Þjóðviljinn - 30.12.1962, Blaðsíða 8

f»JÓf>VIL.TINN
Sunnudagur 30. desejnber 19S2
Bmw Otgeksson, íormaður Sósíalistafíokksinst
þegar einræði og innlimun vofir yfir Islandi
3 •> i
W8m

"
:'mm

*■'' Kms

•. • • '■ý'-ýým-yy■■■;■ ■/.'. ■/■■■:■
'mm- ''i

'
.
■'i'x'-v:;:':;;.".;'•" •
Sn „.....
Þióð vorri er á þessum ára-
mótum mest þörf á að hug-
leióa, hvaða hættur það eru,
sem að henni steðja, — hver er
undirrót og orsök þeirra, — og
hvaða ráð eru gegn þeim.
I
Hætturnar, sem yfir vofa,
leyna sér ekki. Þær eru fyrst
og fremst tvær: hættan á ein-
ræði auðvaldsins inn á við, —
hættan á innlimun í auðhringa-
stórveldi Vestur-Evrópu út á
við.
EíæUan á einræði harðvítug-
asta hluta auðmannastéttarinn-
ar hefur farið ört vaxandi und-
anfarin tvö ár. Bráðabirgðalögin
um að svipta Alþingi gengis-
skráningarvaldinu i ágúst 1961
og það að iækka síðan gengið
um 13%, algerlega að tilefnis-
lausu efnahagslega séð, — ein-
vörðungu til að ræna verka-
menn og aðra launþega, það
var rán framið með stjómar-
skrárbroti, sem óhugsandi var að
gerðist annarsstaðar á Norður-
löndum. Misbeiting meirihlut-
ans í Félagsdómi til lögbrots og
stjómarskrárbrots með árásinni
á félagsfrelsi. — LlV-dómnum,
— er annað illræmda dæmið
um einræðisþróunina. í báðum
þesum tilfellum eru embættis-
menn ríkisins gerðir að verk-
færum, til þess að þjóna pen-
inga- og valdagirnd litiissigldrar
auðstéttar, en sviptir öllu sjálf-
stæði og persónuleika, sem eitt
sinn þótti aðal slíkra manna.
Samtímis þessari óheillaþró-
un sekkur svo Alþingi dýpra og
dýpra niður i að verða ein-
vörðungu afgreiðslustofnun
fyrir ríkisstjómina. Þannig
færist smámsaman löggjafar-
vald og dómsvald yfir til þeirrar
ríkisstjórnar, sem hefur fram-
kvæmdavaldið fyrir. Þegar allt
vald færist þannig á örfárra
manna hendur, vantar ekkert
nema að ofstækið gagnsýri
þessa aði'lja líka, til þess að úr
verði hið hættulegasta einræði,
Glöggt er því hvert þetta
stefnir. Haldi sú samsteypa
völdum, er þessari þróun ræð-
ur, verður ríkisvaldinu beitt til
þess að ræna launþega jafnóð-
um öllum launahækkunum, en
ausa að sama skapi í eyðsluhít
burgeisastéttarinnar og safna
auð til skuldakónganna með sí-
felldum gengislækkunum. Og
samtímis er tilætlunin_ að inn-
lima Alþýðusamband íslands í
ríkiskerfið, eins og Hitler
gerði, og breyta vinnulöggjöf-
inni þannig að helzt verði
hægt að stjórna launamálum
með gerðardómum þaðan af.
Byrjunin er þegar hafin.
Lýðræðisöfl landsins verða
að opna augun og hefja að-
gerðir gegn þessari hættu. Ella
fer þeim, sem flokkum vinn-
andi stéttanna í Weimar-lýð-
veldinu forðum, sem sáu hætt-
una of seint — og sameinuðust
fyrst í fangabúðum Hitlers.
Hin höfuðhættan er innlimUn
íslands í Efnahagsbandalagið.
Sú hætta er nú orðin þjóðinni
ljósari, eftir að innlimunar-
menn afhjúpuðu hug sinn í
ágúst 1961 og Sósíalistaflokk-
urinn og Aiþýðusamband ís-
lands hófust handa um að vara
þjóðina við Ilin víðtækustu
samtök manna af öllum flokk-
stéttin taflið um koll: með
gengislækkuninni 1961, með
gerðardóminum gegn sjómönn-
unum, — og með rangdæminu
í Félagsdómi 1962.
Verkalýðurinn stendur víg-
reifur gegn þessum einræðisað-
gerðum. Það sýndi nýafstaðið
Alþýðusambandsþing bezt.
Auðmannastéttin dregur þá
ályktun af ósigri sínum 1961 og
1962 að herða tök sín á ríkis-
valdinu, — beita því til þess
að afmá meir og meir verk-
fallsrétt og félagsfrelsi verka-
lýðsins og að lokum til fulls, —
og hagnýta ríkisvaldið sam-
tímis enn ófyrirleitnar en fyrr
til auðgunar sér: með því að
gera sjálfa sig svo að .segja
skattfrjálsa og safna að sér
auði í krafti gengislækkana og
hverskyns annarra aðferða.
Hin vinnandi stétt verka-
manna og annarra launþega
þarf að draga þá ályktun af
þessum viðbrögðum auðvaldsins
að margfalda nu baráttu sína
til að svipta auðmannastéttina
áhrifum á ríkisvaldið, vernda
lýðræðið og lýðréttindin gegn á-
sókn hennar og tryggja hag-
nýtingu þeirra í þágu hinna
vinnandi stétta.
Auðmannastétt Islands nýtur
í viðureign sinni við vinnandi
stéttir Islands aðstoðar erlends
auðvalds og hins hamslausa
andkommúnistíska áróðurs
þess. Megnið af áróðri íslenzkra
borgarablaða er nú orðið ó-
þjóðlegur endurhljómur af
jressu óféti, því lægsta, sem nú
finnst í erlendri borgaralegri
menningu.
En það er gömul reynsla
þjóðar vorrar að slík aðstoð er-
lendra yfirstétta verður þjóð-
inni dýr, — og að lokum inn-
lendu yfirstéttinni sjálfri.
Er nú þegar svo komið
að ofstækisfyllstu fulltrúar ís-
lenzkrar borgarastéttar eru
ráðnir í að innlima Island í
Efnahagsbandalagið og farga
þannig endanlega frelsi þess og
sjálfstæði, ef þeir bara geta
fengið því ráðið.
Orsök þess að svo er korqið.
um íslenzkt auðvald. að það.
stefnir nú ýmist vísvitandi eða.
óvitandi að því að farga s.iálf;-;
stæðinu. er hin sama og sú er
veldur þróuninni í einræðisátt:
Sú að auðvaldið bíður lægri
hlut fyrir verkalýðshreyfing-
unni í stéttaátökunum, ef þam.
eru háð að lýðræðislegum leik-.
reglum borgaralegs þjóðfélags. ..
Það er ekki nýtt um .íslenzka
yfirstétt að hún geti ekki
drottnað örugglega :yfir alþýðu
þessa lands og arðrænt hana,
nema í skjóli erlends yfirstétt-
arvalds. Svo var og um stór-
iarðeigendur Stifrlungaaldar.
Og eftir að þeir ofufseldu bjóð-
frelsið erlendu valdi, hitti
hefndin einnig bá:, hið erlenda
vald beygði þá í' duftið og
rændi þá auðnum.
Andkommúnisminp er einka-
áróðurskerfi — „patent“. and-
legt eiturlyf — hins alþjóðlega
auðhringavalds.
Eins og kaþólskan var það
áróðurskerfi, sem norska kon-
ungsvaldið beitti sérstaklega
fyrir sig á Sturlungaöld til þess
nð sölsa undir sig vfirráðin á
íslandi. með kardínála. biskupa
ng préláta þáverandi efnahags-
kerfir, að ráðgjöfum. — eins og
’úterskan var það ýfirskyn, er
danska einveldið hagnýtti til
að ræna Island frelsi og eignum
um og stéttum hafa risið upp
til þess að eggja þjóðina að
halda vöku sinni í þessu máli,
sem varðar sjálfa tilveru sjfif-
stæðisins og þjóðernisins —
einnig á friðartímum. Og
stjórnarflokkarnir hafa hörfað
undan í bili, Framsókn jafnvel
breytt um st’efnu í bili. Allir
óttast þessir flokkar Atlanzhafs-
bandalagsins þunga almenn-
ingsálitsins fyrir komandi AI-
þingkosningar. En svo mikið
er víst, að sleppi þeir við að
finna fyrir þeim þunga í kosn-
ingunum, þá verða þeir ekki
lengi að breyta til eftir þær:
íslendingar rnega ekki gleyma
að allir þessir flokkar gengu
ins á íslandi í auð og skefja-
lausa yfirdrottnun orðin slík
að hún er að sprengja þá fjötra,
sem leikreglur gamaldags
borgaralegs lýðræðis eru henni.
Gengislækkunin 1961 var bezta
dæmið um slíkt óhappaverk,
unnið af afturhaldssamasta
hluta atvinnurekendastéttarinn-
ar, sem eggjaður er til þess af
efnahagsráðgjöfum, er vilja
koma hér á auðdrottnun að
hætti erlendra einokunar-
hringa.
Deyfilyfið — eða eiturlyfið,
— sem beitt er til þess að
svæfa lýðræðisvitund fólks og
eitra hugi þess, er hið gamla,
þrautreynda áróðurslyf Hitlers:
hefur reynzt vænlegur til fylg-
is, ef vel er unnið að for-
heimskun fjöldans af voldug-
um dagblöðum. — eins og
Hitler sannreyndi 1932 og
Bandaríkin nú. Er nú svo kom-
ið að aðalborgaraflokkarnir
ögra hvor öðrum með and-
kommúnismanum og minna
mann daglega á orð þeirra
Marx og Engels úr Kommún-
istaávarpinu 1848: „Hvar er sá
stjórnarandstöðuflokkur, að
fjandmenn hans I ríkisstjórn
hafi ekki æpt kommúnistaheit-
ið að honum? Hvar er sá
stjórnarandstöðuflokkur, að
hann hafi ekki varpað aftur
skeytinu og brugðið fjand-
kynslóöar, er brátt fer að
hverfa. Það þarf samskonar
sköpunarmátt samfara tryggð-
inni við þjóðarerfðina, sama
hugsjónaeldinn samfara ár-
vekninni, til þess að viðhalda
hvorutveggja og nýskapa eins
og þurfti á sínum tíma til að
skapa það og efla.
Islenzk auðmannastétt hefur
aldrei lagt mikið fram til
menningar Islands og þjóð-
frelsis, en stuðlað hafa þó á
undanförnum áratugum ein-
stakir menn hennar að sumum
þáttum í þróun hvorstveggja.
En eftir að auðvald íslands á-
netjaðist alþjóðlegu auðvaldi
svo hrapalega, sem dæmin
út í kosningarnar 1946 undir
hlutleysiskjörorðinu og gengu
síðan inn í Keflavíkursamning
og svo Atlanzhafsbandalag á
eftir. — Engu orði þeirra fyrir
kosningar er trúandi, • þegar
hagsmunir alþjóðaauðvaldsins
eru annarsvegar.
II
Hver er orsök þess að nú
síigur svo á ógæfuhlið einræð-
is — og innlimunar?
Undirrótin liggur í auðvalds-
skipulaginu sjélfu, girnd auð-
mannastéttar til sífellt meiri
auðs og valdn. En nú er frekja
harðskeyttasta hluta auðvalds-
andkommúnisminn. Það er agn,
sem reynzt hefur vel á fáfrótt
fólk, einkum ef það er ríkt eða
lítur upp til þeirra, sem ríkir
eru. og lýtur þeim.
Stór hluti íslenzkrar borg-
arastéttar hefur, — undir þrot-
lausu áróðursfargi blaða sinna,
— verið að sökkva dýpra og
dýpra í forað þessarar
forheimskunar, jafnhliða því
sem siðspillandi umhverfi her-
numins gróðaþjóðfélags gerir
sitt.
Beztu menn borgaraflokk-
anna fyrirlíta að visu þennan
áróður, telja sig hátt upp
hafna yfir að béita slíku, —
en þeir hindra ekki penna-
þjóna sína í áð beita honum,
því áróður andkommúnismans
mönnum slnum, róttækum sem
afturhaldssömum, um þræls-
mark kommúnismans?“ —
Hvort finnst mönnum Marx og
Engels sannspáir um atferli
Tímans og Morgunblaðsins
þessa dagana!
En alvaran í þessu þjóðfé-
lagsástandi er sú að slík borg-
arastétt, sem smásaman er að
taka sér ofstæki Eykons og
siðgæði Kristmanns að and-
legum og pólitískum leiðarvísi,
verður íslcnzkri menningu.
sjálfstæði og þjóðerni að aldur-
tila, ef hún fær að ráða.
Þjóðmenning vor og þjóð-
frelsi eru engin hnoss, s«Hn
við Islcnd'ingar höfum unn£ð
oss til ævarandi eignar bsí-í
atorku forfeðranna og þeirr*»
sanna, þá er nú svo komið að
vald þessarar auðmannastétt-
ar yfir þjóðfélagsþróun íslands
getur fyrr en varir orðið sjálfs-
forræði voru, menningu og
þjóðerni að fjörtjóni.
En það, sem ríður baggamun-
inn um að ýta auðmannastétt-
inni inn á braut einræðis og
innlimunar, er að hún finnur
að hún ræður ekki við verka-
lýð íslánds í vinnudeilum, ef
farið er að leikreglum borgara-
legs lýðræðis, þeim. er vinnu-
löggjöfin 1938 markaði.
Verkalýðshreyflng Islands
sigraði Vinnuveitendasamband-
ið og valdalclíku þess bæði 1961
og 1962. En þegar útséð var
hvernig því tafli stéttabarátt-
unnar myndi ljúka, sló yfir-
I baráttu sinni gegn verkalýðssamtökunum stöðvuðu stjórnarvöld og atvinnurekendur síldveiðiflotann
stórfelld verðmæti af þjóðinni, þegar ausa mátti síldinni upp við landstcina.
tvívegis á þessu ári og höfðu