Þjóðviljinn - 22.07.1967, Page 5

Langardagur 22. júlí 1967 — ÞJÓÐVrLJINN — SlE)A C
Börnin una sér hið bezta á leikvellinum.
Einhverjir hafa oröið sér úti um hesta.
góð, þó að auðvitað finnist und-
antekningar þar frá. En þœr
eru sjaldgaefar sem betur fer.
Hér kemur nokkumveginn jafnt
af yngra fólki sem eldra en
kynslóðunum er það sameigin-
legt, að una sér afskaplega ve!.
Fyrstu dagana hvílir það sig
gjarna og er ekki mikið á ferð-
irjni, en þegar á líður vikuna,
er gengið á fjöll, skroppið í
ferðalög á bílum Dg síðast en
ekki sízt, farið í sundlaugina
í Hveragerði, sem er ákaflega
vinsæl væ-^ast. sagt.
— Hvað er svo næst á dag-
s'krá í byggipgarmáhinum? Ekki
á þó að láta hér staðar numið?
Framtíðaráætlanir
— Nei. I sumar, eða haust
verður hafizt handa um að
byggja 17 bústaði til viðbótar.
Landrými er hér nóg, eða tólf
hektarar og allt girt. Þá á í
framtíðinni að koma upp eins-
konar þjónustumiðstöð, þar sem
verður athvarf fyrir einstak-
linga, sem eru fjölmennir í
verkalýðsfélögunum. — Einnig
verður þar venjuleg greiðasala
og funda- eða samkomusalir.
Þá er eklti fullráðið enn,
hvort Listasafn ASÍ verður flutt
hingað austur. en það er ýmis-
legt sem mælir bæði með því
og móli. En ef til kemur verð-
ur safnið sambyggt þjónustu-
miðstöðinni. Ég veit ekki betur
en gefandi safnsins, Ragnar
Jónsson, sé hugmyndinni fylgj-
andi-
— Verður þessi miðstöð rek-
in sem einskonar hótel?
— Ekki beinlínis. Hún verður
fyrst og fremst fyrir meðlimi
verkalýðsf élaganna.
funii'/riií
.
. .
~ i
Sundlaugin í Hveragerði er vinsæl og vcl sótt,
\
— %Svo að váð vQcjuim aftur
að hiisunum. Hvér rseður raun-
veruleiga yfir þeim, ASl, eða
verkalyðsfélögin ?
— Hvert féiag ræður sínu
húsi og, tekur við leigu eftir
það. Éftj er hinsvegar ráðinn
hingað úf ASl, sem umsjónar-
maður með staðnum.
Ánægðir gestir
Næst lig|?ur svo leiðin í hús
nr. þrjú, þksr sem Böðvar Ás-
geirssön trésmiður dvelur á-
samt konu stnni Grétu Sigurð-
ardóttur og rjk>rum bömum. Það
sem vekur fjrrst athygli innan
dyna er hve töllu er snyrtilega
og haganlega fyrir komið.
Gréta stendurtvið að hella upp
á könnuna, en \húsbóndinn hef-
ur það hufiguleftf á meðan hann
bíður eftir sopamum.
Erlendur Guðmundsson umsjónarmaður og Anna kona hans.
— Hvemig lfkar ykkur vist-
in?
— Alveg skínamdi, segja þau
bæði í einu. Viðierum hér nú
1 fyrsta skipti qg bjuggumst
alls ekki við svona göðu.
— Trésmiðafélagið á þá auð-
vitað húsið?
— Já, það á þetta hús og
næsta við, nr. 4, segir Böðvar.
en Gréta tekur við:
— Upphaflega ætíuðum við
ekki að vera nema tvo daga,
en nú getum við helzt ekki slit-
ið okkur héðan. Auðvitað má
finna eitthvað að öllum hlutum,
en hér er ekkert siíkt sem
mætti kalla afgerandi. Herberg-
in eru ákaflega heppileg, nema
að því leyti að minnka mætli
litlu barnaherbergin, en stækka
hjónaherbergið. Það er fulllítið-
Mat verður maður að hafa með
sér til fyrsta dagsins, en strax
á mánudagsmorgnum kemur hér
kjörbúðarbíll frá Selfossi og síð-
an á hverjum degi. I honum fá-
um við allar nauðsynjar.
Hér er svt> leikvöllur fyrir
börnin, handsturta í baðher-
herginu, heitt og kalt vatn,
bókahilla með bókum í húsinu
og bókasafn í skálanum, lítill
ísskápur í eldhúskróknum og
svo má alls ekki gleyrna sund-
lauginni í Hveragerði, sem er
ákaflega mikið notuð af gest-
um hér. Nú, kalda vatnið er
ekki alveg kalt, þegar það kem-
ur úr knananum, en heita vatn-
ið bærilega heitt. Til að hafa
svalandi kalt vatn við höndina,
verður að láta það standa í
könnu í ísskápnum-
Svo er ákaflega mikill kost-
ur að engin bilaumferð skuli
vera um svæðið sjálft. Við get-
um látið börnin ganga sjálfala
utandyra, án þess að vera með
lífið í lúkunum eins og í
Reykjavík. Það þarf ekki einu
sinni að líta eftir yngstu börn-
unum.
— Hvað eru bömin mörg?
— Þau eru fjögur á aldrin-
um frá eins árs og upp í sex
ára og heita Þóra, Ásgeir, Þór-
unn Sif og Sigurður.
Líka fyrir norðan
Nú er komið að Böðvari.
— Húsin eru ákaflega vönd-
uð án alls íburðar, enda teikn-
uð af Sigvalda heitnum Thord-
arson. Hjá okkur er fyrirkomu-
lagið þannig, að auglýst er eftir
umsóknum um dvöl í húsunum.
Við sóttum um í apríl, en feng-
um að ráða hvenær sumarsins
við yrðum hér. Við völdum
miðjan júlímánuð- Næsta ár
ganga þeir svo fyrir, sem ekki
hafa verið hér áður og síðan
verður það svona koll af kolli,
að reynt verður að láta alla
sitja við sama borð hvað dvöl-
inni hér fyrir austan viðvíkur.
Við vorum ákaflega heppin moð
valið á tímanum, því að hér
hefur verið einstök blíða allan
tímann.
— Hvar búið þið svo í
Reykjavík?
— Eins og er búum við á
Leifsgötu 6, en annars erum við
húsnæðislaus eins og fleira
barnafólk og hér er víst ekki
hægt að fá keypt. Annars eru
ölfusborgir meira og minna í
notkun allt árið. T. d- er mikið
um það, að fólk sé hér yfir
stórhátíðir, nema kannski helzt
á jólunum, sem eru frekar
bundin við heimilið. Og að lök-
um vildi ég taka fram fyrir
hönd okkar beggja, að betur
hefði varla tekizt til um valið
á umsjónarmanni. Erlendur er
alveg einstakur.
Nú kveðjum við þessi lukku-
legu hjón og samhryggjumst
þeim innilega yfir að þurfa að
fara á laugardaginn og um leið
og við kveðjum Eriend, sem
alltaf er að slá með dráttarvél-
inni, en á milli húsanna sem
eru byggð nokkum veginn í
kring, er iðjágrænn völlur og
allt hið snyrtilegasta, segir
hann okkur að hugmyndin ura
Ölfusborgir sé þegar farin að
smita frá sér. Norðlendingar
ætli t.d. að byggja tíu hús í
svipuðum stíl norður í Fnjóska-
dal, en ætlunin er að sumar-
dvalarbúðir sem þessar rísi í
hverjum landsfjórðungi- áður
en lýkur og kannski í hverju
kjördæmi. Hver veit?
Faðir minn
BERGSVEINN SVEINSSON
frá Aratungu
(21/9 1876 — 18/7 1967)
Aldinn er hniginn
til ættjarðar sinnar.
Þetta er kveðja til
móður minnar.
Þú þurftir víst oft
að standa í stríðu.
Hann þusaði um flest,
en þráði blíðu.
Oftast var hjalað
um auð og heiður.
Ekki um hver var
hinn sterki meiður.
Margur er hvorki
heill né hálfur.
Hann hafði þrótt
að vera — sjálfur
Einn af þeim,
sem ekki kvarta.
Góð var hans kímni
og göfugt hans hjarta.
Heimsgæði eru
sem áfengt vín.
Þú varst hans eina
— móðir mín.
En kannski er það
allra vömin:
Það sem gátum við ekki,
það gera bömin.
Berlín, 17. júlf 1967,
ort sama dag, sem ég fréttt lCt
SVEINN BERGSVEINSSON.