Þjóðviljinn - 15.06.1966, Blaðsíða 8

V
—-—....... ,
g StBÁ — MCÐ9I&3139N — Miðviktidagur 15. Júnl 1966.
WILLIAM MULVIHILL
IFLUGVÉL I
HVERFURI
Þar var ekkert sem hlífði fyr-
ir sólinni; umhverfið var flatt
Og hart og þurrt; ekkert vatn,
enginn skuggi. Hann gekk um
þetta óhugnanlega landslag og
leitaði að skuggsælum stað, þar
sem hann gæti lagzt til hvíldar.
Bráðum væri hann dáinn og hon-
um stóð alveg á sama; nú skildi
hann hinn undarlega sl.ióleika
sem er undanfari dauðans og
sættir menn við hann. Hann var
að því kominn að setjast, leggj-
ast, þegar hanr kom auga á
eitthvað við flatan, iðandi sjón-
deildarhringinn. Tré......
Tungan í honum var framandi
og bólgin, eldheit. Þetta var
snemma morguns. Hann hafði
tæmt síðustu skumina um nótt-
ina; í dag myndi hann deyja, áð-
ur en sólin settist. Hann rangl-
aði áfram og átti erfitt með að'
halda stefnunni að trénu. Það
var eitthvað athugavert við hjart-
að í honum. Hann var sveittur
og kúgaðist.
Hann settist. Hann ætlaði að
hvíla sig og bíða þangað til
hann hætti að kúgast .......... nú
titráði hjartað í brjóstinu á hon-
um eins og í hræddum fugli.
Eftir nokkra stund mundi hann
eftir trénu, brölti á fætur og
gekk af stað. Tréð virtist langt
í burtu.
Han* sá allt í einu að hann
var nakinn.
Um nóttina hafði hitinn orðið
óþolandi og hann hafði staðið
upp til að svala sér við austan-
golunni. Hann fór að ganga án
þess að muna eftir tómu strúts-
eggjunum, skónum og hattinum.
Hann fór úr buxunum og skyrt-
pnni og hélt á hvoru tveggja
Hár«rei%!awi
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Sfeinu on
Laugavegi 18. III. hæð (lyfta)
SÍMI 24-6-16.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Sarðsenda 21 SlMT 33-968.
D Ö M U H
Hárgreiðsla við allra hæfi
TJARVARSTOFAN
Tjamargötu 10 Vonarstrætis-
megin — Síml 14-6-62.
Hámreiðslusfðfa
RiisíiiT^fpisir
María Guðmundsdéttir
Laugavegi 13 Sfmi 14-6-58
Nuddstofan er á sama stað.
nokkra stund, unz hann fann, að
,það var tilgangslaust. Hann hélt
um brennandi hálsinn og gekk á-
fram þar til hann féll lémagna
útaf í sandinn. Þá kom sólin
aftur. upp.
Tréð var horfið. Hann nam
staðar og komst að raun um
að hann var á leiðinni burt frá
því. Meðan hann starði urðu
trén tvö, síðan fjögur, svo eitt
á ný........
Hann gekk í áttina að því.
Nú var eins og jörðin undir
35
fótum hans væri langt í burtu.
Það var eins og hann gengi
á stultum. Hann nálgaðist stór-
an stein, reyndi eftir mætti að
stíga ekki á hann. en einhverrra
hluta vegna gat hann ekki ann-
að. Hann hrasaði og féll, hann
bölvaði.
Hann fór að skríða. Augu hans
fylltust af ryki, hann Jokaði
þeim og skreið áfram yfir sviðna
jörðina og steinana. Honum stóð
á sama um sársaukann; hann
varð að komast að trénu, svo
hann gæti dáið í skugganum.
Hann seig saman og hvíldi sig
lengi meðan sólin hækkaði á
lofti. Nakinn maður á óendan-
legri, flatri sléttu, þar sem ekk-
ert var lífs nema hann. Lahgt
að kom hrægammur fljúgandi og
fór að hnita hringa yfir honum.
Síðan kom annar. «
Smith opnaði augun og eftir
að hann var búinn að horfa
lengi. sá hann að tréð hans var
ekkert tré, heldur lítill runni,
lægri en fet á hæð, undarleg
jurt með þykkum, gúmmkennd-
um blöðum. Hann var þrjá
metra frá honum.
Hann tók á öllu sem hann
átti til t>g skreið þangað og
stakk höfðinu undir litlu grein-
amar með nokkrum tugum
blaða. . Hann sópaði burt smá-
steinunum og lagði vangann á
mjúkan sandinn. Hann vildi
ekki fara af þessum stað; það
var tilgangslaust, landið um-
hverfis hann var alls staðar einsi
eyðilegt og þurrt.
Sólin steig hærra, hærra,
miskunnarlaus og grimm.
Mörgum klukkutímum seinna
opnaði hann augun.
Af hverju dó hann ekki?
Andartak sá hann sjálfan sig
utanfrá og eins og frá sjónar-
horni fugls. Hann lá á sandinum
undir litlum runna. Smám sam-
an breyttist myndin með hægð
eins og hann væri að horfa
gegnum myndavél sem fjarlægð-
>ist hann. Hann lá í miðri ekru
lands, tíu ekrum, hundrað ekr-
om. Nú var það fermíla og hann
lá í hnipri í skjóli við agnar-
lítinn runna. Ekkert tré, ekkert
vatn — sandur. steinar og ekk-
ert annað, eyðilegra og ófrjórra
en nokkurt landsvæði sem hann
hafði flogið yfir, grimmilegra
en nokkurt tungllandslag. Það
voru hundrað fermílur.
Hann missti meðvitundina aft-
ur. Allur heimurinn var eintóm
þjáning.
Þegar hann opnaði augun sá
hann fót, rykugan, skorpinn svar-
gulan. ósköp lítinn fót. Hann
lá og horfði á hann stundarkorn,
svo kom hann nær honum, snart
öxlina á honum. Hann sneri til
höfðinu og leit upp, en sólin
blindaði hann og hann sneri sér
undan og bar hönd fyrir augu.
Hann settist upp með erfiðis-
munum.
Lítill, skorpinn maður stóð fyr-
ir framan hann. Öfríður lítill
púki með andlit sem hlaut að
vera þúsund ára gamalt. Dverg-
ur með gulleita húð. Þarna voru
tíu eða tólf aðrir, konur og
böm sem biðu álengdar.
Smith reyndi að brosa. Búsk-
menn.......
Skorpni náunginn starði á
hann. flatnefjaður með hvelft
enni. Hann var kannski fimm
fet á hæð og hélt á stuttum
bagga. Fimm eða sex örvar
stóðu út úr örvamæli sem hékk
frá mjöðm hans og virtist gerð-
ur úr berki. Hann bar þríhymt
lendaklaéði og laust skinn hékk
yfir aðra 1 öxlina. Hálffullur
skinnpoki hékk við mittið.
Búskmaðurinn talaði. Það lét
í eyrum eins og Smith hafði les-
ið um og eins og Grimmelmann
hafði lýst: undarleg hljóð, ekki
fyllilega mannleg, smellir oig
skellir í tungunni, urg
og narr, kosshljóð, ólíkt öllu
öðru sem hann hafði áður heyrt.
forsögulegt og ógnvekjandi. Hvað
var þetta litla manndýr að
segja? Hvað ætluðu þeir að
gera við hann? Hann vildi óska
að hann væri aleinn; það var
betra 'að deyja einn en láta
fornaldarmenn drepa sig. Þeir
myndu pynda hann, skera hann
í litla bita og eta hann. Hann
þreifaði í kringum sig og fann
stein á stærð við múrstein.
önnur vera kom í áttina til
hans. Lítil, uppþornuð kona með
andlit eins og mörður. Hún bar
laust, formlaust skinn og hélt á
þrem strútseggjum bundnum við
lurk. Hún tók eitt þeirra og
fékk manninum. Smith rétti
fram höndina. Vatn. Þannig fóru
þau að. Maðurinn tók tappa úr,
fékk honum eggið og hann
drakk. Það var volgur, þefillur
vökvi með saltbragði. en vatn
var það og hann myndi lifa
nokkra stund enn. Hann neyddi'
sjálfan sig til að fá manninum
eggið aftur. Ef hann tæki of
mikið, fyndist þeim hann kannski
of heimtufrekur og skytu hann
með eiturör.
Litli maðurinn tók með sér
strútseggið bg gekk aftur til
hinna. Hann gaf aftur frá sér
hljóð, hann var að tala. Sumir
hinna sögðu eitthvað líka, en
flestir stóðu og hlustuðu. Einn
var sýnilega foringinn, hitt fólk-
ið fjölskylda hans eða kannski
lítill ættbálkur.
Smith brölti á fæturna. Þeir
gætu bjargað honum. Þeir gætu
farið með hann út úr eyðimörk-
:T.ni. Sviminn sótti aftur á hann
og hann, reikaði í spori og átti
erfitt með að standa á fótunum.
Hann mátti ekki verða þeim
byrði; þau voru á leið til ein-
hvers staðar og hann ætlaði að
fara með þeim. Þau myndu ekki
gera honum neitt, en þau gætu
yfirgefið hann. *
Hann stóð kyrr og jörðin hætti
að rugga; sviminn hvarf. Búsk-
mennimir horfðu á hann og fóru
að hlæja og benda á hann. Þeir
gengu af stað. Einn þeirra lét
sem hann væri með svima og
hinir tóku þátt í gamninu. Smith
horfði á þá brosandi. svo skildi
hann að þeir voru á leiðinni frá
honum.
— Hæ, bíðið hægir. Það var
hans eigin rödd, brostin og æðis-
leg; hann verkjaði í munninn,
tungan var bólgin og stirð. Búsk-
mennimir stönzuðu og litu við.
Hann gekk á eftir þeim og
reyndi að tala til þeirra með
táknum og bendingum, benti á
sjálfan sig og á þá, gerði fingra-
hreyfingar eins og þegar smá-
börn leika gangandi fólk á borð-
plötu. ,
Þau skildu. Sum urðu gremju-
leg. Önnur hlógu. Allir horfðu
á foringjann. Hann neri hökuna,
togaði i stríðar hárlufsumar og
togaði í eyrnasnepilinn á sér.
Hann gaf Smith merki, merki
sem táknaði, að hann mætti
fylgjast með þeim. Svo sneri
hann baki í hann og gekk af
stað með hina á hælunum; tylft
af ófurlitlum karlmönnum, kon-
um og bömum og hávaxinn,
LEÐURJAKKAR
RÚSKINNSJAKKAR
fyrir dömur
fyrir telpur
Verð frá kr. 1690,00
VIÐCERDIR
LEÐURVERKSTÆÐI
ÚLFARS ATLASONAR
Bröttugötu 3 B
Sími 24678.
þórður
sjóarí
Hásetamir em að gera allsherjarhreingerning[i á „Ethel II.“ og
vélvirkjarnir skóða vélina. — Silky horfir á þá og reykir hverja
sígarettuna á fætur annarri. Hann hefur tekið ákvörðun. „Ég hef
hann ætlar sér. „Heyrðu, þú þekkir þjón í klúbbnum, er það ekki‘‘
spyr hann Súsönnu. Hún kinkar kolli. ,,Já, bandvitlausan strák.
Hann er lengi búinn að eltast við mig. En hann er ekkert fyrir mig.“
séð nóg, nú veit ég hvað ég á að gera.“ — Hann segir þó ekki hvað
SKOTTA
(c) King Feahrrca Syn<3icateL!pc^l964.^iVóijdiT^t»T^e^ed:j
— Ég er líka í stuði til að tala í allt kvöld!
<gnllneníal
Útvegum eftir beiðni
flestar stærðir hiólbarða
á jarðvinnslutæki
Önnumst ísuður og
viðgerðir á flestum stærcjm
Oúmmívinnustofan h.f.
Skipholti 35 - Sími 30688
og 31055
Leðurjakkar — Sjóiiðajakkar
á stúlkur og drengi — Terylenebuxur, stretch-
buxur, gallabuxur og peysur.
GÓÐAR VÖRUR — GOTT VERÐ
Verzlunin Ö. L.
Traðarkotssundi 3 (móti Þjóðleikhúsinu).
%
I