Þjóðviljinn - 06.04.1968, Qupperneq 5

Iau@aida®ur 6. april 1968 — 'ÞJÓÐVILJINN — SlÐA 5|
kvikmyndip

ill:

mmm
mmm

V: ■
Stúlkan með regnhiífamar. Cathefine Deneuve og Nino Gastoto uovo.
Charlie Bubbles. Albcrt Finney í hlutverki ChanHe.
Albert Finney
Stúlkan með regnhlifarnar
Brezki leikariníi Albert Fin-
ney hefur fyrir skömmu lokið
við fyrstu kvikmyndina sem
hann stjórnar. Hún nefnist
Charlié Bubbies og hefur hlotið
prýðisdóma erlendra gagnrýn-
enda. Kvikmyndahandritið er
eftijj, Shel«aírh Delaney
m.a. Á Taste of Honey —
Hunangsilmur). Finney leikur
sjálfur titilhlutverkið en Char-
lie þessi er un.gur rithöíundur
sem hefur vegnað vel, er nú
orðinn fjáður, á t.d. sinn eig-
in Rolls-Royces. En hann er
leiður á því lífi sem hanm lif-
ir og finnur upp á ýmsum
brögðum til að losna frá inn-
amtómu umhverfi sínu. Hann
fer út í sveit og finnur þar
sjálfan sig aftur og allt það
sem hann saknaðj áður í fjöl-
menninu. Þetta er gamansöm
ádeila á velgengnina.
Finney er 31 árs. Hann varð
heimsfrægur fyrir leik sinn í
myndunum Saturday Night and
Sunday Morning (1960) og Tom
Jones (1963). Hann hefur leik-
ið mikið á sviði í Bretlandi t.d.
lék hann Billy lygara fyrstur
manna. í viðtali við The Sun-
day Times sl. nóvember segir
Finney m.a. frá gerð Charlie
Bubbles, en myndin var kvik-
mjmduð i Lancashire þar sem
Finney var borinn og barnfædd-
ur. Hann ráfaði um þarna í
sveitinmi klukkutíma hvem
morgun áður en myndatakam
hófst og hugsaði um hvað hamm
•ætti að láta gera, því nú var
hanm leikstjóri og þurfti að
segja 60 manns íyrir verkum.
það er svo mikil Vellíðan yfir
því að vera í fyrsta sinn á
ævinni aigerlega ábyrgT.]r fyrir
einhverjum hlut. Mig langaði
að skapa á kvikmynd vissa til-
finningu sem ég ber í brjósti
og mér finnst sem það hafi
tekizt á, margan hátt. Ég hef
ekki gert neitt nýtt eða snjallt
eða avantgarde. Það var ekki
ætlunin. Ég býst ekki við mik-
Háskólabíó sýnir nú brezka
njósnamynd, The Quiller Mem-
orandum. Hún fjallar um leyni-
þjónustumanninn Quiller sem
fær það verkefni að finna ólög-
legar aðalbækistöðvar ný-naz-
ist.a í Berlín. Hann kemst brátt
í kast við nazislana sem ná
honum á srtt vald og þjarma
að honum til að knýja fram
upplýsingar um hvaðan honum
illi hrifningu fóiks enda kæri
ég mig kollóttan um hana. Ég
hef nolið ]>essa starfs, og það
er mér nóg.
Það v-ar í rauoinni fyrir fjór-
um árum að Fininey íór að æfa
sig í leikstjóm }>ega,r hann á
hátindi frægðarinn.ar, eftir öll
verðlaunin fyrir leik sinn í
Luther og Tom Jones, réðst
til Borgarleikhússins í Gl.as-
gow og tók að leikstýra
þar fjTir aðeins 20 pund á viku.
Fram að þcim tima hafði hann
eingöngu sett sér að vorða mik-
ill leikari. En í Tom Jones
kom yfir hann mikill leiði, hon-
um fannst sem ekkert kæmi frá
sjálfum sér, að hann væri að-
eins notaður af öðrum.
Finney á nú hluta í félagi
er kallast Memoriam Enter-
prises. en auk Charlie Bubbles
hefur það staðið fyrir sýning-
um 2ja nýrra leikrita.
sé stjómað. En ekki skal eín-
ið rakið nánar.
Þetta er á margan hátt vel
gerð mynd og margfalt vand-
aðri en flestar þær njósua-
myndir, sem hér eru að jafnaði
sýndar. Quiller er sama sinnis
og Njósnarinn sem kom inn úr
kuldanum, hann er vansæll í
starfi sínu og hefur andúð ó
öllum skipuleggjurum njósna-
starfsins. Hann era þjakaðu.r
af hinum löngu lykilorðum
þeirra, þjáður af hinni ófull-
komnu vernd sem þeir eru allt-
af að tryggja honum.
George Segal leikur Quiller
og gerir það skolli kankvís-
lega með greinilegu skopskyni.
Alee Guinnes leikur brezka
skipuleggjarann og er leitt að
hann skuli ekkj sjást meira í
myndinni, hann er svo
skommtilegur. Sama máli gegn-
ir um Max von Sydow í hlut-
verkj nazistaforingjans, og gam-
an hcfði vcrið að sjá þá tvo
eigast við, en því varð víst
ckki við komið. Harold Finter
skrifaði kvikmyndahandritið og
eru samtölin víðast bráðsnjöll.
Myndatakan er vönduð og
minnii; talsvert á aðra njósna-
mynd sem Háskólabíó hefur
sýnt, The Ipcress File. Quiller
hittir Guinnes í fyrsta sinn á
ólympíuleikvanginum í Berlín.
Á meðan þeir ræðast við fylg-
ir myndavélin áhorfendapöll-
Framhald á 7. siðu.
Austurbæjarhíó sýnir nú
frönsku vcrðl aun.amj’ndina I.es
Parapluies de Cherbourg. Mynd
}>essi er sérstæð að því leyti
að hún er tilraum til „kvik-
myndaóperu", }>.e. allur texti
myndarinnur er sunginn. Þó er
hún ekki ópera eða óperetta
því hér er ekkert sem minnir
á þau form utan söngurinn.
Hór eru ekki söngvarair í af-
káralegum stellingum eða dans-
arar í fióknum dansatriðum.
Aðeins venjulegt fólk scm hegð-
ar sér alvog cðlilega nema þnð
syngur orðin af munnd fram.
Það var óneitanlega dálítið und-
arlegt fyrst í stað að heyra
bifvélavirkjana syngja um vél-
ar og þess háttar hluti, en síð-
an kemur ástarsiagan og þó á
söngurinn vel við í svo róm-
antískri og þó um leið ráíun-
særri ástarlýsingu sem }>essi
Fyrir skömmu var frumsýnd
í London kvikmynd gerð eftir
leikriti Shakespeares, Rómeó og
Júlía. Það vakti mikla athygli
þegar leikstjórinn Franco Zef-
firelli skýrði frá því að hann
hefði valið tvo unglinga til þess
að leika aðalhlutverkin þau
Olivia Hussey 15 ára og Leon-
ard Whiting 16 ára. Bæði höfðu
mynd er. Hún segir einfalda
sögu um un.ga elskendur sem
verða að skilja vegna her-
kvaðningar piltsins. Stúlkan el-
ur bam }>ei rra i fjarvist hans
og giftist öðrum manni. Von-
brigði umga mannsins eiru sár
við heimkomuna og honum
firanst lífið óbærilegt. En hann
j aiflnar sig hrótt, gif iist og
íinnur hnmingjuna á ný.
★
Þetta er ekki slórbrotin saga
en húm er sönm, og þótt húm
sé sungin veirður hún aldred
væmin því leikaramir eru
aldrei yfirspenntir í leik sím-
um héldur afar látlausir. Öll
er myndin falleg, það er sama
hvað það er, gamlir húsagarð-
ar, jámbrautaristöð, benzínstöð,
höfnim, allt er þetta kvikmynd-
að á sérkennilega fagran máta.
Oft hefur maður séð á kvik-
þau einhverja reynslu sem at-
vinnuleikarar eo voru óþekkt
með öllu. Myndin var tekin á
Ítalíu þar sem leikurinn á að
gerast og er þetta í annað
sinn sem leikritið er kvikmynd-
að þar. Zeffirelli hefur tekið
þann kost að stytta lengstu
orðsvör leiksins svo og að draga
eitthvað út hinni yfirþyrmandi
mynd kveðjustimd á jámbraiuft-
arstöð en aldrei eins fallega
myndaða og hér. Og það er
fyrst og fremst þessi fagur-
kerahátbur leikstjórans .Taotjues
Demy, sem gerir myndina að
listaiverki. Leikaramir syngjia
ekki sjálfir, heldur var söng-
urinn tekinn upp áður og síð-
an felldur inn í, en svo vél
er að unnið að hver.gi vottaða.
fyrir þessu. Tónlist Miehel Le-
grand er ef til viU dálítið ein-
hæf, en titillagið er alveg guiE-
fallegt.
★
Ég vil hvetja menn ta að
hregða sór í Austurbæjarbió
og ylja sér eilítáð um hjarta-
rætumar, ekki mun af veúfca
eifltir- þann hörkugadd sem rdfct
hofur hér að undanfömu.
rómantík sem Júlíu er setluð.
Gagnrýnendur hafa hrósað
myndinni á hvert reipi. Sum-
ir ganga svo langt að segj a um
nokkur atriði að þau hafi
aldrei verið betur gerð hvorki
á sviði né í kvikmynd. Og þótt
leikendur fái góða dóma er það
kvikmyndunin sjálf sem mesta
hrifningu vekur; litimir. ljós
og skuggi, ástaratriðið, skilm-
ingamar og síðast en ekki sízt
veizla Kapúletts sem þykir
minna á gríðarstórt renaissance
málverk.
(höfund ... ÉS að „það yrð}, erfitt en
Quiller-skýrslan
Þ. s.
Rómeó og Júlía.
Rómeó og Júlía