Þjóðviljinn - 09.09.1964, Blaðsíða 8

8 SlÐA
yerulegri en borg dagsins í dag.
í þá daga virtist ekkert óþægi-
legt geta komið fyrir gest í
borginni. Eina raunverulega
hættan árið 1928 virtist vera sú
að gefa heimamönnum of mikið
í drykkjupeninga.
Hann las á víð og dreif. Undir
yfirskriftinni „Kirkjur og
menntastofnanir“ var þáttur sem
hét „Leiðsögumenn með æðri
menntun (enskir eða enskumæl-
andi): Prófessor L. Reynaud,
Via Flavia 6, Signora P. Canali,
Via Vittorio Veneto 146, Mr. T.
B. Englefield, Via Cesare Becc-
aria 94, Miss Grace Wannacott,
Via dei Gracchi 134 ....“
Það er einmitt þetta sem ég
þarfnast í þessari borg — leið-
sögumaður með æðri menntun
(enskur eða enskumælandi, sem
getur útskýrt allt fyrir mér.
Hvað hefði Signora P. Canlai
að liðnum þrjátíu árum að segja
um landa' sína Veronicu Rienzi
Barzelli og Tucino og hvernig
myndi ungfrú Grace Wonnacott,
enska daman í Via dei Gracehi
134 lýsa hinum margbrotna af-
komanda írskra útflytjanda,
Maurice Delaney?
Leiddu mig milli minnis-
merkjanna, herra T. B. Engle-
field, sýndu mér þá steina þar
sem ást og metnaður hvíla í
gröf sinni, sýndu mér staðina
þar sem fagnaðarópin glumdu,
þar sem kóngarnir stikuðu fyr-
ir framan launmorðingja sína,
þar sem skilmingaþrælarnir
skemmtu múgnum, og aðferðin
er alls ekki svo ólík og þeír
greiða líka tap sitt dýru verði.
Jack fletti blaðinu kæruleysis-
lega. „FERÐ AÁÆTLUN. 2.
dagur. Farið frá Sant Ónofrio
gegnum Passeggiata Margherita
til San Pietro in Montoria og
bíðiá þar sólarlagsins ....“
Og bíðið þar sólarlagsins.
Hvílík friðsemd, hugsaði Jack
og dreypti á kaffinu sínu, að bíða
sólarlagsins árið 1928 við San
Pietro in Montorio.
Síminn hringdi. Hringingin var
hvell og óþolinmóðleg eins og
símastúlkan hefði ekki sofið vel
og væri með ólund ut í allt og
alla þennan morgun. Jack laut
fram og svaraði í símann.
Það var Carlotta. — Fyrir-
gefðu hvað ég hringi snemma,
sagði hún fljótmælt og óða-
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu og
snyrtistofu1 STETNU og DÓDÓ
Laugavegi 18. III. h. "(lyfta) —
SÍMI 2 4616.
P E R M A Garðsenda 21. —
SÍMI: 33 9 68 Hárgreiðslu og
snyrtistofa.
D O M U R !
Hárgreiðsla við allra hæfl —
TJARNARSTOFAN, — Tjarnar-
götu 10 — Von arstrætismegin —
SlMI: 14 6 62.
HARGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR — (Maria
Guðmundsdóttir) Laugavegi 13.
— SfMI: tf 6 56. — Nuddstofa á
sama stað.
mála. — Ég vildi bara ná í þig
áður en þú færir út. Þeir eru
ekki enn farnir að leyfa mér að
heimsækja Maurice og mér datt
í hug —
— Honum Iíður vel, sagði
Jack. — Hann er búinn að fá
rósirnar frá þér.
— Jack, sagði hún. — Þú mátt
ekki vera svona drumbslegur
við mig. Vertu nú svolítið vænn.
Mig langar til að hitta þig. Það
er hlægilegt að við skulum vera
á sama hótelinu eftir öll þessi
ár .... Viltu ekki bjóða mér' í
hádégisverð?
— Ég get það ekki, sagði
hann. — Ég þarf að hitta mann
klukkan tólf.
— Hvað ætlarðu að gera
þangað til?
— Leika ferðamann.
— Hvar?
— í Sixtínsku kapellunni. Það
var fyrsti staðurinn sem honum
datt í hug.
— Er þetta ekki stórfurðulegt,
sagði Carlotta. — Það er ein-
mitt staðurinn sem ég ætlaði að
skoða.
— Hvenær ákvaðstu það?
— Fyrir tveimur sekúndum.
Hún hló. Hlátur hennar var ró-
legur og vingjarnlegur. — Má
ég koma með þér?
— Því ekki það, hugsaði Jack.
Allt annað hefur komið fyrir
mig hér í Róm, svo að ég get
alveg eins vel farið í Síxtínsku
kapelluna með fyrrverandi eig-
inkonu minni. — Ég get verið
kominn niður í anddyrið eftir
stundarfjórðung, sagði hann.
— Geturðu verið tilbúin þá?
— Auðvitað, sagði hún. — Þú
manst líklega, hvað ég er fljót
að klæða mig.
Man, hugsaði Jack um leið og
hann lagði frá sér símann.
Kvenfólk notar þetta orð eins
og kylfu.
Hann fór í baðherbergið og í
annað skipti þennan morgun
lagði hann gamalmennissápu-
grímuna á andlit sitt.
Hún var komin niður í and-
dyrið, þegar hann kom útúr
lyftunni. Hún var að tala við
aðra konu og kom ekki auga á
hann undir eins, svo að hann
fékk tækifæri til að virða hana
fyrir sér og taka eftir því hvað
árin höfðu gert henni. Hún
hafði fitnað og gamli geislandi
gáfusvipurinn var horfinn. Feg-
urð hennar var fölnúð en án
þess að skilia eftir merki um
beiskju. Fyrir eitthvert krafa*
verk tímans hafði hin tauga-
óstyrka, vans+illta kvenpersóna
sem hún hafði verið þegar hann
sá hana síðast, breytzt í hraust-
lega og glaðlega fullorðna konu.
Þegar Jack sá hana standa
þarna og tala glaðlega við hina
konuna, varð honum ljóst að
ætti hann nú að lýsa henni,
myndi hann einna helzt nota
orðið geðþekk.
Hárið á henni sem gengið
hafði gegnum allt litróf Holly-
woodtízkunnar, var eðlilega
skolleitt og hún fyllti fullvel
upp í fallegu gráu dragtina.
Jack horfði á brosleitt feitlagið
andlitið með sléttu, föstu hör-
undi, og vaxtarlagið sem var í
þrýstnara lagi, og honum datt í
hug frönsk bona sem eitt sinn
sagði hontHn frá þvi vali sem
ÞJðÐVILJINN
Miðvikudagur 9. september 1964
hálffertugar konur verða að eiga
— milli andlitsins og bakhlut-
ans. Annaðhvort étur maður
megrunarfæði og gerir æfingar,
hafði konan sagt, og heldur bak-
hlutanum grönnum og leyfir
andlitinu að verða hrukkóttu og
leiðinlegu, eða þá að maður vel-
ur andlitið og leyfir bakhlutan-
um að breiða úr sér. Carlotta
hafði sýnilega valið andlitið.
Skynsamlegt. hugsaði Jack.
Þegar hann kom til hennar,
gerði kynningin við hina kon-
una, einhverja Miranello prins-
essu með langa efrivör og
Boston-hreim, endurfundina auð-
velda og þægilega.
— Við hittumst þá klukkan
eitt og borðum saman, sagði
Carlotta við konuna.
— Ágætt, sagði prinsessan óg
sendi Jack það sem hann áleit
að hún teldi vera glettnislegt
augnaráð. — Ef þú hefur eitt-
hv’að betra —
— Ég hef ekkert betra, sagði
Carlotta. — Við sjáumst klukkan
eitt. Hún lagði höndina létt á
arm Jacks og þau gengu saman
útúr gistihúsinu.
— Hvaða prinsessa er þetta?
spurði Jack.
— Maggie Fahnstock frá Bost-
on. Hún er gömul vinkona mín.
Hún veit allt um þig. Henni
finnst það svo stórkostlegt að
við skulum hittast hér í Róm
eftir allan þennan tíma. Carlotta
var létt í máli og glaðleg.
65
— Skelfilegt, sagði Jack. Hann
sá að Guido stóð og beið hjá
Fiatinum hinum megin við göt-
una, og veifaði honum. Guido
stökk upp í bílinn og ræsti
hann og beindi honum gegn um-
ferðinni upp að gistihúsinu.
— Hún hefur séð þig áður,
sagði Carlotta — Á veitingahúsi
eitt kvöldið með tveimur öðrum
mönnum. Hún virti þig vandlega
fyrir sér. Hún sagði að þú litir
út fyrir að vera hamingjusamur.
— Dásamlega Maggie, sagði
Jack. — Þessi frábæri mann-
þekkjari
— Henni fannst þú líka mjög
fallegur, sagði Carlotta án alls
daðurs. — Hún sagði mér að
sennilega gætirðu enzt í tuttugu
ár ennþá. Hún spurði mig hvers
vegna ég hefði farið frá þér.
— Hvað sagðirðu við því?
— &g sagði, að það hefði ekki
verið ég sem fór frá þér, sagði
Carlotta. — Þú hefðir farið frá
mér.
—• Það er furðulegt, sagði
Jack, hve hinir ýmsu sjónarvott-
ar geta litið misjöfnum augum
á sama slysið.
Guido ók upp að dyrunum og
Jack hjálpaði Carlottu inn í bil-
inn áður en hann settist inn
sjálfur.
— Cinecittá? spurði Guido.
— San Pietro., sagði Jack.
Guido leit í spegilinn til að
aðgæta hvort Jack væri ekki
að gera að gamni sínu. Þegar
hann var viss um að honum var
alvara, setti hann bílinn í gír
og beygði út á götuna.
Á leiðinni til Vatíkansins tal-
aði Carlotta um sjálfa sig. Hún
talaði í vingjamlegum mastón
eins og Jack væri gamall kunn-
ingi og ekki meira, sem hún
gæti talað frjálslega og áhyggju-
laust við. Hún hafði éifzt Kutz-
er, kvikmyndastjóranum, sagði
hún Jack, ári eftir að skilnað-
urinn við Jack var kommn í
kring. Jack krnkaði kolb. Hann
hafði lesið um það og vett fyr-
ir sér hvort hann ætti að senda
skeyti. Hann hafði ekki sent
neitt skeyti.
Kutzer hafði skilið við konu
sína. yfirfært næstum tvær
miljónir á hennar nafn, og geng-
ið síðan að eiga Carlottu. — Ég
var örvílnuð útaf þér. Ég var
alveg í svaðinu, sagði hún, en
rölega og án allrar tilfinninga-
semi. — Einu hlutverkin sem ég
gat fengið voru vansæmandi og
ég hafði svo slæmt orð á mér,
að jafnvel í Hollywood var mér
ekki boðið heim nema með fylli-
byttum og kynvillingum og eit-
urlyfjaneytendum.
Hún hló létt, án allrar iðr-
unar eða gagnrýni, rétt eins og
hún væri að tala um saklaust
víxlspor í barnæsku. — Ég hef
aldrei fyrirhitt annað eins
tryggðatröll. sagði Charlotta. Ég
var vinkona hans í sjö ár, og
svo beið hann næstum tíu ár í
viðbót eftir því að okkar sam-
band færi forgörðum — og all-
an þann tíma sem við vorum
saman, reyndi hann ekki svo
mikið sem taka í höndina á
mér eða tala við mig um annað
en starfið, þegar ég var að vinna
og svo kom hann einn daginn
og sagði að það næði ekki nokk-
urri átt að ég eyðilegði mig á
þennan hátt og hann vildi gjarn-
an giftast mér. Ég var með
hræðilega timburmenn þann
morgun og ég vildi gera allt
til að fá frið, svo að ég sagði
já. Og svo fór það svo, að hann
gaf mér mestu hamingjuár ævi
minnar, alveg þangað til hann
dó. Þú vissir það, var ekki svo?
— Jú, sagði Jaek. Hann hafði
lesið það í blöðunum fyrir tveim-
ur eða þremur árum, að Kutzer
hefði dottið niður dauður á leið-
FERDIZT
MED
LANDSÝN
• Seljum farseðla með flugvélum og
skipum
Greiðsluskilmálar LofMeiða:
• FLOGIÐ STRAX - FARGJALD
GREITT SÍÐAR
• Skipuleggjum hópferðir og ein-
staklingsferðir
REYNIÐ VIÐSKIPTIN
FERÐASKRIFSTOFAN
L AV IM □ S V N ^
TÝSGÖTU 3. SÍMI 22890. — P.O. BOX 465 — REYKJAVÍK.
(JMBOÐ LOFTLEIÐA
SKIPATRYGGINGAR
á vöpum í flutningi
á eigum sklpverja
Heímístrygging hentar yður

VeKðarfæra
Aflatryggingar
TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIR”
LINDARGATA 9 REYKJAVlK SlMI 21260 SlMNEFNI : SURETY
Óskum að ráða
nú þegar sprengingamann, 'fleygmenri og
verkamenn.
V E R K H. F. — Laugavegi 105.
Verkstjórinn, sími 35974.
Skrifstofan, sími 11380.
Sendisveinn óskast
strax, bæði fyrir og effir hádegi.
» Sími 17-500.
Laust s*arf
Listasafn A.S.Í. auglýsir laust starf til umsóknar,
starf starfsmanns, hálft starf. Starfsmaðurinn yrði
að annast skrifstofustörf, sölu og dreifingu bóka,
og önnur framkvæmdarstörf. — Vinnutími síðdegis.
Umsóknarfrestur til 17. sept.
Umsóknir ásamt kaupkröfu sendist listasafni A.S.Í.
Laugavegi 18, Reykjavík,