Þjóðviljinn - 20.09.1967, Qupperneq 8

■~.W.V
WfcNSTON
GRAHAM:
MARNIE
eigin maíní — ég iteös TVInrgaret,
en oftest verður úr því Mamxe
— anrtars gæti ég átt á haettu að
gteyma að svana þegar ég vaeri
ávörprað og það gæti komið sér
iiffln-
Loks valcfi ég naínið Mottlie
Jeffrey.
Og í lofc marsmánaðar tók
ungfrú Jeffrey á leigu herbergi
við "Wilbraham götu og fór að
leita sór að atvinnu. Ef þér
hefðuð hrtt hana, hefðuð þér á-
reiðanlega talið víst aö þér stæð-
uð andspærris stillingarljósi, hún
var í látteusum fötum með Ijóst
hár, stuttklippt og tilgerðarlaust
— og með homspangargleraugu.
Kíjólamir hennar vora örlítið of
stórir og ögn of síðir á hana.
í>að var óhjáfcvsemileg til þess
að hún sýndist dálítið kauðaleg
og til þess að enginn tæki eftir
voxtarlagi hennar. Þegar hún
var f fötum sem vora mátuleg,
vora karimennimir alltaf að
góna á hana.
Hún fékfc atvinmi í Gaumont
kvikmyndahúsinu í Oxford
straeti og þá vinnu hafði hún þar
til í júní. Hún var kurteis og
vingjamleg við starfssystur sínar,
en þegar þær spurðu hana hvort
þær ættu ekki að fara eitthvað út
saman, afþafcfcaði hún alltaf.
Hún sagðist þurfa að annast
veika mJóður sína. Og ég get gert
mér í hugarlund að þær hafi
sagt hver við aðra: — Aumingja
stelpan, hún er ein af því tag-
inu; það er eiginlega synd og
skomm; maður er ekfci ungur
nema eæna simni.
Ég var þei-m fyHálega sam-
mála. En við höfðum bara ger-
samlega frábrugðnar skoðanir á
því hvernig ætti að verja þess-
ari einu æsku sinni. Þær litu svo
á, að maður ætti að dandalast
tan með umgum spjátrungum
með fílapensla, vera á skautum
á frídögunum, fara til Blackpoole
eða Rhyl í sumarleyfinu, standa
í biðröð á útsölum. leika popp-
plötur — og hremma kannski
eiginmann í lokin, einhverja
skrifstofublók hjá heildsölufyrir-
tæki og eignast síðan börn í al-
mennu fæðingardeildinni og aka
barnavögnum ásamt öllum hin-
urn mæðrunum frá einni leið-
indabúðarholunni til annarrar.
Ég er ékki að segja að þær ættu
ekki að gera þetta, ef þetta er
<f rawn og vera það sem þær
vilja hélzt. En það er bara efcki
þetta sepa ég vil helzt.
Einn dagirm sótti ég um starf
í Roxy kvikmyndahúsinu, sem
var rétt hjá Gaumont og þar
sem vantaði stúlku í miðasöluna.
Forstjórinn hjé Gaumont gaf
mér góð meðmæíi og ég fókk
stöðuna.
Þegar ég hafði verið þar í þrjá
mánuði, átti ég rétt á viku Heyfi
samkvæmt reglunni, og fyrstu
dagana í þeirri vifcu fór ég heim.
w
VI TIZK
fEFNI
SMÁVÖRUR
TÍZKUHNAPPAR
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtístofa
Steinu og Dódó
Laugav 18. III. hæfl (lyfta)
Sími 24-6-lfl.
PERMA
Hárgreiðslu- og cnyrtistof*
Garðsenda 21. SÍMI 33-968
Móðir mín átti heima við Av-
enue í Torquay. Það er röð af
húsum frá Viktoríutímunum
bakvið Belgrave götu, og það er
ekki mjög langt í búðirnar og
ekki heldur niður að ströndinni
og lystihúsinu. Við höfðum flutt
þaðan frá Plymouth fyrir svo
sem hálfu þriðja ári og vorum
svo heppnar að ná í hús án hús-
■gagna. Móðrr mín var ríánast
öryrki; hún gat með erfJðrsmun-
um komizt um húsið, því að hún
■hafði verið með eitthvert fóta-
mein í meira en sextán ár. Hún
sagðist alltaf vera efckja eftir
sjóliðsforingja, sem fallið hefði
i stríðinu, en pabbi hafði nú
ekfci verið orðinn nema óbreytt-
ur sjóliði, þegar skipið hans varð
fyrir tundurskeyti. Hún hélt því
líka. fram að hún væri prests-
dóttir, og það var efcki satt held-
ur; en ég held nú samt að afi
hafi verið leikpredíikari og það
kemur svo sem út á eitt, nema
hvað harín var áhugarríaður en
ekki atvrnnumaður.
Mamma varr fimmtfu og sex
ára þegar hér var komið og hún
bjó með konu sem hét Lucy Nye,
lítil, möflétin, subbuieg og hjá-
trúarfull, en vingjamleg kona
með annað augað stærra en hitt.
Eitt má mamma eiga — hún
var aldrei subbulega til fara eða
ósmekkleg. Hún hafðirsterka til-
finningu fyrir því hvað var
sæmandi og viðeigandi og lifði
í samræmi við það. Þegar ég
kom heim þennan dag sat hún í
glugganum út að götunnl og héTt
vörð og um leið og stó dyra-
hamrinum í hurðina, stóð hún
fyrir innan með staf og hvað
eina.
Hún var furðuleg manneskja
— það var hún í raun og veru
— það várð mér þvi betur Ijóst
því eldri sem ég varð — og þótt
hún kyssti mig og þótt ég vissi
að ég væri augasteinninn henn-
ar — Guð náði mig — þá var
samt dálítið fálæti í framkomu
hennar þegar hún bauð mig vel-
komna. Hún lét ekki tilfinn-
ingamar hlaupa með sig í gönur
og jafnvel þegar hún kyssti mig,
fannst mér sem hún vildi halda
mér í hæfilegri fjarlægð. Ég
vissi að hún hefði setið við
gluggann þann ama tímunum
saman til að sjé mig koma eft-
ir göturmi; en það var eins gott
fyrir mig að láta sem ég hefði
enga hugmynd um það.
» Hún var mögur og smábein-
ótt; ég man ekiki eftir henni
öðru vísi en mjög hóraðri. Ekki
á sama hátt og ég, því að ég er
reyndar grönn, en ég er þó með
hold á beinunum. Gg það efast
ég um að hún hafi haft þegar
hún var tettegu og tveggja ára.
Hún var vel byggð, hún minnti
jafnvel á gamlar myndir af
Marlene Diterich, en það var
eins og hún hefði aldrei haft
nægilegt kjöt á kroppnum til að
þekja þessi fallegu bein, og
v — Ég
„Böbby“ fyrir sjö gíneur, sagði
húm strax og hún varð þess vör
,að ég var að horfa á draktina.
Ég fór í hana undir eins, það er
fcosturinn við að vera grannér.
‘Fólkið er farið að þekikja mig
þar. Vandlát, segir það,’' en það
er auðvelt að finna á hana föt.
En hvemig er þetta með þig,
Marnie, mér finnst þú hálf glæ-
næpuieg. Svona á fólk ekki að
líta út þegar það kemur frá út-
löndum. Ég vona að herra Pem-
berton þræli þér ekki allrtof mdk-
ið út.
Herra Pemperbon var persóna
sem ég hafði sjálf fundið upp.
Ég hafði fundið hann upp fyrir
þrem áram, árið eftir að ég
flutti að heiman, og hann hafði
komið mér að miklu gagni síðan.
Harm var ríkur kaupsýslumaður
sem ferðaðist mikið erlendis og
hafði alltaf einkaritara sinn
með; það var ágæt skýring á
því að ég átti alltaf peninga
þegar ég kom heim. Stundum
var ég miður mín af kvíða við
það, að mamma kæmist að öllu
saman, því að þá yrði laglegt
uppistand.
— Og mér líkar ekki heldur
þessi háralitur, sagði hún. —
Það er eins og Ijóshært kvenfólk
hugsi um það eitt að ganga i
augun á karlmönnum.
— Já, en ég er ek'kert að
?hugsa*um það.
— Nei, stúdka mán, að því leyti
ertu reglulega skynsöm, miklu
skynsamari en flestar stúlkur
era á þínum aldri. Ég er líka
alltaf að segja það við Lucy.
— Hvernig Kður Lucy?
— Ég sendi 'harxa eftir teboll-
(um. Ég vei-t að þér þyikir gott að
fá bollur með teinu. En hún er
alltaf að verða seinfærari
Stundum er ég alveg að missa
'þolinmæðina, yfir fætinum á
sjálfri mér og henni sem snigl-
■ast svona áfram.
'Þsw>-'tvÆH~ afl*r
óiwoytt. Og ‘þannSg*' var»þaðt':
húiám»; ég tök efitár þwí
skipti sem ég kom
‘Þaö vapr hecgt að ftytja heatt
en samt sem áðuir faféiz-t
gafflffinn^íS.íþiBÍ1 að>
fengt. - dðíbieirmán. Ég
mn ibama sem4
— ég haíScfi
^ítoomfet þannSg að osð5 — ef * ég| . ________________________
|ihefifi búiið heiima hjö heami. Bní jfþaö óbreytt. A®t hafði verið
•þegar maður er svona á ferð og-
Ékagi, kemur og fer, þé neyðist
fmaður til að líta öðrum augum
-]‘á a®t. Hún var í nýrri fciæð-
asaumaðri *drak<t þerman
dag.
keyptí hana hjá
ifíutt með. A*Bt f-rá Kayham, get
;ég ímyndað mér, og í húsið í
Samgerford og siðan aftur til
‘Plynaouth og nú hingað. Sömu
boiUam-ir og disikarnir höfðu ver-
ið lagðir á p-lastdúkinn, sama
i'nnrammaða litprentunin af
„Heimsljósi“, sami ruggustóHinn
meö bólstruðu bríkunum, sama
'fclufckan. Ég veit efcki hvers
vegna mér var svo hræðilega
il’ia við þessa klufcku. Hún var
'ílöng eins og kista og framblið-
in var úr gleri og neðri hlutinn
á glerinu, sem huldi lóðin og
pendulinn var með máluðum
skrautfuglum, bleifcum og græn-
m,
— Er þér kalt, telpa mín?
spurði mamma. Ég er búin að
leggja í arininn í stofunni götu-
megin, en mér fannst samt of
heitt að kveikja upp — þótt sól-
in komi ekki hingað fyrr en
langt er liðið á daginn.
Ég bjó til te meðan hún sat og
virti mig fyrir sér — eins og
köttur sem sleikir kettlinginn
sinn. Ég hafði meðferðis gjafir
handa þeim báðum, skinnkraga
handa mömmu og hanzka handa
Lucy, en ég varð alltaf að koma
mömmu í hæfilegt skap fyrst. Ég
varð að tala hana til, þangað
til svo leit út sem hún gerði
mér greiða með því að þiggja
gjafir mínar. Og varð að gæta
þess vandlega að hún fengi ekki
grun um að ég hefði of miklð
fé handa á milli. Hún lifði líf-
inu orðrétt eftir innrömmuðu
siðareglunum í svefnberbergi
sínu, og guð náði þann sem tróð
’þær undir fótum. En samt sem
■á'ður þótti mér vænna um hana
hana og mat hana meira en alla
aðra í þessum heimi, vegna þess
að hún hafði þurft að standa í
svo ströngu en haldið samt
VirðuHeik sínum út á við. Að
halda virðingu sinni á ytra borð-
inu var helgasta lífsregla hennar
Ég man enn eftir uppietandinu
sem varð þegar ég var tíu ára og
var staði n að því að stela — ég
dáðist ennþá að hen,ni fyri-r það
að hún tók það á þerman hétt,
þótt ég nyti þess svo sannarlega
efcki meðan á því stóð, og þótt
1,5 miljón
Radionette-útvarps og sjónvarpstæfci eru seld í Noregi —
og tugir þúsunda hér á landi.
Radionette-tækin eru seld í yfir 60 lörídum.
Þetta eru hin beztu meðmæli með gæðum þeirra.
BETRI HLJÓMUR - TÆRARI MYNDIR *
Fcstival Bordmodell
Fcstiva! Sjalusi
KurerFiVídeI,Bxe
Kvintctt Ili-Fi Stcrco Scksjon
Festival Se&sjon
G'rand Fcstivai
Kvintett Hi-Fi
Stcrco GulvmodcU
Ductt Scksjon
GÆÐI OG FEGURÐ -
ug-rauðkál - i\nm gott
Þetta kalla ég hugmyndaflug, að panta pylsu með súfckulaði-
kremi!
BÍLLINN
Bílaþjánusta
Höfðatúni 8. — Sími 17184.
Gerið við bíla ykkar sjólf
Við sköpum aðstöðuna. — BÍLALEIGA.
BÍLAÞJÓNUST AN
Auðbrekku 53. Kópavogi — Sínni 40145.
Látið stiila bílirvn
Önnumst hjóla-. ijósa og mótorstiiLingu. Skiptum
um kerti, platínur, l:]'ósasamlokur. Örugg þjónusta.
BÍLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu ‘32, sími 13100.
Hemlaviðgerðir
Rennum bremsuskálar.
Slípum bremsudælur.
Límum á bremsuborða.
Hemlastiliing hf.
Súðarvogi 14 — Sími 30135.
Smurstöðin Sætúni 4
Smyrjum bílinn fljótt og vel. — Höfum
fjórar bílalyftur. — Seljum allar tegundir
smurolíu. — Sími 16227.
Drengja- og telpnaúlpur
og gallabuxur í öllum stærðum — Póstsendura.
— Athugið okkar lága verð.
O. L. Laugavegi 71
*