Þjóðviljinn - 26.06.1963, Blaðsíða 8

ÞJÓÐVILJINN
3 SlÐA
GWEN BRISTOW:
I
HAMINGJU
LEIT
etu. „Biddu mig að kyssa þig",
sagði hann.
„Af hverju aulinn þinn?“
„Þegar ég sá þig síðast, sagð-
ist ég ekki ætla að kyssa þig
fyrr en þú bæðir mig um það.
Manstu það ekki?“
Gamet fór aftur að hlæja.
i.Viltu gera svo vel að kyssa
mig, John“, sagði hún.
Hann kyssti höndina sem hann
hélt um. „Ég get ekki gert það
betur þegar áhorfendur eru við-
staddir. Nú geturðu farið og
þvegið þér, en þú kemur hing-
að aftur strax og hún leyfir
þér það?“
„Já“, sagði Gamet, „strax og
hún leyfir mér það.“ Hún reis
á fætur og senoran gekk til
dyra til að sýna henni her-
bergið sem hún átti að fá.
Gamet óskaði þess að siðavenj-
umar heimtuðu ekki að hún
færi strax burt Þvotturinn
skipti ekki lengur neinu máli.
45
Garnet hafði lært að haga
§ér á spæmsku heimili þegar hún
dvaldjst hjá Donu Manuelu.
Hún gætti þess að hegða sér
samkvæmt settum reglum og
eftir nokkra daga hafði hún á-
unnið sér fullt traust senoru
Loroa. Senoran hafði ekkert a
móti þvi að hún dveldist næst-
um allan daginn innj hjá John
og hún hafði ekkert eftirlit
með henni. Þau höfðu dyrnar
alltáf opnar. en þar sem eng-
jnn i húsinu nema Risinm skildi
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og
snyrtistofa STEIND og DÓDÓ
Laugavegi 18 HL h (Iyfta) .
Sími 24616.
P E R M A. Garðsenda 21,
sími 33968. Hárgreiðslu- og
snyrtistofa.
Dömur, hárgreiðsla við
allra hæfi.
TJARNARSTOFAN,
Tjamargötu 10, Vonarstrætis-
megin. — Sími 14662.
HÁRGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR
(Maria Guðmundsdóttir)'
Laugavegi 13 — sími 14656.
— Nuddstofa á sama stað. —
ensku. gátu þau talað eins
frjálslega og þeim sýndist.
Þau töluðu og töluðu. Vildi
hún hann þá? spurði John. Já,
sagði Garnet. þegar hann vildi
og hann þyrfti ekki að lofa
einu né neinu. Hún vissi nú að
enginn gat vitað hverju fram-
tíðin bjó yfir. „Við giftum okk-
ur“. sagði Gamet, „vegna þess
að ég vil ekki svona laus sam-
bönd eins og Florinda —“
,,En drottinn minn dýri“,
sagði John og hló. „Hvenær
hef ég stumgið upp á slíku? Það
veit ég vel að þú vilt ekki“.
„ — en það sem ég ætlaði að
segja“, hélt hún áfram, „er það,
að ef það ekki verður eilíflega,
þá er að taka því. Ég hugsa
ekkert urn það og ég hugsa
fyrst og fremst um það sem þú
sagðir við mig þá og núna. Ég
reyndi að elska þig ekki. John,
en það var tilgangslaust".
„Það reyndi ég líka“. sagði
John og hann var alvarlegur
í bragði. „Ég kallaði þig öllum
illum nöfnum. En það dugði
ekki tíl. Ég var tilmeyddur að
fara til Los Angeles og reyna
að vimna þig. Ef mér hefði ekki
legið svona mikið á. hefði ég
. pthugiið þ.essa gjá .hotur,.en auð-
vitað var ég að fiyta mer og
hér ert þú og hér er ég og ég
get snert þig en samt erum við
■í - þúsand -milna -fjarlægð hvort
frá öðru“.
„Hvenær heldurðu að þú
verðir frískur aftur? Hefur lækn-
irinn nokkra hugmynd Um það?“
,,Já, já. Ég get farið að ganga
eftir mánuð, en það tekur
lengri tíma með handleggimn. En
ég næ mér til fulls. Ég hef
hestaheilsu“.
Hann brosti til hennar. John
gerði ávallt lítið úr meiðslum
sinum. Senoran sagði henni að
honum hefði liðið mjög illa, þótt
höfð væri hliðsjón af suðræn-
um tilfinningum hennar. var
gamet viss um að hún hafði
rétt að mæla. Sennilega leið
honum illa ennþá, Ef hann
hreyfði sig óvænt, sá hún
bregða fyrir sársaukadráttum á
andliti hans, en hann vildi ekki
viðurkenna það. John skammað-
ist sín fyrir að vera hjálparvana.
Hann vildi ekki einu sinni
dveljast á þessu gestrisna heim-
ili þar til hann yrði heilbrigður.
Hann hafði enn í hyggju að fara
ti] San Franciseo til að standa
við heit sitt við skipstjórann á
briggskipinu sem hún hafði séð
úti á víkinni. Skipið hafði kom-
ið til Kalifomíu að sækja húð-
ir og það gat ekki látið úr höfn
fyrr en það var búið að fá
fjörutíu þúsund stykki. Þegar
það var búið að fá allt, sem
hægt var í Santa Barbara. ætl-
aði það til San Francisco að ná
í meira frá ranchounum fyrir
norðan. Þegar Garnet maldaði í
móinn og sagði að hann væri
ekk} nógu frískur til að ferðast
sagði hann að sér batnaði al-
veg eins fljótt um borð í skipi
og í landi. Strax og hann væri
búinn að ganga frá viðskipta-
málum sínum, myndi hann fara
aftur suður á bóginn, og þá gætu
þau gift sig. Hann gæti ajveg
eins notað þessar vikur sem
hann var farlama til að fará
til San Francisco, sagði hann.
Hann vildi með engu móti gift-
ast henni f.yrr en hann gæti
staðið uppréttur.
Gamet skildi að hann vildi
fara þessa ferð bæði til þess
að líta á landið sem hann hafði
kejT^t og einnig vegna þess að
hann átti hægara með að þiggja
hjálp ókunnugra, sem fengu
greiðslu fyrir að annast hann,
en vina sinna. John var ör-
látur og gaf með gleði, en hann
átti erfitt með að þiggja.
Þegar hún hafði verið í hálf-
an mánuð í Santa Barbara,
sagði hún að timi væri kominn
til þess að hún færi til baka.
John féllst á það með semingi.
Nú. var kominn nóvember og
það var aldrei að vila nema
regnið færi að koma. Óveður
gæti tafið hana vikum saman.
Gamet hló, þegar hann sagði
þetta. „Rétt eins og óveðrið,
sem tafði þig hjá Kerridge í
vor, þegar ég óskaði þér út á
heimsenda“.
„Mér stóð alveg á sama um
það“, sagði John. „Mig langaði
ekkert til að fara“.
,,En það vildi ég. Ég var svo
reið þér“.
„Ég var líka reiður. Ég hélt
í fyrstu að ég gæti fengið þig
til að taka sönsum, en þegar
það tókst ekki, ákvað ég að
fara“. John tók um höndina á
henni. „Ég skal segja þér. Gam-
et“, sagði hann með hægð. „að
mér var meinilla við þig í
sumar“.
,.Hvers vegna?“
' „Végna þess að ég saknaði
þín svo hræðilega".
„Ég saknaði þín líka. Sann-
aðj-. ég það kannski ekki með
því að koma hingað samstund-
is og Risinn kom og sótti mig?“
„Ég vildi ekki að hann sækti
þig“. sagði Jorn. „Ég vildi bíða
þar til ég væri kominn á fæt-
ur o.g gæti farið sjálfur. En
það er bezt að ég viðurkenni
það. Ég lá hér með hitasótt af
ótta við það að annar maður
fengj þig. Með allan þanm sæg
af Könum í Los Angeles hef-
urðu auðvitað fengið sæg af
bónorðum".
„Mikil ósköp já. En flest
þeirra fóru in.n um annað eyr-
að og út um hitt“.
,,Flest?“ Hann grelp þéttar
um hönd hennar.
Garnet gladdist yfir kviðan-
um í rödd hans. Hún lagði
höfuðið á koddann hjá honum.
„John, þú hefur þó ekki hald-
ið að ég gæti þraukað svona
endalaust? Þegar Risinn kom
til Silkys. var ég því sem næst
staðráðjn i að giftast manni
úr New York herdeildinni“.
Hún hefði ef til vill átt að
segja honum þetta fyrr, hún
var búin að segja honum allt
mögulegt annað — það sem
gerzt hafði hjá Estellu og að
Texas hefði sagzt hafa drepið
Charles. En hún hafði ekki sagt
honum frá Brown kapteini. Nú
fékk bann áfali sem breiddist
yfir í slæmu mjöðmina og
kvaladrættir fóru um andþt
hans. Hún lyfti höfðinu. John
sagði: ,.Hvað um hann?“
„Hann er vænn og góður,
John“, sagði hún og nú streymdu
orðin frá henni þegar hún loks-
ins byrjaði. „Hann er jafn
traustur og fjallið hér á strönd-
inni. Hann elskar mig. Hann
ætlaði að fara með mig heim
og gefa mér allt sem þú vildir
ekki lofa mér og munt aldrei
gera — ást, frið og öryggi. Og
ég er asni að taka honum ekki.
En um leið og ég fékk bréfið
frá þér, var ég búin að stein-
gleyma honujn. Ég mundi ekki
eftir honum fyrr en Florinda
sagði við mig, að það væri ó-
sæmilegt að rjúka af stað til
Santa Barbara án þess að
skrifa honum bréf og segja
honum í hvaða tilgangi ég
færi“.
John var ringlaður á svip-
inn — hann var bæði glaður og
sakbitinn á svip. Hann spurði:
„Skrifaðirðu þetta bréf?“
„Já, það er erfiðasta bréf sem
ég hef skrifað á ævi minni.
Ég byrj.aði á því tuttugu sinn-
um. Ég var enn að böglast við
það þegar veitingastofunni var
lokað og Florinda kom og sett-
ist hjá mér. Hún sagði: „Vertu
ekki að reyna að skrifa fallegar
setningar. segðu honum bara
sannleikann. Segðu honum að
það sé maður sem þú hafir elsk-
að út af lífinu frá því löngu
áður en New York herdeildin
kom til bæjarins, en þið hafið
rifizt og nú hafið þið sætzt á
ný og hann bafi meiðzt við
að detta af hestbaki — “
„Ég hef aldrei á ævinni
dottið af baki“. sagði John fast-
mæltur.
„Það munar nú minnstu!
Góður reiðmaður hefði séð í
hendi hversu langt hesturinn
hans gæti stokkið".
,,Ef ég hefði ekki verið svona
bálreiður út í þig vegna þess
hvemig þú lézt. þá hefði þetta
aldrei komið fyrir“.
Það var sem sé allt henni
að kenna. Gamet gladdist yfir
því að hann skyldi vera afbrýði-
samur útf óheppinn keppinaut.
„Haltu áfram“, sagði hann. „T>ú
skrifaðir bréfið?“
„Já, það tókst að lokum. Ég
sagði Brown kapteini að mér
félli vel við hann og ég dáðist
að honum og ég myndi verða
honum þakklát alla ævi fyrir
það sem hann hefði gert —“
„Þakklæti rétt einu sinni!“
sagði John beisklega. „En hann
er trúlega einn þeirra sem kann
að meta það. Og þá hefði hann
getað tautað í hvert sinn sem
þú gerðir ekki nákvæmlega eins
og hann vildi; „Þetta eru þakk-
irnar eftir allt sem ég hef gert
fyrir þig!“
„Þegiðu bara". svaraði hún.
„Ef hann hefðj ekki látið sem
hann tryði Texasi, hefði verið
hægf að hengja mig fyrir morð.
Fjnnst þér kannski engin á-
stæða til þess að ég sé hon-
Um þakklát fyrir það?“
„Ojæja. Ef hann gerði sér
voriir um að koma með þig
heim sem gitt bezta herfang, þá
hefur hann ógjarnan viljað sjá
þig hengda".
„John Ives“, sagði hún.
„Stundum liggur við að ég hati
Þig“.
„Ég veit það og ég kýs heldur
heilbrigt hatur ©n sjúklega und-
irgefni“.
Gerðu hávaða, Iáttu spurn-
Ingunum rigna, æptu og hrín-
aðu og hann lætur sig . . . •
Hann gefur þér aur fyrir
bíómiða. Bara til þess að
losna við þig.
Bíddu hérna. Eg ætla að
reyna.
Nú sérðu að þetta hreif ná-
kvæmlega eins og ég sagðL
O, — ekki nákvæmlega. Hann
gaf mér meira en aurinn . . .
Fyrir bíómiðanum.
Miðvikudagur 26. júní 1963
Hugsaðu þér, ef Jói færi á stefnumót við aðrar stúlkur . . . .
eins og ég er búinn að gera hann að fínum riddara í dag-
draumum mínum.
Kópavogur
Frá og með 1. júlí n.k. verður bæjarskrifstofan opin til
afgreiðslu á þessum timum:
Alla virka daga frá kl. 9—12 og 1—3 nema föstu-
daga frá kl. 9—12 og 1—7 og laugardaga frá kl.
9—12.
Kópavogi, 24. júní 1963
BÆJARRITARINN 1 KÓPAVOGI.
TILBOÐ
óskast í nokkrar fólksbifreiðir er verða sýndar i Rauðar-
árporti þriðjudaginn 25. þ.m. kl. 1—3.
Tilboðin veða opnuð í skrifstofu vorri kl. 5 sama dag.
.ÖLUNEFND VARNARLIÐSEIGNA
ÞAKKLÆTI
Hugheilar þakkir til allra þeirra sem minntust mín á 75
ára afmælinu með gjöfum, blómum, skeytum, Ijóðum og
öðrum kveðjum, hlýjum handtökum og annarri vin-
semd. Hjartans þökk til ykkar allra.
SIGURÐUR GUÐNASON.
bifreiðaleigan HJÓL
—- Simi 24204
^MÍH^BÍÖRNSSON * CO. P.O.BOX OU.UYCAVlg

RÚMAR ALLA
FJÖLSKYLDUNA
KYNNIÐ YÐUR
MODEL 1963