Þjóðviljinn - 20.03.1966, Blaðsíða 8

*
2 SÍÐA — ÞJÓÐVTEJINN — Sunnudagur 20. im» M88.
• Praktískt séu
þau ekki bara
„hér og þar"
• „Nektartízkan". sem ruddi
eér til rúms meðal kvenna fyr-
ir $vo sem tveim árum, er nú
að ganga inn í heim karl-
mannsins .... það er hún sem
setur sinn svip á nýjustu
•eundskýlur karla, sem Moore
Ihefur sertt á göt hér og þar
og eru þau á stærð við tveggja
krónu pening.
(Berlingske Tidende)
• Hjúskapur
• Laugardaginn 5. febrúar
voru gefin saman í hjónaband
í Háskólakapellunni af séra
tFrank M. Halldórssyni ungfrú
Ingimn Helga Sturlaugsdóttir
stud. med. og Haukur Þorgils-
jSon stud. oecon. fLjósmynda-
stofa Þóris, Laugavegi 20b).
• Gjöf til SVFÍ
• Slysavamafélag íslands hef-
ur fengið fimm þúsund krónur
að gjöf frá Maríu Helgadóttur
og dætrum í minningu um
mann hennar, Halldór Guð-
mundsson fyrrverandi skip-
stjóra, Grund, Súðavík.
• Bindindisfélag
ökumanna hefur
útgáfu félagsrits
• BFÖ-blaðið, félagsrit Bind-
indisfélaga ökumanna, hefur
hefið göngu sína. Er þetta
fjrrsta tölublað 12 síður í litlu
broti og er ábyrgðarmaður Sig-
urgeir Albertsson, en ritnefnd
framkvæmdaráð B. F. ö. Rit-
ið er prentað í Hólum, en af-
greiðsla þess er að Skúlagötu
63.
Greinar í þessu blaði eru
Hinir ungu, þýdd grein um bíi-
slys og hraðan akstur, Gang-
andi fólk og glitmerki. Ástunda
allir félagar B.F.Ö. góða öku-
menn? ökuþreyta, Ýmislegt
um vetrarakstur, Umferða'r-
menning og fréttir frá deildum
B. F. Ö. og félagsstarfi.
Sunnudagur 20. marz.
8.30 Green og hljómsveit hans
leika lagasyrpu og André
Kostelanetz og hljómsveit
hans leika frönsk lög.
9.25 Morgunhugleiðing og
mörguntónleikar. Listamenn
hlýða á tónverk; V: André
Gide. Árni Kristjánsson tón-
listarstjóri flytur pistil eftir
Gide. a) Píanóverk eftir
Chopin. Dino Lipaitti leikur
Barcarolle í Fís-dúr op. 80,
og Friedman leikur nokkra
marzúrka. b) Árstíðirnar, eft-
ir Haydn. Mathis, Gedda,
Crass og suður-þýzki madri-
galakórinn syngja með
hljómsveit Ríkisóperunnar i
Múnchen; Gönnenwein stj.
13.15 Jarðskjálftar og bygging-
armannvirki. Júlíus Sólnes
verkfræðingur flytur hódeg-
iserindi.
14.00 Vígsla Garðaki'rkju á
Álftanesi. Biskup Islands víg-
ir kirkjuna. Séra Garðar Þor-
steinsson prédikar og þjónar
fyrir altari með biskupi. —
Vígsluvottar auk prófasts:
Séra Bjami Sigurðsson á
Mosfelli, séra Bjöm Jónsson
í Keflavík og séra Kristinn
Stefánsson fríkirkjuprestur í
Hafnarfirði. Kirkjukór Garða-
sóknar syngur. Organleikari:
Guðmundur Norðdahl. Bæn í
kórdyrum flytur Óttarr
Proppé form. sóknamefndar.
15.30 1 kaffitímanum: a) Fíl-
harmoníusveit Vínarborgar
leikur Giselle, eftir Adam;
von Karajan stjórnar. b)
Dario syngur dægurlög.
16.30 Endurtekið efni. a) Har-
aldur Ölafsson fil. kand. flyt-
ur erindi um frumbyggjt
Eskimóa á Grænlandi (Áður
útv. 17. ágúst sl.). b) Græn-
lenzki útvarpskórinn syngur
nokkur lög (Áður útvarpað
27. janúar sl.). c) Ingimar
Óskarsson spjallar um þorsk-
inn (Áður útvarpað 31. jan.).
17.30 Bamatími: Helga og
Hulda Valtýsdætur stjóma. a)
Karíus og Bakkus. leikþáttur
eftir Egner. Hulda Valtýs-
dóttir þýddi. Flytjendur:
Helgi Skúlason, Helga Val-
týsdóttir og Sigríður Haga-
lín. b) Saga: Þegar rúmið
brotnaði eftir Thurber. c)
Kafli úr leikriti menntaskóla-
nemenda: Bunbury, eftiT Os-
car Wilde.
16.30 Isienzk sönglög: Magnús
Jónsson syngur.
20.00 Jón biskup Vídalin —
þriggja alda minning. Stein-
grimur J. Þorsteinsson próf-
essor fly+ur erindi sitt: Ævi
og athafnir.
20.30 Quatuor Instmmental de
París að samleik í hátíðasal
Háskólans 28. febrúar. Kvtirt-
ettinn skipa konumar Vol-
ant-Panel fjðluleikari, Menat
semballeikari, Gauci flautu-
' leikari og Reoulard sem leik-
ur á víólu da gamba. t)
L'Astrée, sónata í g-moll eft-
ir Couperin. b) Sónata í D-
dúr fyrir fiðiu, víólu da
gamba og sembal eftir/ W.
Young. c) Sónata í G-tíúr eft-
ir Bach.
22.10 Danslög.
23.30 Dagskrárlok.
Mánudaginn 21. mara.
13.15 Bændtvikan hefst. a) Dr.
Halldór Pálsson flytur ávarp.
b) Gunnar Guðbjartsson for-
maður Stéttarsambands
bænda talar um framleiðslu
og verðlagsmál. c) Ámi G.
Pétursson talar um fjár-
ræktarlögin.
14.15 Við vinnuna.
14.40 Rósa Gestsdóttir les Minn-
ingar Hortensu Hollands-
drottningar.
15.00 Miðdegisútvarp. Alþýðu-
kórinn syngur. Eva Bemát-
hová og Janacek kvartettirm
leika Píanókvartett í f-moll
eftir César Franck.
16.00 Síðdegisútvarp. Muszely
Hoppe og kór flytja lög úr
Sígaunabaróninum eftir Jío-
hann Strauss, Gibbons og
hljómsveit leika lagasyrpu.
Akens syngur, Jo Basfte og
hljómsveit hans o.fl. leika og
syngja.
17.20 Framburðarkennsla
í frönsku og þýzku.
17.40 Þingfréttir.
18.00 Ingimar Óskarsson spjall-
ar um fugla.
18.30 Tónleikar.
20.00 Um daginn og veginn.
Sigurður Sigurmundsson
bóndi í Hvítárholti tallff.
20.00 Gömlu lögin leikin og
sungin.
20.30 Jón biskup Vídalín —
þriggja alda minning. Stein-
grímur J. Þorsteinsson próf-
essor flytur síðara erindi sitt:
Kennimaðurinn.
21.10 Tvö verk eftir Sigursvein
D. Kristinsson. a) Stef með
tilbrigðum. Páll Kr. Pálsson
leikur á orgel. b) Draumur
vetrarrjúpunnar. Sinfóníu-
hljómsveit Islands ieikur; Ol-
av Kiellánd stjómar.
21.30 Utvarpssagan: Dagurinn
og nóttin.
22.00 Lestur Passíusálma 36)
22.30 Hljómplötusafnið í um-
sjá Gunnars Guðmundssonar.
23.10 Sveinn Kristinsson flytur
skákþátt.
23.45 Dagskrárlok.
• 50 skemmtikraftar í 6, sinn
• Mikil aðsókn hcfur vcrið á skcmmtun 50 íslcnzkra skemmti-
krafta, sem þcgar hcfur vcrið haldin fimm sinnum og v.erður. Jr
sjötta sinn í kvöld klukkan 11.15 í Austurbæjarbíói. Hefur verið
uppselt í öll skiptin, en miðar eru seldir í afgreiðslu kvikmynda.
hússins. — Á myndinni hér að ofan sjást 2 þeirra sem skemmta,
Karl Einarsson og Alli Rúts, og eru þeir þarna í gervum kaxl-
anna vinsælu, GÖG og GOKKE.

GRÓÐUR-
REGN
FERÐASAGA FRÁ TÍBET
Eftir STUART og ROMA GELDER 46
verið sýnt í Stratford-on-Avon,
. mundi ekki hafa verið lát á að-
sókninni vetrarlangt. Viðreynd-
um að leita í minni okkar að
: einhverju, sem gæti jafnazt við
■ þessa fegurð, þar sem Ijóm-
.. andi litaval búninganna hefði
ha'ft annað eins gullið samspil.
og héldum að það hefði tekizt.
Þetta héldum við vera í Much
Ado About Nothing — Mikið
veður út af engu, — sem sýnt
var í Stratford og spænskur
maður hafði gert leiktjöldin að
og búningana, en stjómað var
, af John Gielgud, en Diana Wyn-
yard lék Beatrice móti Anthony
Quayle sem lék Benedick.
Leikur þessi, Wen Cheng
prinsessa, var leikin á tíbezku
og skildum við ekkert, en Koo
She-Ione fékk tíbezkan mann
til að þýða yfirlit sögunnar á
kínversku, en hann túlkaði á
ensku, svo við gátum fylgzt
með þræðinum. Kínverskir á-
heyrendur eru venjulega skraf-
• hreifjr, og enginn lætur sér mis-
líka þó að fólkið á næsta beklc
sé að ræða með sér verðleika
eða bresti persóna lerksins, eða
höfundinn. Tíbetar sátu með
orðlausri lotningu frammi fyr-
ír þessari stórkostlegu leiksýn-
ingu, unz einn af leikendunum
gerði eitthvað það sem með-
mmmmmmmmBammm
leikendur hans urðu æfir af.
Þá var þvi líkast sem allur
skarinn hefði setið á nálum
lengi af óviðráðanlegri þörf á
að hlæja, og gaus nú upp skelli-
hlátur um allan salinn. Eftir
þetta mátti ekki greina milli á-
horfenda og leikenda, báðir
tóku jafn mikinn þátt í leikn-
um, og hetjumar fengu ákall
og hrós, en skúrkamir álíka
last og hróp, þessir sem ætluðu
að hindra giftingu prinsessunn-
ar og konungs Tíbeta, að þeim
var urrað og þeim hótað öllu
illu. Leikendur voru um fjöru-
tíu, en þeir skiptu svo oft um
búninga og gervi að okkur
fannst sem væm þeir marg-
falt fleiri, sem fram komu á
þessu stóra sviði.
Höfundurinn sýnist hafa til-
einkað sér leiktækni Shake-
speares, því þegarkomast mátti
af án þess að skipta um svið,
fullkomlega, var fært til á svið-
inu og húsgögnin færð í ömrur
áklæði. Svo kom prinsessan
sjálf og fylgdarRð hennar, og
birti þá heldur fyrir augum.
Þetta var eins og glítofið vegg-
.tjald frá miðoldum. A eftir
burðarstól Rommgsms kom
fylgdariiðið, háír herrar og
þerrra frúr, en á eftrr feomu
þjónar, sem bára í höndum
sér gjafir handa honum: gim-
steinaöskjur, dýrðlega silki-
skrúða, víntunnur, skrokka af
sauðkindum, grísum og veiði-
dýrum. Eitt skemmtiatriðið var
það, að leikari, sem áðurhafði
verið ánauðugur, bar á herð-
unum afarmikla ámu, semátti
að vera gjöf frá eiganda hans,
spikfeitum, sem ekki bar ann-
að en sjálfan sig og ístru sína,
en rak á eftir honum allt hvað
af tók. Að þessu þótti áhorf-
endunum afar gaman. Og auð-
séð var að sumir þekktu eitt-
hvað svipað af eigin reynslu.
Ungi leikarinn sem lék Song-
sten Gambo var sem annar
Laurence Oliver á leiksviðinu,
svo það mátti vel jafnast við
leik hins síðarnefnda í Hinrik
IV. Þetta þótti okkur mikið af-
rek af manni sem hafði komið
í leikhús í fyrsta sinn á æv-
inni fyrir þremur árum.
Ef til vill var það minni
furða þó að leikkonan, sem lék
Wen Cheng prinsessu, og var
dóttir ánauðugs manns í Lhasa
áður en þau, fjölskylda hennar
og hún voru leyst, skyldi bera
sig eins og hún væri konungi
borin, með þessum frjálsmann-
lega virðuleika, sem einkennir
flesta Tíbeta, hversu fátækir
sem þeir eru. En það var nokk-
uð íærdómsríkt að sjá þessa
prinsessu, konunginn og þeirra
furðulega föruneyti, sem áhorf-
endur sáu nú hneigja sig fyrir
Iófaklappi þess fólks sem flest
hafði þekkt þau áður, en sumir
höfðu tár í augum þegar fagn-
aðarlætin tóku út yfir f leiks-
lok. Því þetta var ekki ein-
ungis ágæt sýning, heldurmikið
sigurhrós fyrir hvern Tíbeta
sem lét sig þetta varða.
Hópur af leikendum kom til
að drekka með okkur te og
segja okkur frá þessum ger-
breyttu högum sínum. Sá sem
konunginn lgk, var tuttugu og
fjögurra ára og af bændum
kominn, og hafði verið í sveit
þangað til hann var valinn til
að læra að leika í Shanghai.
Nú var hann fullur áhuga á
mennt sinni en samt ætlaði’
hann ekki að leggja fyrir sig
leiklist ævilangt. Hann var að
búa sig undir að skrifa sagn-
fræðilegt leikrit um þjóð sína
og gerði sér vonir um að geta
séð nýja leikhúsinu fyrir leik-
ritum. Prinsessan, sem var átj-
án ára, og nítján ára gömul
stúlka, sem lék þernu hennar,
voru dætur manna sem ánauð-
ugir höfðu verið. Þorparinn í
leiknum, líbezk útgáfa af Jago,
var lama þangað til hann var
tvítugur. Hann hafði verið
sendur í klaustur átta ára.
Hinn elzti af leikendunum, sá
sem lék keisarann, föður Wen
Cheng, var þrítugur. Fram að
árinu 1959 hafði hann verið á-
nauðugur maður í eign hátt-
setts embættismanns í stjórn
Dalai Lama. Þessi leikari hefði
þótt framúrskarandi í hvaða
landi sem verið hefði. Meðan
ténsskipulagið rikti hefði hann
verið settur til að sópa gólf og
önnur skítverk alla ævi. Yngsti
leikarinn var fimmtán ára
gömul stúlka, kát og falleg.
Þegar foreldrar hennar hittu
hana og tóku í flokk með sér,
og báðu forstjóra sinn aðsenda
hana til Shanghai þar sem
henni var kennt að leika í
leik þessum.
Á sunnudögum þegar leikar-
ar þessir höfðu írí, komu í
þejrra staft dan.sflo>kkar, sön>g-
flokkar og tónljstarmenn.
Þarna komu fram bændur frá
Loka en í þeirrj sveit er
ræktað korn, hópur hermanna
og tíbets’kir listamenn, sem ný-
legá höfðu bundizt sarhtö’kum
Qg komu frá ýmsum stöðum í
landinu. Þetta var eitthvað hið
ánæigjulegasta Sem við höfðum
nokkursstaðar séð. Aðgöngu-
miði að stæði kostaði eitt
penny. En þótt leikhúsið væri
stórt rúmiaði bað ekki nærri
alla sem inn vildu komast svo
komig hafði verið fyrir há-
tölurum fyrir utan handa þeim
sem vildu hlusta á sönginn
og tónleikana, en komust ekki
inn.
Við létum öll verkin eiga
sík einn af þessum fögru
morgnum og gengum í þess
stað í kringum Drekaikonungs-
garð og nutum skuggsælu i
iystihúsi Dalai Lama á lít-
i'lli eyju. Tveir ungir hermenn,
sem höfðu fri þennan dag sáu
okkur og þótti við vera næsta
útlendingslegir, og spurðu tíb-
etska túlkinn hvaðan vi^ vær-
urn. Annar þeima var H>an,
hinn var nítján ára gamail
Tíbetbúi, Þeir vis.su ekk? hvað-
an á þá stóð veðrið þegar þeim
var sa'gt að við værum frá
Englandi því að þag land
höfðu Þeir aldrei heyrf nefnt.
Ég sagði við tíbetgka pilt-
inn: „Ég er hissa á því að Þú
Skulir vera í kínverska hern-
um; Hvenær gekkstu í haim?“.
Hann leit á mjg með andnin
og svaraði; .,Ég skil ekki þessa
spurningu. Við eigum að verja
land okkar, þarf nokkuð að
efast um það?“
,.Satt er það,“ svaraðí ég —
,.en það er almennt álitið í
mínu landi að Kínverjar séu
óvinir ykkar, og að ykkur berri
skylda til að verja land ykfcar
fyrir þeim Og koma þeina til
aðstoðar sem enn hafa ekki
gefizt upp fyrir þeim".
Pi'lturinn horfði á mig stem-
hissa og sneri sér að félága
sínum, Kínverjanum, til þess
að túlka það sem ég sagði.
„Nú“, sagði érr við túllajtn —
„hvað sagði hann svo?“
Túlkurinn. sem lét sem sér
væri þetta með öllu óyiðkom-
andi, og það svo að rö'ddin
varð ópersónuleg eins og kæmi
hún úr tómri tunnu, komst nú
í fyrsta sinn í ferðinnj f hálf-
gerð vandræði „Lítið þið á",
sagði hann, „ég er á aRt öðru
máli“. Ég bað um að fá að
heyra þetta orðrétt. „Jæja þá,“
sagði túikurinn, ;,ég verð víst
að gera það. Hann gerði Það
víst ekki í því skyni að
móðga ykkur, að segja þetta
sem hann sagði, en hann spurði
bara félaga sinn hvort þú v®r-
ir viitliaus".
Sá ég þá í hendi mér að ekki
mundi tjóa að halda upp{ slík-
um spurningum, af þvf mundl
ekfci annað hafast en það að
aHir yrðu sannfærðir om að
ég væri vitlaus. Ekki vaff á
þessum pilti að sjá að kín-
verskir þorparar hefðu rekið
hann mauðugan í herínn. í
samanburði við einn vesalings
bónda kínverskan, sem ég sá
teymdan á reipi inn í einn af
r
i