Þjóðviljinn - 08.01.1964, Qupperneq 7

Miðvikudagur 8. janúar
1964
ÞIÖÐVILIINN
■- SlÐA 7
UM ÞÝZKALANDSVANDAMÁLIÐ
Eftir Guðmund Ágústsson
Bandarískar Nike-eldflaugar, seatn hlaða má kjarnorkusprengjum
furt l Mannheim í V estur-Þýzkalandí.
FYRRI HLUTI
I
f stríðslok lá þýzka hemað-
ar- og ríkisvélin í rústum. Sú
spurning var þá áleitin, hvert
mundi verða það ríki, sem
risi upp af þessum rústum —
friðsamlegt eða árásargjarnt
•— þ.e. hvaða þjóðfélagsöfl
myndu ríkja þar.
Stórveldin höfðu kveðið á
um það í Potsdamsáttmálan-
um: — að sá efnahagslegi
grundvöllup, sem staðið hafði
undir nazismanum, auðhring-
ar og aðall, skyldi brotinn á
ba’k aftur, — að öll samtök
hinna fasistísku afla skyldu
leyst upp og bönnuð, — að
uppfræðslukerfinu skyldi
breytt o.m.fl. í þessa átt. Þetta
var í samræmi við kröfur
þeirra þjóða, sem liðið höfðu
undir oki nazismans.
Hafizt var handa um þjóð-
nýtingu auðhringanna, upp-
skiptingu jarða o.s.frv. Þessar
aðgerðir, sem stefndu í borg-
aralega lýðræðisátt, voru ein-
dregið studdar af Sovétríkjun-
um. Verkalýðsflokkarnir tveir,
sem bannaðir höfðu verið naz-
istaárin, kommúnistaflokkur-
inn og sósíaldemókrataflokkur-
inn (KPD og SPD), tóku að
skipuleggja starfsemi sína og
hófu umræður um sameiningu
í einn flokk. Hefði þessum
flokkum auðnazt að sameinast
fyrir valdatöku nazista, hefðu
þeir sameinaðir orðið sterkasta
þjóðfélagsaflið og þar með
getað komið, í veg fyrir upp-
gang nazismans. Verkalýðs-
hreyfingin hóf að skipuieggja
sig á ný í heildarsamtökum.
Hafið var uppgjör á þjóðfé-
lagslegum orsökum nazismans
Og stríðsins.
Þegar hér var komið sögu
gripu Bandaríkin inn í þróun-
ina, bönnuðu sameiningu KPD
og SPD í sínu hernámssvæði,
komu ásamt Bretlandi og
Frakklandi í veg fyrir að eitt
verkalýðssamband fyrir allt
Þýzkaland yrði myndað, gefið
var eftir í framkvæmd á á-
kvæðunum um þjóðnýtingu
auðhringa á vestursvæðinu,
réttarhöldunum í Niirnberg yf-
ir stríðsglæpamönnum var
hætt, stefnt var að klofningu
Þýzka/lands, V-Þýzkaland
skyldi myndað sem „framvörð-
ur vestræns frelsis".
Á grundvelli hins háa stigs
samþjöppunar iðnaðarins í V-
Þýzkalandi, einkum þungaiðn-
aðarins, fóru auðhringarnir að
koma undir sig fótunum i
sínu gamla eða breyttu formi.
Þeir urðu brátt sterkasta efna-
hagslega valdið i V-Þýzkalandi.
Fulltrúar þeirra sátu í valda-
stólum ríkisins, samfléttun
fjármálaveldisins, auðhripg-
anna og ríkisvaldsins jókst
stórum. Þar skipa forystu:
Deutsche Bank, Siemens, AEG,
hringar myndaðir upp úr IG-
Farben, Fliek-, Krupp- og
Thyssenhringarnir o.fl. Sömu
öflin, sem höfðu undirtökin áð-
ur, hafa náð þeim á ný og
drottna yfir ríkisvaldinu. Um
50% ríkisútgjaldanna renna til
helztu auðhringanna. Hervæð-
ins eykst stöðugt að kröfu
þeirra og veitir þeim óhemju-
gróða á kostnað skattþegna,
og auk þess veitir hún pólitísk-
um fulltrúum auðhringanna
aukinn hernaðarmátt. í þessu
er hættan fólgin. Þetta er or-
sök Þýzkalandsvandamálsinj,
þess að í V-Þýzkalandi skuli
hervæðing og árásarstefna
standa í fyrirrúmi.
Ideológískur áróður þessara
afturhaldsafla miðast við að
búa jarðveginn fyrir hervæð-
ingu og stríð. Og ekki er hægt
að segja annað en að jarðveg-
urinn liggi laus fyrir. Fas-
ískar hugmyndir lifa enn góðu
lífi meðal margra og mynda
slíkir jafnvel með sér sérstök
sambönd. Hitler og Göbbels
skýrðu vandræði Þýzkalands
upp úr heimskreppunni miklu
m.a. með því, að óæðri kyn-
stofnar stæðu fyrir þróun ari-
anna. Þessu þyrfti að kippa í
lag, sem og vernda kynstofn-
inn gegn bolsévismanum og
veita So vétþj ó ðunum „sjálfs-
ákvörðunarrétt". Þeir héldu
með heri sína allt til Afríku
til að verja hann og föður-
landið. V-þýzkar kennslubæk-
ur nefna varla fangabúðir naz-
ista á nafn. Skýringar á ógn-
un og eðli nazismans eru látn-
ar liggja í láginni, farið er
falsandi höndum um frásagn-
ir af hinum byltingarsinnuðu
öflum Þýzkalands, hrun þýzku
hernaðar- og ríkisvélarinnar er
skýrt með skapgerðarbrestum
foringjans eða með svikum
vestursins í baráttunni gegn
bolsévismanum. Kennaraliðið
er eftir því, enda hefur breyt-
ing á því skv. Potsdamsáttmál-
anum lítt átt sér stað.
Boðorðið er: gleymdu Þjóð-
verji hörmungum þinnar þjóð-
ar, snúðu þér að framtíðinni
og hafðu þig og þína þjóð
upp á ný.
Ekkert skal lært af sögunni
— og varla finnst sá maður
sem viðurkennir að hann hafi
verið nazisti. Hann hafi allt-
af verið á móti nazistum, jafn-
vel þótt hann hafi verið í naz-
ist.aflokknum. Alltaf verið á
móti — en ekki getað neitt.
Það virðist því helzt sem naz-
isminn hafi verið náttúru- en
ekki þjóðfélagsíyrirbæri. Hin
hraða efnaihagsþróun V-Þýzka-
lands síðustu ár hefur líka
aukið frjósemi „gleymdu, en
rís upp á ný“ áróðursins.
Auk alls þessa kemur ákall-
ið um krossferðina gegn guð-
leysingjunum fyrir austan,
sem nú er einkum borin uppi
af öldungum kaþólsku kirkj-
unnar í V-Þýzkalandi, en hún
hefur mikil áhrif þar.
Ekki má gleyma áróðursjarð-
veginum, þar sem sá hópur er
— skipulagður í „átthagafélög-
um“ — sem hvarf úr þeim hér-
uðum Þriðja ríkisins, sem nú
teljast til Sovétríkjanna, Pól-
lands og Tékkóslóvakíu. Um
1,5 millj. manna eru skipu-
lagðar í þessum átthagafélög-
um, sem heimta „frelsun“
sinna átthaga (þess má geta
að verðbréf í þjóðnýttum verk-
smiðjum á þeirra svæði
sem og í Austur-Þýzka-
landi ganga enn kaupum og
sölum í kauphöllum V-Þýzka-
lands). Stærst þessara átt-
hagafélaga er það sem kennir
sig við „Sudetenland“ með
350.000 meðlimum. Stjóm þess
er þéttskipuð þeim herrum,
sem voru í hinni fasistísku
héraðsstjóm þessa héraðs á
Hitlerstímanum. Formaður
þess er Seebohijn, samgöngu-
málaráðherra V-Þýzkalands,
sem hefur ekki látið sig muna
um að krefjast, auk þeirra
svæða sem töldust til Þýzka-
lands 1937, svæða sem vom
jafnvel utan þessaara marka.
Ekki er hægt að segja ann-
að en að samband þessara átt-
hagafélaga við Bonnstjórnina
sé náið, hvort sem þau halda
fundi sína — þar sem margir
ráðherranna mæta *— eða hvað
snertir fjárhagsstuðning, en
þau fengu á árinu 1952 188
millj. marka stuðning (við að
hella hatursáróðri yfir þjóð-
ina) en það var 6 sinnum
hærri upphæð en þau fengu
1955.
Um 350 blöð og tímarit í
V-Þýzkalandi (og V-Berlín)
með um 2 millj. eintaka leggja
höfuðáherzlu á útbreiðslu á-
róðurs, sem inniheldur hatur
og hefndarhug gagnvart sósí-
alisku ríkjunum. 12 heftaserí-
ur fyrir unglinga með 20 millj.
eintaka á ári flytja stöðugt
stríðssögur um hetjudáðir og
valdbeitingar.
V-þýzka stjórnin er eina rík-
isstjórnin í heiminum, sem hef-
ur tvö ráðuneyti á sínum
snærum, sem hafa það verk-
efni að hlutast tii um innan-
ríkismálefni annarra ríkja og
hefja landakröfur á hendur
þeim. Þessi ráðuneyti eru:
Ráðuneyti fyrir samþýzk mál-
efni (Ministerium fúr gesamt-
dautshe Fragen) og Ráðueyti
fyrir landrekna af sambands-
svæðinu (Bundesvertriebenen-
ministerium). Erihard kanzlari
lét það vera eitt sitt fyrsta
verk að skipa mann nokkum
að nafni dr. Kröger sem ráð-
herra fyrir síðarnefnda ráðu-
neytinu. Þekktir eru menn eins
og Oberlander og Globke, en
ekki er hægt að segja annað
en að þeim verðugur hafi setzt
í ráðherrastól, þar sem dr.
Kruger er. Hann tók þátt í
valdbyltingartilraun Hitlers í
nóv. 1923, þegar Hitler reyndi
að kollvarpa Weimarlýðveld-
inu. Hann var meðlimur naz-
istaflokksins og ýmissa skipu-
lagshreyfinga hans. Hann var
fyrir fimmtu herdeildinni
,.Bund deutrtcher Osten” sem
starfaði í Póllandi. Hann var
formaður nazistaflokksdeildar-
innar í Shojnice (á þýziku
Konitz) í hinu nernumda Pól-
landi. Hann var einn hinna
„fullkomlega treystandi" dóm-
ara, sem þekktir voru fyr-
ir fangelsis- og dauðadóma
vegna hinna minnstu afbrota.
Þetta er maðurinn, sem Er-
had valdi persónulega til að
vera ráðherra fyrir Ráðuneyti
fyrir landrekna af sambands-
svæðinu.
Þau öfl, sem hafa undirtökin
í efnahags- og stjómmálalífi
V-Þýzkalands berjast fyrir
endurhervæðingu V-Þýzka-
lands og gegn öllum tilraun-
um, sem miðast að því að
lækka spennu í alþjóðamál-
Hermálaráðherra Vestur-Þýzka-
lands, von Hassel, sá sem hef-
ur uppi fána átthagafélagsins
Pommern í skrifstofu sinni.
um eða skilning milli beggja
þýzku ríkjanna. V-Þjóðverjar
eru nú orðnir mesta landher-
veldi V-Evrópu með 11 her-
deildir. Um fortíð margra her-
foringja V-Þýzkalands er víst
bezt að segja sem fæst. Þó
sakar ekki að geta þess, að
hermálaráðherrann heitir von
Hassel, og hefur sá fána átt-
hagafélagsins „Pommern" á
vegg í vinnuherbergi sínu og
fer ekkert leynt með það, enda
viðstaddur flestar meiriháttar
samkomur átthagafélaganna.
V-þýzka stjórnin berst fyrir
að koma upp rannsóknar- og
tilraunastöðvum erlendis. Hún
berst nú af öllu afli fyrir að
komast yfir atómvopn á veg-
um NATÓ. Hún stendur þvert
gegn samningum milli Nató og
meðlimaríkja Varsjárbanda-
lagsins um að skuldbinda sig
til að hefja eigi árás hvort
gegn öðru. Hún boðar „Vor-
wartsstrategic", sem kveður á
um að hersveitunum skuli m.
a. haldið sem allra næst landa-
mærum sósíölsku ríkjanna, og
ekkert kemur ver við hana en
stefna friðsamlegrar sambúð-
ar. Ionanlands er neyðarlög-
um komið á. Sú stofnun, sem
• gæta á stjórnarskrárinnar
við bílabrautina Frank-
brýtur hana æ ofan í æ, enda
má innanríkisráðherrann hafa
haft rétt fyrir sér, að starfs-
menn hennar hafi annað að
gera en að vera alltaf að rog-
ast með stjórnarskrána undir
hendinni.
Ekki er dómskerfið heldur
upp á sitt bezta. Þar sitja
nokkur hundruð fyrrverandi
dómara úr blóðdómstólum Hitl-
ers. Það er ekki aðeins. að
sósíalskt sinnuð öfl séu bönnuð
og dæmd, heldur er jafnvel
reynt að dæma samtök eins og
VVN, samtök þeirra sem naz-
istastjómin lagði í einelti, og
koma þeim fyrir kattarnef. Um
1.000 manns sem hafa barizt
gegn hervæðingu eða fyrir
samningum beggja þýzku rikj-
anna, eru í fangelsum í V-
Þýzkalandi. Tvö nýjustu dæm-
in: Konur sem voru í nefnd
er stuðlaði að því að v-þýzk
börn kæmust á sumardvalar-
heimili í A-Þýzkalandi voru
dæmdar í fangelsisvist fyrir
svo glæpsamlegt athæfi. Tveir
verkalýðsfulltrúar, sem sendir
voru af 6. þingi a-þýz'ka verka-
lýðssambandsins FDGB með
bréf til þings þess v-þýzka
DGB nýlega, voru handteknir
af pólitísku lögreglunni í V-
Þýzkalandi og annar þeirra
dæmdur í 8 mánaða fangelsi.
Þannig er jafnvel reynt að
koma í veg fyrir að verkalýðs-
samböndin hafi samband sín
á milli og svo mætti lengi
telja.
Adenauer er persónugerving-
ur þessara afla — pólitík hins
sterka. 1949 komu vesturveld-
in v-þýzka ríkinu á fót, sem
Adenauer var svo kosinn
kanzlari fyrir með eins at-
kvæðis meirihluta (hans sjálfs).
Stjóm hans stóð gegn tillög-
um a-þýzku stjórnarinnar um
sameiningu beggja þýzku ríkj-
anna á grundvellí sameigin-
legra kosninga allt til 1952.
Það var mat hennar að sósí-
■ölsk stefna myndi þá að vísu
ekki verðaofan á teningn-
um, en möguleikinn á að koma
i veg fyrir valdatöku auðhring-
anna og hefndarsinna í sa«w
einuðu Þýzkalandi að minnsta
kosti næstu árin var mikilvæg-
ari en skipting Þýzkalands í
fjandsamleg ríki. Þegar séð var
hvert stefndi í V-Þýzkalandi
(og með tilliti til þjóðfélags-
legs þróunarstigs í A-Þýzka-
landi) var horfið að því að
byggja upp sósíalíska fram-
leiðsluhætti. Þegar afturhalds-
öflin voru orðin drottnandi í
V-Þýzkalandi, hvarf a-þýzka-
stjómin frá boði sínu um sam-
Seztir í dómarasæti á ný.
Hér sjást meðlimir átthagaíélagsins þeyta Iúðra og boða hatur og
stríð.