Þjóðviljinn - 28.07.1964, Qupperneq 10

10 SÍÐA
Iejradu í Róm síðustu þrjú þús-
und árin.
— Ef það verður meira uppi-
etand út af honum í verinu,
sagði Delaney og horfði reiði-
lega á Stiles sem var langt í
burtu fyrir framan gluggann, —
þá lumbra ég á honum.
Tucino horfði áhugalaus á
Stiles. — Leikarinn gerir ekki
uppistand. sagði hann. — Hann
er búinn að fá mánaðarlaun
fyrirfram. Hann myndi svelta.
— Ef ég gaeti kosið upp aftur,
sagði Ðelaney, þá ' myndi ég
greiða atkvæði með banni. Eink-
um fyrir leikara og rithöfunda.
Hann yppti öxlum og hætti að
hugsa um Stiles. — Og hvað um
Clöru, sagði hann vígreifiir. —
Ég sá að hún stóð og lét móðan
mása við þig. Hvað var hún að
þusa? v
— Hún hefur áhuga á að fá
eér dugandi kokk. sagði Jack,
— svo að þú hefðir að einhverýu
að hverfa heima á kvöldin. Nær-
andi máltíð.
— Drottinn minn, sagði Del-
aney, og Barzelli hló mjúkum
Mátri. — Kokk. 6g skal segja
þér, að þetta endar með því að
ég dreg mig í hlé í einsetu-
mannskofa og læt ekki sjá fnig
nema við fyrsta dags upptökur.
— Já. við treystum því þá —,
eagði Jack.
— Jack, kæri vinur, sagði
Tucino og strauk jakkaermi
Jacks. — Ég er mjög glaður.
Maurice segir mér að þér talið
þessa rödd mjög vel. með mik-
illi tilfinningu.
— Maurice er lygalaupur,
sagði Jack.
— Það vitum við allir, sagði
Tucino. — Maurice er lygalaup-
ur. Hvað ætti hann annars að
gera hér f Róm? Hann hló, á-
nægður með borgina sína.
— Sæll, Jack. Brutton leikar-
inn sem gat ekki lengur unnið
f Hollywood hafði nálgazt hóp-
inn án þess að tekið væri eftir
honum. Hann sló hjartanlega á
öxlina á Jack og stóð með
framrétta hönd og óöruggt bros
á dökku, yfirspenntu andlitinu.
— Þú manst eftir mér Jack?
— Já. auðvitað. sagði Jack.
Hann tók f útrétta höndina.
— Ég frétti að þú værir í
Róm, sagði Brutton. Rödd hans
HÁRGREIOSLAN
Hárgreiðslu og
snyrtistofu STEINU og DÓDÓ
Laugavegi 18. III. h. (lyfta) —
SlMI 23 616.
P E R M A Garðsenda 21. —
SlMI: 33 9 68. Hárgreiðslu og
snyrtistofa.
D ö M U R !
Hárgreiðsla við allra hæfi —
TJARNARSTOFAN, — Tjamar-
götu 10 — Vonarstrætismegin —
SlMI: 14 6 62.
HÁRGEIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR — (María
Guðmundsdóttirt Laugavegi 13.
— SlMI: 14 6 56. — Nuddstofa á
sama stað.
var hás og útjöskuð og það var
auðheyrt að hann vildi gjaman
að hún væri hjartanleg og frjáls-
leg, en hann blekkti engan, ekki
einu sinní sjálfan sig. Svitadropar
stóðu á enriinu á honum. Hann
minnti á mann sem reynir að
komast inn á íþróttakeppni með
ógildan aðgöngumiða. — Allir
birtast í Róm fyrr eða síðar nú
á dögum er það ekki, Jack?
sagði Brutton. Hann hló óþjálum
hlátri og Jack fann að honum
leiddist sjálfum hávaðinn sem
hann framleiddi. — Sælir, herra
Delaney. Hann sneri sér að Maur-
ice og rétti fram höndina. — Ég
hef lengi verið að velta fyrir
mér, hvenær þér þyrftuð á góð-
30
um leikara að halda og gerðuð
boð eftir mér. Ég kann ennþá
að tala ensku!
— Sælir, Brutton, sagði Maur-
ice kuldalega. Hann lét sem
hann sæi ekki utrétta höndina.
Svitinn glampaði á enrii Brutt-
ons og hann deplaði flöktandi
augunum. — Ég réttj fram hönd-
ina herra Delaney. sagði hann.
— Já, ég sé það sagði Delaey.
Tassetí þokaði sér ögn nær
Delaney og horfði á glaður og
áhugasamur. Það voru svona at-
vik, sem Tasseti lifði fyrir, og
hann broti blíðlega, reiðubúinn
að verja yfirboðara sína útdeila
höggum og gegna varðhundshlut-
verkinu. út í yztu æsar.
Brutton lét höndina sfga. Hann
dró andann djúpt nokkrum sinn-
um. — Jack tók f höndina á mér,
sagði 'hann skerandi röddu. Hann
þykist ekki af góður til þess. Og
þó er hann í þjónustu hins opin-
bera.
— Jack er diplómat, sagði
Delaney og starði kuldalega á
Brutton. — Hann varður að taka
í höndina á hvaða drullusokki
sem er, ef farið er fram á það.
— Gætið nú að yður! sagði
Brutton hátt Qg tómlega. —
Svona er ekki hægt að tala
við mig!
Delaney sneri bakinu að
Brutton og sagði við Brazelli
og strauk handlegg hennar blíð-
lega. — Þú ert falleg í kvöld,
carissima. Ég kann vel við þessa
nýju hárgreiðslu.
Brutton færði sig. svo hann
stóð aftur andspænis Delaney,
og Jack sá að Tasseti kreppti
hnefana vongóður og beið þess
að slagsmálin byrjuðu. — Nú
skal ég segja yður álit mitt á
yður. sagði Brutton hásri röddu
við Delaney. — 35g held að þér
séuð laumukommúnisti Það eru
ennþá margir af yðar tagi f
Hollywood, látið yður ekki detta
annað f hug. Síðast þegar ég kom
þangað, kom ég inn á Chase og
ég gekk framhjá borði og ein-
hver hellti úr glasi yfir mig ....
Þar sátu sex menn, stór nöfn
f kvikmyndaiðnaðinum, flokks-
bundnir repúblikanar. og þegar
ég spurði hver hefði gert þetta.
þá hlóu beira bara . —
— Taktu það rólega, sagði
Jack og skammaðist sín fyrir
Brutton. skammaðist sín fyrir
kvikmyndaiðnaðinn, fyrir banda-
ÞIÓDVILISNN
ríkjamenn heima og erlendis.
Harm tók um handlegginn á
Brutton. Maðurinn titraði.
— Nefndin gaf mér fyrsta
flokks vottorð. hélt Brutton á-
fram. — Þegar ég vitnaði, tóku
þeir í höndina á mér; þeir sögðu
að ég væri sannur Bandaríkja-
maður og föðuriandsvinur sem
hefði séð villu síns vegar og
viljað bæta fyrir. Ég get sýnt
yður bréfið.
— Nefndin myndi gefa tauga-
veikisbakteríu fyrrstaflokks vott-
orð, ef hún Ijóstaði upp um
hinar taugaveikibakteríumar
eins og þér gerðuð, sagði Delan-
ey. — Ef ég á að segja mitt álit.
þá mætti segja mér að þér vær-
uð ennþá kommi í hjarta yðar,
ef þér eruð þá nokkuð. Þér eruð
nógu vitlaus til þess. Þér eruð
gunga og þér leystuð frá skjóð-
unni til að bjarga sjálfum yður
og komuð upp um hóp af veslings
aulum, sem voru beztu vinir
yðar og gerðu aldrei neitt verra
en skrifa undir skjal sem hróp-
aði húrra fyrir rússneska hern-
um árið 1944. Ég vorkenni yður,
en ég tek ekki í höndina á
mönnum af vorkunsemi. Ef þér
eruð úti að aka og þurfið á hjálp
að halda. getið þér komið á
skrifstofuna til mín á morgun
og ég skal láta yður hafa pen-
inga. Vegna þess að mér finnst
það skylda mín að halda lífinu
í öllum leikurum. líka þeim lé-
legu eins og yður. af því að ég
lif nú einu sinni á þeim sjálfur.
Og hypjið yður svo út héðan.
Þér hafið þegar látið alltof mik-
ið á yður bera.
— 6g ætti að berja yður, hvís-
aði Brutton en hreyfði ekki
handleggina.
— Já. reynið það. sagði Delan-
ey kuldalega. — Einhvemtíma
seinna. Hann sneri sér að Bar-
zelli. — Eigum við ekki að fá
okkur drykk, carissima, sagði
hann. Hann tók í handlegginn á
henni og gekk að bSrnum.
Tasseti brosti blíðlega og
horfði á Brutton með ánægju-
svip. Tucino yppti öxlum. — Ég
verð að segja, að ég get aldrei
botnað í Bandaríkjamönnum.
sagði hánn.
Brutton þurrkaði sér um enn-
ið með grænum silkivasaklút pg
aúgun. sem voru næstum tárvot,
flöktu frá einum til annars.
— Hann er gpðveikur af sjálfs-
dýrkun, sagði Brutton hátt. —
Bíðið bara þangað til hún nær
yfirhðndinni. Hann sýndi tenn-
umar og gerði óhugnanlega til-
raun til að sýnast kærulaus og
yfirlætisfullur. — Við sjáumst
seinna. Jack. Mér þætti gaman
að bjóða þér að borða og sýna
þér hvemig fátæklingamir lifa.
— síðasta sinn svipaðist hann
um, flóttalega og næstum biðj-
andi. Enginn sagði neitt. Tass-
eti stakk höndunum í vasana,
vonsvikinn yfir að ekki skyldi
koma til líkamsmeiðinga. Brutton
sneri sér við og gekk með mis-
heppnuðum glæsibrag út í eitt
homið á salnum, þar sem tveir
italskir kvikmyndakjúklingar
töluðu saman; hann lagði hand-
leggina utanum þær og fór að
tala við þær. Harður hlátur hans
hljómaði inn salinn. gegnum
hávaðann af samræðunum.
— Hvemig liggur i þessu?
purði Tasseti á næstum óskiljan-
legri frönsku sinni. — Hefur
Delaney stungið undan kvik-
myndaleikaranum ?
— Kannski, sagði Jack. — Ein-
hvem tima. Hann tók í hend-
umar á Tucino og Tasseti og
gekk í átt til dyra. Hann var
búin að fá nóg af samkundunni.
Meðan hann stóð frammi í
anddyrinu og beið eftir frakkan-
um sínum. sá hann eina af
laglegu, bandarísku skólastúlk-
unum sitja á marmarabekk upp
vig vegginn og kjökra. Það
blæddi úr vörinni á henni, og
hún þurrkaði blóðið í bleika
bréfservíettu. Tvær vinkonur
hennar etóðu fyrir framan hana.
alvarlegar á svipinn, meðan þær
reyndu að vemda hana fyrir
augnaráðum • gestanna sem voru
að koma og fara. Jack forðaðist
að lita á hana aftur, og það
var ekki fyrr en næsta dag að
hann frétti, að hún hefði farið
inn j svefn’herbergi með einum
af ungu, ítölsku greifunum. sem
hefði fleygt henni f rúmið og
bitið hana f vörina. þegar hún
reyndi að hindra hann f að
kyssa sig. Það þurfti að saurr.a
sárið saman með tveimur spor-
um.
13
Undir daufu skini mánasigð-
arinnar gjálfraði Miðjarðarhafið
mjúklega við ströndina. Jack og
Verónica hölluðu sér upp að
kletti í skjóli fyrir golunni.
Þeim var notalega hlýtt í frökk-
unum og loftið var óvenju tært
og ilmandi á þessum árstíma.
Það var nær miðnætti og aðeins
örfá ljós sáust í vetrarauðum
húsunum við ströndina. Þegar
Veronica stakk upp á því að
fara til Fregepe og borða kvöld-
verð þar, þótti Jack það mjög
notaleg tilhugsun eftir hitann og'
æsinginn í samkvæmi Holts.
Þau höfðu borðað í lítilli krá.
fábrotinn mat og drukkið flösku
af nýju rauðvíni. og svo höfðu
þau reikað í útjaðri furuskógar-
ins við ströndina og niður á
auða svæðið, þar sem þau voru
nú. Þar var ilmur af saltvatni
og furutrjám og Jack hélt um
mittið á Veronicu og horfði á
mánasilfrið á öldunum.
Þessi mynd hlýtur að heita
„Tveir elskendur við hafið,“
hugsaði Jack með ánægju. Þessa
stundina voru Delaney og Bar-
zelli og Stiles o.g Brutton og all-
íh- deilur og pex og vandamál
mjög fiarlæg og þýðingarlítil.
— Mér hefur dottið í hug.
sagði Veronica. — hvort ég ætti
að fara til Parísar.
Hún hikaði andartak með höf-
uðið við öxlina á- Jack. og hann
vissi að hún ætlaðist til bess að
hann segði: Já. þú ættir að
til Parísar. En hann sagði það
ekki.
— Ég er þreytt á Róm. sagði
hún. — Og auk þess get ég
ekki falið mig fyrir Róbert til
eilífðar. Og auk þess gerir hann
mér lífið óþolandi.
— 1 veizlunni hjá Holt sagði
Delaney mér. að hann hefði einu
sinni séð Brasach berja þig á
veitingahúsi. sagði Jack. — Er
það satt?
— Já, sagði Veronica óg hló
stuttaralega. — Einu sinni.
— Hvað gerðir þú?
— Ég sagði honum. að ef
hann gerði þetta aftur, þá færi
ég frá honum. sagði hún. —
Hann gerði það aldrei aftur, en
ég fór frá honum samt. Hún hló
aftur. — Hann hefði þess vegna
getað veitt sér þá ánægju. Hún
tók handfylli af sandi f lófann
og lét hann renna niður úr greip-
inni. — Ég get talað frönsku.
sagði hún. — Ég gæti fengið
vinnu á ferðaskrifstofu. Það
koma milljónir Frakka til Italíu
á hverju ári.
Hún hikaði. — Mig hefur allt-
af langað til að eiga heima í
París. Ég gæti fengið mér litla
íbúð og svo gætir þú komið
í heimsókn til mín.
Jack hreyfði sig til og honum
varð hálfórótt. Hann sá fyrir
sér, hvemig hann flýtti sér
heim af skrifstofunni og bölv-
aði við stýrið í allri umferðinni
til að þjóta upp skældan stiga
í hrörlegri St-Germain-des-Prés
byggingu með leiguíbúðum og
háttaði hjá Veronicu meðan
hann reyndi að stilla sig um að
vera alltaf að líta á klukkuna;
og kveðja hana síðan of fljótt
af elskhuga að vera og of seint
af eiginmanni. og þjóta síðan
heim hæfilega snemma til að
kyssa Helenu og bjóða bömunum
HióJbarðaviðgerðir
OPIÐ ALLA DAGA
(LIKA LAUGARDAGA
OG SUNNUDAGA)
FRAKL. 8 T1L22.
Gúmmívixinustofan h/i
Skipholti 35, Reykjavik.
Þriðjudagur 28. júlí 1964
Skrá yfír umboðsmenn
Þjóðviljans útí á landi
AKRANES: Ammundur Gíslason Háholti 12. Sími 1467
AKUREYRI: Pálmi Ólafsson Glerárgötu 7 — 2714
BAKKAFJÖRÐUR: Hilmar Einarsson.
BORGARNES: Olgeir Friðfinnsson
DALVlK: Tryggvi Jónsson Karls rauða torgi 24.
EYRARBAKKI: Pétur Gíslason
GRINDAVÍK: Kiartan Kristófersson Tröð
HAFNARE-TÖRÐUR: Sófus Bertelsen
Hringbraut 70. Sími 51369.
HNÍFSDALUR: Helrri Biömsson
HÓLMAVÍK: Árni E Jónsson, Klukkufelli.
HÚSAVÍK: Amór Kristjánsson.
HVERAGER.ÐT: Verzlunin Reykjafoss h/f.
HÖFN. HORNAFTRÐT- Þorsteinn TÞorsteinsson.
ISAEJÖRÐUR: Bókhlaðan h/f.
KEELAVÍK. Masnea Aðalgeirsdóttir Vatnsnesvegi 34.
KÓPAVOGUR: Helsa .Tóhannsd. Ásbraut 19. Sími 40319
NESKAUPSTAÐUR: Skúli Þórðarson.
YTRT-N.TARÐVlK- .Tóhann Guðmundsson.
ÓLAF.SE.TÖRÐUR- Sæmundur Ólafsson.
ÓLAESVÍK: Gréta Jóhannsdóttir
PATTFARHÖVN- Guðmundur Lúðvíksson.
REYÐAREJÖRÐUR: Biörn Jónsson, Reyðarfirði.
SANDGERÐI: Sveinn Pálsson, Suðurgötu 16.
SAUÐÁRKRÓKUR: Hulda Sivu-rVdörnodóttir,
Skagfirðingabraut 37. Sími 189.
SELFOSS: Maanús Aðalbiamarson. Kirk'juvegi 26.
SEYÐISFJÖRÐUR: Sieurður Gíslason.
SIGLUF,TÖRDUR • Kolheinn Friðb'jamarson,
Suðurgötu TO. Sími 194.
SILFURTÚN, Garðahr:. Siaurlaug Gísladóttir, Hof-
túni við Vífilsstaðaveg.
SKAGASTRÖND: Guðm. Kr. Guðnason. Ælgissíðu.
STOKKSEYRI: Frímann Sigurðsson, Jaðri.
STYKKISHÓLMUR: Erl. Viggósson.
VESTMANNAEYJAR- Jón Gn^vsson, Helga-
fellsbraut 25. Sími 1567.
VOPNAFJÖRÐUR: Sigurður Jónsson.
ÞORLÁKSHÖFN: Baldvin Albertsson.
ÞÓRSHÖFN: Hólmgeir Halldórsson.
Nýir áskrifendur og aðrir kaupendur geta snúið sér
beint til þessara umboðsmanna blaðsins.
Sími 17-500.
FERDIZT
LANDSÝN
• Seljum farseðla með
skipum
Greiðsluskilmálar Loffleiða:
• FLOGIÐ STRAX - FARGJALD
GREITT SÍÐAR
• Skipuleggjum hópferðir og ein-
staklingsferðir
REYNIÐ VIÐSKIPTIN
FERÐASKRIFSTOFAN
L/\NI O SVN Tr
TÝSGÖTU 3. SlMI 22890. — P.O. BOX 465
UMBOÐ LOFTLEIÐA.
— EEYKJAVfiC.
i
%
.1
I