Þjóðviljinn - 17.08.1967, Blaðsíða 10

JQ StÐA — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagittr YL ágúst mn.
CHRISTOPHER LANDON:
Handan við
gröf og dauða
legu aeviágri'pi. Þegar ég var bú-
inn að lesa hana, skrifaði ég
nokkrar ilnur til að óska hon-
om til hamingju og sendi bréfið
til útgeífiandans. Ef til vill var
það hiimi stopulu póstþjónustu
á stríðsánunum að kenna, ef til
vill fékk hann það aíldrei; ef til
vill nennti hann ekki að svara
því! Ég fékk að minnsta kosti
aldrei neitt svar. Eg var um
langt skeið önnum kafinn við
sérstakt verkefni — og gleymdi
öllu um þetta.
Stríðinu lauk og hugur minn
hafði um svo margt að snúast.
Ég varð að taka til starfa að
nýju og í tvö ár vann ég af
miklu kappi. ööðru hverju rakst
ég á nafn Colins í dagblöðunum;
það leið æ skemmri tími milli
smásagna hans og greina. Og
ednn veðurdag, þegar ég var á
leið til viðskiptavinar í Brigh-
ton, las ég fyrsta hluta fram-
haldssögu eftir hann í tímariti
af betra taginu. Hún var góð,
reglulega vel skrifuð, munbetri
en nokfcuð sem hann hafði skrif-
að áður. Ég sá að það átti að
gera kvikmynd eftir henni og
ég býst við að hinar gömlu til-
finningar hafi skotið upp koli-
inum. Að minnsta kosti skrifaði
ég honium um kvöldið þegar ég
kom heim. f þetta sinn sendi
Hárgreiðslan
Hárgreíösiu- og snyrtistoís
Steinu og Dódó
Laugav. 18, 111. hœð (lyfta)
Sími 24-6-16.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtlstofa
Garðsenda 21. SlMl 33-968
ég bréf til tímaritsins. Ég átti
satt að segja ekki von á að fá
svar, en svar fékk ég innan
viku. Og þá urðu reyndar tíma-
mót í lífi mínu.
Þannig var Colin. Hann er nú
dáinn . .. lygari, svikari, svindl-
ari ... en fyrsti vinur minn. Og
hvað um hinn aðilann? Louis,
konuna hans? Það upphófstþeg-
ar ég fékk bréfið frá honum.
3.
Það kom bréf með írsku frí-
merki og póststimpli. Það var
skrifað á mjög vandaðan pappír
og á bréflhausinn var prentað
„Clonco Castle“.
— Kæri gamli Sleði.
Það var gaman að heyra frá
þér aftur og kærar þafckir fyT.ir
hlýlegu orðin sem ég á allisekki
skilið. Ég hef dálítið slæmasam-
vizku vegna þess að ég hefefcki
sett mig í samband við þig fyrr,
en eins og þú getur gert þér í
hugarlund hef ég mörgum
hnöppum að hneppa, auk þess
sem hætt er við að maður missi
sambandið við umheiminn hér
á þessum slóðum. Nú vill svo
vel tii að ég kem til London í
næstu viku (vanahringferðdn til
umboðsmanna, forleggjara og
ritstjióra), og ég krefst þess að
þú borðir hádegisverð með mér
hjá Rule föstudaginn 25. Segj-
um kl. eitt, og ef ég heyri efck-
ert frá þér fyrir þann tíma geng
ég að þvi sem vísu. Þú skalt fá
alla s<Marsöguna þegar við hitt-
umst.
Þinn gamli Colin.
Ég kom til Rule á slaginu
klukkan eitt og þrátt fyrir öil
árin sem lidin voru, þeíckti ég
hann undir eins. þar sem hann
stóð og haliaði sér upp að veggn-
um í einu hominu á troðfulium
bamum. Enn var gullslitur á
hárinu á honum með ívafi af
silfri og augun voru jafniblá og
skínandi. Hann var ldæddur
eins og vel stæður óðalseigandi;
með linan fflibba, klúbbbindi f
köflóttu vesti og Ijósbrúnum
tvidfötum sem fóru dæmalaust
vel. Ég sá í annan fótinn áhon-
um, sem hann hafði stigið upp
á grindina neðan við barborðið
og brúni skórinn var spegilgljá-
andi. Ég hengdi hattinn minnog
regnhlífina á snagann og tróð
mér gegnum mannfjöldanm. á-
leiðis tii hans.
— Harry, gamlí vinur. Hamn
gredp um báðar hendur mínar,
þegar við stóðum hvor hjá öðr-
um. Aðlaðandi brosið var al-
veg hið sama og áður fyrr, en
það var whisfcýlþefur útúr hon-
um og augun voru blóðhlaupin;
glasið við hliðina á honum var
næstum tómt og ég velti fyrir
mér hvað hann væri eigmlega
búinn að drefaka mörg.
— Harry, það er stónkiostlegt
að sjá þi-g aftur. Þú hefur ekki
breytzt minnstu vitund. Nema
— hann potaði kumpárilega i
magann á mér. — Þú hefurbælt
dák'tið við ummálið.
— Það er svona að sitja við
skrifborð fimm og hálfan dag í
viku, sagði ég. — Ég hef ekki
teldð mér leyfi í tvö ár. En
segðu mér nú —
— Nei. Fyrst þurfum við að
sfcála fyrir endurfundunum.
Hann kallaði á barþjóninn. —
Hvað viltu drekka, Harry?
— Sherryglas, þakika þér fyr-
ir.
— Vertu nú ekki með þennan
kjánaskap. Stórt glas af gini er
það sem þú þarfnast. Guði sé lof
að nú hef ég efri á þessu.
Mér fannst ég alltaf dálítið
smámunasamur og heimóttar-
legur í návist hans. — Nei,
þökk fyrir, Colin. Ég sá bar-
þjóninn hella mjög sterfcum
whiskýsjúss í glasið hjá honum.
Ég verð að vinna í dag — við
dálítið erfitt mál. Ég verð alMt-
af syfjaður þegar ég drekkstór-
an sjúss um hádegið.
— Jæja, lítinn þá. Rödd hans
var gremjuleg, næstum reiðileg.
Þegar ég hafði látið undan
fékk hann mig til að leysa frá
skjóðunni, og meðan hann lauk
við drykk sinn, pantaði nýjan >g
drakk hann líka, sagði ég hon-
um hvað gerzt hefði þessi ár
sem við höfðum ekki séð hvom
annan. Þegar ég var búinn að
því, sagði hann: — Og hvað
hafðirðu svo uppúr öllu þessu,
Sleði?
— Dálítið eyðimerkurryik og
skot í fótinn. En ég er búinn
að ná mér núna.
— Engin heiðursmerfci?
— Engin heiðursmerki.
— Þeir gáfu mér orðu brezka
heimsveldisins — fyrir ekki neit.t.
Ég er ekki sériega hreykinn af
því.
Meðan við snæddum hádegis-
verð og óg drakk bjór enhann
þriðja tvöfalda sjússinn, sagði
hann mér ögn frá sjálfum sér.
Hann hafði ekki getað tekíð
þátt í virkri herþjónustu, eftir
að það kom á daginn að hann
var með magasár. En honum
hafði telrizt að komast að hjá
uppl ýsi ngamálaráðu neytinu. Með-
an á loftárásunum stóð hafði
hann verið heima, en seinna
hafði hann verið sendur tilMið-
Austurllanda, þar sem hann hafði
viðað að sér talsverðu efni og
áhrifum í bækur sínar. Hann
byrjaði að skrifa næstum strax
eftir síðustu fundi okkar, og
lionum fór stöðugt fram, síð-
asta bókin hans hafði komið út
í tuttugu þúsund bundnumein-
tökum, og það átti líka að gera
kvikmynd eftir henni. En Skatt-
stofan hafði enga samúð með
veslings lithöfundum og þess
vegna hafði hann setzt að í
írska Frírikinu. Þar var þetta
heJdur skárra- En —
Ég hafði virt fyrir mér and-
litið á honum meðan hanntal-
aði og með ugg og samúð hafði
ég tekið eftir hrömun þess. Það
var ekki lengur mjúka drengs-
andlitið sem ég hafði þekkt. Það
var svipmikið, þótt einkennin
væru að mást út af of miklu
sæMffi, og miklu áfengi. Auik
pokanna undir augunum töluðu
slitnu háræðamar sinu máili, og
meðan hann var að tala gerðist
dálítið annað. Hann tók lita-
skiptum, vangarnir urðu grá-
föílir og svitinn perlaði á and-
liti hans. — En — sagði hann
aftur, en svo hallaði hann sér
áfram og stundi og greip um
magann. — Fyrirgefðu, sagði
hann eftir andartaik og reis síð-
an á fætur í skyndingu og hvarf
í áttina að karlasalerninu.
Þegar hann kom til baka, leit
hann ögn betur út; hann var að
byrja að fá roða í vangana á
ný. — Fyrirgefðu, Harry, sagði
hann, þegar hann settist. — Ég
gleymdi að segja þér, að ég i
mér líka nokkrar minningar um
stríðið. Ég fékk blóðkreppusótt,
begar ég var í Bagdad, og það
virðist ætla að ganga erfiðlega
að losna við hana. Stundum,
eins og núna. ætlar bún alveg
að cera út af við mig.
Við breyttum um umræftuefni.
og eftir tvö glös af gini og einn
bjór var auðveldara að tala um
bað, sem mig hafði lengi laneað
að minnast á. — Colin ... Cöi-
in Castle? Hefur sá draumur
rætzt í raun og veru?
Það leið nokkur stund áður
en hann svaraði. Svo sagði hann:
— Þú vissir það þá. Eða sögðu
foreVi’-ar mínir þér það?
— Bæði og.
— Ég ætla ekki að reyna að
afsaka mig, Harry. Ég lifðibein-
línis f lygaheimi. Mig dreymdi
um að vera annað en ég var.
Mig dreymdi um ötal margt,
sem aldrei gat orðið að veru-
leika. Reyndu að skilja mig.
— Það geri ég. Við erum báð-
’r fullorðnir núna.
Hann sogaði að sér reykinn
ii.r sígarettunni. — Nú er það
loksins satt. Þegar ég fór að
eignast peninga, spurðist ég fyrir
og komst að því að hinn síðasti
af gömlu eigendunum var alls
laus og deyiandi og allt var í
niðumíðsdu. Ég gerði hcnum til-
boð, og hann hafði vit á að
ganga að þvf. Nú á ég það allt
saman.
Það varð þögn og hann hrœrði
í kaffibollanum sínum. — Ég
hef alltaf elskað þennan stað,
jafnvel meðan pabbi vann þar.
Fólkið var mér gott. Húsbónd-
inn gaf mér alltaf sexpens fyrir
hvert viðvik og frúin átti aMt-
af handa mér karamellu eða
brjóstsykur, þegar ég hitti hana
f garðinum. En mér leyfðist ekki
að ganga inn um aðaldymar
Harry, hefurðu nokikum tíma
hugsað um það hvernig það hlýt-
ur að vera að mega ekki ganga
SKOTTA
þórður
4979 — Lögreglan er strax til reiðu og nokkrir menn fara með
Dotoois til rústanna. — Frá „Prosper" er fylgzt vel með öMu og
þvi veit Þórður að frú Furet er alein um borð. Gott tækifæri tii
að ná af henni tali og segja henni það sem hún veit kannski
ekki. — Hún sér bátinn sem nálgast og þekikir brátt hver er í
honum. Hún sikilur að visu ekld, hvernig þetta er mögulegt, en
hugsar eldd um það. Þessi óvænta gleðilega heimsókn henni
í brjóst örlítiMi hjálparivon.
( IIFItlCV ICI.OSSOM-skóálnirAiir:
Glansar betur. endist betur
Kanntu að læðast?
Já!
Læðstu þá heim til þín!
BÍLLINN
Bilaþjónusta
Höfðatúni 8. — Sími 17184.
ið við bíla ykkar sjólf
Við sköpum aðstöðuna. — BÍLALEIGA.
BIL AÞJÖNUST AN
Auðbrekku 53, Kópavogi — Sími 40145.
Látið stilla bílinn
Önnumst hjóla-. Ijósa og mótarstillingu. Skiptum
um kerti, platmur, ljjosasamlokrur Örugg þjónusta.
BÍLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32, sími 13100.
Hemlaviðgerðir
Rennum bremsuskálar.
Slípum bremsudælur.
Límum á bremsuborða.
Hemlastilling hf.
Súðarvogi 14 — Sími 30135.
Bifreiðaeigendur
Þvoið, bónið og sprautið bílana ykkar sjálfir Við
sköpum aðstöðuna. Þvoum og bónum ef óskað er
Meðaibraut 18, Kópavogi,
Sími 4-19-24.
Terylene buxur
og gailabuxur 1 öllum stærðum. — Póstsendum.
Athugið okkar lága verð
O.L. Traðarkotssundi 3
'móti Þjóðleikhúsinu) - Sími 23169
i
V
4
#
i