Þjóðviljinn - 21.11.1962, Blaðsíða 10

10 SIÐA
ÞJÓÐVILJINN
Miðvikudagur 21. nóvember 1962
CHARLOTTE
ARMSTRONG:
6EGGJUN
lágt: — Þú ættir nú ekki að
róta í munuTi annars fólks,
Nell. Það ættirðu ekki að gera.
— Það skemmist ekkert við
það, endurtók hún og rödd henn-
ar var naumast eins stillileg og
áður.
Eddie beit á vörina. Hann
bjargaði ilmvatnsglasinu og setti
tappann í. Næstum flóttalega fór
hann að laga til í skartgripa-
hrúgunni. Hann fór að tala stilli-
lega og róandi.
— Þetta er annars auðveld
vinna, Nell? Finnst þér það
ekki? Að sitja í r.okkra klukku-
tíma í svona þokkalegu herbergi.
Og hugsaðu þér, að þú færð
peninga fyrir bað. Fimmtíu sent
um tímann er ekki svo afléitt
fyrir ekkert annað en vera hér.
Ef þú værir neima, þá sætirðu
bara hjá Maríu frænku og bið-
ir eftir því að háttatími kæmi.
Finnst þér þetta ekki ágætt,
Nell?
— Jú, jú, sagði hún syfjulega.
— Nell... þú 'rerður að fara
úr þessum slopp. og inniskón-
um. Ég er hræddur um að frú
Jones þyki þetta óviðkunnanlegt.
— Hún tekur ekkert eftir því,
sagði Nell stutt í spuna.
— Jæja — ja, sagði Ekidie,
Ég vona nú, að þú... viltu ekki
annars gera bað fyrir mig að
fara úr þessu?
— Uhm, umlaði hún. — Jú,
ég skal gera það Eddie frændi.
Hún leit upp og brosti til hans.
Hann varð dæmalaust feginn
og glaður. — Það var gott, sagði
hann. — Það var ágætt. Farðu
þá ^essu, Nell, og settu það
þar þú tókst það, svo að
hún iaki ekki eftir neinu. Því
að auðvitað viltu fá pcningana.
Þú vilt aftur fá svona vinnu.
Skilurðu það ekki. Nell? Þetta
getur orðið þægilegt starf handa
^ þér. Það er svo auðvelt. Og svo
geturðu notað peningana eins og
þú vilt. Þú getur keypt þér fal-
lega inniskó eins og þessa þama,
Nell. Eða eymalokka. Heldurðu
að það verði ekki gaman?
' Hún sneri vanganum frá hon-
Eddie óskaði þess að hann
vissi hvemig Maria talaði við
hana — hvað hún gerði eigin-
lega‘ Því að Nell var alltaf
góð þegar María var nálæg, —
stillt og góð.
— Á ég að segja þér eitt,
sagði hann mnilega. — Þegar
ég er búinn að vinna, skal ég
koma hingað upp með kókakóla
handa þér. Hvað segirðu um
það? Þá skulum við fá okkur
dálitla hressingu. Þá verður
tíminn ekki svo lengi að líða.
Þú skalt sjá að hann verður
mjög fljótur að líða
— Ég er syfjuð, tautaði hún.
— Já sagði hann og rétti úr
sér. — Þá skaltu bara fá þér dá-
lítinn lúr. Það er ágæt hugmynd.
Hann leit á ilmvstnsglasið sem
var næstum tómt. Hann ræskti
sig. Svo sagði hann óstyrkur:
— Og þú verður að biðjast af-
sökunar á því að hafa hellt nið-
ur ilmvatninu . undir eins og
hún kemur heim.
Nell leit hægt upp og augu
hennar voru mjög stór. — Ég
gat sko ekkert að því gert, sagði
hún áttund hærra en áður.
Kroppur hennar varð alveg stíf-
ur.
— Ég veit það, ég veit það,
sagði Eddie í skyndi. Hann gekk
til hennar og lagði höndina var-
lega á öxlina á henni. Hún vék
sér undan. — Auðvitað gaztu
ekkert að því gert Ég trúi þér,
Nell. Auðvitað. Ég á bara við,
að það er bezt að segja frá því
strax, áður en hún tekur eftir
því sjálf. Svona óhapp getur alla
hent. Hún fer ekki að lá þér
það.
Nell sagði ekkert.
— Þetta verður allt í lagi,
sagði Eddie sefandi. — Þú gazt
ekkert gert að því. Vertu nú
bara róleg. Ég kem aftur á eft-
ir. Hann leit óstyrkur um öxl
og var að hugsa að opna lyft-
una, sem hafði beðið alltof lengi
við 8. hæð. — Ég verð að fara.
En þér líður ágætlega, er það
ekki? Hann kyngdi. — Nell,
sagði hann í bænarrómi. — Þú
mátt ekki fikta meira í dótinu
þeirra.
— Ég geri ekkert af mér, sagði
hún ólundarlega.
En þegar hann andvarpaði og
stanzaði á leið til dyra eins og
hann ætlaði að biðja hana um
eitthvað fleira, sagði hún í
skyndi: — Mér þvkir það leitt,
Eddie frændi. Ég skal setja þetta
allt á sinn stað. Þú veizt ég
verð svo... eirðarlaus. Hún
greip upp í eyrun. — Ég skal
taka þá úr mér.
Hann komst strax í betra skap.
— Já. ég veit þú verður eirð-
arlaus. Ég veit þú ætlar þér
ekki að gera neitt af þér. Mig
langar bara til .að þú venjist
þessu. Hugsaðu dálítið um þetta,
Nell. Við gætum haft talsvert
uppúr þessu. Ef þú bara... ef
þér líkar það vel.
— Mér líkar það vel, sagði
hún og rödd hennar virtist íhug-
andi og alvarleg. Eymalokkur lá
i lófa hennar.
Litli maðurinn varð rjóður í
framan af gleði. — Þú ert góð
stúlka! Það er prýðilegt. Og svo
sjáumst við á eftir. mundu það.
Ég kem með kókakóla. Og svo
fór hann. Litla. mjóleita and-
litið var hið síðasta sem hvarf,
alveg eins og begar mús skríður
inn í holu.
Nell beið eftir því að hann
lokaði dyrunum. Með sviplausu
andliti setti hún eyrnalokkinn
aftur í eyrað. Hún reis hægt á
fætur. Svo fór hún að hreyfa
fæturna yfir teppið í eins kon-
ar dansi. Hún hlustaði. Hún
gekk að rimlatjöldunum og dró
þau upp, svo að glamraði í.
Hún teygði út báða handleggi
og veifaði, lyfti handleggjunum
hátt upp yfir höfuðið eins og
dansmær, svo sneri hún sér frá
glugganum. Jed stóð kyrr. Og
Af léttara taginu
stúlkan' stóð kyrr, ennþá með
upprétta handleggi og leit aftur
fyrir sig.
Andartaki síðar stakk • Jed
flöskunni í vasann og studdi
á slökkvarann. Það varð dimmt
í herberginu hans.
Nell rótaði á snyrtiborðinu og
setti allt á ringulreið aftur; svo
fann hún aukavaralit Rutar.
6. KAFLI
Löngun Jeds tit að lenda i
ævintýri blakti eins og kerta-
ljós í dragsúg. Hann stakk flösk-
unni í vasann til að hafa hana
til taks í smádrykkinn sem oft
er nauðsynlegur, meðan maður
er að átta sig á hlutunum. Hann
stakk líka lyklinum i vasann
og heyrði lyftudyrunum lokað.
Hann beið þar ti’ hann heyrði
lyftuna fara af stað síðan gekk
hann til hægri, beygði fyrir
homið, fór framhjá lyftunni og
beygði aftur til hægri.
Hann var dálítið var um sig
þegar hann barði að dyrum á
nr. 807.
Hún var ekki sérlega há, ekki
mjög gömul og var ekki ósnotur.
En sem manngerð gat hann ekki
áttað sig á henni. Hún var ekki
ein af þessum Ijoshærðu hrokk-
inkollum, ekki sléithærð heldur.
Andlit hennar, sem vissi upp til
hans, var þríhymt og augun ská-
sett Jed andaði að sér. Það var
stæk ilmvatnslyk1 af henni...
já. í öllu herberginu. Hún opn-
aði dymar enn meira. Hann
steig skrefi framar og dymar
lokuðust á eftir honum, eins og
hún hefði sogað hann inn í þetta
lyktandi herbergi.
— Hvað er f flöskunni? spurði
hún.
Hann tók hana upp úr vasan-
um og sýndi henni miðann.
Hann sagði eins og vélrænt:
— Þetta er of yndislegt kvöld
til að drekka einn. Hann horfði
rannsakandi á hana með kulda-
legum, gráum augunum.
Hún horfði rannsakandi á
hann með bláum augunum. Sem
snöggvast hélt hann að hlaupa
ætti yfir allan aðdraganda ... og
aftur fann hann tii hinnar sömu
kenndar, — að þetta væri allt
svo snubbótt og ögrandi.
Hann kannaðist alls ekki við
þessa útgáfu af stúlkum.
Hún sneri sér við og steig í
faldinn á blágræna sloppnum
sem dróst um góifið í kringum
hana. Hún sagði: — Viljið þér
ekki fá yður sæti’ Rödd henar
var blæbrigðalaus. Samt sem áð
ur vissi hann ekki almennilega
hvort hún hefði tekið svona til
orða í gamni eða alvöru.
Hann setti flöskuna á skrif-
borðið og gekk lengra... gekk
að dökkrauða stóinum. — Það
var vinsamlegt af yður að leyfa
mér að koma hingað, sagði hann
kæmleysislega. Hann hafði tekið
eftir ýmsu sem honum var ekki
að skapi. Hann hugsaði með sér,
að hann þyrfti að koma sér
burt eins^ fljótt og hann gæf.i
komið því við. Það var enginn
vafi á því, íð það bjó líka
karlmaður í herberginu.
Hún skreið á hnjánum yfir
rúmið og stóð svo milli rúm-
anna með virðuJegu fasi. Það
var skringilegt, ræstum eins og
hún vissi ekki hvemig hún
hefði komizt þangað. eins og hún
héldi að hún hefði að sjálfsögðu
krækt fyrir mmið eins og sið-
aðri konu sæmir. Hún tók um
símann: — Við þurfum að fá is,
sagði hún rausnarleg.
— Prýðilegt.
— Og engiferöl?
Nafnið á umslaginu sem var
klemmt í ferðatöskuopinu, var
Jones. — Hvað sem þér viljið,
frú Jones, sagði Jed.
Hún varð undrandi. Hún
stirðnaði en rétti svo úr sér.
Hún lét rauðleit bráhárin síga.
Hún sagði í símann með glæsi-
brag: — Gerið svo vel að senda
ís og engiferöl upp til frú Jones
í herbergi 807.
Jed hafði á tilfinningunni að
hún væri að leika kvikmynda-
stjömu. En hún hafði gleymt að
biðja fyrst um herbergjaþjón-
ustuna. Skiptiborðið sá um það.
Hún stóð þama og horfði yfir
höfuðið á Jed, setti sig í stell-
ingar eins og það ætti að taka
mynd af henni fyrir kvikmynda-
blað, og endurtók pöntun sína
með nákvæmlega sömu áherzl-
um. .Tú. þetta var augljós eftir-
öpun.
En þegar hún var búin að
leggja tólið á, breyttist svipur
hennar aftur. — Ég er alls ekki
frú Jones, sagði hún við hann
með leyndardómsfullri gleði.
— Frú Jones er fsrin. Þetta var
eftiröpun. Þetta var... undar-
legt.
Svipur Jeds sýndi væga for-
yitni.
— Þetta er alls ekki herberg
ið mitt, sagði hún hlakkandi.
Með sjálfum sér hugsaði hann,
að þetta væri svo sem ekki
verra en hvað annað. — Það var
gaman. Herbergið þama fyrir
handan er ekki he.'dur mitt her-
bergi. Merkileg tilviljun .. Hann
hallaði sér brosandi aftur á bak.
— Joneshjónio eru úti. sagði
hún os hnvklaði brýnnar.
— Maðurinn sem hefur hitt
herbergið er líka úti. sagði Jed
og hélt áfram að brosa. — Hann
ætlaði út með stúlku. Hann
fann reiðibylgju fara um sig enn
einu sinni. — Hann er hepp-
inn . en és »r kannski enn
heppnari.
Hún settist a rúmið og setti
kodda við bakið. — Ég ætla til
Suður-Ameríku á morgun. sagði
hún kæruleysislega
— Jæja... hvert til Suður-
Ameríku? Hún svaraði ekki.
— Ég ætla sjálfur til Evrópu,
skrökvaði hann í hálfkæringi.
Enn var hann ekki farinn að
trúa einu orði af því sem hún
sagði.
— Herra Jones er bróðir minn,
sagði stúlkan. — Ég hata hann.
Ég hata allt mitt fólk. Ég má
aldrei gera nokkurn skapaðan
hlut. Ég má aldrei fara neitt
út.
Hún var dreymm og ólundar-
leg í senn. Jed fér að fá trú á
það sem hún sagði. Þetta virtist
ekta.
— Eigum við þá ekki að fara
út? sagði hann. — Langar ýður
að fara út og dansa?
Hún tók viðbrsgð. Hann sá
að hana langaði til að fara og
henni datt eitthva? í hug sem
hindraði hana í að fara... það
var eins og logi sem tendraðist
og slokknaði samstundis. — Ég
á engan samkva:miskjól, sagði
hún og hann varð hvumsa yfir
þessari afsökun hennar. Ef það
var þá afsökun. — Frú Jones
átti fallegan samkvæmiskjól.
— Mágkona yðar?
— Og flauelskvöldkápu í sama
lit og þennan héma. Hún benti
á híalínsloppinn. — Svona lagað
er ekki hægt að kaupa fyrir
fimmtíu sent um tímann.
Jed skildi ekki orð. Það var
barið að dyrum og hann hætti
vangaveltum sínum. Það var
sendill með ísinn. Jed reis upp,
sneri baki að dyrunum og leit
út um rifumar miUi rimlanna
i gluggatjaldinu. Það var ekkert
að sjá nema gamla konu sem
sat fyrir handan og var að skrifa
bréf. Jed tók varla eftir henni.
Hann var gramur, því að hon-
um var orðið ljóst að enginn
mátti sjá hann þama inni.
En hvað um það. það gerðist
sitthvað á hótelum. Og annað
hvort var tekið f taumana eða
ekki. En samt sem áður vissi
starfsfólkið sínu viti. Honum
tækist áreiðanlega ekki að
blekkja neinn.
— Viljið þér kvitta, ungfrú?
umlaði sendillinn.
Stúlkan var öldungis ráðþrota.
Þetta hafði hún aldrei séð í
kvikmynd. Fínheitin ruku út f
veður og vind. Hún kunni ekki
að kvitta fyrir pöntun.
Jed sneri sér við. — Ég skal
sjá um þetta, stúika mín, sagði
hann og leitaði að peningum.
— Hvenær fór bróðir þinn út?
Hún sagði ekki neitt.
— Vitið þér það? Jed leit í
alsjáandi unglingsaugu sendils-
ins. — Hafið þér ekki séð sam-
kvæmisklætt oar? Hún var í
kvöldkápu í þessum lit
Sendisveinar
óskast strax. — Vinnutimi (yrir hádegi.
Þurfa að bafa hjóL
Þjóðviljinn
Menn spyrja undrandi
hvað valdi þessu óvenjuJega skæra ljósi frá hinum nýju
OREQL,,,KRYPTON ljó§ape£um. Svarið er að með þrot-
lausu tiiraunastarfi hefur OREOL tekizt að finna lausn-
ina, nú eru OREOL perumar fylltar með Krypton-efni,
sem hefur þann eigínleika að perur, sem fylltar eru
með því, gefa 30% skærara ljós. Biðjið um OREOL
KRYPTON þær fást i fiestum raftækja- og nýlendu-
vöruverziunum.
Mars Trading Company
Klapparstíg 20 — Sími 17373
VÖNDUÐ
F
wi II n
Sigurjpórjönsson &co
JkfiwstrœU if
Unglingar eða roskið fólk
óskast strax til blaðburðar um
Framnesveg
Vesturgötu
Leifsgötu
Kársnes I
Blöðunum ekið heim —Góð blaðburðarlaun!
Talið strax við aígreiðsluna — sími 17500.
Þjóðviljinn