Þjóðviljinn - 09.03.1963, Blaðsíða 8

I
3 SÍÐA
ÞJÓÐVILJINN
Laugardagur 9. marz X9C3
GWEN BRISTOW:
r
I
HAMINGJU
LEIT
hló við. Hún fylgdi augum hans
og sá, að á buxunum hans var
rifa og umhverfis rifuna var
stór blóðblettur.
Garnet tók andköf af skelf-
ingu. Hún fór að skilja hvers
vegna hún var með betta salt-
bragð í munninum. Hún hafði
ekki vitað það sjálf, en hún
hafði bitið hann eins og viiii-
dýr. Hefði lærið á John ekki
verð hart eins og trjástofn, hefði
hún bitið úr því stykki.
John þurrkaði blóðið af fæt-
inum með klútnum sem Florinda
hafði fengið honum.
Garnet hrópaði: — Ó, fyrir-
gefið mér. En það var eins og
karlmönnunum væri skemmt.
Oliver rétti henni vatnsflöskuna
og sagði: — Svona nú, skolaðu
á þér munninn.
Tónlistarkynning
í Háskólannm
Tónlistarkynning verður í há-
tiðasal Háskólans á morgun,
sunnudag 10 marz, og hefst kl.
5 stundvíslega. Flutt verður af
hljómplötutækjum skólans 2.
sinfónían, í D-dúr, óp. 73, eftir
Jóhannes Bramhs. Hljómsveitin
Fílharmonía í London leikiir,
stjórnandi Otto Klemperer, Síð-
ari tvær sinfóníur Brahms verða
síöan kynntar á næstunni með
sama hætti.
Dr. Páll ísólfsson flytur inn-
gangsorð og skýrir verkið með
tóndæmum.
Aðgangur er ókeypis og öll-
um heimill.
Annar upplestrar-
fundur Rithöf-
undafélags fslands
Rithöfundafélag íslands efnir
til upplestrarfundar í Glaumbæ
sunnudaginn 10. marz og hefst
hann kl. 3 e.h.
Að þessu sinni lesa eftirtaldir
höfundar upp úr verkum sín-
um:
Amfriður Jónatansdóttir, Elias
Mar, Ingimar Erlendur Sigurðs-
son, Stefán Jónsson, Sveinbjörn
Beinteinsson, Þorsteinn frá
Hamri.
Félagið hélt slíkan upplestrar-
fund 27. janúar og er þetta ann-
ar upplestrarfundurinn á vetr-
inum. Sá þriðji verður að öllum
líkindum haldinn í aprílmánuði.
Er hér um nýmæli að ræða, sem
mun mælast vel fyrir, enda var
fyrri fundurinn vel sóttur eftir
átvikum.
Hún skolaði munninn og Oli-
ver gaf henni vatn að drekka.
Hún reyndi aftur að biðja fyrir-
gefningar, en John svaraði bara:
— Þetta gerir ekkert til.
OHver var búinn að finna
hreint stykki í farangrinum og
reif það niöur í ræmur. Hann
fékk Texas ræmumar.
— Leggið yður útaf aftur, frú,
sagði Texas. — Eg skal binda
um sárið, svo að ekki komist
óhreinindi í það.
Garnet lagðist á bakið. Sárs-
aukinn í handleggnum var ó-
þolandi og hún kveinkaði sér og
beit á vörina. Þegar Texas bjó
um sárið. Oliver hellti whiskyi
í blikkbolla, þynnti það með
vatni og fékk henni.
— Drekktu þetta, Garnet, þá
geturðu sofnað.
Henni leið svo illa, að hún
þáði það með þökkum. Milli
sopanna leit hún á John: —
Þökk fyrir hjálpina, John. Eg
ætlaði eklci að meiða þig.
— Þú meiddir mig ekkert.
Ljúktu nú úr bollanum og
reyndu að sofna.
Garnet svipaðist um eftir
Florindu. En Florinda var þarna
ekki lengur.
Texas sagði við John: — Það
er bezt þú þvoir á þér fótinn.
— Já.
— Og taktu við þessu og bittu
um sárið. Texas fékk honum
sárabindi.
— Það er ekki djúpt.
— Þú mátt ekki láta óhrein-
indi komast í það, bittu um það
til öryggis.
— Jæja þá, ég skal gera það.
John tók stykkið og gekk niður
að ánni.
Þegar hann gekk framhjá
runnunum á bakkanum, sá hann
Florindu. John nam undrandi
staðar. Bakvið steinana lá Flor-
inda í hnipri og kastaði upp.
Hún var berhöfðuð, og hárið
hékk í votum flyksum niður
fyrir vangana og ennið. Um leið
og John kom auga á hana, dró
hún af sér hanzkana og bretti
ermamar upp fyrir olnboga.
Hann sá hana dýfa höndunum í
vatnið og bera þær upp að and-
litinu til að kæla það. í fyrsta
sinn sá hann örina á handleggj-
um hennar og höndum. John
steig skrefi nær.
Hún heyrði til hans og hrökk
við þegar hún kom auga á hann.
— Nú, sagði hún vei'króma. —
Ert það þú enn einu sinni. Hvað
viltu núna?
John kom nær og stanzaði við
hliðina henni, — Mig langar til
áð biðja þig fyrirgefningar,
sagði hann.
Florinda var sumpart reiði'leg
og sumpart hissa. Hún strauk
hárið frá augunum með handar-
bakinu. — Fyrirgefningar á
hverju?
— Á því sem ég sagði, svaraði
John. Hann horfði á hendur
hennar og bera handleggina. —
Eg vissi ekki að þú hefðir á-
stæðu ti'l að óttast brunasár.
— Nú þannig, sagði Florinda.
Hún fór að þurrka hendurnar á
pilsi sinu og brosti beiskliega.
— Eini gallinn, sagði hún, á
fullkomnum kroppi.
— Eg hef aldrei fyrr tekið
eftir höndunum á þér, sagði
John. — Eg hélt þú notaðir |
hanzka vegna sólarinnar. Hann
þagði andartak og bætti við:
— Fyrirgefðu mér, Florinda.
— Gl'eymdu þessu. Mér þykir
leit að ég skyldi láta svona. Eg
reyndi að kasta ekki upp, en ég
gat ekki ráðið við það, ég kom
mér alveg mátulega í burtu.
Vertu svo vænn að segja þetta
engtun.
— Að sjálfsögðu.
Florinda tók höndunum um
ennið og óviðráðanlegur skjálfti
gagntók hana. John kraup hjá
henni og tók whiskýpela uppúr
vasa sínum.
— Heldurðu að þetta hressi
þig ekki?
— Nei, þökk, ég drekk ekki.
— Eg veit það, en stundum
getur þetta hjálpað.
— Ekki mér. ég hef reynt
það.
Hann strauk fingrunum gegn-
um hárið. Þau heyrðu kvalaóp
frá einum hinna særðu manna,
sem skammaðist sín ekkert fyrir
að gefa frá sér hljóð þegar gló-
andi jámið snerti sér hans. Það
fór hrollur um Florindu við
hljóðið. Það korraði í henni.
— Eg held ég gæti læknað
þig af ógleðinni. Leggstu á bak-
ið. Ekki hérna í a'lfaraleið —
komdu lengra upp á milli klapp-
anna.
Hann hjálpaði henni á fætur
og leiddi hana upp með ánni að
opnu svæði þar sem sást yfir
búðimar.
Hérna eru hanzkarnir þínir,
sagði John. — Eg legg þá héma
hjá þér. Liggðu alveg kyrr. Eg
kem aftur undir eins.
Hún lagðist endilöng útaf í
grasið John fór burt. Eftir
nokkra stund kom hann til baka
*með bita af söltuðu kjöti i
hendinni. Hann tók undir herðar-
henni og lyfti henni upp.
■ — Borðaðu þetta og borðaðu
það hægt og rólega. Fáðu allt
saltið með.
Florinda gerði eins og hann
sagði. Hún borðaði kjötið í smá
munnbitum og beið stundarkorn
á miili bita til að vera viss um
að hún héldi því niðri. Þegar
hún var búin með bitann, lagð-
ist hún útaf aftur. John sat hjá
henni og beið. Eftir fáeinar mín-
útur dró hún djúpt andann og
sneri sér að honum: — Þetta
hjálpaði vel. Hvemig vissirðu
það?
— Ég kom til Califomíu á
skútu frá Boston fyrir Kap
Horn. Þegar við höfðum fengið
slæma sjóveiki, var kokkurinn
vanur að koma með saltkjöt
handa okkur. Þig þyrstir af því,
en þú átt ekki að drekka neitt
fyrst í stað.
Florinda lá kyrr í grasinu.
John var kyrr og beið þess að
hún hresstist enn betur. Loks
sagði Florinda:
— Má ég nú fá vatnssopa?
— Heldurðu að þú haldið því
niðri?
— Já, ég held það.
Hann tók tappann úr vatns-
flöskunni sem hékk við belti
hans og hún drakk. Hún brosti
til hans þegar hún bretti nið-
ur ermamar.
— Ég er svo leið yfir þessu,
John. Smábam hefði staðið sig
betur.
— Það efast ég um, sagði
John. — Nú veit ég fyrir víst,
að það þurfti góðan skammt af
hugrekki til að vera hjá Gam-
et meðan á aðgerðinni stóð.
— Satt er það. En ég get ekki
lagzt i aumingjaskap í hvert
sinn sem eitthvað verður til að
minna mig á þetta. Ég verð að
venjast þessu.
Það varð þögn. Florinda los-
aði fáeinar hámálar og fór að
setja upp úfið hárið. — Hvem-
ig líðuT Garnet? spurði hún eft-
- stundarkom.
— Hún sefur vist núna. Oliver
gaf henni sterka whiskýblöndu
og hún er ekk; vön slíku.
— Ég skal fara og sitja hjá
henni. Henni líður illa þegar
hún vaknar
Fiorinda setti upp hanzkana.
Hún leit á múldýrahópinn og
síðan á Jphn aftur.
*— John, sagði hún. — Af
hverju vildirðu ekki að Gamet
Athugasemd
Kosangassalan hefur sent
Þjóðviljanum eftirfarandi at-
hugasemd:
„Vegna frétta í dagblöðum
bæjarins um sprengingu þá er
varð í mótorbátnum Sæbjörgu
á Seyðisfirði sl. föstudag, þar
sem sagt er að sprengingin
hafi orðið af völdum Kosan-
gashylkis, óskum vér að sú
staðreynd koml opinberiega
fram, að ekki var um að ræða
Kosangashylkli, heldur var
þetta gashylki frá öðrum að-
ila.
Það skal ennfremur tekið
fram að í Kosangas er sett
mjög sterkt Iyktarefni, þann-
ig að ef gas streymir út án
þess að kveikt sé á tækjum,
verður notandi óhjákvæmilega
strax var við það, enda þótt
um mjög lítið gasmagn sé að
ræða“.
Með virðingu,
KOSANGAS-umboðið.
Hárgreiðslan
P E R M A, Garðsenda 21,
sími 33968. Hárgreiðslu- og
snyrtistofa.
Dömur, hárgreiðsla við
allra hæfi.
TJARNARSTOFAN,
Tjarnargötu 10, Vonarstræt-
ismegin Sími 14662.
Hárgrejðslu- og snyrjistofa
STEINU OG DÓDÓ,
Laugavegi 11, sími 24616.
Hárgreiðslustofan
S Ó L E Y
Sólvallagötu 72,
Sími 14853.
Hárgreiðslustofa
AUSTURBÆJAR
(María Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13, sími 14656.
Nuddstofa á sama stað.
Lúðvík frændi. Ég hef verið
að þjóna í þágu vísindanna
eins og þú sagðir mér.
Taktu það nú rólega, Rap og
gefðu mér nákvæmlega upp
vísindalegar staðreyndir méls-
ins. Jú, — ef þú tekur eitt
popkom með súkkulaðis-
sleikju. . .
. . . og lætur það detta í
grasið og lætur það liggja
í þrjátíu sekúndur . . .
. . . er það þakið af sextíu
rauðum maurum og einni
veggjulús
Ég öfunda ekki móður þína, Jóhannes. — Þú ættir sjálfur að
borga reikninginn frá þvottahúsinu.
ERLEND TÍÐINDI
Framhald af 5. síðu.
persónum hennar liggur orð
hverri til annarrar. De Gaulle
grunar Macmillan um að sitja
um líf sitt. Brezki forsætisráð-
herrann telur franska forsetann
stórmennskubrjálaðan hroka-
gikk. Adenauer heldur því fram
að æðsta markmið brezku
stjórnarinnar í Evrópu sé að
halda Þjóðverjum niðri.
Bretar saka Adenauer um að
leika tveim sköldum, þykjast
vilja greiða fyrir aðild Bret-
lands að EBE en stappa jafn-
framt stálinu í de Gaulle að
standa sem fastast á móti. Ljóst
er að allir láta þessir stjóm-
arherrar þröngsýnustu einka-
hagsmuni ráða gerðum sínumu
Þetta eru meimimir sem nú-
verandi rikisstjóm Islands vill
fyrir hvem mun að við bindum
trúss við og afsölum okkur
landsréttindum og sjálfstæði á
þeirra vald. Morgunblaðið hefur
undanfarið birt hverja forustu-
greinina af annarri um hvílík
óhæfa það sé af íslendingum að
vilja ráða málum sínum sjálfir,
þegar völ sé á öðrum eins engl-
um til að sjá okkur forráð og
þeim sem nú skipa valdastóla
í London, Paris og Bonn.
M.T.Ó.
LEÐU RR EIÐSTÍG VÉLIN
KOMIN
VINNUFATABÚÐIN
Laugavegi 76 — Sími 15425
BÚRIÐ tilkynnir
Höfum stækkað og gjörbreytt verzlun okkar eftir kröfum
tímans í form kjörbúðar. — Bætum nú við okkur miklu
vöruúrvali, kjöti, fiski og brauðvörum. — Kælir heldur
nýjum ávöxtum svölum og ferskum. — Kynnið ykkur
viðskiptin í nútimaverzlun. — Hyggin húsmóðir fær
vörur sinar úr B Ú B I N U í eldhúsið.
BÚRIÐ
Hallavegi 15. — Sími 32544.
KEFLAVIK
Staða byggingafulltrúa í Keflavík er laus
til umsóknar. Æskilegt er að umsækjandi
hafi verkfræði- eða iðnfræðimenntun.
Umsóknarfrestur er til 20. marz n.k.
BÆJARSTIÓRI.