Þjóðviljinn - 12.02.1964, Blaðsíða 10

Þjóðviljinn - 12.02.1964, Blaðsíða 10
IQ SlÐA ÞTÚÐVILJINN Miðvikudagur 12. febrúar 1964 ARTHUR C. CLARKE í MÁNARYKI Lawreace starði enn á mynztr- ið á tjaldinu. reyndi að koma því heim við það sem augu hans sáu. — Andartak, sagði hann. — Ég held þú hafir hitt á það Hann kallaði á ekilinn. — Hvað er rykið djúpt héma? — Það veit enginn; hafið hef- ur aldrei verið almennilega kannað. En það er mjög grunnl héma — við emm við norður- ströndina. Stundum brjótum við skrúfublað á kletti. — Svo grunnt? Jæja, þama kemur svarið. Ef það er klöpp fáeinum sentimetrum fyrir neð- an okkur, þá getur hitajafnvæg- ið farið úr skorðum. Ég þori að veðja að myndin breytist aftur þegar við erum komnir yfir þessar grynningar. Þetta er bara Staðbundið og stafar af óreglu- legri klöpp fyrir neðan okkur. — Kannski er þetta rétt hjá þér, sagði Tom og lifnaði ögn yfir honum. — Ef Selena hefur sokkið, hlýtur hún að vera á svæði þar sem rykið er alldjúpt. Þú ert viss um að hér sé grunnt? — Við skulum ganga úr skugga um það; það er tuttugu metra sakka á sljíðunum mín- ‘um. Ein tilraun nægði til að sanna þetta. Þegar Lawrence rak staut- inn niðw í rykið, rakst hann á fyrirstöðu eftir minna en tvo metra. — Hvað höfum við mörg auka skrúfublöð? spurði hann hugs- andi. — Fjögur — tvær heilar sam- stæður, svaraði ökumaðurinn. — En þegar við lendum á klöpp tekur teinninn niðri og blöðin 6kemmast ekki. Enda eru þau úr gúmmi; venjulega beygjast þau aðeins til hliðar. Ég hef ekki misst nema þrjú síðast liðið ár. Selena eyðiiagði eitt um daginn og Pat Harris varð að fara út og skipta um. Farþeganum fannst það mjög spennandi. — Allt í lagi — við skulum HÁRGREIÐSLAN Hárgreiðslu og snyrtistofa STEINH og DÓDÖ Langavegl 18 m. h. (lyfta) SÍMI 24616. P E R M A Garðsenda 21 SfMI 33968. Hárgreiðslu- og snyrtistofa. Dömur! Hárgreiðsla "ið allra hæfi. TJARNARSTOFAN. Tjarnargötu 10. Vonarstrætis- megin. — SfMI 14662. hArgreiðslcjstofa ADSTDRBÆJAR. (Maria Guðmundsdóttir) Laugavegi 13 — SlMI 14656. — Nuddstofa á sama stað. — koma af stað aftur. Stefndu í áttina að gilinu; ég gr á því að það haldi áfram undir hafinu, svo að rykið ætti að vera dýpra í stefnunni þangað. Ef svo er ætti myndin þin fljótlega að verða einfaldari. Án þess að hafa mikla trú á þessu, horfði Tom á mynztur ljó=s og skugga- líða yfir tjaldið. Skíðin fóru mjög hægt til þess að hann fengi tíma til að átta sig á myndinni. Þeir höfðu ekki farið nema tvo kílómetra þegar hann sá að Lawrence hafði hafl alveg rétt fyrir sér. Vitneskjan um það að út- búnaður hans væri aftur orðinn virkur. hefði átt að vekja á- nægju Toms, en hún hafði næst- um þveröfug áhrif. Hann gat ekki hugsað um annað en hyl- dýpið sem hann sigldi yfir á mjög veigalitlum farkosti. Fyrir neðan hann væri ef til •'ill gjá T9 sem næði djúpt inn. í dularfull iður tunglsins; á hverri stundu gæti hún gleypt rykskíðin, rétt eins og hún hafði áður gleypt Selenu. Honum fannst eins og hann gengi á örmjórri línu yfir hyl- dýpi eða þreifaði sig áfram eft- ir mjóum stíg yfir iðandi kvik- syndi. Alla ævi hafði hann þjáðst af öryggisleysi og sjálfs- traust hafði hann aðeins hlotið fyrir vísindaiðkanir sínar og tæknisnilli — aldrei af persónu- legum ástæðum. Nú var þessi innri ótti að koma upp á yfir- borðið; hann þráði aðeins ein- hvem fastan punkt — eitthvað traust og öruggt sem hann gæti haldið í dauðahaldi. Þarna fyrir handan voru fjöll- in, aðeins þrjá kíiómetra burtu — þung, eilíf, rótföst á Tungl- inu. Hann horfði á sóllýsta há- tindana með ákafri löngun eins og skipbrotsmaður á litlum fleka á úthafinu hefði starað á eyju sem hann gat ekki náð til. Af öllu hjarta óskaði hann bess að Lawrence færi burt af þessu svikula hættulega rykhafi og héldi upp á land. — Til fjall- anna! hvíslaði hann ósjálfrátt. — Til fjallanna! Það er enginn útaf fyrir sig i geimbúningi — þegar talstöð- in er í sambandi. I fimmtíu metra fjarlægð heyrði Lawrence þetta hvísl og vissi hvað það táknaði. Það verður enginn yfirverk- fræðingur fyrir hálfan heim án þess að kynnast mönnum eins mikið og vélum. Ég tók áhættu, hugsaði Lawrence, og nú virðist það vera að hefna sín. En ég gefst ekki upp baráttulaust; kannski get ég enn gert þessa sálfræðilegu tímasprengju ó- virka áður en hún springur....... Tom Lawson varð ekki var við að hin skíðin nálguðust; hann var á kafi í sinni eigin martröð. En allt í einu var far- ið að hrista hann ofsalega — svo ofsalega að ennið á honum skall í hjálmbrúnina. Sem snöggvast blindaðist hann af sársaukatár- um; síðan fylltist hann reiði — og um leið fann hann til óum- ræðilegs léttis þegar hann horfði beint í festuleg augu Lawrence yfirverkfræðipgs og heyrði rödd hans enduróma í hátalaranum. — Nú er nóg komið af þessari vitleysu. sagði yfirverkfræðing- urinn. — Og mér væri þökk á því að þú kastaðir ekki upp í geimbúninginn. 1 hvert skipti sem það kemur fyrir. kostaði það okkur fimm hundruð dollara að fá hann gerðan upp — og samt verður hann aldrei jafngóður. — Ég ætlaði ekki að kasta upp — tókst Lawson að tauta. Svo gerði hann sér Ijóst að rrnnleikurinn var miklu verri og hann fann til þakklætis í garð Lawrence fyrir háttvísina. Áður en hann gæti sagt meira, hélt hann áfram og talaði í heldur mildar/ rómi: Það heyr- ir enginn annars til okkar, Tom — við erum á búningslínunni. Og hlustaðu nú á mig og stökktu ekki upp á nef þér. Ég veit mik- ið um þig og ég veit að lífið hefur ekki alltaf leikið við þig. En þú hefur heila — fjandans ári góðan heila — og sóaðu honum ekki með því að haga þér eins og hræddur krakki. Auðvitað erum við allir einhvem tfma ekki annað en hræddir krakkar — en þetta er ekki rétti tíminn til þess. Tuttugu og tvær mann- eskjur eiga líf sitt undir þér. Á fimm mínútum getum við gert út um þetta mál á þennan hátt- inn eða hinn. Og horfðu því á tialdið og lokaðu huganum fyrir öllu öðru. Ég skal koma þér burt héðan heilum á húfi — Jjafðu engar áhyggjur af því. Lawrence danglaði í búninginn — vingjamlega í þetta skipti — án þess að líta af sárþjáðu and- liti unga vísindamannsins. En svo sá hann sér til mikils léttis að Lawson slakaði á hægt og hægt. Stundarkom sat stjömufræð- ingurinn alveg grafkyrr. virtist hafa fulla stjóm á sér en vera að hlusta á einhverja innri rödd. Hvað skyldi hún vera að segja honum? hugsaði Lawrence með sér. Kannski það, að hann væri hluti af mannkyninu, endaþótt það hefði holað honum í þetta skelfilega munaðarleysingjahæli þegar hann var barn. Ef til vill það, að einhvers staðar í heim- inum kynni að vera mannvera sem gæti þótt vænt um hann og myndi þíða ísinn sem hlaðizt hefði að hjarta hans....... Þetta var kynleg leiksýning á þessari rennisléttu auðn milli Ókleifu fjalla og hækkandi sól- ar. Eins og skip sem höfðu sam- flot á dauðu og kyrrstæðu hafi, runnu Rykskíði eitt og tvö hlið við hlið og ökumenn þeirra tóku engan þátt í þeim andlegu átök- um sem höfðu rétt í þessu átt sér stað, enda þótt þeir hefðu óljóst hugboð um þau. Engum, sem horft hefði á úr fjarlægð, hefði dottið í hug að þama hefði mikið verið í húfi, mannlíf og örlög hefðu hangið á þræði; og mennimir tveir sem hlut áttu að máli myndu aldrei framar minnast á þetta. Enda voru þeir þegar komnir með hugann við allt annað. Samtímis höfðu þeir báðir upp- götvað neyðarlega staðreynd. Allan tímann sem þeir höfðu staðið þarna svo niðursokknir í einkamálefni að þeir höfðu ekki svo mikið sem litið á tjaldið með infrarauðu myndinni, hafði það með þolinmæði sýnt mynd- ina sem þeir leituðu að. Þegar Pat og Sússa höfðu lok- ið könnun sinni og komu inn úr litla eldhúsinu. voru farþeg- arnir enn á kafi í gamla Eng- landi. Á eftir stuttum eðlisfræði- fyrirlestri Sir Xsacs hafði komið mun ítarlegri kennsla í líffæra- fræði hjá Nell Gwnn. Áheyr- endur skemmtu sér konunglega, ekki sízt vegna þess að enskur máihreimur herra Barretts naut sín nú til fulls. — Kæri Sir Xsacs, vissulega ertu maður mjög vitur. Samt held ég, að það sé margt sem kona gæti kennt þér. — Og hvað er það, fagra stúlka? Ungfrú Nell roðnaði feimnis- lega. — Ég óttast, andvarpaði hún, — að þú hafir vígt líf þitt vís- indum hugans. Þú hefur gleymt því, Sir Isacs, að líkaminn á einnig sín furðulegu vísindi. — Kallaðu mig Ike, sagði spekingurinn hásri röddu um leið og hann greip með klunna- legum fingrum í hálsmálið á blússunni hennar. — Ekki héma — í höllinni! andmælti Nell og gerði enga til- raun til að halda aftur af hon- um. — Kóngurinn kemur bráð- um! — Hafðu engar áhyggjur. min fagra. Karl er að gantast með leirskáldinu Pepys. Við munum ekki sjá hann í kvöld — Ef við komumst nokkum tíma héðan út, hugsaði Pat, verðum við að senda þakkarbréf til sautján ára gömlu skólastelp- unnar á Mars, sem talin er hafa samið þennan þvætting. Hún skemmtir okkur öllum og það er það sem máli skiptir. Nei; öllum var ekki skemmt, það var alveg víst. Hann varð ónotalega var við að ungfrú Morley var að reyna að mæta augnaráði hans. Hann minntist skyldu sinnar sem skipstjóri og sneri sér að henni og brosti örvandi en dálítið vandræða- legu brosi. Hún endurgalt ekki brosið; svipur hennar varð jafnvel enn ógnþrungnari. Hægt og illkvitn- islega leit hún á Sússu Wilkins og síðan á hann aftur. Orð voru óþörf. Hún hafði sagt eins greinilega og hún hefði hrópað fullum hálsi: — Ég veit hvað þið voruð að gera þama í eldaklefanum. Pat fann að hann roðnaði af vandlætingu — heilagri vand- lætingu manns sem hafði orðið fyrir óréttlátri ásökun. Sem snöggvast sat hann eins og lam- aður í sæti sínu meðan blóðið þaut um vanga hans. Svo taut- aði hann fyrir munni sér: — Ég skal svei mér sýna kerlingar- herfunni! sem ég átti að skrifa? Heyrðu góði maður, sérðu ekki hvað stendur héma á spjaldinu? REYKINGAR BANNAÐAR. SKOTTA Duglegur PLÖTUSMIÐUR óskust Vélasjóður sími 41487 Rafmagnstalíur 400 kg. 800 kg. 1500 kg. Tagstætt verð: S HÉÐINN = Vélaverzlun Seljavcgi 2, atmi 2 42 GO Byggingafélag verkamanna í Reykjavík Til sölu 3ja herb. íbúð í 2. byggingaflokki. Félagsmenn sendi umsóknir sínar í skrifstofu félagsins Stórholti 16, fyrir kl. 12 þann 17. þ.m. STJÓRNIN. SIMCA-bílur við allru hæfí SIMCA ARIANE, stöðvarbíllinn vinsæli. SIMCA 1000 Grand Luxe, mjög fallegur heimilisbíll. SIMCA 1000, þekktur og vinsæll heimilisbíll. SIMCA 1000 B, ódýrastur allra SIMCA bíla. SIMCA 1300, glæsilegur 5-manna bíll. Leitið nánari upplýsinga í síma 17379. BERGUR LÁRUSSON h.f. Brautarholti 22.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.