Þjóðviljinn - 05.12.1964, Blaðsíða 10

2Q SÍÐA
Jonathan
Goodman
GLÆPA
HNEIGÐIR
sé auð .... enginn nálægur sem
kynni að muna eítir að bíllinn
beygði hingað inn. Allt i lagi,
enginn sýnilegur. Fínt skal það
vera.
Alveg tilvalinn staður þetta.
Gamlar herbúðir. Auðar og tóm-
ar núna, nema um helgar þegar
landvamarliðið kemur hingað
til að leika hermenn. Fullkominn
staður. Enginn kemur nálægt
staðnum á milli bragganna og
fer að forvitnast. Og það líður
ekki á löngu þar til lögreglan
fær fréttiimar .... Hvemig
væri þama? Sést ekki frá göt-
unni. Nokkra metra í viðbót til
frekara öryggis.
Hann fór útúr bílnum.
.... Þá eru það hvítu hanzk-
amir. Viðbótarsönnun, ef lög-
reglan skyldi vera í einhverjum
vafa um að þetta væri rétti bfll-
inn. Troða þeim á milli sætanna
.... einmitt .... aðeins þumlar
framundan tfl að draga að sér
aihygli — tveir puttar handa
löggunni. Nú þarf ég ekki annað
en þuirrka af stýrinu og hurð-
inni, ef ske kynni að ég hefði
skilið eftir fingraför — gleymdu
ekki að stinga lyklakippunni í
vasann — og svo er allt búið.
Gott morgunverk.
1 hvaða átt sagði Bemard að
næsta brautarstöð væri? Til
hægri, var það ekki? Svo sem
milu upip með veginum.
Þarna beint framundan var
inngangurinn í blindgötuna.
Hann leit aftur á úrið sitt.
Vantaði eina minútu í sjö. Vel
gert. Hann iðaði allur af eftir-
væntingu; hjartað i honum
hoppaði til og frá eins og
gúmmíbolti. Hann var hræddur,
mjög hræddur, en hið undair-
lega var að hann naut þessarar
kenndar. Þú ert orðinn bflaður
Gliff, sagði hann við sjálfan sig;
hefur nokkur nokkum tíma not-
ið þess að vera hræddur? Það er
ekkert vit í þvi. Það væri eins
og að halda því fram að maður
hefði andstyggð á því að vera
hamingjusamur. Alveg sambæri-
legt.
Hann kom inn í blindgötuna
og stóð þar með bakið að aug-
lýsingavegg. Samkvæmt úrinu
hans var klukkan nákvæmlega
sjö. Hann leit upp í gluggann
í húsinu á móti. Blá og grá blik
frá sjónvarpstjaldi féllu á glugg-
ann og honum sýndist hann geta
greint óljósa mannveru standa
inni í herberginu, en hann var
ekki alveg viss um það.
Ég vildi að ég hefði eins mikið
traust á þessum Alex og Bem-
ard virðist hafa, hugsaði hann.
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðshi og snyrtistofu
STEINU og DÓDÖ Laugavegi 18
HI hæð flvftal SÍMl 2 4616
P E R M A Garðsenda 21 —
SfMI: 33 9 68: Hárgreiðslu og
snyrtistofa
D ö M U R !
Hárgreiðsla við aflra hæfi —
TJARNARSTOFAN - Tjamár-
götu 10 — Vonarstrætismegin —
SlMI: 14 6 62
HARGREIÐSLUSTOFA AUST-
URBÆJAR — María Guðmunds-
dóttir Laugavegi 13. — SlMI:
14 6 56 - NUDDSTOFAN ER A
SAMA STAB.
Ég hef aðeins hitt hann einu
sinni og það væri synd að segja
að mér hefði faflið vel við hann.
Leikari. Ég hef heyrt sitt að
hverju um leikaira. Flestir eru
hommar. Og allir vita að það
er ekki hægt að treysta homm-
um. Jæja, hann á að sjá mér
fyrir fjarvistarsönnun, svo að
það er eins gott fyrir hanh að
standa sig.
Hann fann kaldan fiðring hrísl-
ast um bakið á sér, gæsahúð
myndast um aflan kroppinn.
Einhver gengur yfir gröfina
mína, hugsaði hann. Hann naut
þess ekki lengur að vera hrædd-
ur.
13
Hann heyrði létt fótatak. Guði
sé lof, Bemard er að koma ....
Bara gera eins og hann segir og
þá verður aflt i lagi. Hafðu eng-
ar áhyggjur. Þetta verður aflt í
lagi .....
Bemard gekk rösklega yfir til
hans. Rödd hans var hrjúft
hvískur. 1 hamingju bænum,
hvað þykistu vera að gera
héma? Hann benti upp á aug-
lýsingavegginn. Ertu að reyna
að auglýsa okkur eða hvað?
— En, Bemard, ég var rétt
að —
— Enginn timi til málaleng-
inga núna. Ertu með allt?
Grímu, hanzka, verkfæri?......
Hann kinkaði kofli.
— Sá þig nokkur?
Hann hristi höfuðið. Hann
vissi ekki hvort hann var mað-
ur til að tala.
Bemard leit á tvöfalda hliðið
við endann á blindgötunni, síð-
an upp í gluggann á herbergi
Alexar. Þögnin umhverfis var
næstum alger.
Þegar Bemard leit aftur á
Cliff, lék eins konar glott um
variir hans.
— Ég veit ekki hvað þú fékkst
tfl miðdegisverðar, drengur
minn, hvíslaði hann. En hvað
svo sem það var, þá hefðirðu átt
að hafa það eitthvað annað. Ölg-
an í maganum á þér gæti vakið
allt nágrennið. Þú ættir að
leggja bakaðar baunir á hiflunaí
framtíðinni.
Cliff reyndi að brosa á móti
en tókst það ekki.
— Tilbúinn? hvíslaði Bem-
ard og lagði höndina á öxlina
á Cliff.
Hann kinkaði kollí.
Bemard dró gúmmígrímu og
hvíta hanzka uppúr vösum sín-
um.
— Aflt í lagi, lukkunnar pam-
fífl. Festu nú öryggisbeltið. Hin
mikla athöfn er að hefjast.
ANNAR HLUTI
James Baflinger var hamingju-
samur maður, ánægður með
hlutskipti sitt í lífinu. Flautu-
Jim köfluðu vinir hans hann og
hann átti marga vini. Líf hans
var fullt af hammgju .... eða
því sem næst að minnsta bosti.
Maður má ekki vera of gírugur,
hafði hann einu sinni sagt við
þvottakonuna í verksmiðjn, þar
sem hann vann sem næturvörð-
ur. Líttu þannig á málið, góða
mín: Það er óhugsandi að vera
fuflkomlega hamingjusamur —
alveg óhugsandi. Á ég að segja
þér hvers vegna? Sjáðu tfl ....
Ef maður er fullur af hamingju,
svo fuflur að útúr flóir, eins og
stendur í Biblíunni þá hefur
hann ekkert ráðr>''»' til að meta
hamingju sfna. Ég hef hugsað
þetta mál mjög vandlega og ég
er viss um að ég fer með rétt
ÞJÖÐVIUINN
Laugardagur 5. desember 1964
mál. An nokkurra smáóþæginda
í tilverunni, geturðu ekki metið
það sem máli skiptir. Þetta er
sannleikurinn.
Það sem máli skiptir .... Líf
hans var fullt af slíku. Hann
átti góða konu, sem reyndar var
farin að eldast dálítið, en í aug-
um Jims var hún eins fafleg og
hún hafði verið þegar hann hitti
hana fyrst. Þau áttu tvö indæl
böm; annað þeirra, drengurinn,
var enn heima, dóttirin gift og
átti sjálf von á barni eftir svo
sem tvo mánuði. Og þau höfðu
húsið, sem veitti konunni hans
meiri hamingju en honum, en
hamingja hennar gladdi hann.
Þau höfðu flutt inn í nýja hús-
ið í fyrra og höfðu þá verið
á skrá síðan rétt eftir stríð. Árið
1957 hafði þeim verið boðin í-
búð. Nei, vina mín, hafði hann
sagt við konuna sína, við erum
búin að bíða eftir húsi í öfl
þessi ár við getum beðið dálitla
stund enn. Ég ætla ekki að fara
að láta þig klifrast upp afla
þessa stiga. Það er ekki gott fyr-
ir þig. Og þegar hann sá hana
brosa, bætti hann við: Og auk
þess væri hvergi staður fyrir
dúfurnar mínar.
Dúfurnar mínar.......
Hann beindi ljóskerinu sínu
að bakvegg verksmiðjunnar, að-
gætti hvort allir gluggamir þeim
megin væru lokaðir.
Vona að Jói verði betri af
hóstanum í fyrramálið .... Mér
þætti afleitt ef — Nei, nei, hon-
um batnar. Þetta er afbragðs
fuglakyn.
Hann dró úrið uppúr vasa sín-
um, opnaði það og beindi ljós-
inu að bví.
Vantar eina mínútu í 7. Hann
hafði stillt úrið sitt eftir sex-
pípinu áður en hann fór að
heiman, svo að hann vissi að
bað var nákvæmlega rétt.
Verð að haska mér að síman-
um, hugsaði hann. Það eru
vandræðin með þessi fimmtu-
dagskvöld þegar allir gömlu
peningarnir eru i skápnum, að
verða að hringja í þessa öryggis-
menn á hálftímafresti. Það ætti
varla að þurfa með allar þessar
þjófabjöflur á skápnum. En
þessir náimgar vita víst hvað
þeir eru að gera. Og ég þarf svo
sem ekki að kvarta — þetta er
nú ekki nema einu sinni í viku.
Annars er þetta aflra rólegasta
vinna. Engar áhyggjur.
Hann gekk í áttina að litla
útihúsinu þas sem síminn var
til húsa, en þaðan var beint
samband við öryggiskerfið.
Það er nokkuð til í því, hugs-
aði hann, sem fólk segir um
að sjaldan sé ein báran stök.
Það er skrýtið. Skyldi þetta ætla
að ganga þannig tfl núna. Ég á
við — í fyrsta lagi er það þessi
slæmi hósti í Jóa — og svo of-
aná það þurfti konan að missa
boflann og undirskálina. Hún
komst alveg í úppnám blessunin
.... Síðustu tvö stykkin úr te-
stellinu sem móðir hennar gaf
okkur í brúðargjöf.
Hann tók upp heymartólið og
sneri handfanginu utaná tækinu.
Rödd svaraði: — Baflinger?
— Aflt í lagi.
— Sjö þrjátíu næsta hringing.
— Rétt er það.
Hann lagði tólið á. Hann brosti
með sjálfum sér. Herra X heit-
ir hann þessi náungi, hugsaði
hann; það eru uppbyggilegar
samræður sem við eigum okkar
í mifli á kvöldin. Hann segir
tvennt við mig og ég segi tvennt
við hann. Þannig verður það að
vera. Get ekki einu sinni sagt
við hann: Það er fína veðrið í
dag eða neitt í þá átt. Ef ég
segi ekki nákvæmlega það sem
til er ætlazt af mér, þá fer aflt
í uppnám hans megin. Kvöldið
áður en ég hætti í þessu starfi,
þá dytti mér kannski i hug tfl
gamans að —
Nú, nú, hver getur þetta ver-
ið að hringja aðalbjöllunni á
þessum tíma? Ég verð víst að
fara og athuga það. Enginn frið-
ur hinum illu. Þegar ég kem
til baka ætla ég að fá mér eina
af þessum indælu brauðsneið-
um sem konan smurði handa
mér. Það eru einhver leiðindi
í mér allt í einu.
Hann lokaði dyrunum að úti-
húsinu og gekk yfir garðihn að
aðalinnganginum.
Það eru bara skepnur sem
svitna — ekki manneskjur. Þetta
var eitt af því sem móðir hans
var alltaf að tönnlast á. Hún
er uppfull af svona speki, hugs-
aði Oliff. Hún er eins og ein af
þessum spekivélum í Southend,
sem þú stinguur pennýi inní og
rödd segir: Dagurinn í dag verð-
ur á morgun dagurinn í gær..
eða eitthvað í þá átt. Allt sam-
an afskaplega nytsamleg þekk-
ing — það má nú segja. En það
sem hún segir um svitann, það
er eins og hver önnur vitleysa.
Og það get ég sagt henni næst.
Vegna þess að sé þetta ekki
sviti á andlitinu á mér, þá er
Uco
SKIPATRYGGINGAR
Tryggingar
á vörum í flutningi
á eigum skipverfa
Heimistrygging hentar yður
Velðarfj
Aflatryggingar
TRYGBlNGAFELAGIÐ HEIMIRE
LINDARGATA 9 REYKJAVlK SIV. I 2 1 260 SfMNEFNI , SURETY
FERÐIZT
MEÐ
LANDSÝN
# Seljum farseðla með flugvélum og
skipum
Greiðsluskilmálar Loftleiða:
O FLOGIÐ STRAX - FARGJALD
GREITT SÍÐAR
O Skipuleggjum hópferðir og ein-
staklingsferðir
REYNIÐ VIÐSKIPTIN
FERÐASKRIFSTOFAN
L A N D S V ISI ^
TÝ3GÖTU 3. SÍMI 22890. — P.O. BOX 465 — REYKJAYÍK.
DMBOÐ LOITLEIÐA.

>:
HREINSUM
rússkinsjakka
rússkinskápur
sérslök meðhondlun
EFNALAUGIN BJÖRG
Solvallagölu 74. Simi 13237
Barmahllö 6. Simi 23337
L.ILJU BINDI FÁST ALSTAÐAR
Húsmæður athugið
Hreinsum teppi og húsgögn í heimahúsum.
Vanir menn — vönduð vinna.
Teppa- og húsgagnahreinsnnin.
Sími 18283.
CONSUL CORTINA
bflalelga
magnúsar
skipTioltl 21
slmar: 21190-21185
^íauhur Gju&mundðóon,
HEIMASÍMI 21037

9 VÖRUR
Kartöflumús * Kókómait * Kaffi * Kakó.
KR0JN - BtJÐIRNAR,