Þjóðviljinn - 16.08.1961, Qupperneq 4

r
• Þcgar braskað er mcð
hlutabrcf í námum í kaup-
hölluni heimsborganna er það
klókra manna háttur að
kynna sér það, hvernig ástatt
sc um félagsmál þrælanna,
sem í námunum vinna. Ilafa
þeir samtök og hversu sterk?
Eru líkur til að þeir hækki
launin, eða eru mögulcikar
til þess að brjóta samtök
þeirra niður, Iækka lífskjörin
og auka þannig gróðann af
námarekstrinum? Ef slíkt er
f.vrir hendi hækka hlutabréf-
in í verði og slyngir auðmenn
safna fúlgum þeirra í sínar
hendur.
• íslenzka ríkisstjórnin cr
nú í hlutverld námacigandans,
sem vill Ieggja í ennþá rneiri
gróðaframkvæmdir, auka höf-
uðstólinn og vekja áhuga
kauphallarbraskaranna fyrir
auðlindum íslands. Hún veit,
að þeir, sem kynni hafa af
lífsháttum hér, telja verka-
Iýðssamtökin sterk og Iíkleg
til sóknar á komandi árum.
Þess vegna er henni inikið í
mun að geta sannfært kaup-
hallarbraskarana um það, að
hægt sé að brjóta niður sam-
tök íslenzkra launþega. koma
Iífskjörum þeirra niður á
hungurstig og auka þannig
gróðann af því að leggja fé
í fyrirtækið Island.
• Ti! þessa er allt sjónar-
snilið mcð „viðreisnina" og nú
síðast valdbeiting ríkisstjórn-
ar og forscta gegn alþingi og
almenningi á Islandi.
c Sú var tíðin að enginn
vildi kaupa Island vegna þess
hvað innbyggjar þess liöfðu
sérvizkulegar hugmyndir um
manngildi sitt og rétt sinn til
þess að vera frjálsir mcnn og
cngum háðir. Nú gera vald-
hafarnir sér vonir um að
20 ára herseta. ásamt svo til
samfelldri óstjórn, hljóti að
Iiafa vakið Islendingum hæfi-
Ieikann til auðmýktar og
nægjusemi, svo gagnast muni
sem gott vörnmerki á þjóð,
sem á að selja.
St.
Það liggur í augum uppi,
að í stétttaþjóðfélagi eins og
voru þurfa launþegarnir að
gjalda varhug við túlkun auð-
stéttarinnar á þjóðfélagsmál-
um, því að þau viðhorf, sem
hún túlkar, eru hennar eigin
viðhorf sem valda- og for-
réttindastéttar, en áróðurs-
list hennar er hins vegar í
því fólgin að láta líta svo út
sem þau séu hin einu réttu
viðhorf þjóðarinnar í heild.
Auðstéttin á vesturlöndum
verður æ ófyrirleitnari í áróð-
ursbrögðum sínum og leikur
sér jafnvel að því að snúa
við merkingum alkunnustu
hugtaka. Hér skal aðeins
minnst á eitt nærtækt dæmi
um það, hvermg hún stelur
vígorði alþýðunnar. sem hún
hefur skráð á fána sinn í
aldalangri baráttu. og reynir
að beita því gegn henni
s.iálfri.
Eftir heimsstyrjöldina fyrri
og eftir að alþýðan í Rúss-
landi hafði steypt auöstétt
lands síns af stóli í október-
byltingunni. tóku yfirstéttir
auðvaldslondanna að ugga um
völd sín og efast um, að fyr-
irkomulag borgaralegs lýð-
ræðis væri þeim nægilega
trvgg vörn gegn sókn verka-
lýðsins til frelsis og forustu
í þjóðfélaginu. Á fáum árum
spruttu upp einræðisherrar í
hverju auðvaldslandinu af
öðru. Meðal auðstéttanna upp-
hófst nú dýrkun á hinum
„sterka manni“, sem afnam
lýðréttindi. kúgaði verkalýð-
inn og hóf hinar villimann-
legustu kvnþáttaofsóknir.
Borgaralegt lýðræði var nú
úthrópað og' bent á „gamal-
dags“ lýðræðisland eins og
Frakkland sem dæmigerða
spillingu og hnignun. Hvar-
vetna um Evrópu efldust fas-
istaflokkar, hver með sinn
innblása foringja í farar-
broddi, reiðubúnir að ,.frelsa“
föðurlandið og ganga af lýð-
ræðinu dauðu. Og í röðum
verkalýðsins tóku nú útsend-
arar ,auðstéttarinnar að láta
æ meira að sér kveða og
predika vígorð fasistanna:
föðurlandinu allt, skítt með
frelsið! Þetta var fyrir stríð.
En að síðari heimsstyrjöld-
inni lokinni, þegar fasisminn
hafði beðið ósigur og óhugn-
anlegur afbrotaferill hans
blasti við allra augum, blés
ekki byrlega fyrir auðstéttinni
að halda áfram að lofsyngja
sinn „sterka mann“. Þá sneri
hún einfaldlesa kvæði sínu
í kross. Um öll auðvaldslönd
glumdi nú úr gjallarhornum
auðvaldsins nýtt vígorð: Lifi
frelsið! Auðstétttin trevsti því
í kröggum sínum. að full-
komnuð og samstillt áröðurs-
vél hennar mudi íá því áork-
að, scm íasismanum hai'ði
ekki tekizt: að beygja og lama
verkalýðsstéttino, gera hana
cndanlega afhuga frelsisbar-
átt.u sinni. Hún lét sig þann-
ig hafa það að stela hinu
gamla vígorði undirokaðra
stétta og gefa því þveröfugt
inntak. Kannski hefur hið
nýja inntak þessa vígorðs
aldrei komið ljóslegar fram
en í afstöðu Bandaríkjaauð-
valdsins til Kúbu.
Til skamms tíma sat þar
á valdastóli Batista einvalds-
herrá' og hafði haldizt þar
við völd allt, frá blómaskeiði
hinna „sterku manna“. reynd-
ar undir verndarvæng Banda-
rík.ianna. en hann var auð-
sveipur leppur þeirra. I valda-
tíð hans fengu bandarískir
auðhringar að blóðs.iúga ó-
hindrað hina kúbönsku þjóð.
Þeir höfðu sölsað undir sig
auðlindir landsins og héldu al-
þýðunni í sárri örbirgð og
fáfræöi — meira en helming-
ur þjóðarinnar var ólæs.
Þannig var þióðin hórnreka
í sínu eigin landi og átti sér
enga , yiðreisnarvon. meðan
sama stiórnarfar héldist. Fyr-
ir tveimur ári.irri 6rutu Kúbu-
rnénn áf' sér 'ánauðarhlekkina
með bvltingu, heimtu land
sitt og ftröktu kúeara sína og
kvalara af höndum sér. Al-
þýðan um allan neim fagn-
aði þcssum atburðifm sem
sigri frelsisins. , En hinn
„frjálsi heimur“ auðvaldsins
var á öðru máli. Frá hans
bæjardyrum séð \'ar hér um
að ræða herfiiegan ósigur
frelsisins fyrir kúgunaröflum.
Og bandaríska auðvsldið, sem
harðast hafði oröið fyrir barð-
inu á „kúguninni“. lét ekki
sit.ia við orðin tóni. Það þjálf-
aði leiguhersveitir og sendi
til innrásar á Kúbu tii að
endurreisa merki „frelsisíns“.
ForseM Bandai"kianna hélt
hiartnæmar ræðuv um „frels-
ishetiur“ sínar. sem úthelltu
bléði sínu á Kúhu. og allur
hinn „frjálsi heimnr" tok
undir í andnkt. Auðstéltin
var komin hrineinn í áróðt’i
siniim: frelsi o.n fasismi var
orðið eltt og hí3 sah'á. FrelS-
isev^ian vjð HudsorU.’öt hafði
tekið „st.erka mnnnj-nri“, fi'á
f’órða tug aldarinnar. í faðm
sér.
Auðstét.tir vestur1a.nda
treysta nú me.ir cri nokkru
sinni fvrr á jnó'M- áníð.uvs
síns, enda eru . ár.áðurstaeki
þeirra fullkonmari en riokkní
sinni fyrr og eirinig kúffh-
átta þcirra í ' nð beita þetni.
Það er bví hö.lluðnauðsyn fyr-
ir albýðuna.. að.; niuna^ hyers.
eðbs þessi áróður er. os að
skella skolleyruniim v’ið Hb'ri-
um. Sé búri þéss' mirinug,'
verður ekki larátt“hð bíóa unz'
hún hrósar &igrii. í bGráttunni
við auðstét.tina — v.vn? ,b.rayj,-
in .er brotin til enda“,,
"p.

BJÖRN BJARNASON:
j. ÞING ALÞJÖÐASAMBANDSINS — 2. GREIN
Uppkasl BarátSii

6) Árið 1945 voru um 70
milíj. skipulagðs verkalýðs í
heiminum en nú er þessi tala
um 175 millj. Af þessum hópi
eru 107 millj. meðlimir í Al-
þjóðasambandi verkalýðsfélaga,
W.F.T.U., sem eru einu alþjóða-
samtökin er sameina innan
sinna vébanda verkalýð er býr
við ólík þjóðfélagskerfi. Verka-
lýðshreyfingin, sem heild, er
ctflrj
M'áM ;
rnikið og vaxandi vald er sí-
fellt lætur meira til sín taka.
7) Hinar djúptæku þjóðfé-
lagslegu breytingar, sem orðið
hafa í heiminum á síðustu ál’-
um hafa mjög flýtt fyrir þess-
ari þróun og opnað nýja og
glæilega möguleika fyrir verka-
lýðsstéttina. Hverjar eru þess-
ar breytingar?
8) Vegna áhuga og bjart-
sýni þess verkalýðs sem brot-
ið hefur af sér fjötra auð-
valds-skipulagsins hafa fram-
farir sósíölsku laijdaflma qrðið,
stórstígarí én dsóirii ö'u til og
viðgangur peirrá' er um . leið
aukinn styrkur hinnar alþjóð-
legu verkalýðshreyfingar.
9) Hinar öru og vel skipu-
lögðu framfárir. sósíölsku ríkj-
anna eru í hrópandi móísetn-
ingu við skipulagsleysi og ör-
yggisleysi efnahagskerfis auð-
valdsríkjanna, sem er alger-
lega í klóm auðhringanna, háð
innbyrðis mótsetningum þeiixa,
s í e n d u r tfek nunu krepnum r&kð
auknu S.tvjnnuleysi.
skipulagið riðaj’ á griu\oí?veðpa
þjóðfrelsisbaráttunnar og vóTd-
ugra átaka í kjarabaráttu
. verkalýðsifis. ...
10) Einókunarailðvald fíeivns-
valdasinnanria rey'ntir •' méð «11-
um ráðum a8 'vi’ðKrildá" arð-
ráns-aðstöðu sinni, í því skyni
Framh. á 1Ó. síðu
Þetta lag er samið vegna baráttu íslenzkrar alþýðu á júnídögum 1961
En ef við nú reyndum að brjótast það beint,
þó brckkurnar verði þar hærri?
A?ort fcrðalag gengur svo grátlega seint,
og gaufið og krókana höfuin víð reynt —
og framtíðariandið er fjærri.
Að vísu éf það harmur, aö vísu er þíið böl,
hvað við erum fáir og snauðir;
en það vcrður sonunum sárari kvöl
að sjá, að við kúrum í þcssari ntöí,
og allir tii ónýtis dauöir.
Og kvíðið þið aungu, og komið þið þá,' '
sem kyrrir og tvíráðir standið;
því djarfmannlegt áræði er eldstólpi sá,
sem eyðimörk harðstjórnar leiddi okHur.írú
og guð, sem mun gefa okltur landið,-
Þorsteinn Erlingsson.
jf) — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 16. ágúst 1961