Þjóðviljinn - 19.05.1966, Blaðsíða 10

10 SÍÐA — ÞJÖBVILJINN — Pimmtudagur 19. maí 1966
WILLIAM MULVIHILL
IFLUGVÉL I
HVERFUR|
— I flestum tilfellum, viður-
kenndi Smith og brosti. — Það
er hugsanlegt að sums staðar
hafi heilir flokkar fnimmanna
fallið f^rir mannapanum. sem
var villtari og hættulegri.
Þau þögðu stundarkorn meðan
þau íhuguðu þetta.
— Þetta er ein skýringin,
sagði Smith. — Hún skýrir hið
breiða bil milli mannsins og
nánasta núlifandi ættingja hans,
apans. eða segjum mannapans.
Það er ekki annað eftir af for-
tíð okkar en bein og hlutar úr
hauskúpum og sumir merkileg-
ustu ' fundimir voru gerðir á
þessum slóðum.
— Þetta er þá gamall staður,
sagði Grace.
— Já, svaraði Smith. — Mjög
gamall.
Bain ræskti 6ig. — Eftir því
sem þú segir, þá eru yfirburðir
okkar yfir baviana fremur lík-
amlegir en andlegir.
— Það gerir gæfumuninn,
sagði Smith og kinkaði kolli. —
Muninn sem máli skiptir. Lík-
aminn er dragbitur á skynsemi
bavíananna. Þeir hafa ekki al-
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugavegi 18, III. hæð (lyfta)
SÍMI 24-6-16.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SlMI 33-968.
e.------------------
DÖMUR
Hárgreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN
Tjarnargötu 10. Vonarstrætis-
megin — Sími 14-6-62.
Hárgreiðslustofa
Austurbæiar
María Guðmundsdóttir
Laugavegi 13' Sími 14-6-58.
Nuddstofan er á sama stað.
mennilegar hendur, þannig að
þeir geti notað verkfæri, eld og
vopn. Þeir hafa lent í h'ffræði-
legri blindgötu. En við ekki. Hjá
bkkur fór skynsemin vaxandi.
— Og svo snerumst við gegn
tegundinni. sem við þróuðumst
frá og útrýmdum henni, stað-
hæfði Grimmelmann.
— En grimmilegt, sagði Grace.
— Það kann að hafa verið
nauðsynlegt. sagði Smith. — Við
urðum að berjast fyrir þróun
okkar, berjast og gereyða öllu
sem stóð í vegi fyrir okkur. Það
var á þann hátt sem við urð-
um mannlegir.
— Og ómannlegir, greip
Grimmelmann fram í.
-— Einmitt. sagði Smith. —.
Þversögnin maður. Grimmdin
og villimennskan sem skapaði
okkur geta áður en lýkur tor-
tímt okkur.
Þau sátu stundarkom niður-
sokkin í eigin hugsanir. 4
14
— Þessir ' frummenn, spurði
Grace. — Og þeir sem á eftir
komu, — á hvem hátt erum við
frábragðin þeim?
— Við eram auðvitað greind-
ari en þessir fbmgripir. En við
eram ekki greindari én menn á
síðustu ísöld. Mikilvægasti mun-
urinn er ekki líkamlegur eins og
hjá dýrunum. heldur menning-
arlegur. Við höfum lögmál, regl-
ur, siðfræði. Við komum hvert
öðra við.
— Stundum. sagði Bain. Hann
var að hugsa um Sturdevant.
— Stundum, endurtók Smith,
kinkaði kolli og brosti.
— Fjandinn hafi það. sagði
O'Brien og settist upp. — Ég
fer að sofa.
Hann reig á fætur, geispaði
og hvarf inn í myrkrið.
O'Brien veiddi eðlu og drap
hana með löngum’lurk, harðri,
þurri grein af einu hymótta
trénu sem óx í sendna hluta
dalsins.
Hann lyfti dauða dýrinu upp
á halanum og horfði á það
drykklanga stund. Það virtust
vera margar tegundir af þessum
eðlum, og sú sem hann hafði
drepið var af algengustu teg-
undinni. Höfuðið og búkurinn
vora tjl samans ekki nema svo
sem tveir til þrír þumlungar. en
halinn var næstum sex ■þumlung1-
ar. Bakið og efri hlufinn vora
ljósbrún með dekkri dílum og
meðfram hryggnum voru fjórar
mióar rákir, rauðgular að lit.
Hliðarnar vora rjómagular. Það
var sama tegundin og Grimmel-
mann hafði steikt á teini og |
étið.
Hún minnti á slöngu. Hann .
fleygði hennj frá sér og hún datt
á bakið í sandinn. Hann gat
ekki étið hana, vildi ekki gera
það heldur. Melónur og vatn
voru úgætis næring. og ef hann
var heppinn, myndi hann bráð-
lega komast í skotfæri^ við eitt-
hvert dýr. Það vora stór dýr í
grenndinni, dýr. sem komu að
tjöminni að drekka, sennilega
gemsur og sebradýr. Það var
bara að bíða......
Hann gekk að tjöminni og
reyndi að finna einhver af spor-
unum sem ekki vora útmáð. Það
var sagt að sebradýr drykkju á
næturnar. Kannski ætti hann að
koma til baka og bíða í myrkr-
inu. Stórt dýr myndi birgja þau
upp af kjöti í marga daga' þau
gætu etið lyst sína af þykkum,
safamiklum buffum, steiktum
við eldinn.....
Hann fann til hungurkenndar.
Hann gekk að tjöminni. lagðist
á grúfu og drakk eins og hann
megnaði úr lófa sér. Honum
fannst hann veikburða, hann var
með höfuðverk. Sultarkenndin ]
var þama enn og hann bölvaði.
Hann reis á fætur, athugaði
byssuna og gekk yfir í hinn hlut-
ann. Þau yrðu að ná í kjöt ef
þau ættu ekki að deyja.
Síðdegis. eftir marga klukku-
tíma klifraði hann upp úr gil-
inu og gekk meðfram brúninni.
Hann sá niður f gilið og yfir
að fjallinu sem þau höfðu klifið
fyrir nokkram dögum. Hann
hugsaði um útsýnið ofanaf tind-
inum og sá sjálfan sig standa
á miðfingri stóra svörtu hand-
arinnar sem reis hátt yfir sand-
inum. Hryggurinn sem hann
stóð á, var tvö hundrað metra
breiður, hrærigrautur af stór-
grýti og lausum flögum, sem
vora hættulegar úti við brún-
ina.
Hann gekk yfir kambinn og
rannsakaði þriðja gilið. Ekkert
þeirra hafði farið þangað niður;
þetta gil og eitt í viðbót höfðu
þau ekki athugað. Þau höfðu
ekki heldur rannsakað fremsta
hlutann af miðhryggnum og
ekki þann hlutann sem sneri
að eyðimörkinni lengst burtu.
Eitthvað hreyfðist langt niðri.
Með varýð teygði hann sig eftir
kíkinum og bar hann upp að
augunum. Bavían gjammaði á
hann í æsingu. Hann hreyfði kík-
inn bg sá fleiri af þessum dýr-
um sem minntu á apa með
hundshaus. Hann hafði gert þá
I hrædda; — þeir höfðu snúið sér
j að honum og þótt f jarlægðin
. væri mikil fyrir mannlegt auga,
1 vissi O'Brien að þeir gábu hæg-
lega séð hann. Hann veifaði
hendinni og þeir skömmuðust og
sentust til og gjömmuðu hver
upp í annan.
Hann fann sér stað að sitja
á og virti þá fyrir sér langa
hríð. Þeir gleymdu honum ekki.
Þeir gáfu honum gætur, en
smám saman urðu þeir rólegri
og héldu áfram að leita að mat.
Þeir grófu undir dautt grasið
og snera við lausum steinum.
Einn þeirra dró eitthvað uppúr
jörðinni sem minnti á gulrót.
Hvað var það sem bavianamir
átu? Hann varð að spyrja
Grimmelmann. Átu þeirtsamma-
melónur? Var þetta sem líktist
gulrót ætt?
Hann taldi þá hvað eftir ann-
að. en þeir vora á stöðugri
hreyfingu, og hann vissi að tal-
an tuttugu og fimm var ekki
rétt, en hann komst ekki nær
því.
Hann reis upp og gekk ofar að
leita að þægilegri leið niður aft-
ur. Eftir hálftíma sá hann sig
um hönd; það var orðið of álið-
ið; hann var of þreytbur. Hann
snéri sér við; fann leiðina niður
í gilið þeirra og gekk yfir stóra,
þurra sléttuna.
Grimmelmann sat í skuggan-
um við hellismunnann.
LEDURJAKKAR
RÚSKINNSJAKKAR
fyrir dömur
fyrir telpur
Verð frá kr. 1690,00
VIÐGERBIR
LEÐURVERKSTÆÐI
ÚLFARS ATLAS0NAR
Bröttugötu 3 B
Sími 24678.
þórður
sjóari
4755 — Eigandi slippsins, Copole, segir að ekki sé hægt að gera niðurrifs og láta það ganga upp í reikninginn....... Hvað seg
við Ethel. — Það borgar sig alls ekki, segir hann. — Hann gerir ir Stanley um að kaupa nýjan bát af honum? — Það tekur nt>kk-
Stanley annað tilboð. Borgi hann í dollurum er ódýrara að kaupa urn tíma að hugsa sig um og semja, en síðan er Stanley orðinn
hér en í Bandarjkjunum, auk þess m>..di hann kaupa Ethel til eigandi splúnkunýs, nýtízkubáts.
1
Gúmmívinnustofan h.f.
Skipholti 35 — Símar 31055 og 30688
TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIRf
LINDARGÓTU 9 • REYKJÁVÍK • SÍMI 22122 — 21260
AugiýsiS í ÞjóBviljanum
* BILLINN
Rent an Icecar
Sími 1 8 8 3 3
r.l U'..