Þjóðviljinn - 21.09.1966, Qupperneq 8

3 SlÐA — ÞJÖÐVILJINN — MiðvUcudagur 21. september 1966
I H U S I
MÓÐUR MINNAR
Eftlr JULIAN G LOAG
— Ég!
— Jiminee, sagði Elsa með
skynsamlegu röddinni sinni- Þú
ert duglegastur að útbúa Wélsh
rarebit. Þú getur farið. Og Hýj
bert vissi, að nú var það gamla
Elsa 6em talaði- Og Húbert get-
ur hjálpað þér.
— Komdu, sagði Húbert.
Efst í stiganum sagði Jiminee:
Hver er fyrstur niður. Húbtji!
Húbert var gagntekinn gleði
þegar hann hljóp niður sama
6tigann og hann hafði hlaupið
upp í skelfingu fáeinum mínút-
um áður.
Hann tók timann á eldhús-
klukkunni- Þeir þurftu að rista
þykku brauðsneiðina, sem Gerty
vildi alltaf fá, rífa ostinn og
blanda hann, hita ostinn og hita
diskinn. Þeir voru nákvsemlega
sjö mínútur.
— Það er met-
Þeir fundu hnif og gaffal.
— H-heldurðu ekki að hún
vilji eitthvað að dr-drekka?
spurði Jiminee.
— Mjólk, sagði Húbert án
þess að hika. Hann fyllti gulu
krúsina sem Gerty átt.i- Ég skal
halda á henni, sagði hann.
Aftur var Jiminee á undan
honum. Hann varð að ganga
hægt upp stigann til að helia
ekki niður mjólkinni- Hann
brosti hreykinn þegar hann kom
(inn í svefnherbergið.
Þau voru þögul, störðu bara.
— Hvað er að? spurði hann
'kvíðinn.
— Hvað er að? hvíslaði Jim-
inee.
Mjólkin helltist niður þegar
Húbert gekk lengra inn í her-
bergið. Elsa iá aftur á hnjánum
við rúmið, en nú hafði hún lagt
höfuðið alveg niður á koddann.
Og augun á Gerty voru lokuð.
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugavegi 18 III hæð (lyfta)
SÍMI 24-6-16
P E R M A
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968
D Ö M U R
Hárgreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN
Tjarnargötu 10, Vonarsírætis-
megin — Sími 14-6-62.
— Hvað er þetta? Húbert
hrópaði næstum-
— Uss, Húbbi. Díana sneri sér
hægt að honum og í augunum
var þessi fjarræni svipur eins og
á mömmustundunum í hofinu.
Gerty er farin frá okkur.
— En .... Hann leit niður á
krúsina sem hann hélt á. Þetta
er ekki rétt, hugsaði hann. Það
getur ekki verið-
Hann leit upp og horfði á
Díönu. Þú sagðir, hann talaði
hægt, hann vildi fara rétt með.
Þú sagðir, að mamma myndi
vernda Gerty.
— En hún hefur gert það, Hú-
30
bert, vinur minn. Rödd hennar
var lág og mild. Hún vemdar
Gerty — núna. Hún hristi gull-
ið hárið mjúkléga- Þær eru sam-
an núna. Þeim líðuf vel saman
núna. Hún þagnaði. Og svo sagði
hún: Ég verð að fara til þeirra.
Þau heyrðu hana fara niður
stigann Og andartak hugsaði Hú-
bert um múrsteinshofið í garð-
inum.
. — Við verðum að grafa Gerty
í hofinu. Hann gat ekki fundið
neitt annað til að segja.
— Nei!
Dunstan beið þangað til þau
horfðu öll á hann. Elsa ein. lá
kyrr á hnjánum við rúmið og
grúfði höfuðið niður í koddann.
— Það á ekki að grafa Gerty
í hofinu. Annar sokkur Dunstans
hafði sigið niður um hann og
sýndi magran, hárlausan fótlegg
— en samt var hann ekki hlægi-
legur. Gerty er ekki nógu góð 'til
að hvíla hjá mömmu.
— En D-Díana sagði — byrj-
aði Jiminee.
Dunstan greip fram í. Gerty
var refsað. Þess vegna er hún
dáin — vegna þess að hún var
syndug og vond- Hún sveik okk-
ur — það var það sem hún gerði.
Gerty dó vegna þess að hún var
svikari við mömmu. Hann sagði
síðustu orðin mjög skýrt.
Elsa lyfti höfðinu. Hún leit á
Dunstan, síðan starði hún útum
gluggann. Hún sagði ekkert. Eft-
ir nokkra stund lét hún höfuðið
síga niður á koddann aftur.
Lokkur úr þunnu hári hennar
féll yfir andlit litlu dánu telp-
unnar.
Hendur Húberts titruðu ofsa-
lega og hann fffnn að hann hellti
'niður mjólk. Hann beygði hnén
og setti krúsina frá sér á gólfið.
Þar sat hann á hækjum og horfði
á gulu krúsina í mjólkurpolli.
Bakvið hann var einhver sem
byrjaði að gráta — og síðan ann-
ar
Loks fyllti gráturkm aTlt her-
bergið.
Húbert lyfti mjólkurvotri hend-
inni og tárin og mjólkin blönd-
uðust saman í andliti hans.
20
Jiminee var einn í eldhúsinu
þegar hann kom inn.
— Hæ, Húbbi, ég h-hélt þú
ætlaðir aldrei að k-koma.
Húbert kinkaði kolli-
— Ég setti ketilinn yfir.
Hann hafði sett ketilinn yfir.
Það var alltaf nókkuð. Húbert
fór úr jakkanum og bretti upp
ermarnar á gráu ullarskyrtunni
sinni. Einu sinni hafði hvert
þeirra haft sínum skyldum að
gegna. En það var langt síðan.
Nú var engin regla á neinu —
ekki eftir að Gerty var dáin og
Elsa hafði .... Hvað hafði Elsa?
spurði Húbert sjálfan sig um leið
og hann kveikti á gasloganum
undir heitavatnsgeyminum pg
horfði á heitt vatnið renna yfir
óhreina diskana í vaskinum.
— Hvað eigum við að fá með
teinu? spurði Jiminee varfærnis-
lega.
Nú spurðu þau alltaf hann —
ekki Elsu eins og áður. Brauð
með sultu? Það var ekki mikill
stuðningur í Jiminee, en hann
var þó að reyna. Ekkert hinna
reyndi — jafnvel þótt þau borð-*
uðu það sem fyrir þau var sett
orðalaust, líka Díana og Dunstan-
Hann tók upp eggjabikar og
klóraði eggjarauðuleifar af með
nöglinni. En hann komst ekki yf-
ir þetta allt saman. Allir þurftu
að borða og það þurfti að taka
til í húsinu og svo þurfti að
kaupa inn. Hann setti eggjabik-
arinn frá sér og skolaði disk.
Ef Elsa fengist til að hjálpa
Ef ....
Hann skrúfaði fyrir heita vatn-
ið. Fyrir aðeins tíu mínútum —
hann leit á klukkuna — þá hafði
hann heitið því að vera maður
bg nú hugsaði hann bara, ef
þetta og ef hitt- Ef er heimsku-
legasta orð í heimi.
— Kannskí, sagði hann með
haegð — kannski ættum við að
fá köku. Það er bráðum kominn
föstudagur.
Ef hann hefði bara getað talað
almennilega við mömmu. Uss,
þarna byrjaði hann aftur. En
þetta var dálftfð annað ■— I
mömmustundin var raunvei-uleg-
Það var það eina sem þau áttu
eftir í raun og veru. Hann skol-
aði postulínsfatið undir ristaða
brauðið. Bara ef Dunstan væri
ekki þama — og hlustaði á,
hlustaði allan tímann. Það gerði
ekkert til með hin.
— Hjálpaðu mér að þurrka,
Jiminee-
Jafnóðum og diskamir voru
þurrir, raðaði Húbert þeim ’á
sinn stað á eldhúsborðið. Það var
einfaldast — í stað þess að
stada í því að setja allt upp í
skáp og taka það út aftur. Hann
skrúfaði niður undir katlinum,
þegar hann fór að flauta. Gufan
sem steig upp úr stútnum gerði
eldhúsið einhvem veginn hlý-
legra. Húbert fór að skera brauð,
smurði lag af smjörlíki á hverja
sneið áður en hann skar hana
af brauðinu-
— Jiminee, sæktu kökukass-
ann. Hann mældi þykktina á
sneiðunum nákvæmlega — sneið-
arnar hans vom vel skomar og
jafnar — hann beitti hnífnum
fast á harða skorpuna. Sagaðu
með hnífnum, ekki ýta.
— Allt í lagi, Húbbi. Jiminee
lyfti hálfu kökunni sem eftir var
og lagði hana á borðið.
— Skerðu hana svona, sagði
Húbert og sýndi með fingrinum,
hvernig hann ætti að skera smá-
geira- Legðu stykkin á fatið með
örvamynstrinu.
Hann hélt áfram með brauðið
og gaf Jiminee auga á meðan.
Smyrja og ‘skera, skera og
smyrja. Það var hitandi. Hann
hvíldi sig andartak. Glugga-
tjöldin vom dregin frá og svart
.myrkrið £ garðinum gægðist inn-
Þau gætu ekki farið að kveikja
upp í ofninum í eldhúsinu fyrr
en eftir þrjár vikur, fyrsta nóv-
ember. Þá yrði kominn vetur.
Nú var næstum kominn vetur.
Og þau urðu að fá kol, því að
kjallarinn var næstuiji tómur.
Húbert velti fyrir sér, hvort
kolasalinn kæmi sjálfkrafa, eða
hvort það þyrfti að tala við
hann. Elsa vissi það sjálfsagt —
ef hún vildi segja honum það-
Já,' auðvituð myndi hún vilja
það. Elsa var ekki vond.
Hann skar aftur í brauðið án
þess að vera með hugann við
SAMBANDSÞING
ÆSKULÝÐS-
FYLKINGARINNAR
AÐSTOÐARFÓLK
Hafið samband við skrifstofu ÆF, Tjarnargötu 20, sími 17511.
Okkur vantar sjálfboðaliða til ýmissa starfa vegna undirbúnings
22. þingsins.
DEILDIR ÆF
Hafið samband við skrifstofu sambandsins strax og tilkynnið m
þátttöku fulltrúa á 22. þing ÆF, sem haldið verður í Lindarbæ
dagana 23.—25. september nk. Skrifstofan er opin frá kl. 11—7
daglega, sími 17511. Allar nánari upplýsingar um þinghald og
ferðir ti! þings em veittar þar. " •
4851 — Þórður gengur hægt í átt til borgarinnar og brosir í
kampinn meðan hanr, les frásögn Peters Pitt. Fréttaritarinn lof-
ar sérstöku einkaviðtab blaðsins við keppendurna þegar þeir komi
til baka. Það verða æsandi hlutir sem þá verður sagt frá, en ekki
má gera opinbera enn- Vörubílinn kemur i humátt á eftir Þórði.
Þeir .ætla að bíða heppilegs tækifæris .... — Peter Pitt hefur
tekið flugmann nokkurn tali á vellinum. Hann segist hafa heyrt
að Þórður skipstjóri sé kominn aftur- Hinn yptir öxlum. Hann
segist ekkert vita um það.
SKOTTA
— Það er allt þessum ártölum að kenna hvað ég er hrædd við
sögukennarann!
Nám og atvinna
Stúlkur, sem viíja læra gæzlu og umönnun van-
gefinna, geta komizt að í slíkt nám á Kópavogshæli
í haust. Laun verða greidd um námstímann. —
Nánari upplýsingar gefa yfirlæknir og forstöðu-
maður, símar: 41504 og heima 41505.
Reykjavík, 19/9 1966,
Skrifstofa ríkisspítalanna.
Eitt námskeið
— er ódýrt, og í það fer lítill tími. En það
getur gert gæfumuninn þegar þú
kemur út. .....
*
■ Kanntu að svara fyrir þig í tollinum?
■ Kanntu að spyrja til vegar?
Ef ekki, þá skaltu spyrja strax eftir nám-
skeiði sem þér hentar við Málaskólann
Mími.
Tveir innritunardagar eftir.
s
Málaskólinn Mímii*
Brautarholt 4, sími 1-000-4 (kl. 1—7 e.h.)'.
Hafnarstræti 15, sími 2-16-55.
Gúmmívinnusi-ofan h.f.
Skipholti 35 — Símar 31055 og 30688
Auglýsíngasími Þjóðviljans er 17500