Þjóðviljinn - 22.03.1967, Blaðsíða 10

SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 22. marz 1967.

JOHN FOWLES:
SAFNARINN
20
Ég veit ekki hvað ég hefði get-
að gert, ef hún hefði haldið á-
fram eins og hún var áður. En
það skiptir ekki máli.
Morguninn eftir fór ég niður,
mér var ennþá illt í höfðinu,
ég var undir það búinn að vera
andstyggilegur ef hún væri það,
en ég varð alveg dolfallinn, það
fyrsta sem hún gerði var að
rísa upp og spyrja hvernig mér
liði í höfðinu. Ég fann það af
þvi hvemig hún spurði, að hún
reyndi að vera öðm vísi. Vin-
gjamleg.
Ég má þakka fyrir að ég
skuli ekki vera dauður, sagði
ég.
Hún var föl og líka alvarleg.
Hún rétti fram hendurnar, hún
hafði getað losað sig við keflið
en hún hlýtur að hafa sofið
með hendumar bundnar (hún
var enn í sloppnum). Ég los-
aðá af herini bandið.
— Má ég líta á það.
Ég hörfaði aftur á bak, hún
hafði sannarlega gert mig
hvimpinn.
— Ég er ekki með neitt í
höndunum. Emð þér búnir að
þvo það?
Já.
— Með einhverju sótthreins-
andi?
Það er í lagi.
Jæja, hún fór og sótti smá-
flösku af Dettol sem hún átti,
hún hellti ögn í bómullarhnoðra
og kom til baka.
Hverju hafið þér nú fundið
upp á? sagði ég.
— Mig langair til að leggja
þetta á. Setjizt þér. Setjizt. Hún
6agði þetta þannig að ég vissi
að henni. var gott eitt í hug.
Það var skrýtið, en stundum
vissi maður að hún gat fekki
logið.
Hún tók burt plásturinn og
gasbindið, mjög varlega, ég
famn að hún hrökk við þegar
hún sá það, það var ekki sér-
lega fallegt, en hún þvoði það
liðlega og lagði umbúðimar yfir
aftur.
Kærar þakkir, sagði ég.
— Mér þykir leitt að ég....
,að ég skyldi gera það sem ég
gerði. Og mig langar til að
þakka yður að þér borguðuð
ekki í sömu mynt- Þér hefðuð
haft fyllstu ástæðu til þess.
Það er ekki svo auðvelt þegar
þér krimið svona fram.
— Ég vil helzt ekki tala um
það. Mig langaði aðeins til að
segja, að mig tekur þetta sárt.
Ég tek á móti afsökun yðar.
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snytrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18, III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistoía
Garðsenda 21. SÍMI 33-968.
— Þökk fyrir.
Við vomm ósköp tormleg,
hún sneri sér undan til að .borða
morgunverð og ég beið úti.
Þegar ég barði að dymm til að
að^æta, hvort ég gæti farið að
taka til, var hún búin að klæða
sig og búa um rúmið, ég'spurði
hvort hún óskaði einhvers, en
það gerði hún ekki. Hún sagði
að ég ætti að fá mér TCP-
smyrsl og hún rétti mér bakk-
ann og daufu brosi brá fyrir á
andliti hennar. Það virðist
kannski ekki svo merkilegt, en
það hafði mikla breytingu í för
með sér. Mér fannst næstum
sem höfuðsárið væri þess virði.
Ég var reglulega hamingjusam-
ur þennan morgun. Það var al-
veg eins og sólin hefði bmtizt
fram á ný.
Eftir þetta komu fáeinir dag-
ar sem vom svo sem hvorki
fugl né fiskur. Hjln saigðá ekki
margt, en hún var hvorki bit-
ur né ónotaleg. Og einn daginn
eftir morgunverð bað hún mig
að setjast niður eins og ég
hafði stundum gert áður svo að
hún gæti teiknað mig. Það var
bara til þess að fá tækifæri til
að tala.
— Ég vil að þér hjálpið mér,
6agði hún.
Haldið áfram, svaraði ég.
— Ég á vinkonu, stúlku sem
ungur maður hefur orðið ást-
fanginn af.
Haldið áfram, sagði ég. Hún
þagnaði. Sennilega til að láta
mig flana beint út í vitleysuna.
— Hann er svo ástfanginn af
henni, að hann hefur rænt
henni. Hann hefur hana hjá sér
sem fanga-
Undarleg tilviljun.
— Já, er það ekki? Jæja, hún
vill losna burt og hún vill ekki
særa hann. Og hún veit ein-
faldlega ekki hvað hún á að
gera. Hvað mynduð þér ráð-
leggja henni?
Að sýna þoiinmæði, sagði ég.
' — Hvað verður að gerast til
að unggi maðurinn sleppi
henni?
Allt getur gerzt.
— Gott og vel. Við skulum
ekki vera í feluleik. Segið mér
hvað ég get gert til að losna
héðan.
Ég gat engu svaraö, ég hugs-
aði með mér að ef ég segði
að hún þyrfti að búa með mér
ævinlega, myndum við aftur
vera komin í hring.
— Hjónaband kemur ekki til
greina. Þér getið ekki treyst
mér.
Ekki ennþá.
—< Ef ég svæfi hjá yður?
Hún var hætt að teikna. Ég
vildi ekki svara.
— Jæja?
Ég hélt ekki að þér væruð
af því taginu, sagði ég.
— Ég er bara að reyna að
komast að skilmálum. Það var
rétt eins og hún væri að tala
um nýja þvottavél og kynna
sér greiðsluskilmála-
Þér vitið hvers ég óska, sagði
ég-
— En það er einmitt það sem
ég veit ekki!
Þér vitið það vel.
— Guð minn góður. Heyrið
mig nú. Svarið baira með jái eða
neii. Langar yður til að sofa
hjá mér?
Ekki eins og nú er ástatt á
milli okkar.
— Hvemig er þá ástatt á
milli okkar?
Ég hélt að þér væruð svt>
lítið á þessu. — Yður finnst ég
gáfuð.
Hún dró andann djúpt- Mér I
fannst rétt að draiga hana svo-
bara vera að Iéita að undan-
komuleið? Allt sem ég gerði,
væri í þeim tilgangi gert að
'losna héðan? Eigið þér við það?
Ég játaði því.
— Ef þér hefðuð það á til-
finningunni, að ég gerði það af
annarri ástæðu. Vegna þess að
mér félli vel við yður. Mér til
ánægju. Myndi yður líka það
betur?
Ég get keypt það sem þér
eruð að tala um í London hve-
nær sem verá skal, sagði ég.
Þetta stakk upp í hana dá-
litla stund. Hún fór aftur að
teikna.
Eftir nokkra stund sagði hún:
— Þér hafið ekki farið með mig
hingað vegna þess að yður
finnist ég aðlaðandi kynferðis-
lega.
Mér finnst þér mjög aðlað-
andi, sagði ég. Alveg sérlega.
— Þér eruð alveg eins og
kínversk askja, sagði hún. Svo
hélt hún áfram að teikna og
við sögðum ekki meira. Ég gerði
tilraun til þess, en hún sagði
að það eyðilegði stellinguna.
Ég veit alveg hvað sumir
myndu hugsa, þeim fyndist
framkoma mín undarleg. Ég
veit að flestir karlmenn hefðu
bara hugsað um það að notfæra
sér aðstæðurnar og tækifærin
voru nóg. Ég hefði getað nptað
klútinn. Gert það sem mér sýnd-
ist, en ég er ekki sú maongerð,
alls ekki sú manngerð. Hún var
eins og lirfa sem þarf þrjá mán-
uði til að klekjast út og reynir
að gera það á nokkrum dögum.
Ég vissi að ekkert gott myndi
af því leiða, henni lá alltaf svo
mikið á. Nú á dögum vill fólk
gína yfir öllu, það er ekki fyrr
farið að hugsa um einhvem hlut
en það vill hafa hann milli
handanna, en ég er öðru vísi,
gamaldags, mér finnst notalegt
að hugsa um framtíðina og láta
hlutina þróast í friði og ró. Flas
er ekki til fagnaðar, eins og
Dick frændi var vanur að segja
þegar fiskur beit á hjá honum.
Það sem hún g’at aldrei skil-
ið var það, að fyrir mig var
það þýðingarmest að eiga- Það
var mér nóg að hafa hana þarna.
Það þurfti ekki að gera eitt eða
neitt. Ég vildi bara hafa hana
þama og vita hana á ðruggum
stað.
Tveir eða þrír daigar hðu. Hún
sagði fátt, en éinn daginn eftir
hádegisverðinn sagði hún: — Ég
er í ævrlöngu fángelsi, er ekki
6VO?
Ég sagði ekkert, þvi að ég
vissi að þetta var ekki armað
en raus.
— Gætum við ekki reymt að
verða vinir aftur?
Allt í lagi mm vegna, sagði
ég.
— Ég Vildi gjarnan faa*a í
bað í kvöld.
Allt í lagi-
— Gætum við ekki setið smá-
6tund uppi á efti-r? Það er þetta
herber^i. Ég er sjúk í einhverja
breytingu.
Ég sagðist skyldi athuga mél-
ið.
Ég kveikti reyndar upp í am-
inum og undirbjó allt. Gekk úr
skugga um að hún gæti ekki
fundið neitt til að ráðast á mig
með. Það var tilgangslaiust ■ að
láta eins og ég treysti henni
eins og áður.
Já, hún fór í bað og aHt var
eins og vanalega. Þegar hún kom
út, batt ég á henni hendumar
en keflaði hana ekki og ég
fylgdi henni niður. Ég tók eftir
því að hún hafði sett upp hár-
ið á sama hátt og einu sinni
og hún var í hvítum og dumb-
rauðum slopp, sem ég hafði
keypt hana henni. Hún vildi fá
að bragða á sherryinu sem eft-
ir var (það var enn hálf flaska
eftir) og ég hellti í glösin og
hún stóð við arininn og horfði
inn i hann og rétti fram bera
fætuma á víxl til að verma
þá. Við stóðum þarna og drukk-
um, ■ við sögðum ekki neitt en
hún sendi mér kynlegar augna-
gotur, alveg eins og hún vissi
eitthvað sem ég vis^i ekki og
það gerði mig taugaóstyrkan.
Jæja, hún fékk sér annað glas
og tæmdi það samstundis og svo
vildi hún fá eitt til.
— Setjizt þér, sagði hún, svo
að ég settist í sófann sem hún
hafði bent á. Hún stóð kyrr amd-
artak og virti mig fvrir sér þar
sem ég sat. Svo gekk hún beint
að mér, það var skrýtið, stóð
þarna og horfði niður til mín,
tvísteig stundarkorn. Svo allt í
einu, bang, hlammaði hún sér
niður í kjöltu mína. Það kom
ATHUGIÐ
Getum bætt við okkur klæðningum og við-
gerðum á bólstruðum húsgögnum. — Góðir
og vanir fagmenn.
Húsgagnav. Þorsteins Sigurðss.
Grettisgötu 13. — Simi 14-0-99.
atvinnurekendur.
ÁBYRGDARTRYGGING
ER NAUÐSYNLEG
ÖLLUM ATVINNUREKSTRI
TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIRf
LINPARGÖTU 9 • REYKJAVÍK SÍMI 22122 — 21260
■SKOTTA
— Nei, þetta er ekki nýr dans. Ég er sólbrunnin.!
(onfinental
SNJÓHJÓLBARÐAR
MEÐ NÖGLUM
sem settir era í, með okkar full-
komnu sjálfvirku neglingarvél.
veita fyllsta öryggi í snjó ög
háíku.
Nú er allra veðra von. — Bíðið
ekki eftir óhöppum, en setjið
CONTINENTAL hjólbarðá, með
eða án nágla, undir bílinn nú
þegar.
Vinnustofa vor er opin alla daga
frá kl. 7,30 til kl. 22.
Kappkostum að veita góða þjón-
ustu með fullkomnustu vélum
sem völ er á.
GUMMIVINNUSTOFAN h.f.
Skipholti 35 — Sími 3-10-55.
Kutdajakkar, úlpur
og terylene buxur í úrvali.
O. L. Traðarkotssundi 3
(mðti Þjóðleikhúsinu)