Þjóðviljinn - 20.11.1964, Qupperneq 10

J0 SIBA
ANDRÉ BJERF CE:
EIN- HYRNINGURINI N
Tikk-takk .... Tikk-takk....
Tikk-takk....
ÞI6ÐVILIINN
Skáldið sat með krosslagða
handleggi og starblíndi á
klukkuskífuna. Hann virtist ein-
beita sér gífurlega. Rauðleitur
blær var kominn á stórskorið
svipmikið andlitið; hann var
eins og húnakóngur sem gaf
lokafyrirmæli fyrir bardagann.
Ætlaði hann að ógna klukkunni
til að stanza? Var hugsanlegt að
hún myndi hlýða honum?
Tikk-takk .... Tikk-takk....
Tikk-takk....
Elísabet gaut augunum kvíð-
andi á mann sinn; allt í einu
hreyfði hún til hendurnar eins
og af taugaóstyrk. Hún rak sig
í teningabikarinn á borðinu;
hann datt í gólfið og teningam-
ir ultu útum allt.
— Uss! — Fjandinn sjálfur!
hvæsti Nordberg — fokreiður.
Klukkan hélt áfram að tifa.
Strand hafði aldrei lifað jafn-
langa hálfa mínútu. Böhmer sat
með hálfopinn munn, viðbúinn
hverju sem var. Þótt álfadrottn-
ing hefði stigið á tunglsgeisla
útúr klukkukassanum, hefði
hann ekki orðið sérlega hissa á
því. Doktor Kahrs sat með
krosslagða handleggi, geysilega
rólegur og athugull ímynd vís-
indanna.
Svo gerðist það. Tifið virtist
hætta; það var eins og klukkan
drægi þungt andann.
Hún sló þrjú, syngjandi slög.
Síðan hélt hún áfram.
5 Tikk-takk.... Tikk-takk ....
Tikk-takk ....
* Böhmer varð fyrstur til að
'rjúfa þögnina. Ég slepp víst við
að éta þessa pappaplötu. Hann
stundi af feginleik.
— Jahá. Það var og, sagði
læknirinn ánægjulega. Hann ýtti
gleraugunum upp á ennið og
þurrkaði sér um augun með
vasaklút; það hafði verið tölu-
verð áreynsla að stara svona
lengi á hægfara vísinn.
Nordberg sneri sér snöggt að
konu sinni: Þetta var þér að
kenna, Elísabet. Þú truflaðir
mig!
— Mér þykir þetta mjög leitt,
Álfur. Hún var að tína ten-
ingana uppúr gólfinu. Ég varð
svo taugaóstyrk, skilurðu....
— Þetta var eins og hvert
annað óhapp! sagði Kahrs sef-
andi. En þér getið gert aðra til-
raun, er ekki svo. Nordberg?
— Nei, hvæsti skáldið. Það er
tilgangslaust. Með slíka vantrú á
kringum sig!
Vísindamaðurinn leit i kring-
um sig og það var eins og hann
stæði frammi fyrir fullum sal
af fólki með vyip sem gaf tfl
kynna tjuod erat demonstrand-
um: Nei, töframennirnir hafa
aldrei kært sig um vantrú.
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu og snyrtistofu
STEINU og DÓDÓ Laugavegi 18
m hæð flvfta! SÍMI 2 46 16
P E R M A Sarðsenda 21 —
SfMI: 33 9 68 Hárgreiðslu os
snyrtistofa
D 0 M U R I
Hárgreiðsla við allra hæfi —
TJABNARSTOFAN — Tjarnar
götu 10 — Vonarstrætismegin -
SfMI • 14 6 62
HÁRGREIÐSLUSTOFA AUST-
URBÆJAR — María Guðmunds
dóttir Laugavegi 13. — SÍMi
14 6 56 — NUBDSTOFAN ER A
SAMA STAÐ.
Það var komið að kveðju-
stundinni. Gestunum var fylgt
fram í anddyrið, þar sem þeir
fóru í yfirhafnir sínar.
— Þökk fyrir kvöldið! sagði
Böhmer og rétti Elísabetu hönd-
ina. Þetta hefur verið skemmti-
legt kvöld.
Kahrs batt trefil vandlega um
hálsinn. Mjög athyglisvert! Ekki
sízt frá sálfræðilegu sjónarmiði.
Og hann tók hjartanlega í hönd-
ina á andstæðingi sínum.
I dyrunum sneri hann sér við.
Þér minntuzt á G. G. Jung í
upphafi samtals okkar, Nord-
bergs. Hafið þér heyrt hvað
hinn mikli kennari hans, Freud,
sagði eitt sinn við hann? Hann
sagði: Við verðum að reisa
vamarvegg gegn flóðbylgju
hinnar svörtu leðju — dulspek-
innar!
Nokkrum þrepum neðar í stig-
anum, sneri hann sér enn við:
Hver sá sem fjallar um manns-
sálina ætti að vara sig á þeirri
leðju — skáldin líka!
Elísabet stóð við borðið fyrir
framan við arininn og safnaði
glösunum saman á lítinn bakka.
Brosið sem hún sendi eiginmanni
sínum var blandið háði og ást.
Hún var gift persónuleika. Hann
var stór í sniðum — gerði líka
stórar skyssur.
Hún sagði: Þessu hafðirðu nú
dálítið gott af, Álfur!
Nordberg var búinn að opna
dyrnar að klukkukassanum;
hann rýndi inn í hann undrandi
á svip. En hvers vegna í fjand-
anum stanzaði hún ekki? Nú
hefur hún stanzað á slaginu
þrjú í heila viku, og dettur það
allt í einu í hana að komast
aftur í lag?
Hún hló. Vegna þess að það
kom úrsmiður hingað í morgun
meðan þú varst úti. Hann gerði
við hana. Það var verst, að
ég skyldi gleyma að segja þér
af því.
— Já, það var verst. Hann
lét fallast niður í stólinn sem
hann hafði setið í meðan á til-
rauninni stóð. Þar sat hann
slyttislega; handleggimir hengu
máttlausir yfir stólarmana. Það
var ekki mikið eftir af galdra-
manninum mikla frá því áðan.
Hún varð að ganga til hans
og strjúka á honum hárið til
huggunar. Ég mátti til að ýta
við teningsbikamum, svo að
þú gætir skotið skuldinni á mig
þegar það mistækist. Og átt svo-
lítið eftir af galdramannsheiðr-
inum....
Svo datt henni dálítið i hug
og hún gat ekki varizt hlátri.
Þú varst svei mér mannalegur
þegar þú talaðir um lóðin! Hún
líkti eftir honum: Þér getiðsjálf-
ur athugað lóðin, doktor Kahrs.
Eiginlega ættirðu að spila pók-
er — en ekki bridge?
Hún gekk aftur að borðinu
til að ná í bakkann. En ég skil
ekkert í því, að þú sem trúir
á svona lagað, skulir leggja þig
niður við að blekkja.
Rithöfundurinn rétti úr sér í
stólnum; hann var í sjálfsvöm.
En það var réttlætanleg blekk-
ing, Elísabet. Skilurðu það ekki?
Þegar einhver er jafnforstokkað-
ur og doktor Kahrs í vantrú
sinni, þá hlýtur að vera leyfi-
legt....
.... að hjálpa einhymingn-
um svolítið? Hún brosti til stytt-
unnar á arinhillunni og klapp-
aði henni uppörvandi. Við verð-
um að vona að honum gangi
betur næst!
— Og samt sem áður: Þetta
voru ekki eintóm látalæti, skil-
urðu. Nordberg horfði undarlegu
augnaráði ó Mora-klukkuna. Ég
einbeitti mér vissulega. Og sem
snöggvast fannst mér næstum
því — sem ég hefði vald yfir
henni!
Kahrs, Böhmer og Strand
gengu heimleiðis eftir götunum.
Kringlóttur máni lýsti upp
haustnóttina.
Doktorinn var þekktur fyrir
endurbót sína -á Vínarkerfinu;
í kvöld hafði hann haldið sér-
lega vel á spilunum, einnig í
annars konar bridge. Böhmer
sagði: Já, þér tókuð borðslag-
inn, doktor! Þér gerðuð Nord-
berg sannarlega bit.
— Ég var næstum viss um að
honum ætlaði að takast þetta,
sagði Strand lágróma og eins og
við sjálfan sig. Hann sýndist
svo ákafur þar sem hann sat
og einblíndi á klukkuna. Það
var næstum óskiljanlegt að hún
36
skyldi ekki hlýða honum!
— Æjá, þetta skáldlega hug-
arflug. Doktor Káhrs snýtti sér;
það var eins og dálítið uppgef-
inn siguróður. Hversdagsleikínn
er ekki alveg eins spennandi.
Aftur á móti er hann furðu
traustur.
— Já, en hann hlýtur sjá,lfur
að hafa trúað á þetta, sagði
Böhmer. Hvemig hefði honum
annars átt að detta annað eins
i hug —?
Doktorinn leit upp til tungls-
ins. Tja — skáld hafa oft þörf
fyrir að skapa sér eigin heims-
mynd — þvert ofaní öll nátt-
úrulögmál....
Fótatak þeirra glumdi við
gangstéttina. Böhmer geispaði.
Það er svei mér orðið áliðið.
Hvað skyldi klukkan annars
vera? Hann lyfti handleggnum.
svo að hann sæi á úrið sitt við
tunglsljósið. Ekki nema 3? Nei,
hún hlýtur að vera farin að
ganga fimm að minnsta kosti!
Nú, hún stendur. Hvað er klukk-
an þín Egill?
Strand lyfti handleggnum.
Hún er .... hún er .... nei,
sem ég er lifandi! Hann sló í
handlegginn á sér og hélt úrinu
upp að eyranu.
— Hvað er hún? spurði Böhm-
er forvitnislega. Þeir höfðu allir
þrír numið staðar á götunni.
— Klukkan mín stendur líka.
— hún er nákvæmlega 3, sagði
Strand. Eruð þér með úr, doktor
Kahrs?
— Andartak .... Sálfræðing-
urinn stakk heendinni inn á sig
og dró fram tímamæli sinn, lok-
að gullúr, traustvekjandi í
fyllsta mæli.
Það varð undarleg þögn.
— Ja hérna .... tautaði
Kahrs. Ég var nýbúinn að
trekkja það.
Strand laut nær honum. Er
úrið yðar stanzað líka?
— Já .... Það var nýr hreim-
ur í röddinni. Já .... á slaginu
3.... Ég skil ekki....
Svo lokaði hann úrinu aftur
og stakk því í skyndi í vestis-
vasann. Hann hreytti útúr sér:
Hlægileg tilviljun! .... Góða
nótt, herrar mínir!
Og hann skauzt inn í hliðar-
götu.
Böhmer góndi undrandi á eft-
ir honum. Hamingjan góða! Tók
hann sér þetta nærri? Það var
alveg eins og hann væri — —
— stangaður af einhymingn-
um sagði, Strand.
Þeir litu hvor á annan. Svo
sagði Böhmer: Það var víst ann-
ar sem tók borðslaginn þrátt fyr-
ir allt?
Á næturhimninum yfir þeim
stóð máninn eins og lýsandi
kringla.
ENDIR.
Shmrþérjámson &co
Jtijm. wM 4
PIANO 'O SERVICE Píanóstillingqr
TUNING. J OTTO R\ Y E L
REPAIRING Sími 19354.
BRUNATRYGGINGAR
á húsum í smíöum,
vélum og áhöldum,
effni og lagerum o.ffl.
Ti
©
Heimistrygging hentar yður
Heimilisffryggingar
Innbús
Vatnstjóns
Innbrots
Glertryggingar
I

TRY6GINGAFELAGIÐ HEIMIR?!
LINDARGATA 9. REYKJAVfK SlMI 2 1 2 60 SlMNEFNI : SURRTY
Fimmtudagur 19. nóvember 1964
<D
GO
JE
bJ3
vandlátir
velja
Westinghouse
co
sa
M
CD
CO
CD
FERDIZT
MEÐ
LANDSÝN
# Seljum farseðla með flugvéium og
skipum
Greiðsluskilmáíar Loftleiða:
# FLOGIÐ STRAX - FARGJALD
GREITT SÍÐAR
# Skipuleggjum hópferðir og ein-
staídingsferðir
REYNIÐ VIÐSKIPTIN
FERÐASKRIFSTOFAN
LAND SVN ^
TÝSGÖTU 3. SÍMI 22890. — P.O. BOX 465 — REYKJAVÍK.
UMBOÐ LOFTLEIÐA.
VÖRUR
Kartöflumús * Kókómalt * Kaffi * Kakó.
KROJN - BÚÐIRNAK.
CONSUL CORTINA
bflaleiga
magnúsar
skipholtl 21
sfmarí 21190 -2iies
^iaúkur GýuómuHddóon
HEIMASÍMI 21037