Þjóðviljinn - 05.12.1961, Blaðsíða 7

þlÓÐVlLJINN
Útgefandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíallstaflokkurinn. — RitstJórarj
Magnús Kjartansson (áb.), Magnús Torfi Ólafsson, Sigurður Guðmundsson. —
PréttaritstJórar: ívar H. Jónsson, Jón Bjarnason. — Auglýsingastjóri: Guðgelr
Magnússon — Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðust. 19.
Bími 17-500 (5 línur). Áskriftarverð kr. 50,00 á mán. — Lausasöluverð kr. 3.00.
Prentsmiðja Þjóðviljans b.f.
Fráleit skilyrði
fjYminn minnist í gær á floksstjórnarfund Sósíalista-
flokksins og kveðst vera s^rhneykslaður yfir því að
fundurinn skyldi ekki gera ályktun „um viðhorf flokks-
ins til hinna seinustu atburða sem hafa gerzt austur í
Sovétríkjunum“. Hingað til hefur Tíminn legið sósíal-
istum á hálsi fyrir að hugsa of mikið um Sovétríkin;
nú er allt í einu ekki nóg að gert! Staðreyndin er þó
sú að Sósíalistaflokkurinn hefur aldrei gert nokkra
ályktun um innanlandsmál Sovétríkjanna eða nokkurs
annars erlends ríkis í víðri veröld. Þegar íslenzkir
sósíalistar koma saman til þings fjalla þeir um íslenzk
vandamál og alþióðamál að því leyti sem þau haf'a áhrif
á aðstöðu íslands og þróunina í heiminum. Þannig er
sjálfsagt að íslenzkur flokkur starfi. En ætlar Fram-
sóknarflokkurinn ef til vill að fara að taka upp.ann-
an hátt; verður næsta flokksþing hans kannski látið
fjalla ium innanlandsmál Vesturþýzkalands til þess að
búa í haginn fyrir starfsemi flokksins eftir að búið er
að innlima ísland í Efnahagsbandalag Evrópu með að-
stoð Framsóknar?
rpíminn hefur að undanförnu sagt margsinnis að ís-
A lenzkir sósíalistar séu ekki samstarfshæfir um ís-
lenzk innanlandsmál vegna þess að þeir hafi aðrar
skoðanir á Sovétríkjunum en forustumenn Framsókn-
ar! Má af því marka hvor flokkurinn það er sem er
„háður Rússum“ í afstöðu sinni til íslenzkra vanda-
mála. Hinsvegar eru íslenzkir sósíalistar hreyknir af
því að hafa haft og hafa aðrar skoðanir á þessum efn-
um en Framsóknarleiðtogarnir. Hversu mjög sem mönn-
um kann að hafa missýnzt um alvarlegustu stóratburði
er sú staðreynd engu að síður ljós, að sigur sósíalism-
ans er hinn mikli atburður okkar aldar. Yfirburðir
•hins sósíalistíska efnahagskerfis hafa ekki aðeins lyft
Sovétríkjunum úr niðurlægingu til förustu á rúmum
fjórum áratugum; ekki aðeins hefur þriðjungur mann-
kynsins nú tekið upp hjá sér sósíalistíska búskapar-
hætti, heldur er hrun nýlendustefnunnar og hin öfl-
uga þjóðfrelsishreyfing í Asíu, Afríku og rómönsku
Ameríku verk sósíalismans. Meira að segja ráðamenn
auðvaldsríkjanna hafa nauðugir viljugir orðið að læra
af sósíalismanum, þótt skammt hrökkvi enn, Þessi
aldahvörf í sögunni hafa íslenzkir sósíalistar skilið
rétt og skilgreint rétt en leiðtogar Framsóknar hafa
eins og aðrir borgaralegir stjórnmálamenn á íslandi
barið höfðinu við steininn og þirt eina firruna annarri
verri ár eftir ár og áratug eftir áratug. Hvér sem dóm-
ur sögunnar kann að verða um einstaka stóratburði
hefur reynslan þegar staðfest heildarmat íslenzkra
sósíalista á -alþjóðamáliurp og mun halda áfram að
gera það.
JDn við Íslendingar erum staddir á fslandi og okkar
verkefni er að ráða fram úr okkar eigin vandamál-
pm. Sósíalistaflokkuri-nn hefur aldréi sett þau skilyrði
fýrir samstarfi við aðra aðila urh þjóðþrifamál á íslandi,
að samstarfsmennirnir skiptú um skoðun á alþjóða-
málum eða vandamálum aniiarra ríkja! Eigi að setja
þau skilyrði fyrir vinstra samstarfi, eins og Tíminn
virðist kref jast, að allir séu! sama sinnis um atburði
sem hafa gerzt og gerast á bökkum Volgu, er vitandi
vits verið að koma í veg fyrir slíkt samstarf. Ekkert
er eðlilegra og sjálfsagðara en að vinstrimenn á ís-
landi greini á um margt innan lands og utan, en sá
ágreiningur á ekki að þurfa að korna í veg fyrir náið
og víðtækt og fordómalaust samstarf, ef vilji er fyrir
hendi. En þegar viljann skortir, eins og hjá leiðtogum
Framsóknar, eru hin fjarlægustu ágreiningsmál hent
á lofti og notuð til þess að reyna að sundra mönnum
og dylia óheillagöngu leiðtoganna niður á við til
hægri. rrt.
AÐFÖRIN AÐ ÓLAFI FRIÐRIKSSYNI
I NÓVEMBER 1921 - 40 ÁRA AFMÆLI
\
• •
Hver var endanleg afstaða for-
ystumanna Alþýðuflokksins til
málsins? Alþýðu.blaðið segir 26.
nóv.: „Vegna afstöðu hans (Al-
þýðuflokksins) ' í málinu var
hægt að framkvæma brottnám
rússneska drengsins". Þann 24.
nóv. segir Alþýðublaðið: „Allir
skynsamir og friðsamir menn
höfðu búizt við því, að aðför
sú að Ölafi er vænst var að
gerð yrði, myndi verða gerð
með gætni og án þess að raska
friði manna og ^búa lífi þeirra
og limum í hættu. Það' var
vitanlegt .... að Alþýðuflokk-
urinn hafði lýst yfir hlutleysi
sínu. Hver maður með fullu
viti gat þá taiað um uppreisn?“.
Þann 26. nóv. segir blaðið: „Að
vandkvæði hafa ekki hlotis*-
meiri af þessu máli en orðir
eru, er eingöngú að þakka fram
komu Alþýðuflokksins".
Það var þá reisn Alþýðu
flokksbrodd.anna! Við, iþessi:'
skynsömu og friðsömu mem
höfðum vænzt, að íhalds- of
hvítliðið gerði svo vel að hand
taka hann Ólai með gætni! Vií''
vorum búnir að framselja hant'1
í hendu.r ykkur! Við erum sak-
lausir af að hafa stutt upp
reisnarmanninn! Hvað’ viljið
þið betri þjónustu við ykkur?
I augum forystumanna Al~
þýðuflokksins var hlýðni við
skipanir andstæðra yfirvaldr
slíkt höfuðatriði, að þeim hvar"
alveg sýnum siónarmið stétta
baráttunnar: Alþýðan krafðis’’
réttlætis í . þessu rriáli, krafðis'’
verndar gegn ofbeídi, yfirgang'
og morðtilraunum yfirstéttar
innar. En Alþýðuí'lokksforystai
féllst á sjónarmið andstæðings
ins og beiddist. þess eins. að- á
ætlanir hans yrðu framkvæmd
ar „friðsamlega".
Hér lýkur írásögn Arnórs Hanni-
balssonar aí aðíörinni að ÓlaÍKFrið-
aðir, Morgunblaðinu til mikils ang-
urs. En íhaldið gat huggað sig við
rikssyni og rússneskum fóstursyni að bví heppnaðist að knýja forustu
hans. Ólafur cg aðrir þeir sem hand- Alþýðuflokksins út á glötunarbraut
teknir voru ásamt honum voru náð- undansláttar og hálfvelgju.
Ólafur Friðriksson ávarpar reykvískan verkalýð á 1. maí-sam-
komu á Lækjartorgi fyrir nokkrum árum. Þá var þessi mynd tekin
! af honum.
Morgunblaðið var heldur ekk’
seint á sér að núa Alþýðu-
flokknum því um nasir, að hanr
hefði svikið „mikilsmegand'
flokksbróður sinn“. Og A1
þýðublaöið >var í standand'
vandræðum með að finna nokk-
urt viðhlítandi andsvar vic
þeirri ásökun.
En. Morgunblaðið gekk lengra
Það benti á það, að sambands-
stjórnarályktunin hafi ekki ver-
ið birt fyrr en eftir hádegi á
miðviku.dag, þegar allt var um
garð gengið Morgunblaðið lagði
þetta út á þann veg, að meö
þessu hafi Alþýðuflokksbrodd-
arnir viljað hafa káþuna á báð-
um öxlum, viljað hafa þesss
samþykkt tiltæka, ef manndráp
hefðu orðið. Þetta getur ekkí
verið rétt. Forystumenn Al-
þýðuilokksins munu í einfeldni
sinni hafa haldið. að þeir næðr
samkomulagi á miðvikudag, o{
fylgdust ekki betur en svo mec
gangi mála, að þá grunaði ekk/
að hernaðaraðgei’ðir hæfust þeg-
ar á miðvikudag. En hinsveg
ar færðu þeir sér þessa ályktur
í nyt eftir á til þess að vísa frc
ollum ásökunum um byltingar
hug og óhlýðni við vilja stjórn-
; arvalda. - ">• v •
Það er því ekki að ástæðu-
lausu, áð' Morgunblaðið tekui
að kli.fa á þ’ví, að Alþýðublaðic
eigi að hætta að vera bolsévika-
málgagn, að Alþýðuflokkurinr,
eigi að hætta að vera bolsé-
vikaflokku.r.’ Svo virðist sem
Morgunblaðrð hafi allt í einu
gert sér |jóst að ékki voru all-
ir Alþýðuflokksbroddar jafn
vondir bolsévikar og Ólafur
Friðriksson.Að handtöku Ól-
afs lokinni var Alþýð.ubiaðið
vissulega í nokkurri klípu.
Annars vegar varð þaðað halda
uppi’ vörnum fyrir ályktun sam-
band.sstjórnar, en hins vegar
fyrir Ólafi Friðrikssyni. Þess
vegna gat þar að líta bæði
greinar, sem Morgunblaðinu lík-
uðu allvel og svo skorinorðar
eldheitar greinar, sem höfðu
slæm áhrif á geðheilsu Morgun-
blaðsins. Þessar síðarnefndu
greinar sagði Morgunblaðið að
væru ósannindabull, „svo að
slíkt virðist skrifað fyrir negra
og hottintotta en ekki menn í
upplýstu og siðmenntuðu þjóð-
íélagi“.
Al.ia þessa tilburði Morgun-
blaðsins má draga saman í eina
setningu, sem stóð í Morgun-
blaðinu 8. desember: „Alþýðu-
flokkurinn verður að kveða að
um það hvort hann er bylting-
arflokkur eða jafnáðarmanna-
flokkur“.
Þess var heldur ekki ýkja
langt að bíða, að Alþýðuflokks-
forystan gerði það upp við sig,
hvort hún ætlaði að halda á-
fram að gera sér „hottintotta“
— vinnandi alþýðufólk — að
vinum, eða hina „upplýstu og
siðmenntuðu“ borgara.
Árin næstu á undan hafði
átt sér stað víða um lönd skipt-
ing sósíaldemókrataflokkanna í
tvennt. Annars vegar voru þeir,
sem vörðu „hottintottana" —
málstað alþýðunnar og rétt
hennar til þess að vinna að
stofnun þjóðfélags með sameign
á framleiðslutækjum, hins veg-
ar voru þeir, sem vingaðust við
hina „upplýstu og siðmenntuðu"
borgara og töldu, að með vin-
jjkap, ,yið þá mætti ná'fullpægj-
andi réttarbótum alþýðu til
handa — án þess að breyta um
samféíagsform. Hinir fyrr-
nefndu sameinuðust í alþjóða-
sambandi kommúnista — Kpm-
intern, hinir síðarnefndu í
Amsterdamsambandinu.
Nú hafði Ólafur Friðriksson
farið á 4. þing Komintern í
Moskvu sem fulltrúi Jafnaðar-
mannafélags Reykjavíkur vorið
1922. Þar lýsti hann fylgi fé-
lags síns við Komintern og.
stefnuskrá þess. Þetta varð til
þess, að Alþýðuflokksforystan
varð að gera það upp við sig,
hvoru megin hryggjar hún
vildi liggja. Hún komst brátt
að þeirri niðurstöðu, að með
'þessu væri áliti Alþýðuflokks-
ins í augum erlendra sósíal-
demókrataflokka stefnt í hættu.
Samt var málið látið kyrrt
liggja.um sinn.
Þann '3. júlí 1922 bírti Al-
þýðu.blaðið. eftirfarandi klausu •
í dálkinurri „Um daginn og veg-
inn“: „Náðun. Símað var til
stjórnarráðsins á föstudaginn
(30. júní) frá Khöfn: „Ólafur
Friðriksson og samdæmdir fé-
lagar hans hafa verið náðaðir.
Fyrir Ólaf er náðunin því skil-
yrði bundin, að hann næstu 5
ár veröi ekki sekur um refsiv^rt
athæfi. Náðun hinna er engu
skilyrði bundin“.
Með þessum úrskurði kon-
ungs var staðfestur alger sigur
Ólafs Friðrikssonar í deilumál-
inu um rússneska drenginn.
Landsstjórnin heyktist á því að
sakfella Ólaf — öðruvísi en til
málamynda — og brjóta þann-
ig gegn réttlætistilfinningu al-
menningu í landinu. Hún þorði
ekki að fylgja eftir þeim mála-
myndasigri, sem hún vann 23.
nóvember.
Að sjálfsögðu vöktu þessi úr-
slit enn éitt haturskast Morg-
unblaðsins í garð Ólafs. Það
lýsti' því yfir, að með þessu
væri lögbrjótum „gefið rækilega
undir fótinn", steinninn væri
tekinn úr fyrir flóði glæpa og
afbrota í landinu, „lögin úr
gildi“.
Þannig lauk einvígi Ólafs
Friðrikssonar við íslenzkt aft-
urhald.
Ólafur var um þessar mund-
ir, harðari í horn að taka í
stjórnmálabaráttunni en nokkru
sinni fyrr. Hann ferðaðist um
allt landið, stofnaði verkalýðs-
félög og alþýðuflokksfélög og
boðaði jafnaðarstefnu. Þann 18.
september 1922 flutti Ólafur
fyrirlestur í Jafnaðarmannafé-
lagi : Reykjaí*íkur;: í<sém .- hét:
„Hversvegna ég varð kommún-
isti en ekki socialdemokrat“.
Enda þótt Ólafur væri tví-
mælalaust vinsælastur af for-
ystumönnum Alþýðufiokksins,
þá mun félögum hans í foryst-
unni ekki hafa verið farið að
lítast á blikuna. Niðurstaðan af
umræðu.m þeirra á milli um af-
stöðuna til Ólafs varð því sú,
að honum skyldi endanlega
sparkað. Fram að þessum tíma
höfðu þeir ekki séð sér fært
að hreyfa við Ólafi vegna vin-
sælda hans og þess mikla álits
sem hann naut meðal allrar al-
þýðu. En nú var látið til skar-
ar skríöa, og því gat að líta
eftirfarantíi klausu í Alþýðu-
blaðinu þann 18. október 1922:
„Ólafur Friðriksson lætur af
ritstjórh Alþýðublaðsins með
þessu blaði. Sagði stjórn Al-
þýðuflokksins honum upp starf-
inu í gær með 24 klukkustunda
fyrirvara“.
■ Brottyikning Ólafs var uþp-
.. ii ■ '■ ii ' "■ riWifi«~i ■rii4»ir'iTTiiii
haf nýs tímabils í sögu Al-
þýðuílokksins. Með því að
fórna honum hafði Alþýðu-
flokkurinn gengið út á þá
braut, sem hann hefur gengið
síðan — braut svika við mál-
stað alþýðu landsins, braut
stéttasamvinnu og undirlægju-
háttar við afturhaldið, og sér
nú ekki framar stað þeim
gamla Alþýðuflokki, sem barð-
ist með oddi og egg fyrir mál-
stað verkalýðsins á þeim tím-
um, þegar Ólafu.r Friðriksson
var ritstjóri höfuðmálgagns
hans. *
En baráttan gegn íhaldinu
heldur áfram. Og þá baráttu
mun verkalýðurinn sjálfur leiða
til lykta og lítt vænta fullting-
is af hálfu þeirra ættlera, sem
nú stjórna flokki Jóns Bald-
vinssonar, og heldur ekki af
hálfu þeirra, sem lýstu því yf-
ir í „Tímanum” 26. nóv. 1921,
að „framkoma Ólafs Friðriks-
sonar (væri) óverjand.i“.
Lausn verkalýðsins undan oki
íhalds og kúgunar verður að
vera hans eigið verk. Bardagi
Ólafs Friðrikssonar og manna
hans gegn íslenzku aftu.rhaldi
og heimsku árið 1921 var einn
áfangi á þeirri leið. Því má
taka undir orð, sem stóðu í
bréfi frá ungum manni til rit-
stjóra Alþýðublaðsins og birt-
i&t þar 18. febrúar 1922. Höf-
undurinn hét Halldór frá Lax-
nesi: „Því meira sem Ólafur
Friðriksson og Hendrik Ottós-
son eru hrjáðir fyrir málefni
sitt, því helgara verður þeim
það, og því helgara verður vin-
urn þeirra það“.
Sá málstaður er ósigrandi.
Brigitte Bardot á í höggi
við OAS
París — Hin heimsfræga
franska kvikmyndaleikkona
Brigitte Bardot hefur nú orð-
ið fyrir barðinu á fasistahreyf-
ingunni OAS. Fékk hún bréf
frá þessum leynisamtökum þar
sem þess er krafizt að hún
láti OAS í té 50000 nýfranka
(um 450.000 ísl. kr.) ella verði
hin „sérstaka deild” samtak-
anna látin beita sínum aðferð-
um gegn leikkonunnl.
. Fasistasamtökin OAS stefna
að því að koma í veg fyrir að
franska stjórnin semji við
Þjóðfresishreyfingu Serkja um
frið í Alsír á grundvelli sjálfs-
ákvörðunarréttar íbúanna. Til
þess að koma áformum sínum
fram fremja þessi samtök póli-
tísk morð. og hverskonar
hryðjuverk. Fé til þessarar iðju
fá fasistarnir á þann hátt að
kúga fé út úr fólki með því að
hóta því öllu illu.
Brigitte Bardot brást við hót-
uninni með miklu hugrekki og
býður ofbeldismönnunum byrg-
in. Hún ritaði hinu víðkunna
vinstrisinnaða tímariti L’Ex-
press bréf og sendi því enn-
fremur sjálft hótunarbréfið og
var hvorttveggja birt í blaðinu
í fyrri viku.
Tveir lögregluþjónar standa ,á verði við útidyrnar hjá Brigittc
eftir jað hún fékk hótunarbréfið. ■ i
Enginn er í vafa um hvað
hótun OAS um að beita „sér-
stöku deildinni’1 þýðir. í ólög-
legum útvarpssendingum í al-
sírska útvarpinu hefur OAS
játað á sig fjölda morða á þeim
sem vilja semja um frið í Al-
sír. Þá hefur Brigiíte höfðað
mál á hina óþekktu bréfritara
og ætlar að fá þá dæmda fyrir
fjái'kúgun.
1 bréfi sínu til L’Express seg-
ir B.B. meðal annars: „Ég vil
ekki lifa í fasistaríki". En hún
neitar algerlega að beygja sig
fyrir fasistíEkum hótunum og
er ákveðin í að berjast gegn
nýfasismanum í Frakklandi.
<S>-
BRIGITTE BARDOT
Margir hafa dálæti á yglæpa-
sögum eftir Agatha Christie,
og leikrit sem gerð hafa verið
eftir sögum heiuiar hafa víða
mætt miklum vinsældum. T.d.
hefur glæpaleikrit hennar
„Músagildran” nú verið sýnt
T samfleytt 10 ár í leikhúsi
í London. ■ *
Reist hefur verið fiskiðjuver í
Tíbet, og þykir sumum kyn-
legt að slíkt fyrirtæki skuli
þróast á „þaki heimsins“. En
vötn og ár í Tíbet eru mjög
rík af fiski, og fiskiðjuverið
er talið npphaf á lífiegum
fiskiðnaði í Iandinu. Það
stendur við vatnið Jamdrok
Tso. isem er stærsta vatn í Tí-
bet. Það er rúmlega 200 km
í þvermál og iiggur 4.400 m
yfir sjávarmál. Meðaldýpi er
30 m en mest dýpi 50. Bezti
fiskveiðitíminn á þessum slóð-
um er á tímabilinu aprii-ágúst.
Óhugnanlegur fjölskylduharm-
leikur átti sér fjtað í Essen í
4 -Þýzkalandi fyrir skömmu.
57 ára gömul ekkja varpaði
tveim ungum dótturbörnum
sínum út um glugga niður á
götu og kastaði sér s'ðan
sömu leið, Fallið var 7 nietrar.
Eldra barnið, sem var tæpra
tveggja ára, beið bana skömmu
síðar. Yngra barnið, sjö mán-
aða, og konan lifðu af og eru
nu illa haldin í sjúkrahúsi.
Móðir bamanna framdi sjálfs-
morð í septembermánuði s.l.
Hún var ögift.

Sænskur sjómaður húðstrýktur
fyrir að umgangast negrastúlku
STOKKHÓLMI 3/12 — Tveir
ungir sjómenn frá Norðurlöndum
hafa, verlð ákærðir fyrir að hafa
brotið gegn kynþáttalöggjöf fas-
istastjórnarinnar í Suður Afríku
með því að eiga vingott við
biökkustúlkur.
Hér er um að ræða 17 ára
gamlan Svía og 18 ára gamlan
Norðmann. Mál þeirra hefur
vakig mikla athygli í heimalönd-
um beirra. Svíinn var dæmdur
til húðstrýkingar af suðurafr-
ískum dómstól, óg auk þess í
nokkurra daga fangelsi. Um
helgina fékk sænska utanríkis-
ráðuneytið vitneskju um það frá
Pretoria að húðstrýkingardómn-
um hefði verið fullnægt þegar
eftir að hann var kveðinn uppi
hinn 29. nóvember. Var sjómað-
urinn látinn afklæðast og lám-
inn átta högg á bakið með staf.
Norski sjómaðurinn og-blökkúc
stúlktirnar tvær verða; öll :dæmd:
í þessari viku segir í upplýs-
ingum sem yfirvöldin í Stokk-
hólmi hafa fengið.
Blaðið Expressen í Stokkhólmi
skrifar í forustugrein í dag að
húðstrýkingardómurinn éinn' sé
næg ástæða til að vekja viðbjóð
og reiði um allan heim. En þó
yerður fyrst og fremst áð fojr-
dæma þá ómannúðlegu stefíiú að
það sé refsivert að umgangast
þeldökkt fólk. Eftir því sem yf-
irvöld Suður-Afríku fremia fleir'i
ódæðisverk í nafni kynþáttamis-
réttisins, verða þeir stöðugt
fleiri sem styðja bá tillögu að
ríkinu verði vikið úr samtökum
Sameinuðu þjóðanna og að Búa-
ríkið verði beitt efnahagslegum
refsiaðgerðum á alþjóðamæli-
kvarða, segir blaðið.
Búizt er við að sænsk yfirvöld
mótmæli opinberlega dóminum
yfir sænska sjómanninum og
refsingunni, Sænska utariríkis-
ráðunej’tið bað sænska ræðis-
manninn um áð revna að koma
í veg fyrir fullnæaingu dómsins,
þegar eftir aðirétiir um .málið
bárust til Stokkhólms. Það tókst
hinsvegar ekki nema að Því
leyti að fangelsisdómurinn var
felldur niður.
.___________________________-JL
Iifði
og
Tara Sing, — indyerski Sikh'át
léiðtoginn sem frægur varð fyrir
skömmu er hann svelti sig j 4á
daga, er á ný kominn í fréttirn-
ar. Eins og kunnugt er háfiii
hann hungurVerkfall sitt tií að
herða á kröfu bjóðflokks Sikha
um að fá að stofna sérstakt ríki
í Punjab. Síðasta dag nóvember-
mánaðar var Tara Sing dæmd-
ur a£ trúardómstóíi tiT að bursta
skó og þvo up'p í fírri'm dága I
eldhúsi musterisiris : j Amritsar :
Dómurinn er refsing f.vrir það
að hinn helgi leiðtogi hélti ekki
loforð sitt um að svelta sig. í
hel, ef kröfumar næðu ekki '
fram að ganga. • :/
*<3E3i£
,'8) ~ ÞJÓÐVILJINM — Þriðjudagur 5, desember 19BI
Þriðjudagur 5. desember 1961 — ÞJÓBVILJINN
• (7>