimar af grimmdaræði
portúgölsku Atlanzhafsbandalagsmannanna að siast út um
heiminn. Og þær fréttir eru miklu áhrifameiri kennsla um
Jjinar raunverulegu „hugsjónir“ og eðli Atlanzhafsbandalags-
ins en hin mjíýu orð fínna sendiboða, gejn ekki eiga við
aeirin veruleika að styðjast.

Id&viMagur '&yulí'lM — ÞJÖÐVILJINN (7
lirnír ti
• *
Til austur-
heims vil ég
halda
Þann sjötta júní komst ég
alla leið til Habarovsk, sem
stendur bak við fjöll og djúpa
dali sjö þúsund kílómetra fyr-
ir austan Moskvu. Þaðan er
ekki nema spottakorn til
Kyrrahafsstranda. Ég var sem
sagt kominn svo langt frá ís-
landi, að vafamál var hvor,
leiðin heim var skemmri —
aústurleið eða vesturleið. Og
hér var laufgrænn meiður, en
hjartkærust ástin mín bjó hér
ekki.
Habarovsk stendur við Amúr,
sem er mikið fljót og breitt,
fætt bæði af kínversku regni
og sovézku, en fljótið deilir
löndum yá löngum kafla. Hér
sigldi Tsjékhof skáld árið 1890,
dáðist að fegurð náttúrunnar
og spjallaði við gullsmyglara á
kvöldin; hann var þá á leij til
Sakhalín að kynna sér örlög
útlegðarfanga. Amúr er fallegt
fljót og setur svip á bæinn.
Það er líka einhver helzita
dægrastytting bæjarbúa. Á
fljótsbakkanum standa ungir
og gamlir með fseri og dorga.
Varla er þetta fiskirí samt
jafn árangursríkt og kolaveiðin
af bryggjusporðum á Suður-
nesjum. ónei; strákarnir beittu
maðki og drógu smábröndur
handa köttunum. Sportlega
sinnaðir menn skvömpuðu í
vatninu, en værukærir menn
fengu sér blund undir hatti
sínum. Hátalarar fluttu Wal-
purgisnacht af skörungsskap.
Á þokkalegum höfða stóð lítið
klúbbhús með sérkennilegum
turni, og þaðan var gott út-
sýni yfir hús og vatn.
Af bakkanum veiðast smá-
bröndur, en hinn mikli fiskur
liggur dýpra og neðar í fijót-
inu. Amúr er heimkynni hvorki
meira né minna en hundrað
og þriggja fisktegunda. Þar
gengur keta, sem er allra fiska
Ijúffengust og gefur þau hrogn
sem að mati sælkera ganga
næst styrjuhrognum. En því
miður hafa Japanir lagt svo
mörg og möskvasmá net fyrir
þennan gæðafisk á höfum úti
að til útrýmingar horfir, og
eiga sovézkir í sínu fiskistriði
hans vegna. í Amúr lifir einnig
sá undarleg fiskur kalúga, sem
fæðir lifandi unga, tvo í senn.
Þessi fiskur er ekki eina
náttúruundur héraðsins. Ýmsar
jarðsögulegar ástæður og svo
sérkennileg lega héraðsins
(annarsvegar — áhrif hins
kalda Ohotskhafs, hinsvegar —
suðlæg breiddargráða) valda
því, að náttúra þessara sýslna
verður bæði suðlæg og norð-
læg í senn. Þessvegna hlaupa
hér um bæði þófamjúk tígris-
dýr og þolinmóð hreindýr, og
barrtré deila löndum við lauf-
prúð tré suðursins.
Þeir fóru
yfir landiS
Habarovsk er að vísu aust-
urasíuborg, en hún réttlætir
engan veginn landfræðilega
stöðu sína í heiminum. Þetta
er venjuleg sovézk borg af
miðlungsstærð, — íbúafjöldi
350 þúsund, framfaraborg þar
sem mikið er byggt, hreinleg
borg, rúmgóð, yfirleitt lágreist,
ágætlega prýdd trjám, borg
með leikhúsi, óperettu, sport-
svæði góðu óg húsnæðisvand-
ræðum. Skiki Evrópumenning-
ar í stóru og enn lítt numdu
héraði.
Borgin er kennd við Habar-
of. Hann var einn þeirra, sem
„fóru yfir landið“, en svo var
sagt um hina fyrstu rússnesku
landnámsmenn í Austur-Síber-
íu, og á orðalagið rætur sínar
að rekja til þess, að þær veiði-
þjóðir sem hér bjuggu voru svo
fámennar, að landið var svo til
óbyggt þegar Evrópumenn
komu. Habarof var athafna-
samur dólgur, kúgaði grávöru
af landsfólkinu með öllum r/ið-
um, og fór svo að keisaralegir
eftirlitsmenn dæmdu hann til
eignamissis, en það þurfti alla-
jafnan mikið til að þeir
hreyfðu sig að gagni. En Hab-
arof hafði hér bækistöð og
telst því stofnandi borgarinn-
Habarovsk er eins og hver maður getur séð venjuleg evrópsk
borg þótt Kína og Kórea séu á næstu grösum
ar. og hefur sem slíkur feng-
ið sér styttu reista á járnbraut-
artorginu.
1917 var hér heldur lítilfjör-
legur fimmtíu þúsund manna
bær með veiðiskap, bjórgerð
og sápugerð, verzlað var við
Kína og ópíum reykt á laun.
Hófst svo byltingin og gekk á
ýmsu. Keisaragenerálar héldu
AusturTSíberiu alllengi með
aðstoð Apieríkana og Japana.
Skæruliðar bolsévika háðu
marga skæða orustu við þetta
iið. Ulvíga.stur var Semjonof
nokkur, sem safnaði hér fjöru-
tiu þúsund manna liði gegn
byltingunni og framdi mörg ill-
virki. Flúði hann síðan land
og hélt til Harb.’n í Mansjúriu
með morð ránsfjár og reisti sér
höll þar i borg. í lok seinni
heimsstyrjaldarinnar var hann
tekinn höndum og dæmdur:
En meðan Semjonof eyddi
stolnu gulli í Harbín, þróaðist
Habarovsk hröðum skrefum
samkvæmt þeirri vizkulegu á-
kvörðun Sovétmanna að koma
upp fjölbreyttum iðnaði í hin-
um afskekktari héruðum lands-
ins. Timar þeirra sem fóru yf-
ir landið voru liðnir. Landið
hengdi s’tórt plakat á skýin og
á því stóð: Iðnaður.
Ungra manna
land
í borginni starfa nú hundrað
iðnfyrirtæki.
Verksmiðjan Daldisel er
mjög einkennandi fyrir alla
þróun þessarar borgar. Fyrir
löngu var hér verkstæði sem
dyttaði að hergögnum. Eftir
byltingu var tekið að fram-
leiða herfi, sáningarvélar og
annað þess háttar, en síðan
1945 er hér stórfyrirtæki með
2900 verkamenn, sem framleið-
ir dísiivélar fyrir fiskiskipa-
Síberíuför
fyrsta grein
Effir Árna
Bergmann
strákur með andlit fermingar-
drengs, og mér fannst endilega
hann hlyti að vera hræddur
við þær stæðilegu kvinnur sem
unnu undir hans stjórn.
S’beríu þyrstir í tæknisér-
fræðinga og hverjum þeim sem
hefur áræði og getu er falið
vandasamt og mikið hlutverk
í atvinnulífinu um leið og úr
skóla er sloppið. Síbería er
ungra manna land.
Menmngar-
mál
Habarovsk er, eins og ég
hef áður sagt, mjög venju-
leg sovézk borg. Þó má gjörla
sjú það á ýmsu, að hún er
langt frá Moskvu, mjög langt.
flotann ú Kyrrahafi. Þetta fyr-
irtæki hefur vaxið á mjög
svipaðan hátt og borgin í
heild.
Hinsvegar er verksmiðjan
Amúrkabel tákn hinna síðustu
tíma. Þessi verksmiðja sér
austustu héruðum landsins fyr-
ir leiðslum af öllum gerðum.
Hún er nýreist og velreist, á-
gætlega útbúin. Þar vinna 1600
manns, flest ungt fólk, sem
gengur margt í ágætan kvöld-
skóla verksmiðjunnar sér til
tæknilegs þroska. Og þarna
varð ég var við eitt af því
sem einkennir Síberíu í dag,
og átti ég oft eftir að rekast á
sömu sögu: tuttugu og fjögurra
ár,a gamall strákur, nýbakaður
rafmagnsverkfræðingur frá
Tomsk, stjórnaði 350 manna
deild, mikilli og flókinni fram-
leiðslu. Þetta var feiminn
höfðanum sem skagar fram í Amórfljót stendur lítið
klúbbhús með turni.
Algeng sjón í Síberra — verið er að nífa gamalt bjálkahús en steinhús rísa í staðinn.
1 Habarovsk er einhver ving-
ulsháttur í húsagerð og klæða-
burði; það, sem er þegar við-
urkennt og hefur rutt sér til
rúms í Moskvu,. er enn að
þreifa fyrir sér austur við Am-
úrfljót. Ég sá nýtt og nýtízku-
legt veitingahús við flugvöllinn
með miklu gleri og hressileg-
um línum. En ég sá líka bygg-
ingu læknaháskólans í smíðum,
og var hún leiðinleg og óprýdd
súlum grískum. Klæðaburður
fólksins er undir sömu sök
seldur. en það er að vísu af-
sakanlegra. þar eð verzlanir
þar í borg hafa fátt gott að
bjóða.
Órþrettan sýndi „Fuglasal-
,ann“ og „Hér í austrinu“, en
það verk er eftir innborið tón-
skáld. Leikhúsið var á flakki
um héraðið. Það hafði nýlega
fengið sérstaklega útbúna stóra
bifreið. — henni er ekið út í
afskekkt sveitaþorp, sena sett
upp á b:lpallinum en 500 sund-
urdregnum stólum raðað í
næstu brekku. og er þetta
menningarauki. Þar að auki er
sérstakt unglingaleikhús í
borginni og svo fílharmónía.
Borgarstjórinn Púdintséf sagði
mér, að Þeir í bæ.iarráði hefðu
hug á því að seti.a upp lista-
skóla sem yrði að sínu leyti
fyrsta skrefið í þá átt að kom-
ið yrði upp óperu- og ballet-
leikhúsi I borginni.
Púdíntséf talaði líka um
húsnæðisvandræði, sem væru
mikil þótt bærinn hefði á síð-
ustu tveim árum reist tæplega
tíu þúsund íbúðir. Við gætum,
sagði hann, byggt hraðar, ef
við hefðum nóg af verkafólki.
Hann kvartaði líka yfír skortL
á barnaheimilum, sem ylli því.
að margar konur gætu ekki
unnið úti, þótt eftirspurn eftir
vinnuafli sé mikil. Hinsvegar
lét hann vel af menntastofnun-
um: hér er læknaskóli, sem sér
hinum fjarlægustu héruðum
landsins eins og Kamtsjatka og
Sakhalín fyrir soldátum heils-
unnar. hér er háskóli fyrir
járnbrautarvesen og vegagerð,
og verið er að reisa skógfræði-
háskóla. En stoltastur var
borgarst.iórinn,— sem er vel á
minnst aðeins 36 ára gamall, —
l’klega af því mikla starfi sem
borgarbúar hafa unnið með
því að prýða bæ sinn gróðri:
í ár hafa verið sett niður 280
búsund t.ré og 15 milljónir
blóma. Borgin skal verða garð-
ur er slagorð dagsins.
Þannig lifir þessi borg. Á
kvö'din snila hátalararnir Öld-
ur Amúrfljóts, æfagamlan vals,
sem hefur fylgt þessu héraði í
margar kvnslóðir og er nú
genginn udp að hnjám. En
unni á höfðanum standa þeir
sem þvkir gott og hollt fyrir
sálina að horfa <á mikið vatn.
Kommúnistahotur, nazismi og Morgunblaðið
Hræðsla hinnar íslenzJiu
borgarastéttar við framþróun
sóslalismans hefur á siðustu
30 árum gengið brjálæði
næst. Hún hefur stutt allar
þær stefnur sem risið hafa
upp gegn sósíalismanum, svo
sem nazisma og fasisma og
ekki hvað sízt hinar ýmsu
taugaveiklunaraðgerðir Banda-
ríkjastjórnar. Sakir þess hve
Morgunblaðið reynir nú að
þvo af sér þann stimpil sem
það fékk nokkru fyrir stríðs-
árin, langar mig að rifja upp
nokkrar klausur úr Morgun-
hlaðinu árið 1933.
Það segir 18. marz það ár
í grein eftir ritstjóra og eru
ýmsar klausur í greininni
þýddar úr ensku blaði, en
fyrirsögnin er „Ríkisþinghall-
arbruninn í Berlín“. „Það var
ríkisþinghallarbruninn í Ber-
lín, sem var hin opinbera á-
stæða til þess, hve fast Hitl-
ersstjórnin tók í taumana
gagnvart óöldinni í Þýzka-
landi, sem Jtommúnistar hafa .
yakið. Hitlersstjórninni hefur
tekist á 5 dögum, sem Bis-
marck tókst ekki á 40 árum,
að sameina allt Þýzkaland,
og nú hefur hún gengið svo
rækilega frá kommúnistum að
stefna þeirra er aigerlega bar-
in niður í Þýzkalandi“. (let-
urbr. Þjóðvilj.).
Og Morgunblaðið 2. apríl í
ritstjórnargrein.
„Hitler hefur ekki eingöngu
tekist að komast til valda á
löglegan hátt. Honum hefur
lília tekist að skapa stjórn
sinni þingræðlslegan grund-
völl við almennar þinglwsn-
ingar. (leturbr. Þjóðv.). —•
Skömmu fyrir þingkosning-
amar 5. marz sagði Göbbels
að kosningadagurinn ætti að
verða „dagur hinnar vakn-
andi þjóðar". Nazistum tókst
líka að vekja kjósendur og fá
þá í lið með sér. (leturbr.
Þjóðv.). Aldrei í sögu þýzka
ríkisins hefur kosningaþátt-
taka verið nánda nærri eins
mikil og þann 5. marz“.
Og síðar í greininni. „Marg-
ir erlendis efast um að frá-
sögn Nazista um uppruna
brunans (þ.e. þinghúsbrun-
ans) sé að öllu leyti sannleik-
anum. samkvæm. Þessi efi
kemur fram í mörgum borg-
aralegum blöðum t.d. Le
Temps, málgagni franska ut-
anríkisráðuneytisins. — I
sænska blaðinu Götaborgs
Handels og Sjöfartstidning,
sem er vinveitt Þjóðverjum
og fjandsamlegt kommúnist-
um og sósíalistum. — Mörg
fleiri blöð mætti nefna. Enska
hægriblaðið Daily Telegraph
gefur jafnvel ótvírætt í Ijós,
að nazistaherrann Göring
hafi látið kveikja í þinghús-
inu. Svipaðar ásakanir má
lesa i mörgum öðrum blöðum.
En hversvegna efast menn
um frásögn nazista Ástæðan
til þess er í fyrsta lagi sú
að þinghúsbruninn er svo af-
skaplega heimskulegt vérk. 1
öðru lagi kom bruninn sér vel
fyrir nazista, gaf þeim ágætt
og kærkomið vopn í hendur
í kosningabaráttunni. Vissu
foringjar kommúnista ekki að
nazistastjómm mundi strax
bæla allar oibeldis- og bylt-
ingatilraunir af hálfu komm-
únista niður með harðri
liendi?
Hvers vegna kveiktu komm-
Borgþór S. Kjæmested
únistar í þinghúsinu fáeinum
dögum fyrir kosningar?
Hvers vegna biðu þeir að
minnsta kosti ekki þangað til
kosningarnar voru um garð
gengnar? Þetta og margt
fleira er mönnum óráðin gáta.
Þess ber þó að gæta að komm-
únistar eru ofbeldis- og bylt-
ingamenn. Og sízt af öllu
ferst kommúnistum að kvarta
undan harðstjórn nazista í
Þýzkalandi. í rússneska
kommúnistaríkinu er harð-
stjórnin enn þá verri“. (let-
urbr. Þjóðv.).
Dekri Morgunblaðsins við
nazismann í þessum greinum
er varla hægt að líkja við
annað en fasistaáróður. Þótt
svo sænsku blöðin Göteborgs
Handels og Sjöfartstidning og
Daily Telegraph efist stórlega
um sannleiksgildi þeirra
frétta er nazistar báru út um
brunann þá treystir Morgun-
blaðið á sannsögli Göbbels og
þeirra kumpána.
Morgunblaðið hefur lifað og
hrærst fyrir lýðræðið að eigin
sögn. Það lýsti þvi líka glað-
klakkalega yfir að nazistaein-
ræði hefði komzt á með lýð-
ræðislegum kosningum í
Þýzkalandi, en þess gleymd-
ist að geta að frambjóðendur
kommúnista og sósíaldemó-
krata sátu í fangelsum og
blöð þeirrá voru bönnuð á
meðan kosningar fóru fram.
Morgunblaðið reyndi einnig
í fyrstu að verja Gyðingaof-
sóknir nazista og birti eftir-
farandi klausu í stærstu grein
blaðsins 26. april 1933;
,,‘Vafa'aust sér Hitler um
að ekki verði skert hár á
höfði Gyðinga, en smátt og
smátt verða þeir sviptir öllum
tilverumöguleikum í Þýzka-
landi“.
Sama dag birti það smá-
klausu urdir fyrirsögninni:
„Hvers vegna“ og sýnir það
bezt hversu stutt var á milli
gyðingahaturs nazista í Þýzka
landi og kommúnistahaturs
Morgunblaðsins hér, en það
hafði, sem betur fer ekki
sömu aðstöðu og Hitler í
Þýzkalandi.
„Þess var getið hér í gær,
að langþol íslenzkrar lundar
myndi þrotið þegar um er.að
ræða afskiptaleysi yfirvalda
og undanlátssemi við óspekta-
lýð kommúnista hér í bænum.
Þjóðhollir æskumenn og borg-
arar bæjarins þola kommún-
istum blátt áfram ekki leng-
ur byltingar undirbúning, æs-
ingar óspektir og göturáp
rauðliða fylkinga. En bylt-
ingastarfsemi þessara manna
er annað og meira en úti-
störfin. Engu minni alúð
leggja þeir við uppfræðslu
starfsemina. Upphafsmaður
hins kommúnistíska fræðslu-
starfs í landinu er Jónas
Jónsson — þó kommúnista-
flokkur íslands vilji nú e.t.v.
ekki lengur viðurkenna hann
né annað rekald úr herbúðum
Tímans.
Kommúnisti var gerður að
Menntaskólarektor.
Kommúnisti var gerður hér
barnaskólastjóri.
Froðusnakk úr Kommún-
istahóp var troðið inn í
Kennaraskólann.
Svona mætti lengi telja.
Svona er umhorfs í skóla-
málum vorum.
Þetta vita allir. Hin unga
og upprennandi kynslóð ís-
lands hefur átt að taka við
hinni austrænu ólyfjan, með-
skólalærdómnum allt frá staf-
rófskveri til stúdentsprófs.
Hvers vegna láta þjóðrækn-
ir Isleniingar þetta viðgang-
ast ?
Hverg. vegna sameinast ekkí
foreldrar og forráðamenn,
ungir og gamlir gegn þessarí
spillingu í uppeldismálum
landsins ?
„At ósi skal á stemma“.
„Starfsemi Kommúnista í
skólum landsins þarf að upp-
ræta“.
í þessari grein birtist glóru-
legt. ofstæki íslenzka aftur-
haldsins, óskir um að sumir
menn verði útilokaðir frá,
starfi sinu og heill stjórn-
málaflokkur bannaður. Með
þessu ofstæki reynir Morgun-
blaðið að æsa stuðningsmennt
sína til óspekta og ofsókna.
Þó kemur stuðningur blaðs-
ins við nazista bezt í ljós
tveimur dögum síðar eða 28.
april 1933, þegar það skrifar
um frumvarp þeirra Svein-
björns Högnasonar og Stein-
gríms Steinþórssonar uin
bann við notkun einkenn's-
Framh. á 10. síða