Þjóðviljinn - 08.04.1965, Blaðsíða 10

J0 SlÐA —-—--—--
UNDiR
MÁNASIGÐ
Skáldsaga eftir M. M. KAY E
HÓÐVILJINN
svaraði ekki og sýndi þess eng-
in merki að hún hefði heyrt til
hennar. Telpan stóð og starði yf-
ir garðinn og slétturnar í suð-
vestri og andlit hennar og kropp-
ur virtust eins og stirðnuð, rétt
eins og hún væri að reyna að
heyra eitthvað í miklum fjarska.
Hún gengur víst í svefni, hugs-
aði Vetra og hún varð hrædd.
Hún nálgaðist hana með hægð.
Nissa hreyfði sig ekki. Augu
hennar voru galopin og andlitið
afmyndað af skelfingu. Vetra
lagði höndina blíðlega á hand-
legg litlu stúlkunnar og sagði
lágt: Nissa ......
Zub-un-Nissa hrökk ekki við
og sneri sér ekki við; hún sneri
til höfðinu og leit á Vetru eins
og hún vissi að hún var þama.
Skelfingin skein úr galopnum
augunum. Heyrirðu! sagði hún
hásri röddu. Heyrirðu ekki í
þeim? Hún fór að titra og Vetra
lagði handlegginn um 'grannar
herðar hennar og dró hana að
sér. Hvað er að, litla piyari?
Hvað á ég að heyra?
Bamið losaði sig og gekk aftur
Smurt brauð
Snittur
brauðbœr
við Óðinstorg.
Sími 20-4-90.
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugavegi 18, III hæð (lyftal
SÍMI 24 616.
P E R M A
Garðsenda 21 — SÍMI. 33 9 68.
— Hárgreiðslu- og snyrtistofa
D Ö M U R !
Hárgreiðsla við allra hæfl —
TJARNARSTOFAN — Tjamar-
götu 10 — Von arstrætisroegin
— SÍMI 14 6 62.
Hárgreiðslustofa
Austurbæjar
Maria Guðmundsdóttir Lauga-
vegi 13 — SÍMI 14 6 56. NUÐD-
STOFAN er á sama stað
að handriðinu og hélt fast um
það með litlum, mögrum fingr-
unum. Hún stóð og hlustaði á
eitthvað sem Vetra gat ekki
heyrt.
— Það eru konumar — hvítu
konumar! Þær veina. Heyrirðu
ekki hljóðin í þeim? — það eru
líka börn .....Heyrirðu! .......
76
Heyrirðu ekki? Þeir drepa þau.
Þú heyrir sverðin — logana.
Þetta! ...... þetta var bam! I
Heyrirðu ekki að móðirin hróp-
ar! Al! Al! ....... Hún kjökr-
aði hátt og hélt höndunum fyr-
ir eyrun. Ég þoli ekki að hlusta
á hljóðin í þeim. Þeir drepa
konumar!
Vetra lagðist á knén og tók
litlu, grátandi telpuna í fang
sér: Nissa — Nissa mín. Það er
enginn að hrópa. Það er alveg
hljótt. Þetta er bara draumur,
piyari. Aðeins vondur draum-
ur.
Vetra hafði ekki heyrt nokk-
urt hljóð, en allt í einu féll
skuggi yfir þær. Hún sneri sér
snöggt við með ákafan hjart-
slátt. Akbar Khan stóð bakvið
hana og hneigði sig auðmjúkur.
Hún sá glitta í hvítar tennum-
ar og stór augun, og þótt fyrsta
skelfing hennar hefði hjaðnað,
þegar hún sá að þetta var hann,
fylltist hún þó óskiljanlegum
ótta, þegar hún sá andlitssvip
hans, og hún þrýsti litlu stúlk-
unni þéttar að sér.
— Móðirin saknaði þessa ó-
verðuga bams úr rúminu, sagði
hann lágt. Hún hefur verið veik
og með hitasótt í nokkra daga
og hlýtur að hafa stolizt hurt
meðan móðirin svaf. Mér þykir
leitt að telpan 'skuli hafa ónáð-
að mem-sáhib.
— Hún ónáðar mig ekki neitt.
Leyfðu henni að vera kyrri. Hún
getur sofið i herberginu mínu til
morguns.
— Nei, nei, sagði Akbar Khan
skelkaður. Mem-sahib er ímynd
góðleikans, en það væri ósæmi-
legt! Og móðir hennar er kvíða-
full og bað mig að leita að
henni.
Vetra fann hvemig litli, veik-
burða kroppurinn stirðnaði í
örmum hennar og varð síðan
smám saman máttlaus aftur.
Nissa andvarpaði og hún lagði
höfuðið á öxlina á Vetm. Og
svo heyrði hún, að daufur and-
ardrátturinn varð rólegur og
reglulegur. Nissa litla var sofn-
uð.
Akbar Khan laut niður og lyfti
baminu upp. Þetta var kast,
sagði hann rólega. Hún hefur
alltaf verið heilsuveil og ég ótt-
ast að hún eigi ekki langt eftir.
Móðir hennar mun harma hana.
En það er skrifað sem skrifað
stendur. Hann lagði litlu telpuna
varlega í fang sér. Móðir hennar
verður mjög þakklát hinni náð-
ugu frú fyrir að hafa sinnt bami
hennar. A ég að kalla á boy til
að lýsa memsahib til herbergis
hennar?
— Nei, ég verð hér kyi*r, sagði
Vetra. Segðu móður Zib-un-Nissu
að ég konri á morgun og Eti til
telpunnar.
— Mem-sahib er faðir minn og
móðir, wmlaði Akbar Khan og
fór. Berrr fætnr hans gengu
hljóðlaust & steingóífinM.
Það fór hroTkrr wm Vetmf eickl
af kulétej’ hefdur af óhugnaði og
filwm gmn. Akbar Khan hafði
aiTtaf verið kurteis og stíRtur
og kveðja hans, þegar hún gekk
om hEðið, hafði aldrei borið vott
œn rriðnrbælda andúð eins og
hfm hafffl stundum orðið vör
hjá þjónustufólki Gomvays. En f
nótt hafði eitthvað í framkomu
hans gei-t hana skelfda. Nei —
ekki framkomu hans. Hvað gat
það þá verið? Gat það verið að
hann væri sjálfur hræddur? Gat
það verið augnaráðið í þessu
dökka, skeggjaða andliti, þegar
hann horfði á litla bamabamið
sitt? Nei, hún var bara að gera
sér grillur! Og þó, hann hafði
ekki sagt henni satt. Það var
ekki satt, að Nissa hefði verið
veik í nokkra daga. Þvi' að hún
hafði séð litlu telpuna á hverjum
morgni í dögun.
Hvað hafði Nissa litla þótzt
heyra? Auðvitað hafði hana.ver-
ið að dreyma. En hún hafði ekki
komið fram eins og svefngeng-
ill. Hún hafði verið vakandi og
vitað af nærvem Vetru. Þjón-
ustufólkið sagði að Nissa væri
skyggn. Það var hrætt við hana.
Hún hafði líka sagt á dögunum
að ekkert illt myndi henda Al-
ex. En hún hafði ekki einu sinni
getað vitað að hann væri í hættu.
Það hafði verið tilviljun. Þeir
drepa konumar, heyrirðu ekki
hrópin? En það heyrðust engin
hróp — ekkert hljóð.
Vetra gekk hikandi að hand-
riðinu og hallaði sér fram á það.
Allt var hljótt. Hana var að
dreyma! sagði Vetra hátt og
festulega. Hún sveipaði sloppn-
um þéttar að sér og fór niður
af þakinu.
Alex heyrði hana koma hlaup-
andi eftir veröndinni klukkan
ellefu næsta morgun og hann
vissi að það var hún, áður en
hinn hræddi chuprassi lyfti
henginu frá og hún stóð fyrir
framan hann. Hún studdist við
skrifborðið hans, föl og æst.
Það voru fimm menn aðrir í
skrifstofunni, en hún tók ekki
eftir beim. Alex reis á fætur í
skyndi og sendi bá burt og beir
hurfu eins og dögg fyrir sólu.
Vetra sá þá ekki fara. Alex, þér
verðið að gera eitthvað! Hún
hefur verið drepin, hrópaði hún
móð. Conway vill ekki gera neitt.
Hann segir. að þetta sé þull og
vitleysa. Það er afi hennar ....
það er Akbar Khan! Ég veit það
er hann! Alex, þér getið ekki
látið hann.......
Alex tók um axlirnar á henni
og leiddi hana útúr skrifstofunni
og inn í dágstofuna. Hann ýtti
henni niður í stól og hellti konj-
aki f glas og hélt um það meðan
hún drakk úr því. Hún kyngdi
því, en minnstu munaði að henni
svelgdist á.
— Segið mér allt af létta.
— Það er Nissa, sagði Vetra
með tárin í augunum. Hún var
með martröð f nótt. Ég held ....
það hafi verið martröð. Akbar
Khan sagði að það væri kast ..
.. Hún sagði honum hvað gerzt
hefði uppi á þakinu: Svo bar
hann hana burt og þegar ég
kom í morgun að heimsækja
hana .... sögðu þau .... að
hún væri dáin. Þau vildu ekki
leyfa mér að sjá hana, en ég
fór inn. Móðir hennar grét og
reyndi að segja eitthvað, en hún
var dregin burt og þau sögðu
að hxin væri móðursjúk. Ég ....
hef engan séð dáinn .... nema
langafa .... En ég held .... ég
held að hún hafi verið kæfð ..
.. Það fór hrollur um hana.
— Það getið þér ekki vitað
neitt um, sagði Alex rólega.
— Nei, þau sögðu að hún
hefði fengið annað kast .... en
ég trúi þeim ekki. Ham* ....
Akbar Khan heyrði hvað hún
sagði .... og hann var hræddur.
Ég veit hann var hræddur í
nótt.
— Ég skal athuga hvað ég get
gert, sagði Alex.
Hann fylgdi henni heim og sá
hana fara inn í húsið og klukku-
stundu síðar sendi hann henni
bréflega fyrirspum um, hvort
hún vildi ríða út með honum
sama kvöld.
Síðdegis heyrði hún þjónustu-
fólkið gráta og kveina í bakhús-
unum. Seinna var lítil trékista
borin út um hliðarinngang i
múmum að greftrunarstað mú-
hameðstrúarmanna fyrir utan
borgina.
— Við getum ekkert gert, sagði
Alex. Bamið hefur verið floga-
veikt og OTðwyer læknir, sem ég
bað um að líta á líkið, segir að
það sé vel hugsanlegt að hún
hafi dáið í kasti. Hann vildi ekki
gera neitt úr þessu. Eins og
hann sagði með réttu, þá er svo
mikil spenna í loftinu þessa
stundina, að ekki er vert að gefa
tilefni til meiri ólgu og æsings.
Mér þykir það leitt en þannig
er þetta.
Vetra spurði hörkulega: Og
hvað álx'tið þér sjálfur?
— Álit mitt kemur ekki mál-
inu við, svaraði Alex stuttur i
spuna.
— Þér viljið þá ekki gera
neitt?
— Ég get ekki gert annað og
meira en það sem ég hef gert.
Bamið var jarðað klukkan fjög-
ur. Hann sneri til höfðinu og
þegar hann sá náfölt andlit
Vetrn, bætti hann við: Mér þyk-
ir þetta leitt, Vetra.
Hún leit ekki á hann. Hún
var vonsvikin og særð og hana
langaði líka til að særa hann.
Nei, alls ekki! Þér þekktuð hana
ekki neitt. I augum yðar og Con-
ways var hún aðeins eitt af
mörgum indverskum börnum,
innfæddur krakki, hvaða máli
skiptir hún? Þið hefðuð báðir
gert meira veður útaf dauðum
hundi, ég tala nú ekki um yfir
dauðu hrossi. Væri yður sama
þótt við ræddum ekki um þetta
frekar?
Alex yppti öxlum, en sagði
ekkert. Hann vildi sjálfur fella
umræðurnar um þetta niður.Hann
hafði heyrt um Zeb-un-Nissa. 1
Indlandí álitu margir að floga-
veikisjúklingar væm haldnir ill-
um öndum eða eiskaðir af guði.
En frásögn Vetru hafði valdið
honum óróa. Ekki vegna þess að
hann áliti að telpan væri skyggn,
heldur þótti honum líklegra að
hún hefði endurtekið eitthvað
sem hún hefði heyrt. Það gæti
verið skýringin á óttalegu augna-
ráði Akbars Khans. Ef hann á-
CONSUL CORTINA
bllalelga
magnúsap
skipholti 21
símaps 21190 ■ 21185
^Caukur Gfuðmundð&or*
HEIMASÍMI 21037
Nælonstyrktar gallabuxur
í öllum stærðum. Molskiimsbuxur í stærðunum
4 til 16 og m.fl.
Mjög hagstætt verð.
Verzhmin ó. L.
Traðarkotssundi (á móti Þjóðleikhúsinu).
Auglýsingasími Þjóðviljans er 17-500
Fimmtudagur 8. aprfl 1965
SKOTTA
Ég vildi óska að séra Árelíus væri presturinn minn.
í yðar þjónustu alla daga
Hjólbarðaverkstæðið
HRAUNHOLT
fyrir neðan Miklatorg (gegnt
Nýju sendibílastöðinni).
fr Eigum ávallt fyrirliggjandi
☆ flestar stærðir af hjólbörðum
☆ og felgum.
Opið alla daga frá kl. 8 til 23. — Sími 10-300.
Flugferðir um heim uiiun
Flugferð strax — Fargjald greitt síðar.
Viðskiptavinir eru beðnir að hafa sam-
band í síma 22890 og 30568 (eftir kl. 7).
pbboaskripstopan