Þjóðviljinn - 27.05.1967, Qupperneq 4

4 SteA — ÞJÓÐVHJINN — Laugaaxiagur 27. laaf 1967.
Otgefan ii: Sameiníngarfloidíur alþýðo. — Sóslalistaflokk-
urinn.
Ritstjórar: Ivai H- Jónsson (áb). Magnús Kjartansson,
Siguróax Guðmundsson.
Fréttaritstjóri: Sigurður V. Friðþjófsson-
Auglýsingastj.: Sigurður T. Sigurðsson. •
Framkvstj-: Eiður Bergmann
Ritstjórn, afgreiðsla. auglýsingar prentsmiðja Skólavörðust 19.
Sími 17500 (5 línur) — Áskriftarverð kr. 105.00 á mánuði. —
Lausasöluverð kr. 7.00-
Fólkið s/alft
JJemámsblöðin fagna mjög I-lista þeim sem bor-
inn hefur verið fram gegn Alþýðubandalaginu
í Reykjavík, og telja að með honum sé Alþýðu-
bandalagið klofið niður í rót, eins og komizt hef-
ur verið að orði. Ekki minnkar fögnuðurinn við
það að málgögn þessa lista hafa auðsjáanlega
ekkert áhugamál annað en níða Alþýðubandalag-
ið og einstaka liðsmenn þess, þar er eini andstæð-
ingurinn, sá eini sem ætlunin er að gera ógagn.
En hemámsblöðin skyldu ekki fagna of snemma.
Það er athyglisverð staðreynd að í meðmælenda-
hópi I-listans em aðeins 30 menn úr Alþýðubanda-
laginu í Reykjavík á sama tíma og félagatala þess
hefur aukizt um mörg hundruð síðustu mánuði
og er nú næstum því þúsund manns. Vinstri menn
í Reykjavík hafa aldrei haft jafn fjölmenn og öfl-
ug samtök að baráttutæki, og þeir vita fullvel að
með því tæki verður nú að heyja mjög mikilvæga
hagsfnunabaráttu, ekki aðeins í kosningunum,
heldur og eftir þær. Og vinstrimenn vita einnig
að í slíkri baráttu er það samheldni og einhugur
sem ræður úrslitum.
gamtök' lifa sínu eigin sjálfstæða lífi, ef þau búa
yfir sameiginlegum hugsjónum og félagslegum
hagsmunum. Það kemur oft fyrir að einstakling-
ar verði viðskila við samtök og ætli sér þá stundum
. stóran hlut utan þeirra. En þeir fá þá að kynnast
því að það eru samtökin sjálf sem skipta máli en
ekki einleikur neinna forustumanna. Alþýðu-
bandalagið var stofnað af mikilli nauðsyn, og sú
nauðsyn er ennþá brýnni nú — þegar við blasir
m.a. algert óvissuástand í efnahagsmálum. Þeir
menn sem ímynda sér að Alþýðubandalagið sé
klofið niður í-rót, skulu minnast þess, að slíkt
er ekki á valdi neinna einstaklinga hversu háar
hugmyndir sem þeir kunna að hafa um sjálfa sig.
Það er fólkið sjálft sem ákveður hvort það vill
hafa samtök sín heil og sterk eða sundruð og
aflvana.
Fróðlegt svar
£jvo mjög þröngt er nú orðið á vinnumarkaðn-
um að horfur eru á að skólafólk sem nú kemur
þúsundum saman í vinnuleit lendi í miklum erf-
iðleikum. Guðmundur J. Guðmundsson varafor-
maður Dagsbrúnar, sagði fyrir skömmu í viðtali
við Þjóðviljann að hann óttaðist það að annarhver
skólanemandi kynni að ganga atvinnulaus í sum-
ar af þessum völdum.
^stæða er til þess að vekja athygli á viðbrögðuim
Vísis við þessari frétt. Þetta málgagn fjárplógs-
mannanna sagði í háðslegum tón að það gerði nú
lítið þótt skólaíólk fengi ekki vinnu; það gaeti þá
í staðinn brugðið sér í skemmtiferðir til utlanda.
Þetta er einskonar nútímaútgáfa af sögunni urri
frönsku drottninguna sem sagði þegar hún heyrði
fólkið hrópa á brauð: Nú, hvers vegna fær það
sér ekki kökur? En þær þúsundir manna sem nú
eiga við vanda að etja af þessum sökum ættu að
minjaast þessa svars stjómarblaðsins. — m.
Minning:
ígiii Benediktsson,
flugstjóri
Er sú harmafregn barst mér,
að kvöldi þess 3. maí s.l., að
flugvélin „Austfirðingur“ hefði
farizt við Vestmannaeyjar þá
um daginn, gat ég í fyrstu ó-
mögulega trúað því. Á slík-
um augnablikum er það ósk-
hyggj an, sem nær yfirhönd-
inni hjá okkur mannlegum ver-
um, og í þessu tilfelli fannst
mér það útilofcað, að vinir mín-
ir og samstarfsmenn, Egill
Benediktsson, flugstjóri og Ás-
geir Einarsson, flugmaður ásamt
Finni Finnsyni, flugnema, væru
horfnir okkur fyrir fullt og
allt. 'Og þá ekki sízt vegna
þess að Egill og Ásgeir höfðu
verið hér fyrir austan, hressir
og kátir að vanda, fyrr um
daginn.
Kynni okkar Egils Benedikts-
sonar voru ekki löng, eða að-
eins rúm þrjú ár, en þau voru
mjög ánægjuleg í alla staði
fyrir mig. Þau kynni eru ná-
tengd þróun flugsamgangna
okkar Norðfirðinga, sem ég
vissi að Egill bar mjög fyrir
brjósti. Það var vorið 1964, sem
leiðir okkar lágu saman, er
hann byrjaði að fljúga hingað
til Neskaupstaðar á vegum
Flugsýnar h.f., sem flugmaður
með Sverri heitnum Jónssyni,
flugstjóra, á sjö farþega „Beech-
craft“ flugvél. Langþráð á-
ætlunarflug milli Neskaupstað-
ar og Reykjavíkur var þar með
hafið.
Þann 17. júní sama ár kom
Egill sína fyrstu ferð hingað
sem flugstjóri á þessari flugvél,
og var það stór dagur, ekki
aðeins fyrir Egil, heldur o"
fyrir Norðfirðinga, því frá þeim
jdegi voru ,það tvejr afbragðs
flugstjórar, í þjónustu Plug-
sýnar h.f., sem sinntu sam-
gönguþörfum okkar.
Síðan var Egill flugstjóri á
vélum félagsins, næst á „Her-
r>n“ vélinni, sem tók 15 far-
■þega, og nú síðast liðið ár á
32 og 36 farþega DC 3 flug-
vélunum. Hefur hann flogið
fleiri ferðir milli Neskaupstaðar
og Reykjavíkur en nokkur ann-
ar. Verður það skarð, sem nú
er höggvið hjá þessu litla flug-
félagi, vandfyllt.
Egill var mjög vinsæll í
starfi, og báru allir Norðfirð-
ingar mikið traust til hans sem
flugstjóra, en um leið var hann
kunningi mjög margra bæjar-
búa. Kom þar bæði til, að hann
var ákaflega ákveðinn og fast-
ur fyrir, en einnig þægilegur
í viðmóti og sérstaklega greið-
vikinn. ’
Samstarf okkar Egils var
allan tímann gott t>g algjörlega
snurðulaust, hvort sem var í
sambandi við hina daglegu af-
greiðslu flugvélanna hér í Nes-
kaupstað, eða þegar við vorum
að verja flugvélar í vondum
vdðrum hér á flugvellinum við
slæmar aðstæður. Kom alltaf
greinilega fram dugnaður hans
og ósérhlífni.
Þessi fátæklegu orð eiga að
vera þakklætisvottur til Egils
frá mér, fyrir ánægjulegt sam-
starf og vináttu, svo og frá
körtu minni og börnum, sem öll
voru ákaflega hænd að Agii,
enda var hann sérstaklega
barngóður, og söfnuðust þau
yfirleitt að honum, þegar hann
kom heim til okkar.
Eiginkonu Egils, Steinunni
Jónsdóttur, foreldrum hans,
Geirþrúðri Bjamadóttur og
Benedikt Gíslasyni frá Hofteigi,
og öðrum aðstandendum votta
ég dýpstu samúð við þetta
sviplega fráfall. En það er
huggun harmi gegn, að eftir
lifir minningin um góðan
dreng.
öm Scheving.
-------------------------------S>
Þjóðhátíðarmótið
háð 15.-17. júní
................ WiiMnannMri
Þjóðhátíðarmót frjálsíþrótta-
manna fer fram á Iþróttaleik-
vangi Reykjavíkurborgar í Daug-
ardal, dagana 15.-17. júní 1967.
Keppt verður í þessum iþrótta-
greinum:
Föstudagur 16. júní:
200 m hl. karla, 400 m hl.
karla, 1500 m hlaup karla, 3000
metra M. karla, 400 m gr.M.
Sækir utn styrk
ti! vesturfarar
Sem kunnugt er mun Karla- !
kór Reykjavíkur fara í söng-
för ttl Vesturheims nú í sum-
ar og syngja m.a. á heimssýn-
ingun-ni í Montreál i Kanada.
Kórinn hcfur nú sótt um ferða-
styrk tíl borgaryfirvalda. Borg-
arráð vísaði styrkibeiðninni til
afgreiðslu í samibandi við gerð
fj árfaagsáætkmar.
karla, 4x100 m boðhiL karia,
4x100 m boðhl. sveána, 200 m
hlaup kvenna, 400 m hlaup
drentgja, langstöfck karla, þri-
stöfcik karla, hástöfck kvenna,
spjótkast karla, spjótkast kv.,
spjótk. direngja, sleggjukast og
kringlukast.
Laugarðagurinn 17. júni.
100 m hl. karla, 100 m hl.
kvenna, 100 m M. drengja, 109
m Maup sveina, 110 m gr.hL
karla, 110 m gr.M. drengja, 1000
metra boðhl. karia, hástökfc,
stangarstökk, kúluvarp og 800
metra hlaup karla.
Fimmitudagin 15. júní fer fram
undankeppni í þeim greinum,
sem þörf verður á. Þiátttatea er
heimiil ölium frjállsiíþróttamönn-
um, jafnt utanbæjarmönnum
sem Reyikvikinigum, en þátttaka
er skilyrðislaust háð tilkynning-
um.
Tilkynningar um þétbtöfcu ber
að senda til Þórðar Sigurðsson-
ar, pósthóif 215, Rwik fyrir 1,
júní nic.
Finnur Th. Finnsson
Ásgeir Einarsson
Minningarathöfni
í Dámkirkjunni
í dag, Iaugardag, fer fram í Dómkirkj-
unni minningarathöfn um flugmennina
þrjá, sem fórust með flugvél Flugsýnar
„Austfirðingi“, við Vestmannaeyjar hinn
3. maí síðastliðinn.
Minningarræður flytja séra Jón Auðuns
dómprófastur og séra Óskar J. Þorláksson
dómkirkjuprestur. Félagar úr Karlakómum
Fóstbræðrum syngja. — Athöfnin hefst
klukkan 10.30.
Þeir sem fórust með „Austfirðingi“ voru:
Egill Benediktsson flugstjóri, Ásgeir Ein-
arsson flugmaður og Finnur Th. Finnsson
aóstoðarmaður.
Föðurkveðja
Við kveðjum þig. — Svo hljóðar
harmsins mál.
En hitt er þögul vissa, að okkar sál
hún kveður aldrei, hvorug aðra í heimi,
og hefur engin mörk á lífsins ál.
Við skiljumst eigi. Okkar beggja leið
er ein og söm um þrotlaust tímans skeið.
Og þó að fundi beri að sinni sundur,
við sjáumst yfir draumahöfin breið.
Þín önd, sem hönd, var stælt
við vos og stríð
og stefndi lítt í sumarskjólin blíð.
Þú fæddist líka á frpsta og snjóa vetri;
þitt fyrsta bros var móti norðanhríð.
En spor þín fyrstu lágu um ljúfan sal,
er lengur fram um stundir muna skal.
Og ljós þitt skein á bræðra
og systra brautum
í berjamó. — Það var á Jökuldal.
Eg á frá þessum dögum dýran sjóð
um drenginn minn á fríðri bemskuslóð.
Og hann er orðinn tákn og merkið mesta
um minning þína, sem er öllum góð.
Minn kæri sonur, um þinn dáða dag
og drenglund kveð ég aðeins lítinn brag.
En þökk og minning þinna ævistunda
mig þrýtur ekki fram á sólarlag.