Þjóðviljinn - 06.04.1968, Blaðsíða 8

0 SÍÐA — ÞJÖÐVttJHNN — LaugarcCagur 6. aprÆl 1968.
SAKAMÁLASAGA
Eftir
J. B. PRIESTLEY
41
— Jæja, hiin er fundin. Og
nú ættuð þér að vera ánægður
og fara í leyfið yðar og njóta
þess. Bf þér hafið nokkurt vit i
krxLlinum, þá aettuð þér að
minnsta kosti ekki að hanga hér
og leika • spæjara og trufla störf
lögreglunnar.
— Og hvaða sitörf gætu það
nú verið — i rnáli Noreenar
Wilks?
— Bkkert sem er umtalsvert.
Við álítum máMnu lokið.
— Nú, ef þið ætlið ekiki að
gera neitt, þá get ég víst ekki
truflað ykkur eða hvað?
— Það vinnst ekkert á orð-
hengilshætti, Salt læknir. Þér
vitið hvar við stöndum. Hurst
yfirlögregluþjónn sagði yður það
í gærkvöld. Þessi stúlka var ör-
ugglega myrt af élskhuga sín-
um, Derek Donnington, sem
hafði tilefni og tækifæri tú að
fremja verknaðinn. Og þar sem
hann er dáinn, þá er allt þetta
fEFNI
SMÁVÖRUR
TÍZKUHNAPPAR
Hárgreiðslan
Hárgreiðsiu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav 18. III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyTtistofa
Garðsenda 21. SÍMl 33-968
leiðindamál úr sögunni. Þetta er
álit Hursts. Þetta er mitt álit.
Og það ætti líka að vera yðar
álit.
Salt læknir brosti til hans. —
Mér þykir það leitt, en það er
það ekki. Satt að segja er þetta
beinlínis hlægilegt. Þið Hurst
eruð að reyna að líma veggfóð-
ur yfir þetta mál, rétt eins og
einhver límdi veggfóður yfir hol-
una í veggnum, þar sem við
fundum líkið í gærkvöld. Þið
eruð ekki að leysa gátuna. Þið
eruð einfaldlega að gefast upp.
— Bn ef Donnington un.ffi
myrti ekki stúlkuna, hver gerði
það þá?
— Ég veit það ekki. En ég
er viss um að hann gerði það
ekki.
— Hafið þér nokkrar sannan-
ir sem gætu st.aðizt fyrir rétti?
— Alls engar, svaraði Salt
iæknir glaðlega. — En það hef
ég reyndar aldrei haft. Samt
sem áður hafið þið nú fengið
líkið.
— Þér eruð hreinskilinn við
mig, Salt læknir, svo að ég skal
vera hreinskilinn við yður. Þér
hafið sjálfsagt, einhverja . lang-
sótta kenningu, einhverja dæmi-
gerða leikmannskenningu, sem
hver einasti reyndur lögreglu-
miaður myndi fordæma á svip-
stundu. Og vegna þeirrar kenn-
ingar eruð þér sennilega albúinn
til að leysa úr iæðingi alls kon-
ar hættulega hluti sem gætu
valdið miklum skaða í Birkden.
Þér eruð á förum héðan. Jæja,
ég er hin°að kominn til að sjá
um að þér gerið ekkert illt af
yður gagnvart Birkden.
— En ég óska Birkden einskis
tlls. Mig tekur sárt til bæjaons.
— Bg skil ekki hvað þér eigið
við með því. Ringwood höfuðs-
maður sýndist bálreiður og rödd
hans ' gaf hið sarna til kynna.
— Við skulum þá ékkert vera
að fást um það.
— Jæja, hlustið þá á miig. I
fyrsta lagi er Sir Amold Donn-
in.gton vinur minn, og ég er
hreykinn af því. Hann þyrfti
ekki að hafa aðsetur hér —
hann gæti búið hvar sem væri
— en hann er hér kyrr til að
géra það sem í hans valdi
stendur fyrir Birkden.
— Viljið þér gera svo vel að
hlusta á mig? Sir Amold tók
dauða sonar síns mjög nærri
sér. Ef við förum að ýfa það
allt upp, væri það mikið tiilits-
leysi. Og auk þess eru Samein-
uðu brezk-belgísku verksmiðj-
umar stærstu vinnuveitendur í
borginni. Hneyksli í sambandi
við þær, myndi ekki verða Birk-
den til hagsbóta. Og ef þetta er
útbásúnað yfir forsíðumar á
æsifréttablöðunum, bá kemur
það niður á saklausu fólki —
— Það er alveg satt, sagði
Maiggie og leit bænaraugum á
Salt lækni.
— Þökk fyrir, ungfrú Hm.
hélt höfuðismaðurinn áfram. —
Og aillt væri það vegna þess að
Salt læknir, sem er á förum
hvort sem er, gengur með frá-
leitar grillur um mprð sem er
þegar upplýst.
— En það er mú
ur, sagði Salt læknir.
— Hvers vegna í fjandanum
getið þér ekki sdnnt yðar eigin
málum og látið okkur um aillt
hitt? Hvemig myndi yður Hka
það, ef ég stikaði inn í laefcn-
ingastofuna yðar í býti einhvem
morguninn og segði yður hvað
gengi að sjúklingunum yðar?
— Suma morgna þætti mér
það bölvað. Aðra þætti mér gam-
an að því.
— Jæja, ég kæri mig ekki um
að þér séuð að sletta yður fram
í störf iögreglunnar. Og ég að-
vara yður, Salt læknir, að ég
mun skipa mönnum mínum að
neita yður ekki aðeinis um all a
fyrirgreiðslu —
— Já, það minnir migáannað,
greip Salt lækndr fram í. —
Hvað sagði lögreglu'læknirinn í
líkskoðunarskýrslunni ?
—' Hurst sagði yður að þér
fengjuð ekki að sjá þá skýrsiu.
Bölvuð ósvífni að spyrja mi'g.
Ég er að segja yður með ber-
um orðum, að það er ekki nóg
með það að Birkden lögreglan
mun ekki aðeins neita yður um
alla hjálp, heldur berið þér
sjálfur ábyrgðina ef einhverjir
árekstrar verða.
— Er þá ekki bezt að ég láti
bílinn eiga sig?
— Þér fáizt við þetta leyni'lög-
reglukák yðar algerlega á eigin
ábyrgð —
— Eigið þér við — að ef ég
verð barinn til óbóta —
— Það er eniginn að talá um
að verða barinn til óbóta. Þetta
er ekki Chioago.
—• Nei, en viðledtnin er aug-
ljós, sagði Salt læknir. — Hvar
haifið þér eiginlega haldið yður,
Ringwood höfuðsmaður? Ég hef
ekki unnið á slysavarðstofunum,
og samt hef ég sinnt að minnsta
kosti átta mönnum sem voru
illa á sig komnir eftir barsmíð
— einn þeirra hafði fengið sikot
í fótinn — brír bera bess trú-
lega merki alla ævi. Síðan okk-
ur fór að líða svona ósköp vefl,
hefur betta verið harkaleg borg.
— Fyrst þetta er álit yðar,
sagði Ringwood höfuðsmaður, —
bá ættuð þér að hailda burt frá
Birkden hið bráðasta. Hánn var
risinn á fætur. — Og nú er ég
búinn að segja afllt sem ég ætl-
aði mér — og —
— En hafið þér ekki áhuga á
að vita hvers vegna ég er sann-
færður um að Donnington yngn
hafi ekki drepið hana?
— Nei, þrumaði höfuðsmaður-
inn. — Þvættingur og hringavit-
leysa. Og hann ruddist út ánþess
svo mikið sem líta á ungifrú
Hm. sem gretti sig, en slakaði á
grettunum til að Hta með alvöru-
svip á Salt lækni. Það fór fram-
hjá honrjim, því að hann var önn-
um kafirin við að kveikja sér í
pípu. Og loks varð hún að segja
eitthvað
— Láttu þér ekki detta í hug
að ég standi með ihonum, byrj-
aði hún. — Ég væri á móti hon-
um hver sem málstaður hans
væri. En hvað sem því líður,
Sailt, þá hagarðu þér aflls ekki
skynsamflega. Mér fannst það í
gærkvöld. Og mér finnst það
enn. Eini muurinn er sá, að ég
er ekki lengur reið yfir því. En
ég verð að segja þér, að mér
finnst þú haga þér eins og fá-
bjánd. Þetta glopraðist út úr
her.ni áður en hún áttaði stg á
því, hvað hún var í raun-
inni að segja. En svo varð
hún skeflkuð, þegar hann starði
stundarkom á hana og það var
eins og brúnahárin risu á hon-
nm. En s»vo faariðíst bros yfir
veðrað andlitið.
— Það efast ég elldd um,
Maiggie. Öðru kyninu finnst
stundum hitt kynið fábjánalegt
eða bamalegt á vissu stigi. Þebta
á við, hversu margt sem maður
og kona eiga sameiginlegt —
— Heldurðu að við eágum
margt sameiginlegt?
— Ég veit það ekki ennlþá —
enda vomm við 'ekki að tala
um það.
— Jæja þá, sagði Maggie ó-
þoldnmóðlega. — En ef þú vilt
fá að vita, hvers vegma mér
finnst þú haga þér eins og fá-
bjáni, þá skal ég segja þér það.
Og gerðu svo vel að gripa ekki
fram í. Þú segist vilja fara héð-
an eins fljótt og unnt er —
til að fara í leyfi og byrja síð-
an aftur, sennilega einhvers
staðar í mörg þúsund mílna fjar-
lægð. Jæja, ég skil það vel.
Þannig er mér oft innanbrjósts
sjálfri. En ef það er þetta sem
þú vilt, hvers vegna ertu þá að
flækja þér í hluti — hættuflega
hluti — sem enginn, hreint eng-
inn kærir sig um að þú hafir af-
skipti af? Þú ert iifandi — og
Noreen Wilks er d'áin og Derek
Donnington er dáinn — og lög-
reglan er hæstánægð með þá
skoðun að hann hafi drepið hana
og síðan sjáflfan siig. Mér félfl eik'ki
við höfuðsmanninn, en það var
samt dáflítið vit í því sem hann
sagði. Láttu þetta alfskiptalaust.
Sletitu þér ekki fram í það.
Donnington ungi og Noreen eru
dáin og lenda ekki í frekari
vandræðum. Þú ert lifandi — og
þú getur lent í klandri. Og
hverjum að gagni? Ég ætla eklei
að segja að þú sért að leika guð
almáttugan — það er nú full-
mikið sagt — en ég held því
fram að þetta stafi af einhverri
yfirlætisbrjózku hjá þér — og ég
er hrædd við það og mér felflur
það ekki.
Hann beið andartak. — Búin?
Hann var ekki hranalegur, hefld-
ur mdltíur og rólegur og hað var
næstum. enn verra.
— Já, sagði hún ögrandi. —
En saimf gæti ég haltíið áfram
endaflaust. En ég astla ekki að
gera það.
— Þetta er flieiflbrigt, kvenlegt
sjónarmið, sagði hann henni með
hægð. — Að vekja ekki sofandi
hund — ha?
— Ef bér sýnist svo — En
síminn var farinn að hringja.
— Hver? spurði hann. — Herra
Aricson? Vissulega. Gefið honum
samband .... Já, þetta er Saflt,
herra Aricson. Hvað get ég gert
fyrir yður .... Nú jæja. hvað
getið bér gert fyrir mig? ....
Ég skifl. Mig langar tifl að end-
urtaka þetta, ef ég má. Ávísun
upp á sjö hundruð og fimmtíu
pund — fyrir veitta þjónustu —
liggur tiflbúin í daig, en aðeins í
dag. Rétt?.... Með öðrum orð-
SKOTTA
VAUXHALL
BEDFORD
UMBOÐIÐ
ÁRMÚLA3 SÍM 1^38900
Skíðabuxur og úlpur
á konur og karla — Vestur-þýzk gaeðavara.
Póstsendum.
O. L. Laugavegi 71
Sími 20141.
ROBIIVSOJVfS ORAIVGE SQUASH
má blanda 7 smnum með vatnl
— Eritiu ennþá. jafn hánviss um að bíldinn sé í sitakasta laigi?
FÍFA auglýsir
Ódýrar gallabuxur, molskinnsbuxur, terylene-
buxur, stretchbuxur, úlpur og peysur. — Regn-
fatnaður á börn og fullorðna.
Verzlunin FÍFA
LAUGAVEGI 99 —
(inngangur frá Snorrabraut).
Skolphreinsun inni og úti
Sótthreinsum að verki loknu. — Vakt all-
an sólarhringinn..
Niðursetning á brunnum og smá viðgerðir.
Góð tæki og þjónusta.
RÖRVERK — Símj 81617.
Gerið við bíia ykkar sjólf
Við sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga.
BÍLAÞJÖNOSTAN
Auðbrekku 53, Kópavogi — Sími 40145.
Lótið stilla bíiinn
Önnumst hjóla- ljósa- og mótorstillingu
Skiptum um kerti. platínur. ljósasamlokur.
— Örugg þjónusta
BÍLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32. sími 13100
Hemlaviðgerðir
• Rennum bremsuskálar.
• Slípum bremsudælur.
• Límum á bremsuborða.
Hemlastilling hf.
Súðarvogi 14 — Sími 30135