Þjóðviljinn - 19.09.1964, Page 10

IQ SÍÐA
hana. Ég er of rómantísk til þess
að gifta mig ekki. Ég gef of
mikið. Það er alveg satt; þú get-
«r brosað ef þér sýnist. En það
er satt og mér varð það Ijóst
þetta kvöld. Og morguninn eftir
sat ég í flugvélinni til Zúrich.
Loksins hagaði ég mér skynsam-
lega og vemdaði sjálfa mig. Er
nokkuð athugavert við það? Þú
veizt ekki hvernig það er að
vera ein hér í borginni. þegar
maður er kvenmaður — og vinn-
ur sér naumlega fyrir húsaleigu
og sokkum — og flækjast milli
manna — þegar allt er tilviljun
háð — hvem ég hitti hverjum
ég borða með, hverjum ég sef
hjá ef ég hefði ekki gengið
framhjá borðinu þar sem þú
sazt með Jean-Batiste .... Hún
þagnaði og tók andann á lofti.
Hún hafði ekki lengu» stjóm á
sér. Andlit hennar var afmyndað
og nýtízkulegi hatturinn fyrir
ofan það virtist óviðeigandi og
aumkunarverður. Ég las um
hann morguninn sem við giftum
okkur. Ég grét við brúðkaupið
og Georg gerði gys að mér, en
ég grét vegna þess að ég var
brúður. Ég grét vegna þess að
ég var að hugsa um þegar við
vorum saman í fyrsta sinn, og
þú sagðist hafa haldið að ég
væri vinkona Jean-Batistes og
ég sagðist ekki vera það, héldur
þín .. Hún reis á fætur og var-
ir hennar skulfu. Ég má ekki
gráta. Ég má ekki vera rauð-
eygð þegar ég hitti manninn
minn. Vesalings Jean-Batiste.
Hann var svo kátur þennan dag,
svo útundir sig .. Og ég sagði:
Þama er slæmur maður hjá
góðum manni. Enginn vissi hvað
átti eftir að koma fyrir. Ekkert
okkar. Nú verð ég að fara. Ég
verð að fara. Hún hreyfði hend-
ur og handleggi tilgangslaust,
eins og hún væri að hrista af
sér bönd. Kveddu mig.
Jack reis hægt á fætur, reyndi
að hafa stjóm á svipbrigðum
sínum, reyndi að leyna því hve
mjög hún snart hann. Eitt vin-
gjamlegt bros, hugsaði hann,
einn koss, og hún fer ekki burt.
Þá fer hún aldrei frá mér. Hann
varð hræddur við ákafa löngun
sína til að halda henni hjá sér,
koma i veg fyrir að hún færi
Þennan tíma sem hún hafði ver-
ið í burtu, hafði þrá hans eftir
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu og
snyrtistofu STEINU og DÓDÓ
Laugavegi 18. III. h (lyfta) —
SfMI 2 46 16
P E R M A Garðsenda 21. —
SIMI: 33 9 68. Hárgreiðslu og
snyrtistofa.
D O M O R !
Hárgreiðsla við allra hæfi —
TJARNARSTOFAN. — Tjamar-
götu 10 — Vonarstrætismegin —
SlMI: 14 6 62.
HARGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR — (Maria
Guðmundsdóttir) Laugavegi 13.
— SlMI: 14 6 56. — Nuddstofa á
sama stað.
henni smám saman vaxið með
honum án þess að hann vissi,
Nú var návist hennár eins og
glampandi ljós. sem kviknaði
allt í einu og sýndi honum þetta,
ljóslega og hlífðarlaust.
— Vertu sæl, sagði hann og
röddin var dauf og hljómlaus.
Hann rétti fram höndina.
Andlit hennar var fölt og sært
og bamalegt Ekki svona, sagði
hún volandi. Ekki eins og ís.
— Maðurinn þinn bíður eftir
þér í Hassler, sagði harm hrana-
lega af ásettu ráði. Skemmtu þér
vel í Aþenu.
— Mér stendur alveg á sama
um manninn minn, sagði hún.
Mér stendur alveg á sama þótt
ég sjái aldrei Aþenu. Ég vil að
við kveðjumst eins og almenni-
legar manneskjur .. Tárin voru
á næsta leiti. Hlýlega og inni-
lega.
Hún kom til hans. Hann stóð
þarna hreyfingarlaus og það var
eins og hann virti fyrir sér svið-
ið úr fjarska. Hún tók utanum
hann og kyssti hann. Hann hélt
augunum opnum, deplaði þeim
ekki einu isinni. Hann hreyfði
sig ekki og endurgalt ekki koss-
inn. Hinn gamalkunni ilmur.
Hin gamalkunna mýkt. Hann
stóð þama grafkyrr, langaði til
að taka hana í faðm sér og
þrýsta henni að sér meðan hann
hugsaði: Því ekki það? Upphaf
að nýju lífi. Því ekki að byrja
á einhverju sem ég þrái jafná-
kaft og þetta? Ég tel upp að tíu,
hugsaði hann í vandræðum sín-
um, og svo ætla ég að segja
henni að ég elski hana (seinna
komumst við að hinu sanna), og
hún megi ekki fara. Nýtt líf.
Þetta var dagurinn þegar hið
nýja líf hófst. Hann neyddi
sjálfan sig til að telja. Hann
komst upp í sex og hann var
sigraður.
Um leið sleppti hún honum.
— Þetta er vonlaust, sagði hún
rólega. Ég er heimskingi.
Hann stóð lengi í sömu spor-
um löngu eftir að hún var far-
in.
Síminn hringdi. Hann lét hann
hringja mörgum sinnum áður en
hann svaraði. Það var Bresach.
Við borðum í Hostaria dell’Orso,
sagði Bresach. Stórveizla. Tuc-
ino. Barzelli, Holtshjónin. Við
drekkum kampavín. Kemurðu?
— Bráðum, sagði Jack. Þið
skuluð ekki bíða eftir mér. Ég
er ekki tilbúinn enn.
— Hvern fjandann hefurðu
verið að gera allan þennan
tíma?
— Ekki neitt, sagðí Jack og
hugsaði: Hann kom aldrei að
okkur saman. Ég var að ganga
frá hinu og þessu. Kveðja gaml-
an vin.
— Líður þér nokkuð illa?
sagði Bresach. Þú ert svo ann-
arlegur.
— Mér líður ágætlega, sagði
Jack. Ég kem rétt strax.
Hann lagði tólið á. Hann beið
eftir því að síminn hringdi aft-
ur eða barið væri að dyrum. En
síminn hringdi ekki og það var
ekki barið að dyrum og eftir
nokkrar minútur fór hann inn
í baðherbergið með vöskunum
tveimur og speglinum, þar sem
V-ið hafði verið skrifað með
varalit. Hann rakaði sig vand-
lega og fór í bað áður en hann
ÞI6ÐVILJINN
Laugardagur 19. september 1964
fór í hrein nærföt og nýpress-
uð, dökk föt. Svo fór hann út og
eins og hver annar snyrtilegur,
bandarískur ferðamaður sem
ætlar að skemmta sér kvöld-
stund í Róm,
26. KAFLI.
Hann fékk þrjá Martinikokk-
teila. Og síðan þrjá í viðbót. Þá
kampavin með matnum Og
meira kampavín þegar þau föru
upp í næturklúbbinn. Hann
reyndi með þessu að fá útúr
þessu skaplegt kvöld eftir hina
óþolandi kveðjustund hans og
Veronicu. Áfengið sveif ekki á
hann. Allt varð ótrúlega skýrt
og greinilegt í kringum hann.
Hann sat með dálítið bros á vör-
um í dökkú, bandarísku fötun-
um sínum og horfði á fólkið við
borðið og dansfólkið á gólfinu;
allar útlínur voru skýrar, allar
hreyfingar greinilegar.
Allir við borðfð voru glaðir og
ánægðir af mismunandi ástæð-
um og margar skálar voru
drukknar og margar flöskur
tæmdar. Bertha Holt var ham-
ingjusöm, vegna þess að hún
hafði fundið konu frá Napolí
sem átti sex börn og átti von á
einu í viðbót eftir hálfan mán-
uð og var fús til að leyfa Holt-
hjónunum að ættleiða það,
vegna þess að það var nógu erf-
itt að metta sex munna.
Sam Holt var hamingjusamur
vegna þess að konan hans var
það og vegna þess að Delaney
hafði hringt til hans af spítal-
anum og sagt honum frá sam-
komulaginu við Jack og nýir
heimar löglegra skattsvika opn-
uðust honum.
Tucino var hamingjusamur
vegna þess að hann hafði lesið
handrit Bresachs og vegna þess
74
að Holt hafði sagt, að þeir gætu
stofnað félagið og vegna þess að
nú virtist sem Tucino kæmist
hjá gjaldþroti að minnsta kosti
næstu þrjú árin. Tucino var út-
undir sig en hann var líkabjart-
sýnn, og þess vegna var hann
hrifnari af upphafi hlutanna en
miðbiki þeirra eða endalokum
og hann virtist fagnandi glaður
bakvið gleraugun sín allt kvöld-
ið og kallaði Bresach „unga
snillinginn” og skálaði fyrir
þeim stórsummum sem þau
myndu öll græða í þessu nýja
og fullkomna samfélagi.
Tasseti var ekki viðstaddur,
en Jack var sannfærður um að
hann væri mjög hamingjusamur
yfir að sleppa við að hlusta á
Tucino aldrei þessu vant.
Barzelli var hamingjusöm,
vegna þess að hún hafði átt frí-
dag og notað hann til að sofa,
svo að hún var falleg og úthvíld
og sannfærð um að alhr karl-
menn í salnum girntust hana.
Með örfáum undantekningum
var það sennilega rétt. Hún sat
við hliðina á Bresach og talaði
alvarlega við hann milli skál-
anna.
Max var hamingjusamur
vegna þess að Bresach var þarna
og þeir höfðu báðir nóg að
borða.
Bresach var hamingjusamur
vegna þess að hann var hreifur
af víni og hafði ekki heyrt hvað
Veronica sagði við Jack fyrr um
kvöldið. Jafnvel þótt hann hefði
ekki verið ölvaður, hefði hann
haft fjölmargar aðrar ástæður til
þess að vera sæll og ánægður
þetta kvöld.
Jack horfði á alla í hinu nýja.
kristalsskæra ljósi, sem kokkteil-
amir og kampavínið vörpuðu á
þau, og hann gladdist yfir því
að hin voru hamingjusöm og
vorkenndi þeim, hve gleSi þeiria
yrði skammvinn, vegna þess að
í kvöld þekkti hann fortíð allra
og framtíð þeirra lá opin fyrir
honum. Hann var hvorki sæll né
vansæll. Hann var hámákvæm-
ur og réttilega stilltur eins og
vélamar sem gerðar eru til að
mæla brautir prótónanna í hinni
óendalegu vídd atómsins. Kokk-
teilamir og kampavínið vörpuðu
einnig vetrarlegu stjörnuskini á
sál hans og hann sá með raf-
eindanákvæmni allt sem opin-
beraðist þar inni. Gaddfreðinn
og gráfkyrr í köldu, ólífrænu
skininu sá hann sjálfan sig í
örmum Veronicu, mitt á milli
þess að fara og vera, neyddur
til að segja annað hvort, vitandi
það að hvort sem hann segði,
ylli það sorg. Of skynsamur og
ábyrgur til að grípa þá gleði
sem hann var lamaður yfir að
hafna, of tilfinningaríkur til að
geta óskað sér til hamingju með
að sleppa úr þeim vefi lyga og
svika, sem óhjákvæmilega hlyti
að leiða af því að krefjast þeirr-
ar gleði — þannig var hann at-
hyglisvert dæmi úr nútíma lífi
— maður sem verið var látlaust
að slíta í sundur.
Eftir nákvæmar athuganir,
við góða birtu og með frábær-
um tækjum, eigum við nú því
láni að fagna að geta sýnt full-
komna mynd af John Andrus,
þekktan undir nafninu James
Royal. Hann er ábyrgur .heið-
arlegur, vinur vina sinna og
þegar hann er tilneyddur að
svíkja einhvem, tryggir hann að
hinn svikni sé hann sjálfur.
Pleiri atriði í næsta ágripi.
Meðan Jack sat stillilega og
kurteislega við borðið í nætur-
klúbbnum og hugsaði þessar
hugsanir, hló hann með sjálfum
sér, hlátri hins ánægða vísinda-
manns sem sannað hefur kenn-
ingar sínar. Nú get ég einbeitt
mér að hinu fólkinu, hugsaði
hann og leit í kringum sig.
Hið mikilvægasta hér, hugs-
aði hann og renndi augunum
kringum borðið, er maður að
nafni Delaney. 1 síðasta skipti
og skamma stund ennþá, er
hann það afl sem tengir okkur
saman. Kampavínið er í síðasta
sinn honum til heiðurs. Án hans
værum við ekki í þeim stöðum,
sem við erum, en í næsta skipti
sem við, hittumst, verður það
ekki lengur vegna hans. Þá eig-
um við að þjóna æskunni, þá
eigum við að þjóna hinum
hreinu hjörtum, þá eigum við að
Þjóna auðnum og ástinni. Bres-
ach hefur þá stigið skrefið inn
að miðpunkti.
Þetta er eins og erfidrykkja,
hugsaði Jack. Vinir Delaneys
eru samankomnir til að skála
fyrir hvarfi hans, á stað þar
sem hann var þekktur og virtur
og þar sem hinn fjarstaddi átti
sínar sælustu stundir. Maður sem
virtist vera Delaney myndi að
sjálfsögðu birtast á ný, en svo
ólíkur að gerð og valdi að hann
yrði aðeins kallaður hið sama
af kurteisi og vana. Jack mundi
eftir Delaney og Barzelli hitt
kvöldið og gáði að því hvort
höndina á Barzelli hvldi á læri
Bresach undir borðinu. En hún
gerði það ekki. Umskiptin voru
ekki fullkomnuð enn.
Eftir þrjátíu ár. hugsaði Jack,
meðan hann horfði á Bresach
og mundi eftir Delaney við
sama borð með velgengni og
mistök að baki, hvemig mun
Bresach þá líta út í svona mið-
næturveizlum, hvaða kvenfólk
hvíslast hann á við, og hvað
mun þrjátíu ára auður og starf
og vonbrigði láta hann hvísla að
þeim?
— Mundu eftir manninum á
sjúkrahúsinu, kæri ungi vinur,
sagði Jack greinilega og hægt.
Bresach leit undrandi á hann
yfir heillandi barminn á Bar-
zelli, sem þetta kvöld var lysti-
lega prýddur bleikum knippling-
um. Jack lyfti hendinni hátíð-
lega, aðvarandi, vingjarnlega
eins og þeir feður gera sem
kveðja foringjana, syni sína áð-
ur en þeir halda í stríð í fjar-
lægum löndum við dynjandi
homamúsik.
— Hver fjandinn gengur að
þér í kvöld, Jack? spurði Bres-
ach. Jack tók eftir því að hann
var venju fremur loðmæltur og
hristi höfuðið, vegna þess að
hann mundi hve margir af vin-
um hans og þeir sem honum
þótti vænt um, höfðu farizt í
alkóhóli, þessu glitrandi. tælandi
hafi.
— Áfengi, taugaveiklun, metn-
aðargirni, kvenfólk og ofreynsla,
sagði Jack í hljóði. Hann sneri
litla næturklúbbsbrosinu sínu að
frú Holt sem flaut fram á borð-
ið íklædd tylli og líktist ein-
hverju, sem Marc Chagall hefði
getað málið ef hann hefði verið
fæddur í Oklahoma og átt
heima í Róm, en frú Holt var
að segja: Ég vildi óska að þú
geætir hitt frú. Lusaldi, Jack. Það
LAUGARDALSVÖLLUR.
ÍSLANDSMÓTIÐ
í dag kl. 4 verður aukaleikur milli
ÞRÓTTAR -FRAM
um áframhaldandi veru í 1. deild.
HVOR SIGRAR?
Mótanef nd.
A ðstoðarráðskonu
vantar
að Samvinnuskólanum Bifröst, á komandi
vetri. — Upplýsingar á símstöðinni Bif-
röst á mánudag, 21. sept., og næstu daga.
JU
BRUNATRYGGINGAR
©
á húsum í smíðum,
vélum og áhiölclum,
efni og lagerum o.fl.
Heímistrygging hentar yður
Heimilisfpyggingar
Innbús

Vatnstións
Innbrots
Glertryggingar
TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIRE
LINDARGATA 9.REYKJAVIK SlMI 21 260 SfMNEFNI : SURETY
TRESMIÐIR
Umsóknir um 'fasteignaveðslán þur'fa að
hafa borizt skrifstofu sjóðsins fyrir 25. sept.
Lífeyrissjóður húsasmiða.
t
VÖRUR
Kartöflumús — Kokómalt — Kaffi — Kakó.
KRGN b ú ð i r ts a r .