Þjóðviljinn - 20.08.1967, Blaðsíða 6

6 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — Sunnudagur 20. ágúst 1967.
□ Að vera spámaður í sínu föðurlandi
hefur ævinlega talizt til
ótryggari embætta og gott ef menn
sleppa frá því með lífi. Sá, sem hefði
sagt fyrir þá atburði, sem nú
gerast í Straumsvík suður og að þar yrðí
verkfall á árinu 1967, hefði
mátt láta sér vaxa skegg og hár
niður á herðar, en leggjast síðan ut f
kofa. I þjóðfélaginu hefði honum ekki
orðið vært vikunni lengur.

ÍSLfirJZKA. ÁtFÉLAGiÐ H.F
B Y G G {N GAFR A M K VÆ M D! R
5LY5AHÆTTA
^ ÓV1ÐK0MAN0I BANNAÐUR AÐ6ANGUR
lVIfi# kveðju frá ÍSAL.
Bærjnn að Straumi.
Liðnar eru nú rúmlega fjórar
aldir síðan saga gerðist fyrst í
Straumsvík og síðan hefur ekki
orðið þar tíðinda fyrr en nú.
Bóndinn á Kirkjubóli í Leiru
leyfði Norðlingum að taka sín
hús á Kristjáni skrifara og
sveinum hans, þar sem þeir
voru allir drepnir til hefnda
fyrir píslarvættisdauða herra
Jóns Arasonar á Hólum. Og
ekki nóg með það: Norðlingar
létu sig hafa að höggva haus-
inn af Kristjáni dauðum og
snúa nefi hans „með leyfi að
segja, til Saurbæjar", eins og
annálaritai'nn orðar það. Meiri
háðung var víst ekki hægt að
sýna dauðum manni þá ogenn-
fremur skyldi þessi ráðstöfun
koma í veg fyrir að skúrkur-
inn gengi aftur.
Fyrir þátt sinn í þessum
verknaði var Kirkjubólsfoóndi
tekinn af embættismönnum
kóngs ásamt húskarli sínum,
sem á einhvern óljósan hátt
var flæktur í málið. Ekki
nenntu kóngsmenn að hafa ’pá
félaga í taumi lengra en í
Straumsvík. Þar voru þeir báð-
ir höggnir niður og hausar
þeirra settir á staura og ann-
álsritarinn segir að þess sjáist
enn merfci á hans tíð.
En nú hefur sagan heim-
sótt Straumsvík öðru sinni og
má mikið vera, ef hún verð-
ur lukkulepn þeirri fyrri. Þar
verða að vísu ekki höggnir
hausar af mönnum í bókstaf-
legum skilningi, skyldi maður
ætla, en hvort hausinn á fojóð-
arilíkamanum ber uppi álhatt-
inn skal ósagt látið að sinni,
en sannast sagna eru foeirmenn
til sem efast um það.
Fyrir jólin í vetur átti ég
tal við eina af fHigfreyjum
Loftleiða. Hún hafði þá sögu
að segja af útlendingum, sem
færu frá Keflavíkurflugvelli t.il
Reykjavíkur með bílum fé-
lagsins, að þeir væru heldur
daprir í bragði meirihlutann af
leiðinni, eða þangað til komið
var í Straumsvík. Þessa einu
vin í auðnum Reykjaneskaganí
héma megin.
Enn hefur ekki mikið verið
snert við sjálfri víkinni, en
austan hennar er óskaplegtum-

ír'AGfc'-ííí
. --
: ::
■■•':: ■
m - iw™

8&,

Vöruflutningaskipið INVEREWE frá London með farm til Hochtief.
rót. Búið er að sllétta og sleikja
álitlega spildu af hrauninu og
reisa talsverð mannvirki nú
þegar. Það eru þó einkum
vinnuskúrar, en reisnin er ekki
meiri en svo, að óvíða er hægt
að fá yfirsýn yfir herlegheitin.
Það er rétt að sést ofan á
þökin af veginum. Hinsvegar
Var ekki mikið um að vera
þegar ég var þarna á ferð-
inni fyrir nokkrum dögum.
Verkamannafélagið Hlíf í Hafn-
firði á í ströngu verkfalli við
þýzka verktakafélagið Hochtief
og hið íslenzka félag Véltækni.
Bærinn í Straumi stendur
enn, en á víst ekki langt lif
fyrir höndum úr þessu. Hvíti
og græni sumarbústaðurinn við
tjömina er enn á sínum stað.
Það verður svo sannarlega
sjónarsiviptir, þegar hann fer.
Hann er löngu orðinn aðlands-
lagi þar sem hann stendur. O.g
niðri við víkina, álmegin, er
faillegur bústaður enn óáreittur
og bátur á kambi. Falleg rauð
og hvítmáluð skekta. Við einn
bústaðinn voru börn að leik og
þegar ég hafði klöngrazt upp
á einn hraunhólinn, til að
reyna að fá útsýni vfir ál-
plássið, liggur þá ekki sauð-
kind í einni sprungunni og
lambið hennar hjá henni. Þær,
eða þau, jórtruðu makindalega
og létu smávægilega truflun
ekki á sig fá, enda að öllum
líkindum orðin vön sprengju-
gný og allskyns húMumihæi úr
álinu.
En ég kunni ekki við mig
í Straumi þennan dag. Buddan
hoppar ekki í brjóstinu á mér
við þessi undur og stórmerki.
Þarna eru skilti um allar triss-
ur, sem banna þetta og banna
hitt og maður býst við þvi ©ð
á hverri stundu arki til manns
Þjóðverji í úniformi, en óein-
kennisklæddur Þjóðverji er
ekki nema hálfur Þjóðverji og
slæmur samt, með taktföstu
gæsagöngulagi og öskri „Halt'."
Þá er ekki um annað að gera
en að öskra á móti og hærra
en hann: „Haltu kjETAOIN
en hann „HALTu kjafti!“ og
eftir það verður vandræða-
laust að eiga við hann, því að
Þjóðverji hlýðir ævinlega þeim,
sem getur öskrað hærra en
hann sjálfur. Hitler öskraði
hæst allra og varð yfirþjóð-
verji fyrir bragðið.
Ef maður ekur niður hlið-
arveginn heim að straumi og
áfram niður að sjónum, kem-
ur maður að gömlu húsi, sem
stendur þar niðri við malar-
kambinn. Þar er enginn asi og
þar eru engir Þjóðverjar með
dýnamit. Þetta er rólyndislegt
hús og þakplöturnar farnar að
ryðga. Þarna bjó, eða býr gam-
ittl maður og hann á að öllum
líkindum kindurnar. Þarna get-
ur maður setið og horft út á
sjóinn og andað að sér áleitn-
um keimi hans. En forðast
skyldi maður að líta niður í
fjöruna. Hún er hvít. Ekki
af sjávarlöðri, eða froðu, held-
ur af plastbrúsum undan öll-
um mögulegum og ómögulegum
vökvum. Við þessu er kannski
ekkert að segja. Við lífum á
plastöld, álöld — guUöld í
vændum? Ekki fyrir mig og
ekki fyrir þig lesandi góður.
Gulllið kann ekki við sig íokk-
ar vörzlu. Það sækir inn á
harðviðarklæddar skrifstofur
og 500 fermetra íbúðarhúsa-
kríli í Arnarnesi. Álið eróska-
draumur þeirra, sem eru bún-
ir að selja allt nema frumburð-
arréttinn og nú skal hann fi
að fjúka fyrir álgull.
Góða nótt Straumsvík. Kann-
ski á það fyrir þér að liggja
að semja upphafskafilann að
ísllendingasögu hinni nýju, þar
sem bjartar hallir burgeisanna
gnæfa á hverju hæðardragi
eins og kastalar ræningjaridd-
ara á miðöldum, en við skat.t-
þrælarnir verðum að sætta
okkur við að kúldrast utan í
hlíðunum og renna vökurauð-
um augum í bjarmann. Og
kannski, ef við verðum heppn-
ir, tekst okkur að anda að okik-
ur ögn af reyk hinna
dýrilegu rétta. — G.O.

rl . "/<
I I i * |
.•••:•.' •••• '-t.................................

it&S&fö-iftíii&ifcjfyi

Utlendingar þyrpast 4 vinnustað.
*
i
i
í