Þjóðviljinn - 31.12.1961, Blaðsíða 1

Þjóðviljinn er 28
síður í dag.
plÚÐVILIINN
Sunnudagur 31. desember 1961 — 26. argangur — 301. tölublað
Þetta er síðara
blaðið.
Einar Olgeirsson:
— Ár amótahugl ei ðingar
á aldamótum þjóðfrelsis: 1262—1962
I
Árið 1961 var ár mikilla á-
taka. Um miðbik þess árs var
sem brugðið væri kastljósi á
þjóðfélagsástandið í landi vorj
og kraftahlutföllin milli stéth
anna:
Verkalýðurinn hafði, með
mikilli samúð almennings og
samhjálp samvinnuhreyfingar-
innar,. sigrað ofstækisfulla for-
ustu Vinnuveitendasambands
Islands í fjögra vikna verkfalli.
Ofstækisfyilstu fjandmenn al-
þýðu, lýðræöis og þingræðis í
herbiíðum . stjórnarflokkanna
urðu ofah á.iog ákváðu að nú
skyídi leningunum kastað. Me3
gerræðislögunum um gengis'
lækkunina 2. ágúst var alþýð-
unni sýndur hrammur ríkis-
valdsins og henni sagt: Hver
kjarabót, sem þú tekur án leyf-
is þinna herra, skal jafnóðum
af þér tekin. — Þessu ofbeldi
og stjórnarskrárbroti var beitt
í þé'fri trú að íslendingar
myndu lúta ofbeldinu og beygja
sig fyrir valdinu. er þeim
hefði verið sannað að verk-
fallssigur væri vinnandi fólki
skammgóður vermir. ef ríkis-
vald væri í höndum fjenda
þe-ss.
Rökrétta ályktunin fyrir al-
þýðu manna að draga af þessari
beitingu ríkisvaidsins til ráns
og ofbeldis. er sú að eigi al-
þyða manna að iiðlast stöðugar,
varanlegar k.jarabætur, þá verð-
nr hún að táika ríkisvaldið úr
höndum hinna ofstækisfullu og
einræðissinnuðu fjandmanna
sinna og í sínar ciein og beita
því í þáeru alþjóðar til al-
mennra, framfara, og skiótra
kiarabóta handa öllum vinn-
andi stéttum. Samtímis verði
hún hinsvegar að halda verk-
fallsvonninu fægðu vfir höfði
andstæðingsins og beita bv(,
hvenær sem þörf gerist og hent-
ugt þykir.
Á fiórum mánuðum tókst'með
ofbeldinu að ræna því af al-
þýðu, sem hún hafði með mán-
aðarverkfalli og frjálsum samn-
ingum áunnið sér. Slík er virð-
ing afturhaldsins fyrir frelsi og
eignarrétti, þegar launþegar
eiga í hlut.
Samtímis ofbeldisárásunum á
lýðræðið og lífskjör verkalýðs-
ins. beitir afturhaldið eiturgasi
áróðursins af meiri ósvífni og
ofstaeki en nokkru sinni fyrr.
Lygapressa auðvaldsfiokkanna
er látin básúna það út dag eft-
ir dag. að enginn gróði sé á
atvinnurekstri á Islandi, þegar
•uðurinn. sem yfii'stéttarbáknið
*ogar til sfn af vinnu alþýð-
unnar nemur hundruðum
milljóna króna á ári.1)
Samtfmis er reynt að blekkja
þjóðina til að sætta sig við
versnandi lífskjör með því að
bregða yfir blekkingarnar yfir-
skyni misnotaðra hagvísinda og
segja að eðlileg ’framleiðslu-
aukning sé aðeins 3—5% á ári
og 2—4° j kjarabætur því á-
gæt«r, — þegar sannleikurinn
er *ð með því að beita sósíal-
istís’-um ráðstöfunum viturlegs
áætkmarbúskapar getur aukn-
ing þjóðarframleiðsiu verið 10
1) I frumvarpi sem þeir Lúð-
vík ,/ósepsson og Karl Guð-
jónsr-m fluttu nýlega á þingi
er b"-it á ieiðir til að taka ár-
iega hátt á fjórða hundrað
milljéna af gróða banlca, . vá-
tryggmgafélaga, skipafélaga og
anna’’"a hiiðstæðra aðila. tryggja
þannig af-komu útflutnings-
framloiðslunnar og bæta til
muna kjör sjómanna og verka-
fólks 1 Iandi.
lendinga í anda þjóðfrelsis, er
vopnlausir fulltrúar þjóðarinnar
buðu byssustingjum erlends
valds byrginn. Það vottaði enn
fyrir samvizku og sársauka við
svikin.
En nú í sumar var forherð-
ing Morgunblaðsins fullkomin:
Island skal í Efnahagsbandalag-
ið og afsala sér fuilveldi. Þeir,
sem eru á móti því, reka er-
indi beimskommúnismans.
Efnahagsbandalagið er stórríki
Nató. Island skal innlimast sem
óaðskiljanlegur hluti í það stór-
veldi. Atlanzhafsbandalagið er
hið góða í heiminum. Island
skal vera með hinu góða, gegn
því illa!
Því skal nú fórna sjálfstæði
og fullveldi Islands. yfirráðum
vor íslendinga yfir voru eigin
landi, fyrir Atlanzhafsbandalag-
ið, sem oss var sagt aö fara í
til að varðveita sjálfstæðið!!
Svona hafa nú harðvítugustu
og grimmustu erindrekar er-
Einar Olgeirsson
—15° V og meiri — og árlegar
raunverulegar kjarabætur 6—
10°
Sú forheimskun þjóðarinnar,
sem afturhaldsblöðin hafa unn-
ið að af kappi í rúman áratug,
hefur nú í sumar náð hámarki
ofstækisins með þeirri tilraun
til formyrkvunar hugans, sem
gerir þá, er fyrir slíku verða,
til alls ills vísa.
Hin kerfisbundna forheimsk-
un þjóðarinnar var hafin i þágu
erlends hervalds, til þess að
gera sál og anda fslendinga því
undirgefna. Þessi ógæfunnar
herferð var greinilega hafin
með samvizkunnar mótmælum,
þótt reynt væri að nota það yf-
irskyn að amerískur her ætti að
vernda íslenzkt sjálfstæði gegn
grýlum og illum öndum. Svo
sárt var þetta í upphafi að á
hernámsárinu 1951 kom Morg-
unblaðið sér ekki til að minn-
ast aldarafmælis þjóðfundar-
slitanna 9. ágúst: einingar Is-
lends valds á Fróni kastað
grímunni:
Á 700 ára afmæli Gamla
sáttmála 1962 cigum vér, efn-
aðasta kynslóðin sem lifað hef-
ur á íslandi, að flcygja því fyr-
ir borð, sem fátækir forfeður
vorir aldrei viSurkenndu að
glatazt hefði, rétti vor fslend-
inga til þcss einir og sjálfir að
ráða þessu landi í blíðu og
stríðu.
Svona forhertur er harðsvír-
aðasti h.luti auðmannastéttar-
innar orðinn, 700 árum eftir að
Gissur jarl beygði þjóðveldið
með hótunum og svikum undir
ei'lendan konung.
Og þetta ofstæki grípur um
sig: Á Albingi f haust sam-
einuðust allir þingflokkar At-
lanzhafsbandalagsins um það
að engum kjarnorkusprengjum
mætti mótmæla nema rúss-
neskum! Með öðrum orðum:
Atlanzhafsbandalagið yfir allt!
Hvílík dýrð fyrir íslendinga að
fá að deyja af völdum kjarn-
orkusprengja, bara ef þær eru
bandarískar!
*
Og hvílík hundflöt auðmýkt
og auðsveipni í krafti þekking-
arleysis: 16. ágúst játa öll at-
vinnurekendasamtök — og SlS
líka — einum rómi tilmælum
ríkisstjórnarinnar: Island skal í
Efnahagsbandalagið. Alþýðu-
samband íslands — eitt allra
íslanzkra fjöldasamtaka á sviði
atvinnulíf-s, mótmælir afdrátt-
arlaust á örlagaríkasta augna-
bliki íslandssögunnar.
Árið 1961 hefur því sýnt, svo
ekki verður um villzt, hvílík
hætta er á ferðum: Lífskjör al-
þýðu, lýðræðið í landinu og
þjóðfrelsið sjálft: það er: vald
þjóðarinnar til að ráða sjálfri
sér og landi sínu ein og öllum
óháð, — ailt er þetta nú í
deiglunni.
Verkalýðssamtökin og rétt-
indi þeirra, stjórnarskrárréttindi
aiþjóðar og meðvitund íslend-
inga um vald sitt og getu til
að stjórna sér sjálfir og einir,
— allt eru þetta dýrmætustu
vopnin, sem vér Islendingar
eigum í baráttu vorri sem þjóð,
sem menn.
Og þessi vopn er harðsvírað-
asti hluti yfirstéttarinnar að
reyna að bræða upp í eldi hat-
urs síns, til þess að blanda þau
sora alþjóðlegs auðvalds og
Framhald á 14. siðu