Þjóðviljinn - 26.02.1966, Blaðsíða 8

g SÍDA — ÞJÓÐVHáJINN — taugardagur 26. fehríiar 1966
STORM JAMESON:
ö,
BLINDA
HJARTA
og prjónaði: hún leit á hann
og leit undan — í bessu dimma
herbergi með einum litlum
glugga sem vissi út ag þröngri
götunni tók hún ekki eftir því
hvemig fötin han® voru útleik-
in. Svo sagði hún;
—Jakkinn þinn er 'uppi í
herberginu þinu, ef þú vilt líta
á hann fyrir matinn. Hann er
ein® og nýr.
Hún bjóst vig að hann faeri
strax upp á loft og hún horfði
niður. Undarleg hlýjukennd fór
um hann og hann stóg kyrr: í
fyrsta s-kiptj fann hann að það
er ólýsanlega gleðilegt ag geta
gla-tt þann sem maður hefur
sasrt; því fyl-gir líkamleg vel-
líðan.
— Hvað ertu ag búa til?
spurði hann,
Hún leit snöggt upp. — Peysu.
— Handa mér?
— Já. f>að getur orðið skelf-
ing kalt hérna á veturna.
Hann laut niður og þreifaði
henni. — Hún er falleg, sagði
nann og brosti. — Það verðúr
gqtt að vera í hennj.
Hinn ofsalegi föignuður sem
birtist í svip hennar, roðinn
sem hljóp fram í litlau-sa vang-
ana. gerði hann feiminn. Hann
snart hönd hennar í svip og
fór burt. í sínu eigjn herbergi
stóg hann stund-arkorn og hugs-
aði án þess ag gera sér Það
ljóst, að þarna aetti hann eft-
ir að vera langan tíma, mörg
ár, og allt, hann sjálfur með-
taiinn hefði breytzt áður en hon-
um taekist að komast burt. Ó-
sjálfrátt teygði hann út langa,
granna finguma, eins og til að
leyfa dögunum að renna milli
greipanna í stag þe-ss ag liggja
á honum með ofurþunga. Og
eins og það sem gerðist í dag
Háigreiðsian
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu oq Dódá
Laugavegi 18 III hæð (lyfta)
SlMI 24-6-16
P E H M A
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21 SÍMI 33-968
DðlDR
Hárgreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN
Tjarnargötu 10 Vonarstræt-
ismegin — Sími '4-6-62
Hámsei$s!nst©fa
Jlinstiiifeæiai
María Guðmundsdéttir.
Laugavegi 13 Sími 14-6-58
Nuddstofan er á sama stað
— Aldrei framar, sagði hann
við sjálf-an si-g, aldrei, aldrei
framar.
Hann gaf sér góðan tíma við
að skipta um föt, og þegar
hann var ti-lbúi-nn að fara niður
— hann heyrði hana á hreyfingu
í eldhúsinu milli borðs og elda-
vélar — hikaði hann andartak
með höndina á húninum og
sagði í hálfum hljóðum:
— 'Hafðu engar áhyggjur,
hvað sem fyrir kemur þá elska
ég þig alltaf meira en nokkurn
annan í heiminum. En ef þú
sæir hana núna, þá myndirðu
líka finna til með henni.
Svo opnaði hann dyrnar í flýti
og fór niður.
20
Nóvemberkvöldið sem Aristide
Michal fór að kvgðja Englend-
inginn, hafði þurr sunnanvindur
rekið aðvífandi vetur aftur norð-
ur í Alpafjöllin; það var enn
haust, jámbent haust fjallahér-
aðanna í Provence, dálítil hlýja
í jarðveginum undir grasinu og
jurtunum, hin fáu tré vom með
grænu yfirbragði, á stöku stað
vom enn blómleg kýprastré. 1
gráu rökkrinu áður en tunglið
kom upp, lýstu bílljósin upp um-
hverfi sem hefði vel getað verið
jaðar á eyðimörk í Afrífcu.
Hann hafði ekki séð Leighton
í meira en mánuð — Englend-
ingurinn var hættur að borða
kvöldverð á hótelinu. Hann
sendi Ahmed með skilaboð um
það að hann væri of - gamall,
hvorki kverkar hans né magi
hefðu lengur hugrekki til að
njóta góðs matar — og þennan
mánuð hafði hann breytzt tölu-
vert, nálgazt enn meira beina-
grindina, hugsaði Michal. Ekki
svo að skilja að til þess hefði
þurft mikla breytingu. 1 djúpu
dældunum fimm í höfði hans,
við gagnaugun, í hnakkagrófinni
og undir kinnbeinunum var það
sem eftir var af holdi orðið leir-
grátt að Iit, og nú var eins og
stóra amarnefið og hátt ennið
væri það eina sem eftir var af
andlitinu undir þykkum, gráum
hárbrúski; ekkert annað var
sýnilegt, ekki einu sinni augun,
nema hvað öðm hverju sást blik
í þessum augum eins og óljós
hreyfing inni í botni á kletta-
s-kom.
Nú sjáum við manninn sjálf-
an. hugsaði Michal. Ekki svo að
skilja, að hann hafi nokkum
tíma logið að sjálfum sér eða
okkur, en nú er ekki eftir af
honum nema innsta eðlið. Það
er sterkur stofn í honum; hann
er göfugmenni.
Hann lagði varlega frá sér
flöskumar af góða rauðvíninu
sínu, fjórar af hinum síðustu
sex, og sagði:
■— % velt að yður er ekki um
gjafir, monsieur LÆÍghton. en í
þetta skipti gefið þér mér gjöf
með því að þiggja þetta. Ég
s-kildi tvær eftir og ég ihef hugs-
að mér að drekka þær annað
kvöld. áður en ég fer.
— Þakka yður fyrir, sagði
Leighton. Ef yður sýnist svo
getum við opnað eina undir eins;
það gerir máltíðina sem þér eig-
ið í vændum ögn ætilegri. Ah-
med býður upp á tvennt. eins
konar eggjaköku og samsull úr
hrisgrjónum og fiski. Ég geri
ráð fyrir að þér fáið hið síðar-
nefnda.
— Það em að minnsta kosti
tvær konur í þorpinu sem gætu
eldað handa yður.
Leighton brosti við. Hversu
46
lengi haldið þér að Ahmed
myndi þola kvenmann í eldhús-
inu hjá sér? Það yrði dularfullt
slys, hún fyndist eitthvert kvöld-
ið með hvert bein brotið í gjót-
unni handan við veginn .... Ég
borða ekki nema nokkra munn-
bita og ég vil helzt súpu, svo
að mér stendur alveg á sama.
— En þrátt fyrir það þótti
mér leitt að þér skylduð ekki
bragða á síðasta kvöldverðinum
mínum, sagði Michal og brosti.
Hann var meistaraverk — spyrj-
ið bara monsieur Gaudo.
— Ég trúi yður .... Hverjar
em ráðagerðir yðar?
— 1 svipinn — engar. Eftir
einn eða tvo mánuði get ég val-
ið — Bros hans var bamalega
einlægnislegt og hrokafullt.
Kokkur á borð við mig þarf ekki
að fara. bónarveg að neinum.
— Líkast til ekki. sagði Leigh-
ton dálítið þurrlega. Ætlið þér
að vera um kyrrt hér í grennd-
inni?
— Nel.
— Hvers vegna ekki?
— Þér þurfið ékki að spyrja. Til
þess liggja margar ástæður. Og
ég kæri mig ekki um að byrja
upp á nýtt þar sem ég þekkist
— og þar sem allir vita hvað
gerzt hefur.
Leighton leit á hann kuldaleg-
um íhugunaraugum. Honum
þótti vænt um Midhal, en kald-
lyndið varð ofaná. J-á. Það hlýt-
ur að vera beiskur biti að kyngja
að þurfa að hætta við blómstr-
andi og ánægjulegt fyrirtaeki.
— Hann var beiskur, sagði
Miehal rólega. Og ég er búinn
að kyngja honum. Og það sem
meira er, hann er kominn niður,
og nú er ég áhyggjulaus, næst-
um ánægður. Hið eina sem mér
þætti óþolandi. væri að byrja
upp á nýtt sem undirmaður og
taka við fyrirskipunum. Að því
frátöldu er ég fullkomlega ham-
ingjusamur.
Það var enginn vafi á ein-
lægni hans. Leighton dáðiist að
honum og um leið var honum
dálítið skemmt. Hann trúði því
ekki að hamingja gæti beðið
handan við örvæntingu og
beiskju og hann undraðist það,
að svo skynugur náungi sem
Grikkinn skyldi reyna að
blekkja sjálfan sig. Það er hé-
gómagirnd hans, hugsaði hann:
jafnvel maður eins og hann, svo
stæltur og traustur, athafnasam-
ur og slunginn, getur ekki horft
framaní sjálfan sig til lengdar.
Hann stillti sig um að brosa.
— Ég las frásögnina af rétt-
arhöldunum í gær, sagði hann.
Og ég hef frétt að öllu hafi ver-
íð lokið klukkan fjögur í dag
og konan þín sýknuð af — hann
hikaði — hlutdeild í ráninu. Ég
er mjög feginn.
— Jæja. það er búið að segja
yður frá því?
— Monsieur Pibourdin veitti
sjálfum sér þá ánægju að koma
hingað til mín fyrir klukkutíma.
Blaðadreifing
Unglingai óskast til blaðbuiðai í eftiitalin
hverfi:
Múlabveifi — Lönguhlið — Miklubiaut
Laufásveg — ððinsgötu og austuibæ Kópav.
ÞJÖÐVILJINN
sími 17-500.
Kaupi bækur
í kvöld og næstu kvöld kl. 8—10 kaupi ég gaml-
ar og nýjar íslenzkar bækur. — Bókasöfn koma
til greina. — Einnig kaupi ég allskonar ný og
gömul tímarit, skemmtirit og danskar og norsk-
ar pocketbækur.
BALDVIN SIGVALDASON
Hverfisgötu 59 (kjallara).
þér?“, segir Mustafa illilega. „Hvar fékkst þú hana?‘ „Ég fékk
hana að gjöf.“ „Frá hverjum? Þú þarft ekki að reyna áð telja
mér trú um, að þú hafir fengið svo dýrmætan ihlut án þess að
hafa gert eitthvað í staðinn. Og hvað var það?“
4692 — Það er mikil æsing í kvennaherbergjunum. Þjónustu-
stúlka ein hefur ásakað Leu um að hafa stolið dýrmætri háls-
festi. Stúlkan verður að mæta hjá Mustafa með Söm gömlu,
ömmu sinni. Lea segist vera saklaus og gamla konan staðfestir
það og segist sjálf hafa gefið henni festtna. „Svo festin var frá
FRÁ, ,
SOVETRIK3UNUM
REYNSLAN
HEFUR
SANNAÐ
GÆÐIN
Dátabixar og terelynebuxur
á drengi. — Leðurjakkar á stúlkur
og drengi.
Verzlun Ö.L.
Traöarkotssundi 3 (móti Þjóðleikhúsinu).
TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIR
LINPARGÖTU 9 REYKJAVÍK S (MI 22122 — 21260