Þjóðviljinn - 12.11.1961, Blaðsíða 4

Þeir sem dvalizt hafa um
J tíma erler.dis hafa varla kom-
^ izt hjá því að kynnast list-
l dansinum — ballettinum —
4 að einhverju leyti, kannski
í bara sem einu atriði af mörg-
/ um á næturklúbbi eða öðrum
/ skemmtistað með fáum eða
J einum dansara, kannski mik-
:
(r : : '
i’.fenglcgum sýningum óperu-
húsanna þar sem tugir og
jafrvel hundruð dansara koma
fram í sama leiknum, skapa
eina heild og túlka eina sögu
ásamt tónlistinni. Flestir hafa
hrifizt og margir sennilega
hugsað: ja, ef maður hefði nú
svona heima á Fróni...
SKÓL
Og nú höfum við það.
Ballettinn er mjög ung en
vaxandí listgrein á íslandi.
Hér mun fyrst hafa verið far-
ið að kenna ballett að ráði
fyrir um fimmtán árum en
hann á sivaxandi vinsældum
að fagna og fleiri og fleiri
leggja stund á hann. Hér er
risin upp stétt listdansara og
nú eru staríandi í Reykjavík
einir fjórir ballettskólar. Ný-
lega fórum við í heimsókn í
einn þeirra, Ballettskóiann,
sem stofnaður var í haust og
er til húsa á efstu hæð Stein-
dórsprents í Tjarnargötu.
Magann inn,
rassinn inn...
— Önnur pósisjón, magann
inn, rassinn inn, beinar í
baki, stelpur .. .
aðeins mánaðartíma. Við höf-
um komið í lok tímans og
annar fiokkur, átta til elléfu
ára stélpur, er tilbúinn fyrir
næsta tíma. Áður en þær
byrja fáum við að taka hóp-
mynd af báðum flokkunum
með kennaranum.
— Þetta er líka byrjenda-
flokkur. Segir Lilja. Það er
byrjað á að kenna pósisjónirn-
ar sem eru fimm og ýmis
spor út frá þeim. Þetta ger-
ir rriaður allt sitt líf. Það
eru alltaf sömu sporin, hvað
lengi sem maður er í ballett.
Æfingarnar þyngjast smám
saman, en hvað sem gert er,
er alltaf byrjað og endað á
einhverri af þessum fimm
pósisjónum.
Stelpurnar raða sér upp við
— Hvað eru margar í
hverjum flokki, Lilja?
— Við höfum ekki nema
15—18 í flokki. í unglinga-
flokkunum eru bara tólf, þær
þurfa meira pláss.
— Finnst þér þeim fara
fram?
— Já, satt að segja má
sjá mun í hverjum tíma, bæði
hvað þær liðkast og eins ekki
síður hvað beim fer fram í að
fylgjast með bæði undir-
leiknum og því sem ég segi.
Líka fyrir
fullorðna
Náest höfum við tal af
Katrínu Guðjónsdóttur sem
er líka danskennari og spyrj-
um hana um starfsemi skói- \
ans.
— Hann tók til starfa' í
haust. Við erum fimm sem
stofnuðum og ‘starfrækjum
hann, höfum allar verið við
Þjóðleikhúsið og dansað þar-
Hinar eru Kristín Kristins-
dóttir, Lilja Hallgrímsdóttir,
Winny Schubert og Irmy
Toft. Allar erum við giftar
konur og eigum börn.
— Hvað um aðsókn?
— Aðsóknin að skólanum
hefur verið mjög mikil og
alltaf eru að bætast við nem-
endur. Auk ballettkennslu
fyrir börn og unglinga erum
við með frúatíma þar sem
við kennum léttan ballett og
plastik. Það er mjög mikill
áhugi á þessu og áreiðanlega
skortur á slíkri kennslu fyr-
ir fullorðna. Þessar æfingar
eru ætlaðar til að mýkja
skrokkinn og styrkja alla
vöðva. Það er æft bæði við
stöngina og úti á gólfi alveg
eins og alltaf í ballett og við
leggjum áherzlu á að hafa
ekki of margar í tíma, svo
við getum leiðbeint hverri og
einni fullkomlega. Allt eru
þetta byrjendur.
— Hvað segirðu um stelp-
urnar. Ekki verða þetta allt
ballerínur í framtíðinni.
— Nei, auðvitað ekki, enda
kannski ekki til þess ætlazt.
En ballettinn hefur þroskandi
áhrif, þær læra að meta góða
tónlist, læra að vinna saman
og svo fá þær náttúrlega
mýkri hreyfingar í alla staði.
Þó ekki sé annað en það, er
mikið unnið.
— Á hvaða aldri telur þú
að sé mátulegt að byrja?
... — Ja, börn eru nú svo
mismunandi að broska, en ég
h’eld að bezti tíminn til að
byrja sé yfirleitt 6—8 ára.
— Þurfa þau að kunna eitt-
hvað áður en þau koma í
skólann?
— Nei, þau þurfa ekkert að
kunna, en þau þurfa að geta
tekið eftir og hafa áhuga. Við
ætlum að reyná að hafa nem-
endasýningu í vor, það heldur
áhuganum vakandi ef stefnt
er að einhverju slíku og börn-
in eiga von á að fá að koma
einhvers staðar fram.
— Ég hef tekið eftir, að
það eru eintómar stelpur í
skólanum. Hvernig stendur á
því að þar eru engir strák-
ar?
— Það er nú meinið, það
vantar stráka til að læra
ballett hér. Það eru aðeins
örfáir strákar í Þjóðleikhús-
skólanum sem er þó stærsti
ballettskólinn. En ballettinn
er svo ung list hér á landi að
það er eins og fólk hafi ekki
áttað sig á henni og haldi að
hún sé aðallega fyrir kven-
fólk. Stelpur hafa yfirleitt á-
huga á dansi, bæði ballett og
öðrum, en það þarf að vekja
áhuga hjá drengjunum líka,
eins og er finnst þeim víst
að þetta sé svo „stelpulegt“.
I vh
Pósisjónirnar
4—8 ára flokkur úti á gólfi.
Við erum komin í tíma hjá
yngsta flokki, fiögurra til átta
ára stelpukrílum og kennar-
inn, Lilja Hallgrímsdóttir, er
að láta þær gera æfingar við
píarióundirleik.
^ifind Mé, ;vé3 á?i ’rrifeð
hnen, sv'óna fa? be"in‘ár-'l,f'b|ki,
betur út með hnén, já ...
Þær vanda sig eins og þær.
geta, en sumar eru samt dá-
lítið feimnar við gesti. sér-
staklega ljósmyndara. Lilja
segir okkur að þær séu nærri
allar algerir byrjendur og við
getum ekki annað en dáðst að
því hve mikið þær géta eftir
stöngina og fara að gera
ýmSar æf-ingar, sem við kunn-
um ekki að nefna, eftir fyrir-
skipunum Lilju. Já, það er
effitt að verða listdansari.
Víð’ fáum að vita að þessar
stangaræfingar verði líka
dvoi xdútöari að stunda allt
nfio flluu halda sér „í formi“.
Svo fara þær út á gólf og
við fáum að sjá hopp, handa-
hreyfingar og ýmis spor og
allan tímann ér leikið undir
á píanót; Lilja stjórnar og
áminnir þær Öðru hverju að
vera beinar í baki, niður með
axlirnar, upp með hökuna o.
••-frv. ........
Á efri myndinni er allur hópurinn saman úti á gólfi, bæði yngri og eldri fiokkurinn, en á
þeirri neðri eru eldri stelpurnar að gCra gra nd plié við stöngina.
;4) — ÞJÓÐVILJINN — Sunnudagur 12. nóvember 1961