Þjóðviljinn - 03.08.1967, Blaðsíða 5

Fimmtudagur 3. ágúst 1967 — ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA g
Frá Reykjahlíðarhvcrfi við Mývatn, en einmitt þama á hinn nýi vegur að liggja, miUi vatnsins og kirkjunnar.
Vegarstæðið nýja við Mývatn:
Skipulagsstjórn ríkisins
lýsir sjónarmiðum sínum
Skipulagsstjórn ríkisins ihefur
sent frá sér eftirfarandi grein-
argerð vegna skipulagningar við
ReykjaMíð við Mývatn:
1 lok s.l. viku lét náttúru-
vemdarráð birta í blöðum og
útvarpi langa greinargerð um
fyrirhugað vegarstœði milli
Reykjahlíðar og Grímsstaða við
Mývatn. I greinargerð þessari
er sagt á mjög viMandi háttfrá
málum og jafnvel beinlínis
rangt, að því er snertir afskipti
Skipulagsstjórnar ríkisins.
Skipulagsstjórnin lýsti þegar
x stað yfir, að hún mundi birta
greinargerð um afskipti sín af
málinu, þar sem leiðrétt yrðu
ranghermi náttúruverndarráðs
eftir því sem efni standa til.
Upphaf þessa máls er það, að
árið 1964 var ákveðin bygging
þéttbýlishverfis nálægt Reykja-
hlíð vegna fyrirhugaðs verk-
smiðjurekstrar á þeim sdóðum.
Þótti rétt að Skútustaðahreppur
yrði allur gerður skipudags-
skyldur, og í samráði við
hreppsnefndina var það ákveð-
ið, sbr. lög nr: 19/1964. Jafn-
framt var ákyeðið, að skipu-
lagning skyidi að svo stöddu
aðeins taka til áðurgreinds
svæðis við Reykjaihlið.
Skipulagsstarfið hefur síðan
farið fram í fullri samvinnu
við hreppsnefndina, þótt nótt-
úruvorndarnáð gefi annað til
kynna í greinargerð sinni. Til-
iaga að skipulagi hefur síðan
hlotið að öllu leyti þá meðferð,
sem áskilin er í skipu 1 agsílögunV
og siðast staðfestingu ráðherra,
mánudaginn 31. júlí s.l.
Þegar á fyrsta fundi með
hreppsnefnd Skútustaðahrepps,
þar sem allir meðlimir skipu-
lagsstjórnar voru viðstaddir,
kom fram sameiginlegur áhugi
allra viðstaddra á því, að reynt
yrði við skipulagningu að varð-
veita sem allra bczt hinn sér-
stæða og fagra svip Mývatns-
sveitar, landslag og fuglalíf.
Utíör Jónasar lækn-
is Sveinssonar í dag
í dag verður gerð frá Dóm-
kirkjunni útför Jónasar Sveins-
sónar læknis, sem lézt að
morgni s.l. föstudags, 28. fyrra
mánaðar, 72 ára að aldri.
Jónas Sveinsson var fæddur
að Ríp í Hegranesi 7. júlí 1895
og voru foreldrar hans séra
Sveinn Guðmundsson og Ingi-
björg Jónasdóttir kona hans,
Sveinn var um skeið prcstur
að Ríp í Hegranesi en síðar í
Árnesi og bjó þó í Efri-Múla.
Jónas var næstelztur átta
systkina og gekik menntaveg-
inn. Tók hann stúdentspróf frá
Menntaskólanum í Rvík liðloga
tvítugur og lagði síðan stund
á nám í læknisfræði við Ilá-
skóla Islands og lauk kandi-
datsprófi 1923. Hann stundaöi
framhaldsnám erlendis, í Vín-
arborg í AusturrJki, um sex
ára skeið og hlaut viðurkenn-
ingu sem sérfrasðingur í hand-
lækningum 1932. í nokkur ár
var hann héraðsflækir á
Hvammstanga og síðar á
Blönduósi, en 1934 fluttist hann
til Reykjavíkur og stundaði hér
lækningar slðan og var yfir-
laéknir á sjúkrahúsinu Sólheim-
um.
Jónas Sveinsson lét ekki við
læknanámið hér heima eitt
sitja né heldur framhaldsnám-
ið í Vín, heldur fylgdist alla
tíð með helztu nýjungum á
svifS læknisfræðanna og í
sérgrein sinni; sótti hann ár-
Icga1 læknanámskeið og íundi
víðsvegar um hcim. Hann var
í hópi kunnustu lækna á ís-
landi, vinsæll og vinmargur.
Jónas Sveinsson var kvænt-
ur Ragnheiði Hafstein, sem lif-
ir mann sinn ásamt uppkomn-
um börnum.
Skipulagsstjórn telur, að frá
upphafi hafi þetta verið eitt
meginssjónarmiðið í sambandi
við gerð skipulagstitlilagna.
Meðal þess, sem einkum þurfti
að athuga, var staðsetning veg-
ar frá hinu nýja þéttbýlishverfi
og verksmiðju til Húsavikur.
Við gerð tililögu um það voru
höfð eftirfarandi meginsjópar-
mið:
1. að vegurinn lægi ekiki
gegnum þá byggð, sem nú er
í Reyikjahlíð og þá, sem fyrir-
huguð er. Er hér um að ræða
meginatriði við skipulagningu
að umferð sé beint framhjá
bæjum og þorpum íromur en
gegnum þau, bæði til að
sporna við slyisum og ónæði
svo og að tryggja greiða um-
ferð.
2. að vegarlagning væri
tæknilega séð framkvæmanleg
og fjórhagslega séð ekki óhæfi-
lega kostnaðai-söm og þannig
hagað að vegur væri fær til
umferðar allt árið.
3. að með vegarlagningu
væri ekiki spiilllt túnum eða
mannvirkjum eða búrekstur
truflaður umfram það, sem ó-
hjákvæmilegt vœri.
4. að reynt væri, eins og áð-
ur segir, að varðveita sembezt
liina ósnortnu náttúru ogfugla-
líf.
Mál þetta heíur að sjálfsögðu
verið rætt mar.gsinnis á fund-
um skipulagsstjórnor og við
fjöida aðila, sem hlut eiga að
máli, m.a. við fulltrúa náttúm-
vemdarráðs. Er það því mjög
villandi, hvernif? greinargerð
náttúruverndarráðs hefst, en það
er á þessa leið: „Náttúruvernd-
arráð fckk um þnð vitneskju
á sl. vori o.s.frv.“ Er með
jxessu geíið til kynna, að nátt-
úruverndarráð hafi frótt um mál-
ið á skotspónum, en það hafði þá
haft: aðstöðu til að fýlgjast mcð
málinu hátt á annaö ár.
Eftir ýtarilegar athuganir
voru færðir á uppdrátt fjórir
möguleikar á vegarstæði, en
síðan auikið við fleiri mögu-
ieikum að ósk skipulagsstjórn-
ar.
Skipulagsstjórn hallaðist helzt
að möguleika, sem auðkcnndur
var 1B og leitaði ur ignar
lircppsncfndnr um hann. Varð
síðar að samkomuiagi að færa
hann lítillega frá vatninu og er
það vegarstæði sem nefnt ?r
leið II í grcinargerð náttúru-
verndarráðs.
Var skipulagsstjórn einhuga
um það, að sá möguHeiki fuli-
nægði bezt þcim sjónarmiðum,
sem áður eru nefnd, en þau eru
engan vegin takmörkuð við svo-
kölluð ,,hagsýnissjónarmið“ eins
og eitt dagblaðanna komst að
orði.
Af hálfu náttúruverndarráðs
kom lengi vel það eitt sjónar-
míð fram, að vegariagning, skv.
leilð II truflaði fugJalíf. Nú
mranu flestir ef ekki allir þeirr-
ar skoðunar, að þessi leið, sem
yrði hvergi nær vatninu en 120
metra, hefði engin teljandi á-
hrif á fuglalíf, sem er raunar
ekki mikið á þessum kafla.
Þegar þetta var orðin ríkjandi
skoðun, tóku fulltrúar náttúru-
vemdarráðs að benda á, aðveg-
urinn yrði tifl spjaWa á hraun-
inu. Lagði nóttúruverndarráð til,
að valin yrði leið nr. IV, en
Iworki hreppsnefnd né skipu-
iagsstjórn hafa getað á það
fallizt, enda telja þær báðar
að einmitt af henni yrðu „hin
mestu náttúruspjöll" svo að
oröalag náttúmverndarráðs sé
ha-ft.
Telur skipulagsstjórn að með
vali þeirrar leiðar væri bi-otið
í bág að meira eða minna leyti
við öll þau fjögur meginsjónar-
mið, sem hún telur að hata
beri í huga.
Sú ieið mundi kljúfa sund-
ur Reykjahlíðarbyggðina og
með því skapaðist bæði sfiysa-
hætta fyrir íbúana og veruiegt
ónæði, svo og erfiðleikar fyrir
umferð. Tæknilega séð væri
Ieiðin erfið vegna snjóþyngsla,
og yrði því að hafa veginn mjög
upphækkaðan. Hlyti só vegur af
þeim sökum að fara illa í lands-
lagi og ekki síöur að valda
spjöllum á hrauninu næst byggð"
inni, en leið II. Leið IV veld-
ur miklu meiri spjöllum á rækt-
uðu landi en ieið nr. II og
skapar auk þess marghóttaða
erfiðleika við búskap, þar sem
vegurinn mundi skilja sundur
annarsvegar tún og bæjarhús,
en hinsvegar beitiland.
Skipulagsstjóm telur, að leið
nr. II sé einsogáðursegirbezt
í samræmi við viðurkennd
skipulagssjónarmið, hér verði
um að racða snjóléttan veg,
sem lagður verði með aðfluttu
efni um hraunið, þannig að hann
fari vel í landslagi, enda ekki
um neina röskun að ræða
utan sjálfs vegar-stæðisins. Auk
þcss valdi hann livorki búend-
um né íbúum hins fyrirhugaöa
Ix>rps (Tlxcgindum, sem heitið
gctur, miðað við leið nr. IV.
Skipulagsstjórnin leggur á
það mikla álierzlu að með leið
nr. II skapaðist friðað belti
hvergi minna en 120 metrar á
breidd frá vatni mælt að hin-
um nýja vegi. I greinargerð
náttúruverndarráðs er reynt að
gera lítið úr þessu: í greinar-
gerðinni segirT „Vandséð er,
hvaða aöili getur ábyrgzt, að
oigi rísi byggingar vatnsmegin
við veg eftir leið nr. II“. Þar
sem hreppurinn er skij ulags-
skyldur eins og áður segir, hef-
ur hreppsnofnd eftirlit með
bvf, skv. 5. gr. laga nr. 19/1964.
Hefur skipulagsstjóm enga á-
stæðu til að vantreysta hi’epps-
nefndinni til sliks eftirlits.
Náttúruyerndarráð vitnar
mikið í umsögn náttúruvernd-
arnefndar Suður-Þi ngcyjarsýslU’
og fær skipulagsstjórn ekki séð,
að umsögn hennar raski ncinu,
sem skipulagsstjórn heldur
fram, þegar málið er metið i
heild. Rétt þykir að benda á
það, að ráðið hafði ekkert sam-
band við náttúruverndarnefnd-
ina, fyrr en skijjulagsstjórn
benti á nauðsyn þess.
Framhald á 6. síðu.
Gætið varúðar!
Samtökin Varúð á vegum vilja minna vegfar-
endur á þá miklu umferðarhelgi, sem framundan
er og gétur haft í för með sér alvarleg óhöpp, ef
allir sem á ferð eru, gsfeta ekki ítrustu aðgsezlu og
fyrirhyggju
Skipuleggið ferð ykkar og hafið áfangana ekki
of langa. Hafið hugfast, að þreyttur ökumaður
stofnar ekki einungis sjálfum sér í hættu, held-
ur einnig samferðamönnum sínum í umferðinni.
Fullvissið ykkur um, áður en lagt er af stað,
aö ökutækiö sé í fullkomlega traustu ástandi.
Akið með fyrirhyggju, þannig að ekkert geti
komið ykkur á óvart. Þegar útsýnið fram á veg-
inn takmarkast, af einhverjum orsökum, t.d. hæð-
arbrún, þá sýnið þá fyrirhyggju áð hægja ferð-
ina, svo að þið hafið betri aðstæöur til að mæta
þeim erfiðleikum, sem gætu veriö til staðar á
þeim hluta vegarins sem hulinn er.
Tefjið ekki aðra vegfarendur. Ef þiö verðið vör
við ökutæki. sem vilja komast framhjá, hægið þá
strax ferð og víkið vel út á vinstri vegarbrún.
Horfið ávallt á veginn framundan, en þó jafn-
framt í baksýnisspegilinn öðru hverju. Sjáið þið
hindrun framundan, dragið þá úr hraða og verið
viðbúin að stöðva, ef nauðsyn krefur.
Þótt þiö kunniö umferðarreglurnar og viljið
hlýða þeim, hafiö þá ávallt í huga, að engin vissa
er fyrir því, að aðrir vegfarendur kunni þær —
eða kæri sig um að hlyða þeim. Verið því ávallt
á verði gagnvart ólíklegustu viðbrögðum annarra
vegfarenda, hvort sem þeir eru gangandi, hljól-
andi, akandi eða ríðandi.
Sýnið ávallt þeim, er verri aðstöðu hefur, til-
hliðrunarsemi, t.d. ef bifreið kemur á móti ykkur
upp brekku eða ef þið mætið bifreið á mjóum
vegi eða við brú.
Veitið öðrum vegfarendum aðstoð, ef þeir
þarfnast hennar. Það er góðverk og skapar sam-
stöðu..
Hafið ekki áfengi um hönd á ferðum ykkar,
þaö er ekki heppilegur förunautur.
Ferðizt heil — Komið heil heim.
Varúð á vegum
samtök um umferðarslysavarnir.
Kjartan Ólafsson
kennari í Hafnarfirði, fimmtugur
Kjartan Ólafsson kennari við
Lækjai-sikóla í Hafnarfirði er
fimmtugur í dag, fæddur 3.
ágúst 1917 að Torfastöðum í
Fljótshlíð. F'oreldrar hans voru
Ólafur Sigurðsson bóndi að
Torfastöðum og kona hans, Að-
alllheiður Jónsdóttir.
Kjartan ólst upp í foreldna-
húsum í hinni fögru og sögu-
frægu sveit, Fljótshlíðinni, en
fluttist síðar til Vestmanna-
eyja, þar sem hann m.a. stund-
aði nám í gagnfræðaskóla. Sið-
ar stundaði hann nám í Kenn-
araskóla Islands og lauk það-
an kennaraprófi vorið 1944.
Eftir það varð hann kennarí,
fyrst við Barnaskóla Vest-
mannaeyja, og síðar 1956, við
Barnaskóla Hafnarfjarðar, þar
sem hann hefur starfað óslit-
ið siðan við góðan orðstír.
Kjartan hefur einnig látið
banikamáil til sín taika. Var
hann bókari við Sjsarisjóð
Vestmannaeyja um tíu ára
skeið og hefur einnig starfað
í Búnaðarbankanum í Reykja-
vik.
Kjartan hefur haft mikinn á-
huga á félagsmálum og valizt
til ýmLssa trúnaðarstarfa á þvi
sviði. Hefur hann starfað sem
endui’skoðandi við kaupfélög
um árabil og jafnan þóttsjálf-
kjörinn til forustu í stéttarfé-
lögum kennara, bææði í Vest-
mannaeyjum, Hafnarfirði og
Reykjanesumdæmi, ýmist sern
förmaður eða gjaldkeri. Einnig
var Kjartan í nokkur ár flor-

maður Byggingarfélags al-
þýðu í Hafnarfirði.
Kjartan er einkar vel til for-
ystu fallinn á sviði félagsmála
og rækir störf sín á því sviði
af sérstakri samvizkusemi, sem
og önnur störf, er hann gegnir.
Kvæntur er Kjartan ágætri
konu, Sigriði E. Bjarnadóttur
frá Hafnarfirði, og hafa þau
eignazt þrjár dætur, sem nú
eru að mestu upp komnar.
Ég sendi Kjartani Ólafesyni
kennara hugheilar ámaðarósk-
ir í tilefni fimmtugsafmælis-
ins, og munu aðrir samstarfs-
menn hans áreiðanlega taka
undir þær óskir. Megi hann og
fjölskylda hans njóta gæfu og
gengis á ókomnum æviárum.
Ólafur S. Magnússon.
í
j
i