Þjóðviljinn - 20.07.1963, Blaðsíða 10

Laugardagur 20. júlí 1963 — 28. árgangur — 160. tölublað.
— O jú blessaður, bað
sprungu tveir veggir.
Allsstaðar er verið að
hreinsa glerh1 úr glugga-
körmum op staðar er
jafnvel bú- setja í nýjar
rúður. Fólkio er að smá koma
heim, sumt með reyfaböm,
sem hafa verið geymd á ó-
hultum stöðum um nóttina.
.
Eina áhugamálið
Húsið burt
Ég stend uppá Rauðarárstig
og er að reyna að ná sem
beztri mynd aí húshliðinni
þeim megin frá. Tvær eldri
konur standa innan við brot-
inn eldhúsglugga á 1. hæð, en
þegar þær sjá myndavélmni
mundað að húsinu hleypur
önnur út úr eldhúsinu, en hin
færir sig bak við gluggapóst-
íx <
— Varstu að taka myndir aí
okkur? spyr önnur þegar
henni sýnist hættan verið lið-
in hjá.
Slökkviliðsmenn að verki um hádegið í gær, þeir urðu að dæla vatni á nokkur gashylki, til að koma í veg fyrir að þau
spryngju.
Algeng sjón í nágrenni „eld-
stöðvanna“. Maðurinn er að
tína gierbrot úr aflsinum.

— Nei, ekki gerði ég það
nú, en auðvitað er ekkert
sjálfsagðara, en að smella á
ykkur einni mynd og fá smá-
viðtal.
— Nei. ég þakka nú bara
pent, það eina sem við höf-
um áhuga á, er að fá þetta
hús í burtu.
Hún kinkar kolli i áttina
til brunarústanna.
— Það gerir nú varla mik-
inn usla héðan af.
— Allt súrefnið er eftir
maður.

■ Næsta umhverfi ísögu lítur út eins og eftir loftárás. Það myndi
æra óstöðugan að reyna að kasta tölu á allar brotnar rúður í hverf-
inu, því þær eru víða og sumar í mikilli fjarlægð frá „eldstöðvun-
um“. T. d. sáum við { gær stóra gluggarúðu á bílaverkstæði Sveins
Egilssonar á horni Hverfisgötu og Hlemmtorgs, hún var sprungin
þvers og kruss, en hékk þó saman. Þetta er geysistór rúða með 11
millimetra þykku gleri. Til þess að komast að þessari rúðu hefur
þrýstibylgjan orðið að beygja 2svar fyrir horn!
ÖJÖNU,
■ í æ ía
Kúthelta á
langri flugferð
Vegfarendur staldra við og
taka tal saman. Öllum ber
saman um að það hafi verið
hreinasta mildi að engin slys
urðu á mönnum og þeir
kunna margar sögur af því
hvað naumt sumir sluppu
undan kútaregninu. Þá eru
menn líka almennt sammála
um, að ekkert vit sé í að hafa
svona verksmiðju staðsetta
inní miðju íbúðarhverfi og ég
heyri sögur um að rúður hafi
brotnað alla leið niðri á Víf-
ilsgötu og Mánagí'H' Kona.
sem kom að, sagðisí búa niðri
í miðbæ. Þar ætlaði allt um
koll að keyra af titringi.
Kunningi minn, sem býr inn
á Klcppsvegi 2 á 6. hæð
horfði á brunann útum glugg-
ann hjá sér. Fyrst sá hann
rísa upp eldsúlu mikla þegar
sprenging varð, svo varð
nokkurra sekúnda bið og pá
fóru hurðir og húsmunir að
nötra eins og í jarðskjálfta.
Þá or að geta þess, að hetta
af gaskút kom fljúgandi yfir
stórbyggingu Egils Vilhjálms-
sonar og fór niður í gegnum
skilti á húsi Sveins Egilssonar
við Laugaveg.
af ykkur héma í glugganum?
— Nei, við viljum sko eng-
ar myndir. Við höfum ekkert
sofið í nótt og tollum ekki á
filmu og svo getum við ekki
brosað fyrir munnherkjum og
hræðslu.
Mynd var nú samt tekin af
annarri stúlkunni og hún
sagðist heita Hanna Sigurións-
Verkstæöisglugginn á hemi Hverfisgötu og Hlemmtorgs, sem
brotnaði af loftþrýstingí, þó hann virtist í mjög góðu skjóli.
fliisii
dóttir.
Gamall maður gengur að
húsinu og að dyrunum. Hann
virðir fyrir sér dyrastafinn,
sem er sprunginn frá.
— Býrð þú hér?
— Já, já.
— Þú hefur náttúrlega séð
ósköpin, þegar þau dundu yf-
ir?
— Það er nú líkast til mað-
ur. Ég geri nú lítið annað nú
orðið en að standa við glugg-
ann þarna á efstu hæðinni. Á
kvöldin er þama fallegt út-
sýni til Esjunnar. Nú. ég stóð
við gluggann, þegar þetta
byrjaði og færði mig ekki frá
honum við fyrstu sprenging-
amar. Svo klæddi ég mig i
kuldaúlpu og ætlaði út að
horfa á, en þegar ég var kom-
inn hingað niður varð ógur-
leg sprenging og allar rúð-
umar héma í húshliðinni
hrotnuðu. Þá borði ég ekki
‘nn aftur.
Fordmerkið á húsi Sveins Egilssonar við Laugaveg. Hetta af
gashylki kom fljúgandi og fór í gegnum merkið.
Njálsgötu, en það er í húsa-
samstæðu sem nær frá Gunn-
arsbraut og nokkuð útá Rauð-
arárstíginn, var varla nokkur
rúða heil. Útidyrahurðir
sprungu upp og dyraumbún-
aðurinn með, milliveggir
hrundu og sprungu og íbúarn-
ir tvístruðust í allar áttir.
I brotnum kjallaraglugga
voru tvær stúlkur og horfðu
út á götuna.
— Búið þið hér?
— Jú, reyndar.
— Hvemií> -*r í
nótt?
Þegar við komum um há-
degið í gær að skoða verksum-
merkin á slyssaðnum var enn
verið að sprauta vatni á
nokkra gaskúta í portinu fyr-
ir framan ísaga. Þessir kútar
vildu ekki kólna og ef ekki
hefði verið sprautað á þá
jafnt og þétt hefðu þeir getað
sprungið. Einn af starismönn-
um Isaga, sem við hittum á
götunni, sagði að ef kútamir
yrðu ekki kólnaðir eftir há-
degið, væri ekki annað fyrir
hendi en að keyra þá í sjóinn.
Stórt svæði framan við
verksmiðjuna var afgirt með
köðlum og vegfarehdur og á-
horfendur urðu að halda sig
utan þeirra marka. Allfjöl-
mennt lögreglulið var þama
að störfum og nokkrir
slökkviliðsmenn.
I húsinu númer 110 við

AAyndir og
texti: Grétar
^ddsson
Ég lít uppí brotinn glugg-
ann og segi:
— Skemmdist ekki meira en
þessi gluggi?
— Þetta var alveg agaiegt
maður. Við flúðum bara.
— Má ég ekki taka mynd
Myndin er af ungfrú Hönnu Siigurjónsdóttir, sem hefur
herbergi á Njálsgötu 110 og varð aó flýja húsið í fyrrinótt.