Þjóðviljinn - 11.04.1962, Blaðsíða 11

ríki. Það var- óþekkjanlegt.
Svitinn perlaði á enni hans,
hann var náfölur og það fóru
stöðugt viprur um munn hans.
Augu sendiherrans urðu flökt-
andi. Hann var loks búinn að
festa fjólubláa silkibandið þann-
ig að Al-Merito-orðan glóði á
slifsishnúti Eiríks.
Það var dauðaþögn í stóru
stofunni, þar sem við Eiríkur
höfðum dansað vals og orðið
skotnir í senardóttur Hansens
gamia þegar við vorum tíu ára.
Þögnin var óhugnanlega djúp. Ég
fékk notafiðring í hnakkann.
Svo tyllti sendiherrann sér á
tær og lagði — að sið suður-
ameríkumanna — kinnina að
kinn Eiríks. Eiríkur riðaði.
Sendiherrann færði andlitið tl
og lagðj hina kinnina að vinstri
kinn Eiríks. Sem snöggvast
ílaug mér í hug, að í Frakklandi
kyssa hers'höfðingjarnir her-
mennina sem þeir veita viður-
kenningu.
Það var eins og Eiríkur væri
að styðja sig, hvíldi með öllum
þunga á kinn litla, dökkleita
sendiherrans. Sendiherrann lyfti
báðum höndum og þrýsti þeim
að brjósti Eiríks eins og til að
verjast þessum mikla þunga, sem
Jagðist að honum.
Nú var það augljóst. Eiríkur
reikaði á fótunum yfir sendi-
herranum.
Og með dynk féll hann í gólf-
ið, en sendiherrann leit út eins
og hann hefði séð draug og for-
setinn starði skilningslausum
augum úr silfurrammanum á
skrifborðinu.
• • •
Grái sjúkrabíilinn þaut gegn-
um göturnar með sírenurnar í
13.00 „Við vinnuna".
17.40 Framburðarkennsla í
dönsku og ensku.
18.00 Útvarpssaga bamanna:
f.Leitin að loftsteininum“.
20.00 Varnaðarorð: Jón Sig-
urðsson slökkviliðsstjóri
talar um brunavarnir.
20.05 ..Músik og mánaskin": Bob
Sharpless stjórnar léttum
hl j ómsveitarleik.
20.20 Kvöldvaka: a) Lestur forn-
rita: Eyrbyggja saga: Xvi.
(Helgi Hjörvar rithöfund-
ur). b) -ÍSienzk tónlist: Lög
eftir Áskel Snorrason. c)
Dr, SjgurðuF Nordal próf-
’ essor les gamlar og nýj^-
þjóðsögur; III. Sagnir af
Þorgeirsbola".
21.15 Föstuguðsþjónusta (prest-
ur: Séra ,Sjgurður Pálsson
á Selfossi. Organleikari:
Jón G. Þórarinsson. Félag-
ar ur kiúkjukór Bústaða-
sóknar syngja. — I lokin
les séra Sigurður Stefáns-
son vígsluþiskup úr passíu-
sálmúm (44). '
22.10 Islenzkt mál (Ásgeir
Blöndál JMagnússon cand.
mag.),
22..25 Næturhlj'ómleikar; Frá
tónlistarhátíð í - Menton í
Frakklandi..
23.30 Dagskrárlok. T,. -i.i
gangi. Ég sat inni í honum og
aftur fannst mér sem þetta væri
óljós draumur allt saman.
Ljósið sem kom innum matt-
ar rúðurnar varð mjólkurlitt í
litla klefanum sem ég sat í. Við
hliðina á mér lá Eiríkur.
Hann lá órólegur og dró and-
ann þungt, — andlit hans var
náfölt. Hann var rænulaus. Ég
sat þarna og reyndi að átta
mig á leiðinni sem sjúkrabíllinn
ók. Það var eins og það tæki
heila eilífð að aka þessa fáu
kílómetra frá Drammensvegi á
læknavarðstofuna.
Hið eina sem ég gat gert fyrir
Eirík var að losa slifsishnútinn
og opna skyrtuna í hálsinn. Al-
Merito-hrðan herti að opnum
flibbanum, svo að ég tók hana
af honum og stakk henni í
jakkavasa minn.
Við vorum ekki lengi á lækna-
varðstofunni. Ungi læknirinn
sem tók á móti okkur, bar
hlustunarpípu að hjarta Eiríks
svo gaf hann honum sprautu.
„Hvað hefur komið fyrir?“
sagði ég.
„Ég veit það ekki. Ég sendi
hann beint á Ullev&l sjúkrahús-
ið — ef hann kemst alla leið.“
En Eiríkur komst ekki alla
leið. Ég sat við hliðina á hon-
um í mjólkurhvítri birtunni í
gráum sjúkrabílnum og sá að
hann dó.
Ég sat í ganginum á lyfja-
deild C og beið eftir Kristjáni.
Ég tók upp sigarettu og kveikti
í henni.
„Þér megið ekkí reykja
hérna,“ sagði mild rödd.
Blá- og hvítklædd systir stóð
hjá mér.
„Má ég ekki reykja hérna?“
„Þetta er sjúkrahús,“ sagði
hún vinsamlega.
„Já, j,á, auðvitað ... Ég er að
bíða eftir Kristjáni... eftir
Bakke lækni,“ leiðrétti ég.
„Hann er bróðir minn, ein syst-
irin hringdi til hans.“
„Já“.
„Bakke læknir er bróðir
minn ... ég...“
„Ég skil,‘‘ sagði hún vinsam-
lega. „Þér viljið kannski sitja
inni á skrifstofu deildarlæknis-
ins og bíða þangað til hann
kemur? Þar megið þér reykja.“
Hún fylgdi mér inn í skr.f-
stofu Kristjáns. Ég settist hjá
skrifborðinu hans. Hún færði
öskubakka nær mér.
„Bakke læknir kemur sjálf-
sagt bráðum, sagði hún áður en
hún fór. Ég reykt.i o.g beið. Ég
hugsaði um ekki neitt.
Allt í einu stóð Kristján í
dyrunum.
Hann fór úr jakkanum og fór
í hvíta sloppinn sem hékk yfir
við vaskinn.
„Ég kem aftur eftir andar-
tak,“ sagði hann. „Sittu hérna á
meðan, ég ætla bara að líta á
Eirík.“
Ég svaraði ekki. Ég var ekki
að hugsa um neitt.
Þegar ég var búinn með síg-
arettuna, kveikti ég í annarri
og nokkru eftir það kom Kristj-
án aftur.
„Hann er dáinn,“ sagði hann.
Hann settist hiður.
„Ég veit það. Hann dó í bílnum
á leið.nni frá læknavarðstofunni
og ég sat við hliðina á honum“.
Kristján' ætlaði að fara að
segja eitthvað, Eða spyrja mig
um eitthvað.
„Ég verð að fara aftur til
Karenar," sagði ég. „Ég borðaði
miðdegisverð hiá henni í dag,
— hun verður að fa að vita
þetta sem allra fyrst. Ég kem
aftur til þín á morgun eftir
skólatíma. Er það í lagi?“
Kristján horfði á mig nokkra
stund.
„Það er í lagi. Og ég er heima
í fcvöld, ef þú vilt finna mig“.
„Nei,“ sagði ég. „Ég þarf ekk-
ert að finna þig í kvöld. Ég
kem aftur á morgun."
,,Á ég að aka þér til Karen-
ar?“
„Nei, þökk fyrir, ég ætla að
ganga.“
„Það er töluverð vegalengd.“
„Ég vil helzt ganga, 1— ég verð
að hugsa,“ sagði ég.
Ég vissi að ég varð að byrja
að hugsa.
• • •
En ég var of hræddur. Ég
gekk niður Kirkjuveginn í átt-
ina að Frogner og allan tímann
reyndi ég af alefli að hugsa um
ekki neitt, Hugsa um veðrið.
Dagarnir eru farnir að stytt-
ast. Það er ekki nema 2. sept-
ember, en samt verða dagarnir
styttrí o,g dimmari. Hjnn 15.
september tökum við aftur upp
vetrartíma. Þá verður dagurinn
allt í einu klukkutíma styttri og
dimmari. En ennþá er ekki nema
2. september. Osló heldur stúd-
entahátíðir. í dag er bekkjarhóf
hjá Elínu. Skyldu bekkjarsyst-
k'ínin sakna mín eða sakna Sv.. .
.. .í dag er ágætt veður. Það
er dálítið farið að skyggja.. .
maður finnur, að haustið er á
næsta leití... Frognertorg, ská-
hallt framhjá Vigelandssafninu,
bráðum kemur Madserud Allé og

Sumt fólk er á móti því að
gefa fyrir hónóra og byggir
það aðallega á því, að þeir sem
séu svo heppnir að fá fjóra
ása á höndina, ha.fi þegar feng-
ið 'sín verðlaun og því óþarfi
að gefa þe:m 150 í viðbót.
Ég er á móti þessu. Hónór-
arnir gera það nefnilega oft ad
verkum að þeir ágjörnu korr»»
ast í vonda samninga og gef«»
þar með okkur með litlu spilifS
(ég tala þar fyrir sjálfan mig^
betri möguleíka.
Eftirfarandi spil er gotf
dæmi um þetta. Norður og suðc-
ur voru á hættu og suður gaífe
S: G-10-9-4
H: D-7
T: K-2
L: D-5-4-3-2
S: 8-6-3
H: K-G-10-9-8-5
Ekkert
L: 10-9-8-7
S: K-7-5
H: 6-4-3
T: D-G-10-9-8-3
L: 6
---'
Suður:
2 grönd
6 grönd

Vestur:
b hjörtu
pass
Norður:
4 lauf
pass
Austur:
pass
pass
4 WÍSÍÍ W, íHÍr^tu^oj^samúð slndaj ^ jj
við andlát og jarðaiför mannsins míns ,föður okkar,
fósturföður, tengdaföður og afa
KKISTJÁNS EINÁRSSONAR,
f ramkvæmdast jóra
Sés-takar þakkir eru færðar Sölusambandi ísl. fisk-
framleiðenda.
Ingunn Árnadóttir
Elín Kristjánsdóttir
Kristíne Eide Kristjánsson
Áslaug Sigurðatrdóttir
Eisa l’étursdóttir
Magnús R. Magnússon
Arni Kristjánsson
Guðmundur Árnason
Éinar Kristjánsson
*rp
og barnabörn
Vestur spilaði út laufatíu
og hefði laufið fallið 2—3 var
allt í lagi. Sagnhafi drepur þá
af sér laufagosa með drottn-
‘ingunni, svínar spaðanum og á
svo innkomu á þrettánda spað-
ann, á tígulkónginn.
En því var ekki að heilsa
og sagnhafi fór því inn á tíg-
urkóng til þess að taka lauf-
in og spílaði síðan spaðagos-
anum. Austur gaf og öðrum
spaða var spilað, drottníngu
svinað. En allt kemur fyrir ekki,
sagnhafi átti ennþá tvo tap»
slagi á hendinni.
Samt var það svo að sagit-
hafi gat unnið spilið með þvfi
að reikna spaðakónginn hj§
austri. Hann verður einfaldlegö
■að gefa af sér hjartaásinn I
fimmta laufið. Nú er spaðara®
um svínað, tígulásinn tekimg
og hjartað spilað. Það er samí
hvað vestur gerir, norður $
tvo síðustu slagjna á hjarta*
drottninguna og þrettándjt
spaðann.
lfi&talið við Franc
Framhald af 7. síðu
hefur verið við ýms vanda-
mál að etja á undanförnum
tveimur árum vegna þeirra
bre'ytinga er f ramkvæmdar hafa
verið á efnahagskerfi Islend-
inga. Viðskipti Tékkóslóvakíu
og íslands hafa dregizt saman.
Við höfum á undanförnum mán-
uðum gert ýmsar ráðstafanir
til þess að auðvelda þessi við-
skipti og koma til móts við
breyttar aðstæður
Ástæðan til þess að við höf-
um mikinn áhuga á þessum við-
skiptum er sií að fsland og
Tékkóslóvakía eru cðlilegir við-
skiptaaðilar. Við verðum að
flytja inn fisk, og ég tcl ólík-
Iegt að við komurn okkur
nokkru sinni upp fiskiskipa-
flota. Hins vegalr er iðnaður
okkar mjög mikill og fjölbreyti-
legur og þið þurfið að flytja
inn mikið af iðnaðarvarningi.
Hvað cr þá sjálfsagðara en að
við skiptumst á fiski og iðnað-
arvárningi; þið scljið okkur
fisk, cn við seljum í staðinn
iðnaðarvörur og annað.
Eins og ég sagði áðan höfum
við lagt okkur fram til þess að
halða bessum viðskiptum sem
’‘mes'f.úrfi. ÉÍ'fe’l einmi
ir íslenzkir l’áðamenn geri sér
ljóst að slfk' viðskiþti eru ekki
síður hagkvæm fyrir Islendinga.
Ef nægur vilji er hjá báðum á
ekki að vera erfitt að leyssí
vandann. Markaðir TékkóslAð
vakíu eru opnir fyrir íslenzkK1
um fiski; við þurfum aðeins a&
fá tsekifæri til að greiða fisky.
inn með okkar eigin franv'.
leiðsluvörum. — m. -
Loflpressa á bíl
til leigu
VERKLEGAR
FRAMKVÆMOIR
Símar 10161 og 19620. ■

Trúlofunarhringir, gteln-
hringlr, bálsmen, 14 karáta. •g 1S
2 0 9 0 0 - 1 ib ÓGÍ. « Cs Ú Uoatö. )c*. j
er símanúmer 1
Stúdíó — Guðmundar Garðastræti 8.
Ibúð óskast
UNG HJÓN, sem bæði vinna úti, óska éftiú.’ 2ja tii 3ja
herbergja íbúð sem fvrst.
I 4 »
HELZT í AUSTURBÆNUM — Upplýsingar i síma 14284.
Miðvikudagur U. apríl 1962 ÞJÓÐVILJINN — (] ]]