Þjóðviljinn - 27.03.1963, Blaðsíða 10

]0 SfÐA
HÓÐVILJINN
Miðvikudagwr 27, manc XMB
GWEN BRISTOW:
sr
l
HAMINGJU
LEIT
þessar tölur aðeins fyrir far-
gjöldin síðastliðið ár, Oharles,
eða —
Oliver, sagði hún .aftur.
Charies leit upp óþolinmóð-
ur á svip. — Við erum að reikna,
Garnet.
— Ég var ekki að tala við
þig, sagði hún hvössum rómi.
Hún var venjulega svo tillits-
söm að þeir litu báðir undrandi
á hana. Oliver fékk Charlesi
kladdann og reis á fætur.
— Hvað er að, Garnet? spurði
hann mildum rómi. — Ef þú ert
ennþá hrædd við þenn,an jarð-
skjálfta —
— Ég er ekki hrædd, sagði
Garnet — En ég er svo djöfull
reið að ég gæt; drepið þig. Hún
hafði aldrei fyrr á ævinni tekið
sér svona orð í munn. Orðið
hrökk útúr henni án þess að hún
fengi við því gert, og það var
eins og henni létti við það. Eins
og hún hefði höggvið á hlekki.
Hún rétti fram blöðin tvö. — Af
hverju sagðirðu að John hefði
ekki verið með neitt bréf til
þín í Santa Fe?
Oliver þreif af henni arkirn-
ar og starði á þær. — Drottinn
minn góður. sagði hann. — Hvar
náðirðu í þetta?
Hún benti á blöðin sem lágu
á gólfinu. Charles hafði einnig
staðið upp, leit á bréfið og yppti
Hárgreiðslan
P E R M A Garðsenda 21,
sími 33968 Hárgreiðsln- og
snyrtistofa
Dömur. hárgreiðsla við
allra hæfi.
TJARNARSTOFAN,
Tjarnargötu 10. Vonarstræt.-
ismegin Sími 14662
Hárgreiðsiu- og snyrtistofa
STEIND OG DÓDÓ.
Laugavegi 11. sími 24616.
Hárgreiðslustofan
S Ó L E Y
Sólvailagötu 72
Sími 14853
Hárgreiðslustofa
AUSTURBÆJAR
(María Guðmundsc'óttir)
Laugavegi 13 sími 14656.
Nnddstofa á sama stað.
öxlum þegar hann þek-kti aftur
sína ejgin ríthönd.
— Ég hélt þú hefðir brennt
bréfið, sagði hann.
— í>að hélt ég líka, sagði Oli-
ver. — Ég botna ekkert í hvern-
ig þessi blöð hafa fallið úr
því. Hann vöðlaði blöðunum
saman og fleygði þeim í arín-
inn Kúlan valt út á gólfið og
lá þar.
— Ég sagði þér, sagði Charl-
es, — að þú gætir ekki haldið
þessu leyndu fyrir henni.
Oliver steig í átt til hennar.
Hann lagði höndina á ðxl Gam-
etu. — Garnet, elskan min, sagði
hann. — Trúðu mér, þetta breyt-
ir engu um mig og þig.
Garnet fann allt í einu til
lamandi þreytu. Hana verkjaði
í höfuðið. Hún hopaði undan
snertingu hans. — Leyfðu mér
að vera einni dálitla stund
sagði hún Hún sneri sér við
og tók um húninn á svefnher-
bergishurðinni. Bakvið sig
heyrðj hún Charles segja:
— Oliver hafði ekkert illt í
hyggju, Garnet.. og þegar hún
ýtti upp hurðinni bætti hann
við þurrlega: — Það hefur hann
aldrei.
Garnet sneri sér við. — Ég
býst ekki við ,að þú hafir haft
néitt illt í hyggju heldur, sagði
hún við Charles. — þegar þú
hugsaðjr um það eitt að þarna
gæfist gullið tækifæri til að
krækja í eignir stúlkunnar. í
mínum augum eruð þið báðir
spilafalsarar og raggeitur.
Hún gekk inn í svefnherberg-
ið. lokaði á eftir sér og settist
á rúmstokkinn og huldi andl.it-
ið í höndum sér. í>að var
dimmt í herberginu. Á borðinu
var kerti en ekkert til að kveikja
á því með og myrkrið gerði her-
bergið enn kaldara en hina stof-
una. Gamet reyndi að hugsa,
en hún var svo slegin og ringl-
uð og reið að hugsanir hennar
voru jafn óstöðugar og undir-
staðan undir Kalifomíu.' Rugl-
ingslegar hugsanir hiringsnerust
í kolli hennar. Kannski var Oli- I
ver í raun og veru ástfanginn
af stúlkunni Cairmelítu.,
Þegar allt kemur til alls,
sagði Garnet við sjálfa sig, þá
bað ég hann beinlínis að gift-
ast mér. Kannski sér hann eftir
því að hafa tekið mig.
Gat það verið satt? hugsaði
hún með sér. Jú. reyndar gat
það verið. Kannski sá Oliver
eftir hinni óyfirveguðu giftingu
í New York. Bréfið gaf til
kynna að Carmelita ættj miklar
eignir. Ef Carmelita var svona
rík Qg Oliver ástfanginn af
henni. þá óskaði hann þess
kannski að losna úr hjónaband-
inu, svo að hann gæti gifzt
henni. Kannski vildi hann fá
skilnað.
Garnet hrökk við. Hún hafði
aldirei þekkt neinn sem hafði
ákilið. Hún vissi það eitt, að
hjónaskilnaður táknaði skömm og
hneisu. Siðprútt fólk hvíslaði að-
eins um slíka hluti, ef það á
annað borð nefndi slíkt á nafn.
En hún hugsaði með sér, að það
væri betra að skilja en vera
samvistum við mann sem vildi
losna við hana.
En kannski var það ekki hægt
heldur. í Kalifomíu voru allir
kaþóskir. Gamet vissi að kaþ-
ólskir prestar vildu ekki vígja
fráskilið fólk. En hún og Oliver
höfðu verið gefin saman í New
York af presbýteríanapresti.
Kannski voru þeir ekki eins
strangir gagnvart mótmælenda-
hjónaböndum. Hún vissi það
ekki. Henni fannst hún ekki vita
neitt. Hana verkjaði í höfuðið,
henni var óglatt og hún var
alveg ringjuð. Ekkerf lá ljóst
fyrir nem,a þetta eina, að hún
var í ókunnu landi, átta mán-
aða ferð að heiman, o.g engin
lifandi sála gat gefið henni ráð.
Hún heyrði dymar opnast og
hún spratt á fætur þegar Oliver
kom inn. Hann hélt á logandi
kerti. Skuggamir dönsuðu um
herbergið þegar hann setti kertið
á borðið Qg lokaði á eftir sér.
—• Gamet, sagði hann. — Ég
verð að tala við þig. Það er svo
margt sem ég þarf að útskýra.
Það var satt. en fyrst vildi
Gamet fá svar pið einni spum-
ingu: — Elskar þú hana? spurði
hún í skyndi.
— Elska hana. endurtók Oli-
ver. Hann stansaði og starði
undrandi á Gametu. Andlits-
drættir hans voru annarlegir i
kertaljósinu þegar hann gekk
nær. — Þú ert eina konan sem
ég hef elskað á ævinni, sagði
hann. — Hvað þarf ég oft að
segja þér Það?
Gamet hristi höfuðið alveg
ringluð. — En Carmeþta, varstu
ástfanginn af henni? spurði hún.
Oliver tók um báðar hendur
hennar. Lófi hans var hjýr og
notalegur. — Garnet. sagði hann.
— Guð er til vitnis um að ég
hafði aldrei séð stúlkuna fyrr
en hálfum mánuði áður en ég
fór frá Kalifomíu í fyrra. Ég
hef aldrei hugsað um hana síð-
an. Þetta var aj.lt álíka mikil-
vægt og að drekka glas af víni.
Garnetu varð ögn rórra. Það
var að minnsta kosti huggun að
vita. að hann vildi ekki losna
við hana. Hún spurði: — Þú
vissir ekki að hún átti von á
bami?
— Drottinn minn góður, nei,
hrópaði hann. *— Ég er að segja
þér, að ég var búinn að gleyma
að hún væri til-
— Hvenær fórstu aftur að
hugsa um hana?
— Þegar .Tohn fékk mér bréf-
ið í Santa Fe.
Gamet dró að sér hendurnar
og gekk frá honum. Hún ffekk
i að veggbekknum.
— Af hverju sagðirðu mér
ekki frá henni bá? spurði hún.
— Af hverju neitaðirðu því. að
John hefði komið með bréf til
þín?
—• Vegna þess að ég vildi ekki
vajda þér óróleika. svaraði Oli-
ver alvarlegur. — Ég hélt Þú
myndir aldrej komast að þessu.
Það var ajveg ástæðulaust að
segja þér frá bví.
— Hvað hafðirðu hugsað þér
að gera?
— Eg hélt ég gæti komið hing-
að og sagt við Charjes að ég
myndi reyna að bæta fyrir þetta
eftir föngum. en ég gæti ekki
gifzt bessari litlu gæs vegna
bess að ég væri begar giftur
bér til allrar guðslukku Faðir
hennar yrði að útvega einhvem
annan eiginmamn. Húa er nógu
rík til að fá hvaða mann sem
er. Eg bjóst reyndar við að
Charles yrði reiður, en mér datt
þó aldrei í hug að hann yrði
eins ofsareiður mér og hann
hefur verið siðan við komum
hingað.
— Og svo? byrjaði hún en
þagnaði hikandi.
— Og svo ætlaði ég að fara
með þig heim og bjóst ekki við
að þú fengir nokkurn tima
neitt að vita um þetta. Gam-
et, skilurðu þetta ekki? Ég
vildi ekki valda þér áhy.ggjum.
Gamet settist á veggbekkinn.
Hún var með höfuðverk. Oliver
hafði ekki vijjað valda henni
áhyggjum. Oliver virtjst hafa
þá bamalegu trú að allt væri
gott og blessað ef það liti þann-
ig út.
— Ég er mest hissa á því
að þú skyldir yfirjeitt fara hing-
að aftur, sagði hún dálítið
beisklega. — Þú hefðir getað
farið aftur til New York frá
Santa Fe. Ég treysti þér alveg
i blindni, svo að þú hefðir get-
að spunnið upp hvaða sögu sem
var til að afsaka það að við
fórum ekki til Kaliforníu og ég
hefði trúað þér. Hversvegna
snerirðu ekki við aftur?
-— f sannleika sagt. vina mín,
sagði Oliver rólega. — Þá var
það vegna þess að ég hafði ekki
efni á því. Allt sem ég átti var
hér. Eina leiðin til að ná því,
var að fara hingað. Auk þess
hefði það ekki verið sanngjamt
gagnvart Charles að snúa við án
þess að láta hann vita af því.
Garnet brosti litið eitt til
skugganna sem dönsuðu um her-
bergið. — Ég kann vel við
þetta svar. Það er hreinskilið.
Ó. Oliver. ljúgðu ekki oftar að
mér.
Oliver sló hnefanum i borðið.
Kertið nötraði og skuggarnir
tóku viðbragð á veggjunum.
— Ef til vill hefði ég átt að
segja þér það. En — ég held
þú getir aldrei skilið hvaða
gijdi ájit þitt á mér hefur fyrir
mig. Hann gekk að bekknum
sem hún s-at á. Sem snöggvast
stóð hann alvarlegur og horfði
niður til hennar, svo féll hann
á kné og tók báðum handleggj-
um um mittið á henni. ■— Gam-
et, sagði hann, — að elska Þig
er hið eina sanna og falléga í
lífi mínu. Þú leizt upp til mín.
Þú hélzt ég væri tíu þúsund
sinnum betri en ég var. Þú
treystir mér og trúðir á mig.
Ég hafði aldrei orðið fvrir sliku
áður. Þú skjlur aldrei hversu
óumræðilega ég elskaði þig fyr-
ir það. f guðs bænum taiktu það
ekki frá mér.
Garnet greip báðum höndum
um höfuðið. Það var sama hreyf-
ingin og hún hafði séð Florindu
gera í ferðinni. Það var eins
og höfuðið myndi klofna ef hún
héldi ekki utanum það. Það var
eins og lamjð væri með hamri í
gagnaugun. Þegar hún leit nið-
ur á andlit Olivers sem horfði
upp til hennar með bænarsvip,
fann hún til skyndilegrar með-
aumkunar með honum. því að
hún vissi að nú var ihann að
segja sannleikann. talaði beint
frá hjartanu. Hún hafði litið
upp til hans. f meðvitund henn-
ar var hann órjúfanlega tengd-
ur lokkandi spennu lestarferðar-
innar. Gegnum höfuðverkinn
fannst hennj sem hún heyrði
rödd föður síns spyrja; — Mér
þætti gaman að vita hvort þú
ert ástfangin af Oliver eða af
Kaliforníu. Myndirðu giftast
honum, ef þið ætjuðuð bara að
flytja inn í næsta hús?
Hún hafði ekki skilið hvað
faðirinn átti við. Nú vissi hún
það allt í einu. Hún mundi svo
o
z
o
co
LU
U
a
z
<
Veit ég, hvað klukkan er. ... tíu mínútur eftir í Jæja, strákar. Eina yfirferð
Nei, — ekki nákvæmlega. miðnætti. ennþá. Gáið að taktinum.
Augnablik.
SKOTTA
Pabbi minn. Má strákurinn líta á vélina f bílnum þínum,
ef hann iofar að snerta ekki á neinu.
Minningarorð
n r
Arni Asmundsson
múrari
Ámi Þorbjöm Ásmundsson
múrari verður borinn til graf-
ar í dag. Hann fæddist í
Reykjavík 16. apríl 1928 og var
því aðeins 34 ára er hann lézt
16. þ.m. Foreldrar hans voru
Ásmundur Ámason verzlunar-
maður og Sigríður Gústafs-
dóttir.
Við Ámi lærðum saman hjá
Gísla Þorleifssyni múrarameist-
ara fyrir 13 árum og unnum
síðan lengst af saman við múr-
verk. Það var ánægjulegt að
vinna meðiAma, hann var-góð-
ur fagmaður, geðprúður og lip-
ur í umgengni og vinsæll meðal
vinnufélaga sinna. Ámi lét
aldrei bitna á öðrum það sem
féll í hans hlut að vinna. Hann
var ábyggilegur með alla hluti
og lofaði aldrei því sem hann
ætlaði sér ekki að standa við,
— en oft gat vinnutíminn orð-
ið langur. Ámi vann alla daga
og mun sjaldan eða aldrei hafa
tekið sumarfrí, en hann kom
á heimili mitt flesta morgna sl.
fimm ár, og urðum við sam-
ferða í vinnuna.
Rúna — Jenni
Framhald af 6. síðu.
meðlimur í „Svenska institutets
rád“ og „Namnden för svensk
sprákvárd". Árið 1955 var hann
gerður að prófessor í rúnafræði
við „Vitterhetsakademien“ —
Doktorsritgerð hans hét: „Sag-
oma om Vinland". Hann vinn-
ur að miklu rúnariti ásamt
Elias Wessén. „Horfir nú vel
um útgáfu þess“, segir Jansson.
Hánn hefur nýlokið við bók
um rúnasteina á Gotlandi og
næst liggur fyrir að skrifa um
Vastmanland.
Það eru mjög margs konar
rannsóknir í bókmenntum, sögu.
málvísindum, listasögu og al-
mennri sögu, sem byggja í>
rúnum. Letur rúnasteinanna er
frumheimild. „Við höfum í Svi-
þjóð fleiri rúnasteina en í öll-
A hádegi 13. þ.m. fór Ami
heim úr vinnunni og kvartaði
um höfuðverk en að kvöldi 16.
þ.m. lézt hann. Að morgni þesa
dags hafði hann fundizt ósjálf-
bjarga á Kleppstúninu, kaldur
og iUa til reika, og þar sem
hann hafði neytt víns flutti
lögreglan hann í fangageymsl-
una við Síðumúla. Að kvöldi
þess dags var hann fluttur i
Slysavarðstofuna en mun hafa
verið látinn þegar þangað kom.
Banamein hans var heilablæð-
ing.
Það kom mér á óvart þegar
þessum sívinnandi vinnufélaga
mínum var í frásögn sumra
dagblaðanna af þessum atburði
lýst sem drykkjumanni, og vil
ekki láta því fleipri ómótmælt.
Um leið og við vinnufélagar
Áma þökkum honum að leiðar-
lokum fyrir gott samstarf og
margar ánægjulegar stundir4
færum við hans nánustu ein-
lægar samúðarkveðjur.
Hörður Benediktsson.
um öðrum hlutum hins ger-
manska heims samanlögðum“,
segir Rúna-Janni ennfremur,
fullur áhuga um vfsindi sín.
Klæddur úlpu og berhöfðaður
í öllum veðrum hefur hann
með góðum árangri vakið á-
huga mikils fjölda fólks á vís-
indagrein sinni og gert hana
mjög vinsæla. „Einstaklega
geðfelldur rnaður", er dómur
fólks um Jansson.
Hann hefur afar mikinn á-
huga á skemmtisiglingum og
skíðaferðum og einnig kona
hans og fjögur böm. En innan
fjölskyldunnar er hann einn
um áhuga á rúnasteinunum.
„Bömin fara hraðar niður
brekkumar nú orðið, en ég
skemmti mér jafn vel fyrir
því. Snemma í morgun fór ég
dásamlega skíðaför einsamall
héma úti í Saltsjöbaden”, sagði
Rúnna- Janni að lokum.