Þjóðviljinn - 28.10.1961, Síða 10

jfo — ÓSKASTUNDIN
ÓSKASTUNDIN — (3
HOSI
Á MÝRISNÍPUVEIÐUM
Hösi var kettlingur,
£em Margrét hafði feng-
ið í afmæiisgjöf. Hann
var kolsvarlur. allsstaðar
nema á- fótunum. Þeir
voru hvitir. Og það var
aiveg eins og að hann
væri í hv.'turn hosum.
Þess vegna var hann
kallaður Hosi.
Hosi var sp lltur af of
miklu eftirlæti. Allir
þurftu að sitja og standa
eftir hans höfði. Ef hann
hafði lagt sig í bezta
stólinn í stofunni. þá
hreyfði hann s.'g ekki,
þótt einhver kæmi og
áetlaði að setjast þar. Og
þegar hann langaði tii að
rekja upp prjónaskapinn
hennar ömmu, þá gerði
hann það. Já, hann hag-
aði sér eins og hann
ætti allt í húsinu.
Hann var líka vondur
við h:n dýrin, sem áttu
heima á bænum. Hann
Éýríddi hundinum, hon-
um Vaski, hvenær, sem
hann sá sér það fært.
Og hann velti um matar-
skálinni hans, meðan
Vaskur svaf. Og ekki
höfðu hænsnin fyrr
hreiðrað um sig á prik-
unum sínum, en Hosj var
kominn til að fæla þau
upp. Dúfurnar fengu
heldur aldrei að vera í
friði.
En samt tók enginn
Hosa og flengdi hann.
Það var nú eitthvað ann-
að. Hann var afsakaður
\ allan hátt og alls stað-
ar. ..Aumingja kisi. hann
ætlaði bara að leika sér
v'ð hin dýrin, bara
glettast ofurlítið við
þau. Aumingja litli kisi.“
Og þess vegna varð
Hosi stöðugt leiðinlegri
og hrokafyllri. Og að lok-
um var hann orð.nn svo
montinn, að ekkert hinna
dýranna gat þolað hann.
En nú skulið þið heyra,
hvernig hann bætti ráð
sitt.
Einn morguninn fór
hann snemma á fætur og
út til að leita að smá-
fuglum. Þá mætti hann
broddgeltý Broddgöltur
, er lítið dýr og ef þið
hafið séð mynd af hon-
um þá hafið þið ef til
vill tekið eftir því að
upp úr hrvggnum á hon-
um standa hvassir brodd-
, ar. Þetta dýr hafði IIosi
i Framhald á 3. síðu.
Hundur fór í ferðalag
Framhald af 1. síðu.
lega ekki af háum ætt-
um, sérlega fallegur er
hann heldur ekki, en
hundur er hann þó, og
það er aðalatriðið. Nú
bind ég á hann hólsband
og læt hann inn í vagn-
inn, þá getur hann ekki
hlaupizt á brqtt. Og nú
er allt tilbúið svo lest-
'n getur lagt af stað.
Konan stóð á annarri
járnbrautarstöð og beið
eftir búslóðinni sinni. Þar
var maður sem tók við
öllum farangrinum jafn-
óðum og honum var rétt-
ur hann út úr vagninum,
og kom öllu fyrir á vöru-
bíl. Konan fylgdist með
að ekkert vantaði: legu-
bekkur, stóll, borð, mál-
verk, ferðak'sta og að
lokum hundurinn.
En það lá við að það
liði yfir konuna þegar
hún sá hundinn. Ham-
ingjan hjálpi mér, hróp-
aði hún upp yfir sig.
,,EIsku litli fallegi
hundurinn minn, mikið
skelfing hefur þú breytzt
á ferðalaginu!
Hosi á mýri-
snípuveiðum
Framhald af 2. síðu.
aldrei séð áður, og hann
hugsaði með sér. að
svona skrítna skepnu
yrði hann að leika ofur-
lítið á.
,,ósköp er .að siá. hvað
þú ert vanskapaður og
bog'nn. Geturðu ekki
rétt úr þér?“
„Ég get það ef til vib.
ef þú vilt vera svo vóð-
ur að dangla ofurlítið ;
hrygsinn á mér“, svaraði
broddgölturinn.
„Já, það skal és víst.
gera,“ sagði Hosi og
hlakkaði yfir að e° ta
gefið honum vel úti lát-
ið höeg. Broddgölturinn
hnipraði sig enn meira
saman, og Hosi sló bylm-
ingshögg. En ó, hvað
það var sárt. því að
þetta, sem Hosi hafði
haldið að vær; hár í bak-
inu á broddgelt.'num. voru
hvassir broddar. eins og
ég sagði ykkur áðan. og
þeir stungu eins og nál-
aroddar.
„Ho, ho,“ hló brodd-
gölturinn og trítlaði sína
leið, en litli k.'si settist
niður til að sleik.ia sár-
in. Allt í einu suðaði
eitthvað í loftinu og ör-
smár gulröndóttur ná-
ungi settist á ste.'n rétt
hjá kettinum.
,,Hver ejrt þú?“ spurði
Hosi. „Sérðu ekki að ég
sit hérna og er að
hugsa, þegar þú suðar
Framhald á 4. síðu.
Myndasaga yngstu barnanna
Þetta er sagan um Lalla
og Lísu. Þið skuluð taka
litina ykkar fram og lita
myndirnar eins og sagt
er frá í sögunni.
3. — Þegar Lalli og Lisa
vakna byrja þau á því
að þvo sér: Þau eiga
hvort sitt handklæði og
þvottapoka. Lísu hand-
klæði er blátt. Lalla
handklæði er grænt.
Þvottafatið er hvitt með
blárri rönd. Sápuskálin
ér gul með rauðri rönd.
2. — Hér er Lísa. Henn-
ar rúm er líka rautt en
sængin blá. Lall; og Lísa
eru tvíburar.
4. — Þau bursta hárið
og gre.'ða sér. Svo. bursta
þau tennurnar. Lalli á
bláan harbursta, gula
krús og bláan tann-
bursta. Lísa á rauðan
hárbursta, græna krús og
rauðan tannbursta.
1. — Þetta er Lalli. Rúm-
ið hans er rautt og
sængin græn. Lalli er
tveggja ára gamall.
SMÆLKI
Kenn.: Hvernig stend-
ur á því að jarðlíkan'ð
er ekki alveg hnöttótt, en
aðeins flatara við heims-
skautin?
ó’i: Það veit ég ekki.
Ekki hef ég gert það.
Það var einnig. svona í
fyrra.
K75Z3 j «E3i! EB£3 BC3BB íSEia 3RES 2ESS!
E32 BE3S HES W5ES f
Fordæmiiíg kjsrn
Framhald af 1. síðu.
þessu væri um of veitzt að
Bandaríkjunum, með því að
nefna kjarnorkusprengingar sér-
etaklega. En það varð að ráði
vegna þessarar viðkvæmni að
breyta tillögunni þannig, að á-
skorun var send til Sameinuðu
þjóðanna og ek.ki til neins ein-
Staks ríkis um að þær beittu sér
fyrir allsherjarafvopnun í heim-
inum, og þar með auðvitað um
leið að koma í veg fyrir frekari
kjarnorkusprengingar og beitingu
kj arnorkuvopna.
Gegn öMrnn kfam-
oiknspiengmgnm
Með tillögunni, sem við sósía.l-
istar á Alþingi fluttum 1953
mörkuðum við okkar afstöðu til
þessara mála sem heild alveg
skýrt. Þá Iýstum við því yfir,
að við værum algerlega á móti
hver sem að þeim stæði, hvort
sem það væru Bandaríkin, Sov-
étríkin eða Bretlaííd.
Venur
bifvélavirki
með meistararéttindum ósk-
ar eftir vinnu.
Tilboð skilist til afgreiðslu
blaðsins með upplýsingum um
vinnutilhögun og kauptilboði,
merkt: „Bifvélavirki — 849“.
orkosprenginga
Þessi er afstaða okkar Alþýðu-
bandalagsmanna nú í dag, hún
er alveg óbreytt. Við teljum að
sú eigi að vera afstaða íslands
til þessara alvarlegu mála, að
við eigum að leggja okkar l.ið
fram eins og við getum í þá átt
að kcma því til leiðar, að allar
kjarnorkusprengingar verði stöðv-
aðar, hvort sem þær eru gerðar
í austri eða vestri og að fram-
ieiðsla á kjarnorkuvopnum verði
bönnuð og það sem fyrst.
Kynní imdic kaláa
stdðiíssi
Lúðvík sýndi fram á hvernig
nú er reynt að nota þessi mál í
kalda stríðinu, og þess sæjust
greinilega merki í flu.tningi máls-
ins á Alþingi og meðferð. Þeir
væru til, sem virtust hafa á því
meiri áhuga að sakfelia einstaka
landa sína og ná til vissra póli-
tískra andstæðinga sinna, en
vinna heiðarlega að því háleita
marki að reyna að koma í veg
fyrir frekari tilraunir með
kjarnorkusprengjur.
Lúðvík rakti í .aðglatriðum
hvernig hléið á kjarnorku-
sprengingum væri til komið vegna
einhliða ákvörðunar Sovétríkj-
anna að hætta, þó samningar
hefðu ekki tekizt við hin kjarn-
orkuveldin. Það hlé hefði verið
rofið af Atlanzhafsbandalags-
ríkinu Frakklandi, og Rússar
rökstyddu nú sprengingar sínar
með þ\ií og eins hinni almennu
hervæðfngu Atlanzhafsbandalags-
ins, er gortaði af því að hafa
komið sér upp 272 herstöðvum
í kraga -kringum Sovétríkin,
mörgum skammt frá landamær-
um þeirra. Og síðast en ekki sízt
vitnuðu Sovétríkin í hervæðingu
Vestur-Þýzkalands, og áformin
um að fá vesturþýzka hernum
kjarncrkuvopn, sömu mönnunum
sem segðu leynt og ljóst að
breyta yrði austurlandamærum
Þýzkalands, þó það kosti stríð, og
meira að segja íslendingar hafa
verið dregnir inn í hinn ijóta leik
kalda stríðsins og hernaðar-
bröltsins með því að ljá land sitt
undir bandarískar herstöðvar.
Islenzka þjóSin andvíg
SUum kjamoiku-
spiengingnm
Um tillöguna taldi Lúðvík
skynsamlegra að henni væri
breytt í það hcrf að Alþingi ís-
lendinga mótmælti öllum kjarn-
orkuvopnasprengingum, öllum
tilraunum með kjarnorkusprengj-
ur. Væru þingmenn Alþýðu-
bandalagsins reiðubúnir að
standa að slíkri tillögu. „Við á-
lítum að það taki af alian efa
um það, hver væri skoðun ís-
lenzku þjóðarinnar í íjessum efn-
um, því ég efast ekki um að hún
er á mþti. öilum kjarnorkuspreng-
ingum, hvort sem þær fara fram
fyrir austan eða vestan“.
Taldi Lúðvík þeim mun nauð-
synlegra að taka af öll tvímæli
um þetta þar sem hvorki
sprengjum Frakka né fyrri
kjarnorkusprengingum hefði ver-
ið mótmælt opinberlega af Is-
lands hálfu.
íslendingar eiga ekki að láta
draga sig í dilk með þeim, sem
vilja kynda undir í kalda stríð-
inu í heiminum. Meginhættan
iiggur einmitt í því -áð slíkt
kalt stríð breytist í heitt stríð.
íslendingar eiga að sýna frið-
arvilja sinn með því t.d. að neita
að lána land sitt undír herstöðv-
ar, því það er aðgerð til að auka
stríðshættuna. Og er nokkur
trygging fyrir því að í þessum
herstöðvum séu ekki eða verði
ekki geymd kjarnorkuvopn? Vill
ríkisstjórnin lýsa yfir, um leið
og þetta mál er afgreitt, að á
íslandi séu ekki geymd og verði
aldrei leyft að geyma kjarn-
orkuvopn?
Ég er vissuiega því sammála
að skora á Sovétríkin að
sprengja ekki þá 50 megatonna
sprengju, sem rætt hefu.r verið
um. En ef við viijum láta taka
mark á orðum ckkar, eigum við
að sýna það, að við gerum ekki
greinarmun á því, hvort kjarn-
orkusprengjurnar eru fyrir vest-
an eða austan.
Að lokr.m mótmælti Lúðvík
málsmeðferðinni. Tillagan hefði
legið mjcg stuttan tíma fyrir
þinginu og augtjóslega væru á
henni galiar sem laga þyrfti,
Mæltist iiann. til þess aö iiuin-
ingsmenn féllust á að máíið
færi í nefnd eins og venja væri
á Alþingi, svo reynt yrði að
samræma afstöðu til -hennar. Til-
laga Sósíalistaflokksins 1953 fékk
þinglega meðferð í utanríkismála-
nefnd, þar var henni bpeytt, og
síðan samþykkt einróma á Al-
þingi.
Eða vilja menn ekki aimeEina
samstððu á Alþingi um afgreiðslu
tillögunnar? Eða er það tilgang-
urinn að nota hana sem grund-
vöil érása á pólitíska andstæð-
inga.
Eftir ræðu Lúðvíks kom annar
flutningsmaður tillögunnar,_Bene-
dikt Gröndal í ræðustól. og flutti
„pólitíska púðurkellin garæðu“
eins og Einar O'geirsson orðaði
það, fuUa af rakalausum óhróðri
um sósíalista. Kom skýrt fram í
ræðu hans hræsnin og óheil-
indin og óttinn við ef takast
kvnni. samstaða um rnálið á Al-
þingi!
Var máiið rætt áfram á síð-
degisfundi og sí'ðar á kvöldfundi.
Auk Lúðvíks t'ó.ku tii máls af
bál.fu Albýðubandalagsins. F.inar
Olgeirsson og Hannibal Vald.i-
marsson og fordæmdu beir báðir
að mólið skyldi ekki fá þinglega
m.eðferð. Þei.r bentu á hlutdrægni
tiilcgunnar og viidu fá bær breyt-
ingar gerðar sem yrðu íslandi
til sóma. Þeir lögðu á bað á-
hprziu að Abýðubándalagið hefði
ekkert á móti því að fordæma
pnrenginear Sovétrík.ianna, en
bað væri áberandi hlutdrægni
er sprengingar annarra kiarn-
orkuveida. Frakklands, Bretiands
cg Bandaríkianna yrðu ekki for-
d.æmdar einnig.
Framhald,.^,^. síðu.
sér hefði orðið á mistök varð-
and.i uppgjörið við ýmsa forystu-
menn flokksins 1957.
Krústjoff sagðist virða. sjálfs-
gagnrýni Voroshiloffs og bæri
að koma fram við hann í sam-
ræmi við það. Krústjoff deildi
enn á Kommúnistaflokk Albaníu
og einræðistilhneygingar í þeim
flokki. Sagði hann að Sovétmenn
óskuðu þess að kínverski ílokk-
urinn hjáipaði til að bæta sam-
starfið við albanska flokkinn og
styrkja þannig einingu sósíalísku
ríkjanna.
II0) "~ Í’JÓÐVILJINN — Laugardagur 28. október 1961-