Þjóðviljinn - 10.11.1967, Blaðsíða 8

0 SÍÐA — ÞJÓÐVTLJINN — Föstudagur 10. nóvember 1063.
•WINSTON
GRAHAM:
MARNIE
46
— Þykir yður vaent um móður
yðar?
— Já, bað þykir • . . þótti mér,
leiðrétti ég í skyndi. Ég á góðar
minningar um hana.
— Fyndist yður ekki sann-
gjamt og eðlilegt að fæða bam
í þennan heim, bam sem gæti
borið sömu tilfinningar til yðar
og þér til móður yðar?
— Það getur verið- Hamingjan
góða hvað mér leið allt í einu
undarlega; það var rétt eins og
hann hefði gefið mér þessa
sprautu; ég svitnaði á bakinu og
á höfðinu — eins og ég hefði
verið í tyrknesku baði.
— Ef hægt væri að verða barns-
hafandi með sprautu — án þess
að karlmaður þyrfti að koma
þar nærri, mynduð þér þá hafa
nokkuð á móti þvi?
— Hvaða fjandans máli skiptir
það hvort ég hefði eitthvað á
móti því að eignast bam á þann
hátt eða ekki, hreytti ég út úr
HARÐVIÐAR
UTIHURDIR
TRÉSMIÐJA
Þ. SKÚLASONAR
Nýbýlavegi 6
Kópavogi
sími 4 01 75
fEFNI
SMÁVORUR
TÍZKUHNAPPAR
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav 18. III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SlMl 33-968
mér og rauk upp eins og naðra.
Ég vil engin böm eignast og ég
vil ekki hafa nein afekipti af
bömurh. Getið þér skilið það?
— Ég skil það • að minnsta
kosti, að þér eruð mér reiðar
fyrir að leggja fyrir yður spum-
ingu, ,sem þér viljið ekki svara.
— Já, það er einmitt það sem
þér eruð að gera. Og þér sögðuð
einu sinni að þér þvinguðuð aldrei
sjúkling — svo að nú verið þér
að taka yður á og spyrjg mig
um eitthvað annað.
Það liðu einar fíu mínútur og
hvorugt okkar mælti orð. En
það versta er, að ekki er hægt
að leyna því hvemig maður and-
ar- Og ég sá vel að brjóstnælan
framan á kjólnum mínum gekk
upp og niður. Og einhverra
hluta vegna minnti það mig á
Lucy. Ekki svo að skilja að hún
hefði mikið sem gat gengið upp
og niður þegar hún andaði, en
hún masaði alltaf, þegar hún
varð reið- Ef ég —
— Er það umhugsunin um sjálfa
fæðinguna sem hræðir yður? .
— Hvað sögðuð þér?
— Eruð þér hræddar við til-
hugsunina um að fæða bam?
— Ég er búin að segja yður
að ég hef engan áhuga á þessu
máli.
— Viljið þér segja mér hvað
yður dettur í hug þegar orðið
bamsfæðing er nefnt?
— Deyfing. Ég vildi að sál-
könnuður minn fengi of stóran
skammt. Mér þætti gaman að
vita til hvers hann hefur verið
settur í þennan heim. Og það
væri svo sem fróðlegt að vita
bað líka hvers vegna ég fædd-
ist í þennan heim. Það væri
miklu betra ef öllum læknum
í heiminum yrði kálað. Ef til
vill bezt af öllu ef öllu mann-
' kyninu yrði kálað. En það líður
i kannski ekki löngu þangað til það
j verður- Stmntium 90. Vansköpuð
I böm og gfskræmi. Bölvuð klukk-
. an sem sló ellefu- Ef maður —
| ég þagnaði.
— Hvaða klukka?
— Klukkan í eldhúsinu hennar
mömmu. Ég hata þessa klukku.
Hún er eins og ógeðsleg kista.
Framhliðin er úr gleri. Það er
andlit að ofanverðu og á neðri
hlutanum eru skrautfuglar mál-
aðir. Amma átti hans . . .
— Segðu mér meira um hana.
— Um hverja?
— Um klukkuna-
— Ketillinn á eldavélinni. Vatn
sem sýður. Kolin næstum búin.
feucy Nye. Kuldi. Við verðum að
fá fleiri teppi, Kannski er hægt
að npta dagblöð. Ég gaf frá mér
hálfkæft óp sem mér tókst að
breyta í hósta.
— Var yður mjög kalt? spurði
hann eftir dágóða stund.
— Kalt? Hver var að tala um
kulda?
— Þér sögðuzt þurfa fleiri
teppi.
— Ég þurfti þess ekki. Það
var hlýtt og notalegt hjá mér •. .
þangað til barið var í rúðuna.
Svitinn á bakinu á mér var allt
í einu orðinn kaldur og ég skalf;
nú var mér kalt. Sem snöggvast
hélt ég að' ég ætlaði aldrei að
geta hætt að hristast svona.
Ég sagði: — Af hverju ber
pabbi í gluggann? Af hverju
kemur hann ekki inn um dyrn-
ar? Af hverju á að færa mig
út? Og svo fór ég að gráta; þið
ráðið hvort þið trúið því, en ég
fór að gráta eins og lítið bam-
Það var alveg eins bg væri
lítið bam sem var að gráta;
það var alls ekki sama hljóóið
og þegar fullorðið fólk grætur.
Ég varð beinlínis hrædd við
sjálfa mig. Og ég reyndi eins
og ég gat að hætta. En ég fór
bara að hixta og hósta, og enn
grét ég.
Ég grét og grét og á einhvem
óljósan hátt leið mér eins og
bami, sem tekið var úr hlýju
rúmi og sett í kalt rúm; og rétt
áður en það gerðist var barið
í gluggann; stundum var eins og
barið væri með nögl, stundum
eins og það væri gert með hnú-
unum, en á eftir gerðist alltaf
hið sama. Og það rann einhvem
veginn saman við það að klukk-
an sló. Og ég stóð með bakið
upp við vegginn- Hinum megin
við dyrnar var ljósið kveikt og
dymar vom lokaðar en þar var
einhver sem líkist henni, en var
að eftir andartak yrðu dymar
opnaðar og sá sem hafði gert
illt þar inni kæmi líka og gerði
mér illt. Og svei mér ef dymar
■opnuðust ekki um leið og þarna
stóð ég í litla gervisilkináttkjóln-
um mínum, upp við vegginn og
horfði á dyrnar. Og dymar opn-
uðust alveg og hver stóð þar
önnur en mamma.
En með því var ekki öllu lok-
ið- Skelfingin var ekki liðin hjá.
Hún upphófst fyrir alvöra, því
að 'nú kom hún inn til mín og
það var alls ekki mamma, heldur
einhver sem líktist henni, en var
eldri Dg furðulega rytjuleg og
þreytt að sjá og hún var í nátt-
kjól og með slegið hár, svo að
hún líktist galdranofh, og hún
horfði á mig eins og hún þekkti
mig og hún hélt á einhverju sem
hún ætlaði að gefa mér, ein-
hverju sem ég vildi ekki taka
við . . .
Roman þreif í mig þegar ég
var komin þálfa leið yfir gólfið.
— Frú Rutland — setjlzt þér,
heyrið þér það.
— Það er klukka að slá, sagði
ég- Þá er tíminn útranninn.
— Já, ‘ en það liggur ekkert
á Ég hef nægan tíma enn.
— Ég verð að fara. Þér verðið
að afsaka, en ég þarf að hitta
Mark á stöðinni.
— Dokið aðeins við og hvílið
yður. Viljið þér ekki þvo yðui»
í framan?
— Nei — við ætlum út í
kvöld. Ég þarf að hitta hann
núna — undir eins.
— Bíðið í fimm mínútur.
— Nel. Ég verð að fara núna.
Ég sleit mig lausa, en hann
elti mig fram í anddyrið- Þar
róaðist ég lxtið eitt og ég settist
stundarkorn á stól og þurrkaði
mér í framan með vasaklútnum
mínum og púðraði mig eftir
beztu getu; og þegar ég kom
loks út f feriska loftið, var ég
ekki sérlega frábragðin öllum
öðram konum. Þetta var í fyrsta
skipti sem ég hafði grátið í al-
vöra síðan ég var tólf ára.
14.
Og svo kom matarveizlan hjá
Newton-Smith mæðginunum í
næstu viku- Daginn sem við
ætluðtEm þangað, kom Mark
snemma heim og við fengum
okkur drykk saman eins og vana-
lega — hálftáminn sá var einn
af birtugjöfunum í hjónabandi
okkar — en þetta kvöld sá ég
að hann var að brjóta heilann
um eitthvað Og ég velti fyrir
mér, hvort það væri vegrra þess
að hann vildi helzt losna við
að fara í þessa veizlu. Hann
hafði aldrei langað til> þess, því
að hann var sannfærður um að
ef Holbrookarnir væra í raun og
vera að bauka eitthvað án hans
vitundar, þá myndi samkunda af
þessu tagi ekki hafa neina þýð-
ingu til eða frá, og honum
fannst það bamalegt af Rex að
halda að auðveldara væri að ná
sáttum við miðdegisverðarborð,
' ar sem kvenfólk var viðstatt, en
kringum borð í herbergi stjóm-
arinnar.
En þegar Max-k hafði hellt aftur
í glas handa sér, sagði hann: —
Roman hringdi í dag. Hann sagð-
ist ekki hafa séð þig sfðan á
þriðjudaginn fyrir viku.
— Það er alveg rétt.
— Er nokkur sérstök ástæða
til þess?
— Mér finnst þetta ekki hafa
neina þýðingu.
— Roman virtist hafa áhyggj-
ur af þér. Hann spurði hvort
nokkuð væri að þér.
— Af hverju ætti eitthvað að
vera að mér?
— Hann sagði að þú hefðir
verið í miklu uppnámi, þegar þú
fórst síðast frá hönum.
— í uppnámi. Ég held nú síð-
ur. Ég var bara þreytt á þessari
eilífu þriðja stigs yfirheyrslu.
Ég tók við glasinu sem hann
rétti mér. Svo sagði hann: —
Ég vona að þú sért ekki aðhugsa
um að hætta hjá honum.
— Jú — það vil ég helzt.
Hann saup á glasinu, og .þegar
ég sá framan í hann varð mér
ljóst, hve miklar vonir hann
hafði bundið við Roman og sam-
vinnu okkar.
— Mér þykir þetta svo leitt,
Mark- Og ég reyndi í alvöra að
gera mitt bezta.
— Roman er sannfærður um
að þú sért með djúpstæða geð-
flækju, sem aðeins sé hægt að
lækna með langvarandi og nær-
færinni meðhöndlun. En á hinn
bóginn er hann þeirrar skoðunar
að hann gæti í rauninni hjálpað
þér, ef þú vildir koma til hans
aftur.
— Þetta.gerir mig svo vansæla,
Mark, — og þú vilt þó ekki að
ég sé óhamingjusöm, er það?
— Hann vill ekki þurfa að
gefast upp. Hann hefur beðið mig
að biðja þig að koma til hans
aftur. En . . . hann leggur á-
herzlu á það, að þú vérðir að
koma að fúsum vilja.
— Að hugsa sér.
— Og ég verð sem sé að stilla
mig um að ógna *þér eða múta
þér. Ég get aðeins — eins'"og
hann — beðið þig innilega að
gefast ekki upp núna.
SKOTTA
©jýs F«atures SynJlcate, Inc,;, 1065. World tighlí rtsctvctl.
— Að hugsa sér að þú skulir hafa upplifað sjálfur flest af því
sem ég er að lesa um í mannkynssögunni.
*
Einaagrunarg/er
Húseigendux — Byggingameistaxax.
Útvegum tvöfalt einangrunargler með m]‘ög stutt-
um fyrirvara.
Sjáum um isetningu og aBskonar breytingai ð
rluggum. Útvegum tvöfalt gler í lausafög og s]‘á-
um um máltöku.
Gerum við sprungur 1 steyptum veggjum með
baulreyndu gúmmíefni
Gerið svo vel og leitið tilboða.
SÍMI 51139.
NÝK0MIÐ
Peysur, úlpur og terylenebuxur.
O. L. Laugavegi 71
Sími 20141.
BÍLLINN
Gerið við bíla ykkar sjóif
Við sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga.
BÍLAÞJÓNDSTAN
Auðbrekku 53. Kópavogi. — Sími 40145.
Lótið stilla bílinn
Önnumst hjóla-, ljósa- og mótorstillingu
Skiptum um kerti. platínur, ljósasamlokur.
— Örugg þjónusta.
BlLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32, sími 13100
Hemlaviðgerðir
• Rennun: bremsuskálar.
• Slípum bremsudælur.
• Límum á bremsuborða.
Hemlastiiling hf.
Súðarvogi 14 — Sími 30135.