Þjóðviljinn - 05.09.1964, Qupperneq 5

w
k
Laugardagur 5, septemher 1964
MOÐVILIÖÍN
SlÐA §
Stutt athugasemd við
grein „Kirkjugests'"
Séra Jónas Gíslason.
hafa allgóð skilyrði til að
að séra Jópas sé gallalaus
maður. Sjálfsagt er hann háð-
ur mannlegum ófullkomleika
eins og við öll. í mínum aug-
um er versti galli Jónasar sá,
að hann er ákveðinn Sjálfstæð-
ismaður,, því að með þeirri
stjórnmálaskoðun hef ég enga
samúð. En í því efni sem öðr-
um er hann hreinn og beinn
og fer í enga launkoía með
það, sem honum býr i brjósti.
Maður veit, hvar maður hefur
hann. Heiðarlegur andstæðing-
ur er mér miklu geðfelldari
en hinn, sem sífellt hylur sig
reykskýi hlutleysisins til að
geta geðjazt öllum.
Mín reynsla af séra Jónasi
Gíslasyni gefur mér rétt til
Framhald á 7. síðu.
Kristbjörg Kjeld

í hlutverki kcnnslukonunnar og Gunnvör Braga Björsdóttir í
enu Kellcr. — Ljósm. R. Elentínusson.
hlutverki Hel-
„Kraftaverkii", fyrsta verkefni
Þjóðleikhússins frumsýnt 20.
Herra ritstjóri.
Fyrir skömmu birtist ritsmíð
í blaði yðar eftir „Kirkjugest“,
þar sem tekin er til meðferðar
sú ráðstöfun stjórnarvalda að
skipa sér Jónas Gíslason prest
við íslenzka sendiráðið í Kaup-
mannahöfn.
„Kirkjugestur“ lætur í veðri
vaka, að greinarkornið sé
skrifað af vandlætingu vegna
aðferðarinnar við embættis-
veitinguna. En ljóst er, að á-
stæðan er raunar allt önnur,
sem sé persónulegt hatur á
séra Jónasi, því að greinin er
að meginþræði rætnar dylgj-
ur. illkvittnar háðsglósur og
rakalausar fullyrðingar um
Jónas sjálfan o'g allt hans at-
hæfi.
Tilgangur greinarhöfundar
virðist vera sá, að koma þvi
inn hjá mönnum, að séra Jón-
as sé ekkert annað en litil-
fjörlegur leigusnati Sjálfstæð-
isflokksins og ómerkilegur
hrokagikkur.
Við þetta get ég á engan
hátt unað. þar sem ég veit, að
hér er farið með algerlega
staðlausa stafi.
Ég er einn j hópi þeirra
mörgu hér í Vík og nágrenni,
sem hafa þann heiður að
tolja séra Jónas til sinna beztu
vina. Vináttu okkar hefur hann
ekki öðlazt af því að hann er
prestur, heldur af þvi. að hann
er góður og gegn maður.
Kynni mín og Jónasar hóf-
ust fyrir nær tiu árum, er ég
réðist hingað sem skólastjóri..
Hann var þá formaður skóla-
nefndar og kenndi auk þess
allmikið við skólann. Af þess-
um ástæðum tókst þegar með
okkur náið samstarf, sem hélzt
öll bau ár, sem hann dvald-
ist hér eftir það. Hann var
og jafnan prófdómari við skól-
ann Á þetta samstarf okkar
bar aldrei minnsta skugga. Var
þvi eðlilegt. að við yrðum
fljótlega góðir kunningjar og
ættum talsvert saman að sælda
utan skólans Ég tel mig því
dæma um manninn. Er þar
skemmst af að segja, að öll
samskipti min við Jónas færðu
mér heim sanninn um það, að
hann er óvenju vel gerður
maður. Skörp greind og fjöl-
hæfni, ásamt fádæma starfs-
flýti og starfsþreki hljóta að
teljast með mestu eðliskostum
hans. Framkoma hans ein-
kennist ®f hraða og þrótti,
glaðværð og prúðmennsku.
„Kirkjugestur“ gefur í skyn,
að Jónas geti ekki. umgengizt
al'þýðu manna, að mér skilst
vegna stórmennsku og hroka.
Þessi ummæli tel ég algera
fjarstæðu Kurteisi og Ijúf-
mennska er Jónasi í blóð bor-
in. Álít ég daglega framkomu
hans bæði við börn og full-
orðna til fyrirmyndar. Má geta
þess t.d. um framkomu hans
? skólanum. að öll þau ár,
sem hann starfaði þar, var
það algengt, að hann léki sér
við börnin í frítímum og var
þá glaðastur allra. En það er
aðalsniark göðra manna. að
geta glaðst sem barn. Starf
hans með bömunum í sunnu-
dagaskóla öll starfsárin hér,
ber honum líka fagurt vitni.
Með því, sem ég hef nú sagt,
er ég alls ekki að gefa í skyn,
Eins og undanfarin ár hófst
starfsemin í Þjóðleikhúsinu
hinn 1. september s.l. Þá koma
allir leikarar úr sumarfríum
og hefja æfingar.
Fyrsta verkefni Þjóðleikhúss-
ins á þessu leikári verður leik-
ritið Kraftaverkið eftir William
Gibson. Leikritið fjallar um
nokkur ár úr bernsku dauf-
dumbu konunnar Helenar
Keller.
Þess gerist varla þörf að
kynna Helen Keller fyrir les_
endum, svo vel er hún þekkt
um allnn heim fyrir mannúð-
ar- og menntamál. Hún er enn
á lífi, fædd í Tuscumbía í Ala-
bama í Bandaríkjunum 27.
júní 1880. Helen var fædd al_
heilbrigð en missti bæði sjón
og heyrn í veikindum, aðeins
nítján mánaða gömul. Sex ár-
um síðar kemur kennslukona
á heimili foreldra Helenar og
var hún ráðin til að kenna og
annast Helen næstu árin. Þessi
kona hét Annie Sullivan og
vann hún það þrekvirki, sem
var einstætt á þeim tíma, gð
kenna hinu heyrnarlausa og
blinda bami að tala. Annie
Sullivan annaðist og kenndi
Helen í mörg ár og með að-
stoð hennar varð Helen fjöl-
menntuð, Lagði hún m. a.
stund á langt háskólanám og
lauk hún því með glæsilegum
árangri. Helen er óvenjuleg.
um gáfum gædd og hefur með
mikilli þrautseigju og vilja-
styrk tekizt að sigrast á öllum
erfiðleikum. Hún talar m.a. 5
til 6 tungumál og hefur verið
mjög afkastamikill rithöfund-
ur. Hún hefur með sínu ein_
stæða ævistarfi leitt í ljós,
hvert hægt er að komast, þeg-
ar eldlegur áhugi og miklar
gáfur fara saman.
Helen Keller hefur átt mörg
áhugamál, og hafa þau flest
verið á sviði mannúðar og
menntamála. Einkum ber hún
fyrir brjósti þá, sem eru fædd-
ir heyrnarlausir eða blindir
eða hafa msst sjón eða heyrn
vegna slysa eða veikinda.
Helen Keller kom til Islands
árið 1957 og dvaldi hér í nokk_
urn tíma. Eignaðist hún við
þá. heimsókn marga aðdáendur
og vini hér á landi.
Leikritið Kraftaverkið fjall-
ar eins og fyrr segir, um á-
tökih milli kennslukonunnar
Annie Sullivan og Helenar
Keller er hún reynir að kenna
hinu gáfaða en erfiða barni
málið, og opnar fyrir henni
nýjan heim er áður var lukt-
ur og barninu ókunnur.
Kraftaverkið var frumsýnt
í New York veturinn 1960 og
vakti leikritið strax mjög
rnikla athygli. Það hlaut verð_
laun sem bezta leikrit, er sýnr
var í New York á því ári
Leikkonan Anne Banci’oft lék
kennslukonuna og má segja
með sanni að hún hafi orðið
heimsfræg fyrir túlkun sína á
þessu hlutverki, því hún lék
sama hlutverkið. er leikrtið
var kvikmyndað tveim árum
síðar og hlaut hún ,,Oscar“-
verðlaunin fyrir kvikmynda-
leikinn.
Kraftaverkið verður senni-
lega frtrmsýnt um 20. septem_
ber n.k. Leikstjóri er Klemenz
Jónsson, en þýðing leiksins er
gerð af Jónasi Kristjánssyni.
Gunnar Bjarnason gerir leik-
tjöldin. .
Framhald á 7. síðu.
■ Kjartan Gu&jónsson
í teíknaðí
57. DAGUR.
Síðan reri hann austur yfir vatnið, þar sem hann spurði
til Hákonar jarls. En er jarl fékk njósn af ferðum konungs
þá sótti hann ofan af landi og vildi eigi að konungur herjaði
á þá. Hákon jarl hafði lið mikið er Gautar höfðu fengið honum.
Haraldur konungur lagði skipum sínum upp í móðu nokkra.
Síðan réð hann til landgöngu, en harm lét oftir sumt liðiö að
gæta skipa. Konungur sjálfur reið og sumt liðið en miklu
fleira gekk. Þeir áttu að fara yfir skóg nokkurn og þar voru
fyrir þeim kjarrmýrar nokkurar og þá enn holt. En er þeir
komu upp á holtið þá sjá þeir lið jarls. Var þá mýri ein
milli þeirra. Fylktu þá hvorir tveggja.
Þá mælti konungur að lið hans skyldi sitja uppi á bakkan-
um — „freistum fyrst, ef þeir vilja á ráða, Hákon er óbil-
gjam”, segir hann. Frost var veðurs og snjódrif nokkurt. Sátu
þeir Haraldur undir skjöldum sínum, en Gautar höfðu lítt
klæðst og gerði þeim svalt. Jarl bað þá bíða þess er konungur
gengi að og þeir stæðu allir jafnhátt. Hákon jarl hafði merki
þau er Magnús konungur Ölafsson hafði átt.
Lögmaður Gauta hét Þorviður. Hann sat á hesti og var
bundinn taumurinn við hæl einn er stóð í mýrinni. Hann
talaði og mælti: „Það veit guð að vér höfum hér lið mikið
og helzt frækna menn. Látum það spyrja Steinkel konung að
vér veitum vel lið þessurn góða jarli. Veit ég það þótt Norð-
menn leiti á oss að vér tökum öruggt i mót þeim. En er ung-
mennið hjalar og vill eigi bíða, þá rennum eigi lengra en hér
til bekksins. En ef meira hjalar ungmennið sem ég veit
að eigi mun vera, þá rennum eigi lengra en hér til haugs-
ins”. 1 því bili hljóp upp her Norðmanna og æpti heróp
og barði skjöldu sína. Tók þá Gautaher að æpa. En hest-
ur lögmannsins hnykkir svo fast er hann fældist við herópið
að hællinn gekk upp og slóst í höfuð lögmannsins. Hann
mælti: ,.Skjót allra Norðmanna armastur!” Hleypti lögmaður
þá í brott.
*