Þjóðviljinn - 27.04.1962, Side 11

fræðl, og ég lagði stund á mál-
fræði. — Og sá dagur, þegar
Kristján varði doktorsritgerð
sína um það óguðlega efni nýru,
var mesti dýrðardagur í lífi föð-
Ur míns. Heiður ættarinnar var
endurreistur, ef svo mætti
segja.“
Hún hló aftur. Hljómur.inn í
hlátri hennar minnti mig á silf-
urbjöllur.
„Og svo fylgdi ég eftir með
embættispróf í málvísindum, —
og faðir minn fór hamingjusam-
ur í gröfina.“
„Ertu að hugsa um að halda
áfram? Ertu nokkuð að vinna
að doktorsritgerð? Er nokkuð
sem þig dreymir um?“
Ég leit á hana frá hlið. En
hún sá mig ekki. Hún var að
horfa á landslagið kringum
Bakka.
„Já,“ svaraði ég. „Það er dá-
lítið sem mig dreymir um.“
Hún reis á fætur.
„Það er farið að kólna,“ sagði
hún. „Við verðum að fara heim
til mömmu þinnar aftur.“
Ég reis á fætur og gekk á
eftir henni. Við töluðum ekk-
ert saman á leiðínni heím. Hún
var ein af þeim fátíðu stúlkum
sem hægt var að þegja með.
Það sem eftir var kvöldsins
gerði móðir mín ekki minnstu
tilraun til að leyna því, að
hún var eins og köttur í sól-
skini. Hún sá þegar barnabörn-
in fyrir hugarsjónum sínum.
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
13.25 Við vinnuna: — Tónleikar,
17.00 Fréttir. — Endurtekið tón-
listarefni.
17.40 Framburðarkennsla
í esperanto og spænsku.
18.00 Þá riðu' hetjur um héruð:
Ingimar Jóhannesson talar
um þrjár kvenhetjur í
Laxdæla sögu: Unni djúp-
úðgu, Melkorku og Þor-
gerði Egilsdóttur.
18.30 Þjóðlög frá ýmsum lönd-
um. — 18.45 Tilkynningar. '
— 19.20 Veðurfregnir.
20.00 Daglegt mál (Bjami Einars-
son cand. mag.).
20.05 Efst á baugi.
20.35 Frægir söngvarar; XXI: —
Benjamino Gigli sjmgur.
21.00 Ljóðaþáttur: Ólöf Nordal
les kvæði eftir Kristján
Jónsson.
21.10 Píanótónleikar: György
Cziffra lei'kur tvær etýður,
Mazeppa nr. 4 og Kv.öld-
hljóma nr. 11 eftir Franz
Liszt.
21.30 Útvarpssaean: Sagan um
,plpf — Árið 1914 eftir
E^yind • Johnson; VIII
'(Á? Gunnarsson fil. kand.).
22.10 Um fiskinn: Dr. Þó'rður
Þorbjamarson talár um
þátt sjávarútyegsins í mat
vælaöflun heirnsins. ,r
22.30 Á síðkvöldi: Létt-klassísk
tónlist. a) Aase Nordmo-
Lövberg syngur atriði úr
Otello eftír Verdi. b)
' _ Tékkneska fílharmoníu-
sveitin leikur slavneska
dansa op. 46 eftir Dvorák;
Vaclav Talich stjórnar.
23.10 Dagskrárlok.
Við spjölluðum um eitt og
annað. Tíminn leið og mér leið
svo undur vel. Allt var þrungið
vellíðan, hún barst mér frá skóg-
inum og grundunum umhverfis
búgarðinn, hún smeygði sér inn
í húsið og tók sér aðsetur
Lisu, svo grannri og beinvaxinni
með silfrað hár.
Mér varð ijóst ,að ég hafði
hreint engar áhyggjur. Enda-
þótt ég vissj að ég hefði átt að
vera niðurdreginn og áhyggju-
fullur, þá gleymdi ég því þetta
kvöld.
Við hlustuðum á tíufréttirnar
og síðan bauð móðir min góða
nótt og fóí í rúmið.
„Ljósið slokknar klukkan ell-
efu,“ sagði hún, „því rafmagnið
er skammtað hérna. Og því mið-
ur, Lísa, — ég er með dálítið á
heilanum. Ég er svo eldhrædd.
Það er bannað að ha.fa kveikt á
kertum hér í húsinu. Það ligg-
ur vasaljós á náttborðinu þínu.
Góða nótt, börn, sofið vel. Við
borðum mctrgunverð klukkan
tiu‘í.
„Góða nótt, frú Bakke, þökk
fyrir í dag.“
„Góða nótt mamma.“
Svo fór hún.
,iÞað er ótrúlegt að hún skuli
vera hrædd við nokkuð,“ sagði
Lísa.
„Hún hefur smitázt af pabba
með eidhræðsiuna," sagði ég.
„Eiginlega var það hann, sem
var svona hræddur við bruna.
Þess vegna iét hann smíða þenn
an ljóta, bratta stiga hér í tón-
listarherberginu. Hann átti að
vera neyðarútgangur. Reyndar
kæmi hann engum að gagni í
slíku tilfellj nema mér, því að
það er aðeins herbergíð mitt
sem liggur þannig að eðlilegt
væri að nota hann.“
„Ég vona þú þurfir aldrei að
nota hann.“
„Já,“ sagði ég. „Við skulum
vona það.“
Klukkan sió hálfellefu.
„Ég held ég halij mér líka,“
sagði hún. „Góða nótt, Marteinn,
— þetta hefur verið indæll dag-
ur.“
Hún rétti mér höndina. Ég tók
í hana. Hún var lítil og svöl.
„Góða nótt, Lísa, og þakka þér
fyrir. Það er notalegt að hafa
þig hérna.“
Hún brosti, svo hallaði hún
dálítið undir flatt og sneri
vinstri vanganum upp til mín.
Ég laut niður og kyssti hana
einhvers staðar í nánd við gagn-
augað. Nefið á mér kom við hár-
ið á henni o.g ég fann dauían,
þurrart ilmirtn.3tSvö formirí:^
Ég stóð kyrr og horfði á dyrn-
ar sem lokuðust á eftir henni.
Svo tók ég rögg á mig og fór
að slökkva ljósin.
við sem vorum vitni eða á ei
hvern hátt flækt inn í þes
harmleiki, skyldum tala svo Ií1
um þá.
I öllum þeim sakamálasögi
sem ég hef lesið um ævina, vi
hetjan ailtaf býsnin öll sem ha
ræddi við kvenhetjunal
Ég vissi ekki býsnin öll, —
vissi hreint ekki neitt. Auk þf
var ég engin hetja.
Og það sem verra var, ég y
orðinn á báðum áttum um þ;
hver kvenhetjan eiginlega v
Það hafði verið Karén síðan
mundi eftir mér. En hún vi
mér æ fjarlægari. Lisa skýrð
því meira. Lísa' sem hallaði a
af bakinu upp .að bílhurðinni
þess að hún gæti horft á n
meðan ég ók, Lísa með íhugi
þverhrukkuna ýfir nefróti:
Lísa með ijósa hárið og be
skeyttu spurningarnar og hlát
inn sem minntj á silfurbjöl
með gullnum hljómi. Lisa s
hafðj ekk; átt peninga til
kaupa píanó, en gat heyrt hljc
listina með því að lesa n
urnar. Lísa sem átti en/nþá hei
í litlu, látlausu íbúðinni.
Karen mín, eins og mig hs
alltaf langað til að kalia ha
— hvarf lengra og lengra in;
sjálf sig.
„Þú, mátt ekki sitja svona ir
Karen,“ sagði ég kanngki
hana. „Komdu með mér í
eða eitthvað út í bílnum með
mér. Við getum fengið okkur
matarbita í kyrrþey hjá Blom
eða á Grill.“
„Mér líður svo illa, Marteinn".
„Ég veit það, Karen, en mig
langar bara til að hjálpa þér.
Komdu nú út með mér.“
„Ég sakna ...“ Hún þagnaði.
Hún vildi ekki tala um það
heldur.
Sjálfsagt hafði aldrei neinn
hópur manna lifað undir svona
fargi, án þess að tala nokkurn
tíma um það.
„Þú verður að koma með mér,
Karen,“ sagði ég kannski. „Hér
er kápan þín. Púðraðu þig svo-
lítið á nefinu, þú glansar".
En það heppnaðist aldrei sér-
lega vel. Hún sat teinrétt í
bílnum og anzaði þegar ég yrti
á hana, en ekki öllu meira. Hún
sat og starðj fram íyrir sig, á
allt annan hátt en Lísa. En hinn
ytri svipur með þeim, sem ég
hafði tekið eftir þegar ég sá
þær fyrst saman, hann var þarna
alltaf.
„Hefurðu séð hvað Karen og
Lísa eru likar?“ spurði ég
Kristjáh einu sinni.
„Nei,“ sagðj hann. „Það hef-
ur mér aldrei do.ttið í hug.“
„Það get ég ekkj skilið,“ sagði
ég. „Hárið, vaxtarlagið, andlitið
sjálft, — þær gætu næstum ver-
ið systur.“
„Það er bara í leikmannsaug-
um,“ sagði Kristján og brosti
yfirlætislega. „í raun og veru
eru þær jafnólíkar og dagur og
nótt.“ ’
„Farðu til fjandans," sagði ég.
„Þakka þér fyrir,“ sagði
Kristján bróðir minn. ,.f hvert
sinn sem þú segir þetta, þá veit
ég að ég hef sagt eitthvað sem
haft hefur áhrif á þig.“
Antinc Nisas heitir tízkuhöfúndurinn í myndinni sein dr ao Iag^
k.iólinn á sýningarstúlku. Nisas starfar í París og er sérstæður meðo
al tízkufrömuða þcirrar borgar að því leyti að hann er kynblenfls
ingur, ættaður ftá Martinique í Vestur-Indíum. |
Ódýrt - Skyrtur
á 3—16 ára
Kosta aðeins kr. 50—75.
(smásala) Laugavcgi 81
SængurfatnaSur
Rest best koddar
— hvítur og mislitur.
Dúnsængur.
Gæsadúnsængur.
Koddar.
Vöggusængur og svæflar
Skólavörðustíg 21
□
□
□
H N 0
SVEFNSÖFAB
SVEFNBEKKIR
ELDHtSSETT
T h N
húsgagnaverzlun,
Þórsgötu 1.
Jouhaud
Framhald af 5. síðu
sem hafi nú líf hans í hendli
sér hafi einmitt unnið slíkaflf
verknað með aðstoð Jouhaud og!
annarra slíkra. Hér myndi þvS
fremur um reikningsskiíu
en réttlæti að ræða.
Engu að síður er niðurstað#
hans sú að dómum beri að fulM
nægja. Falli Jouhaud fyrir kúlurtf
aftöksveitarinnar, verði ,þarme$
höggvin sundur þau þönd sen@
enn, þrátt fyrir allt, tengi san>*
særismennina frá 13. maí 195ff
þegar de Gaulle var lyft tif
valda.
Það gæti gefið hinu f jötraða®
lýðveldi nýja von.
Nú þegar ég Sit og skrifa
þetta eftir svona langan tíma
og hugsa um þessa gráu, drunga-
legu haustmánuði eftir lát þeirra
Eiríks og Sveins, — þá finnst
mér sem ég hafi þokazt gegnum
þá í eins konar leiðslu. Og ég
hef líka hugsað með mér, að
það'væri í raúninni undarlegt, að
Það var orðinn vani minn að
aka um göturnar í þílnum mín-
um, þegar ég hafð; ekkert þarf-
ara að gera. Á kvöldin :og-’"-i)ég-
ar ég var búinn að leiðrétta
stílana, tók ég bíLnn og ók um
göturnar með hægð, eins og rolu-
legt sáiatfat með lélega löggu
um borð. Og næstúm alltaf lá
leið mín í nánd við Einibakka,
þar sem snákurinn átti heima.
Mig langaði mikið til að hitta
hann aftur.
En ferðir mínar voru ævinlega
til einskis.
Nýtízkuhúsgögn
Fjðlbreytt úrval.
Póstsendum.
AxelJyjólfsson,
Bkipholti 7. Biml 10117.
Bila- og bílðpaxlasalan
Seljum út þessa viku öxla í
Chevrolet og Ford 1951 árg.
á kr. 800.
Chevrolet 15” felgur á kr. 250.
Mótora í Dodge 1942—’53,
fólksbíla, komplett á kr. 3000.
Dodge 1953 vörubílamótor með
gírkassa, sturtugír og öllu á
kr. 5 þúsund.
Seljum og tiökum í .umþoðssölu
bíla . og j.þiiparta,; , .? l, (.
Bíla- og bilaparlasalan
Kirkjuvegi 20. Hafnarfirði,
Simi 50271.
oovnaaastai
Laufásvcgl 41 a — Bími 1-38*73
20900
er simanumer
vo.rt.
STÚDÍÖ — Guðmundar
Garðastræti 8.
WP'- ■ CH Föstudagur 27. apríl 1962 — ÞJÓÐVILJINN — "(110