Þjóðviljinn - 13.06.1968, Blaðsíða 9

Piimimituda©ur 13. júní 1968 — ÞJÓÐVTL.JINN — SÍÐA 0
Bylting í háskólanum
aðrir við tþví og Móðu virfcin óttazt að Jíunnimigjar 'þeirra úr
með ótrúlegum flýti. Þettavar Occádent reyndu að koma eán-
eins og við Saint-Genmain des
Leiðtogi stúdentanna „Daníel rauði“, Daniel Cohn-Bendit, talar
Elramh-alld af 7. síðu.
reyna að ná yfirráðum yffir
hreyfingunni.
Bn kommúndstaftokikjurinn var
ekiki einu samitökin, sem fengu
fyrir ferðina á bessum mál-
íundi. Verklýðssaimitölkin fentgu
einnig orð í eyna, og bað var
baulað á verkamainn frá Ci-
troen-verksmiiðjunum, sem ráð-
lagði stúdentum að biðja Ge-
orges Séguy framkvasmda-
stjóra hiins voldiuiga verkilýðs-
sambands C.G.T. að boða tál
saimúðarvenkfialUs með kröfum
þeima.
Ulmiræðumar á fiundinum
fjöŒDuðu jaitat um bjóðfélaigs-
miál og mól sitúdenta í Fhakfc-
landi, og einnig var mákið tal-
að um vandamái sitúdenrta í ein-
rœðisríkjum (eitnfoum Spáni og
Portúgal). FulHtrúar fllesitra
sitjórinimiállasamtaka töluðu, og
knm í ]jós, að hitt trotafcysita-
féilagið og Maoistar voru •
nolkfcuð sér á báti og ósam-
máia ýmsum grundvaliaratrið-
tim hinnar nýju hreyffinigar, bótt
þeir fylgdu henni í verfci. Bn
það fannst Daniel rauða Mka
vera aðalatriðið: . ,yþað skáptir
mig engu rnáld í hvaða félagi
menn esru. Bf trotzíkysitar, an-
amkisitar, maorstar eða hún
aimma mín villja fara niður á
götuma til þess að beyja ein-
hverja baxiáitltu þar, þá er ég
með“. Svo vintiist þó í ÍjiUum
þessum atburðuim, að trwtskysta-
fétagið sem fiumdinn hélt (og
var kaMað J.C.R.), væri áhrifa-
rifcast allra fédagaminia, þóitt eng-
inn.' aðallleiðtoganina væri í því,
og það miótaði mjög sitaflnu
hreyfinigairdnnar. Félagar þess
vártust lfflca víðsýnná en. féfag-
ar amnanra svipaðra samtaka,
og höifðu eklki síður orðið fýrir
áhrifum af Che Gueivara og
Castro en Trotzky og Denin.
Siðar kom í ljós, að það -var
Peyrefitte menntemáJaráðherra,
sem hafði ábveðdð, að Sorbonne
skyldi vera lofcaður áfram.
Nótf götuvígjanna
Föisitudaginin 10. mai var vika
liðin frá því að fyrsta uppþotið
varð í Baitimuhiverfinu. Margt
hafði gerzt þessa viku, en það
hvarf þó aBlt í stougga þeiirra
atburða, sem nú flóru í hönd.
Kvöldiið byrjaði þó á mjög
friðsamll'eigan hátt með útifundi
á Denfert-Rocheireau torginu
eins og venja var orðin. Lönigu
áður en funidurinn átti að
byrja fór flólík að saflniast sam-
an á torginu. Fyrst komi fyjk-
ing kenmana og nemenda úr
menntesfkóllium, og síðan tímdust
að1 hópar stúdenita og kennarar úr
ýtmsum deiidum hóskólans þ.á.m.
læknadei’ldioni, en hún hafði
ekki tekið þátt I hreyfinigumni
hingað til). Þegar fundurinm
hótfst um háflf sjö leytið, er
talið að rúmlega 10.000 manns
hafli verið á staðnum. Nokkrir
ræðumenjn tðku sér stöðu á
hala ljónsins, sem trómisr á
miðju torginu, og fluittu ávörp.
Þar sá ég glytta í rauðamhaus
Daniels og heyrði hésa rödd Al-
aimis Geismars Ræðumenn ítrek-
uðu kröfiumar þrjár að vanda, en
virtust vera á báðum áttum um
það, hvert ætti aö haida í mót-
mælagö-nigu. Að lokum heyrðist
mér að ákveðið yæri að gamiga
í gegnum aiþýðuhverfi Parisar
og enda í nógremni sjónvarps-
bygigingarinmar til að mótmiæla
einhiiða frásöignum af málefln-
um stúdenita.
Fundarmenn héldu síðam af
sitað í vel sfcipuiagðri fylkimgu
eins og oflt áður og æptu siag-
orð, en það var áberamdi, hvað
siagorðim voru nú miklu póiiltisk-
ari en áður, „dé Gauile ábyrgur",
„de Gauile seigi af sér“ og jafn-
vel „de Gauflie morðimigi“ mátti
heyra allsstaðar. Fylfcingiin gekk
eftir breiðgötum ausitan við
Datínuihverfið í áttina tilSiignu.
Fjöldi flóliks va.r í gluigiguim og
á svöium, og mjög mairgir létu
í Ijós samúð með stúdentunum.
en þeir svöruðu með því að
hrópa „kornið niður á götuna“!
„Njósnarar“ vora sendir á
sikieflildnö'ðrum á undan fýllking-
unnd, og báru þeir þœr fréttir,
að löigregflam hefði lokað ölluim
brúm yfir ána. Þegar fyfllkánigin
kom á Bld. Sadmt-Germadn rétt
hjá Signu, var því ekki anmað
að gera en beygja í vestur í
áittina að hjarta Daitínuihiverffis-
iinis. Talið er, að þá hafli um
20.000 miainns veirið í göngunni.
LögregLuflið lolkuðu ölium göt-
um, sem lá-gu í áttina til Sor-
bomne, og æiptu stúdenternir
„Gestapo" og hedlsuðu nazista- “
kveðju þegar þeir gemigu flram
hjá þeim. Stúdlemtamir virtust
mjög æstir.
Þegar fylkinigin kom aðgatna-
mótum Bld. Sadnt-Genmaim og
Boul‘Mdch‘ kom í ljós. að þaðé
var aðeáms eki leið opin, upp
efitir BouL‘Midi‘, því að iög-
reglan lolcaði ölluim hinium
leiðumum. Elfltár stuitt hik beygðu
memn þangað. Svo virðist þvá
sern það hafi emigan vegimn ver-
ið astlum stúdemta í upphafi, að
halda til Boul' Mich‘, heldur hafli
þeir lagt þanigað ledð sína, af
því að aðrar götur voiru lokað-
ar.
Fyflifcingin gefck hæigt upp Boul'
Mich‘, fram hjá Sortoonne torg-
inu unz hún kom að Edm.-Riost-
andtorgimu. Þar naim hún staðar.
Sá orðrómur gefcfc að Boul‘
M.ich‘ vaeri loifcaður þar fyrir
oflan, en ógeminigur var að sjá
neiffl í mannihafinu. Spenmam
jófcst með hverju augnábliki,
sem leið, og allt í eimu heyrðust
þunig högg. Gamaflkunnur há-
vaði: stúdentar vora fanniir að
brjíóita upp götuna. Ég þjóstvið
því á hverri stundu að bardagi
haafist.
Bn stuittu síðar héldu hinir
fremstu áflram yffir- Edmond-
Rostand torgflð og inn í Rue
Gay-Lusisac, sem ldggur suð-aust-
ur úr Boui‘ Mioh‘. Fyllkingin
leystist nú upp, sumir vora
efitir á Boul‘ Mich‘, en aðrir gemgu
inn í Rue Gay-Lussac og þröng-
ar hliðargötur, sem liggja út
frá henn.i. Sú skipum geikk miflli
mianno, að þeir ættu að vera
kynrir í Latöniuhverfieu og taka
það ó sitt vald. Leiðtogar stúd-
emitamma sögðu síðar svo frá, að
ekfci hefði verið nematveggja
kosta völ úr því sem fcomdð
var: vera áfram í Latfnuhverf-
in.u, eða halda skemimstu leið
afltur til Demfert-Rochereau, og
þeir töldu, að eoginm hefði fyigt
þeim, etf þeir hefðu áfcveðið að
fara þangað. Þoir álkváð-u. þvi að
vera kyrrir þar sem þeir voru
fcomnir. Ýmsir leiðtogar stúd-
emita töldu einni'g, aðþað myndi
vera góð banáttuaðtferð að „her-
nema“ einhverja opiipbera bygg-
imgu eða stað í Paris og sdtja
þar, umz giemgið væri að krötf-
um þeirra.
Smá hilé hafðá orðið á högg-
unum, en svo hóldu menn á-
fram að brjóta upp götur. Hvar-
vetnia þar sem slíkur „maimu-
gröfituir" fór fram, mynduðust
láÉdr hópar og deildu harkalega.
„Bmga götusteina", æptu sumdr,
„þetta æsir lögregiluna", en þeir
sem voru að brjóta upp göt-
uma, svöruðu: „Við viljum þó
efcki vema varnairiausir þegar
lö'gregian ræðst á okkur“.
Skömimu sáðar . vair fyrsta
götuviiPkið risið þvei't yfir litla
hiiðargötu út fró Rue Gay-
Lussac. Það var gert úr bílum,
sem lagt var þvert yfir götuna
en utain yflir þá var hiaðið
auglýsingafllekum, stauram og
sfliíku, svo að garðuirinn var
næstum ’mianríhæð. Daniei
Cohn-Bendit stóð u-ppi á virk-
inu, baðaður daufu sfcind götu-
laimip'ans og ávarpaði mann-
fjöldann:
„Fólagar“, sagði hann, „dag-
slbipuindn er: við búum um okk-
ur hér í Latímuhverfimu og-setj -
umst-hér-að! Bn jatfnframt eig-
um við að forðast gaumgæfitega
alflar illdeilur við lögregluna,
meðan það er ekki hún, sem
ræðst á ofckur".-
Og nú var öiluim deiflum lok-
ið. Áköf vinna hótfst um afllt
hverfið, sumflr byrjuðu að brjóta
upp götur, rifa niður auglýsinga-
spjöld og uim Perðarmerki, staura
og annað tróverk, en aðrir
(einfoum stúlfcumar) mynduðu
keðjur og létu eflnið ganiga að
þeim stöðuih þar sem byggja
áitti viirbisigarða. Þar tófcu enn
Prés en í margflafljt títærra mæli.
Stuttu síðar fcomust nokkrir t
stúderutar í verfcfærageymslu-
sifcúra við húsgrunina, og þáleið
efcfci á flömigu áður en hvarvetna
gat að líita stúdenta í guluim
regnlrápum verkamanna með
haka og sfcófllur og ýmds önnur
verkfæri vera að brjóta upp
götur. Það var jatftavei notaður
stór sendiferðabill tii að flytja
eflnið flrá „námuinum" aðgöfru-
vígjunum. „Þvílifk vinnugleði“
tautaði ísienzikur stúdent við
þessa sýn.
Stúdenitamdr víggirtu fyrst
hel2rtu götumnar, en þegar ttfm-
iinn leið og því vár loikið, var
farið að loka smærri götuim og
einnig Boul‘ Mich‘, en memn
lögðu eklki í að loifca honum
fyrst í stað vegna bredddar
hanis. Ef hópur manna stóð að-
gerðairlaus og hortfði á umigu
mennina iðjusömu, leið vanju-
leiga eklki á löngu áður en eiin-
hver kallaði: „komiið þiðhing-
að í keðjuna félagar“, eða „vilj-
ið þið ekfld fara í götumia hérna
á móti, húm er óvarin enn“. Og
á þremuir Wlukkutiímum voru
lagðir, virkisgarðar þvert yfir
Rue Gay-Lussac, umlhverfis Ed-
mond-Rostand torgiið og yfir
allar þær smágötur, sem iiggja
að Rue Gay-Lussac, svo að alflt
hverfið var að lofcum ramm-
lega víggirt. Sumir virkiisgarð-
amir • voru hlaðnir úr götu-
steinum og fremur láigir, ékilti
meira en einn metri á hæð.
Aðrir voru hins vegar gerðir
úr bflum, flekum, grindum,
stauram og timbri, sem stolið
hafði verið úr húsgrunnum, og
voru mjög þyklkir og medra en
mannhæð. Á ednuim stað voru
virkisgairðarmr jafnvel þrír
metrar á hæð.
Þær götur, seim voru víg-
girtasr, eru fllestar mjóar, og þvi
voru garðarnir venjulega situttir
þótt þeir væru háár og ramm-
byglgðir. Eina bredða gatan í
hverfiinu (fyrir utain Boul‘ Miöh',
sem lítil áherzla var lögð á að
búa til varnar) var Rue Gay-
Lussac, og þar sem lögreglain
leggur helzt til árásar á breið-
um götum, var hún útbúin á
sérstafcan hótt: yfir hana voru
lagðir fjölmargir virífcisigarðar
með stuttu millibili, miffliþeirra
var á einum stað rahað bíflum
(með vindlausa hjóMoarða) og ó
öðrum s-tað var fllefcum þétt-
settum af nöglum raðað á göt-
uiraa og vír strengdur yfir hana.
Brfitt var að átta sig á öllu
því sem gerðist, því að það var
varla hægt að þvertfóta í hverf-
inu fyrir áhorfendum, beðjum
mainna, vinnandi fóflki og vidk-
isgörðum, en þeár, sem reyndu
að kaSta tölu á virktogarðana,
héfldu að þedr hefðu verið um
fiimmtm.
Við þetta mittóla starf fengu
flestir um eitthvað að touigsa, og
sú spenna, sem legið hafðd í
lotftinu í byrjun, vók fyrir á-
huga og gleði. Ibúar hverfisiins
virtust hafa talsverða samúð
með stúdenitum, þeir gáfu þeim
mat og aðstoðuðu þá á ýmsan /
hátt — þrátt fyrir þær skernmd-
ir, sem stúdentainnir uininu á ,
bílum þrfrra. Fjöldi stúdenta
var nú farinn (einíkum yngstu
menmtaskólanemaimiir), en uffi
tíu þúsuind . munu hafa verið
eCtb enn. Xjögregluiþjónunum
hafði sanám samian verið að
fjöiiga, en þeir stóðu kyrrir um-
hverfis Sorbonme og næstagöt-
ur og í útjöðram hverfisins.
Tvær rolúlegar götulögigur komu
upp úr neðanjarðarlestarstöð og
urðu skelfinigu lostnar, við þá
sjón, sem þarna blasti ailt í
einu viðþeim, en nokfcrir stúd-
enter tóku sdg tdl, slóigu hring
um þær og fylgdu þeim að
„landaim'ærunum".
Samninga-í
viðræður
Forspralabar stúdentanna, þeír
Jacques Sauvageot, AlainGeis-
mar og Danáel Cohn-Bendit.
gátfu strang fyrdr mœ'li um að
forðast öll átök við lögregluna,
hverjum erjum af stað. Rétt
fyrir miðnætti varð þó smá-
árekstur mffld stúdenta og lög-
regluþjóna á ednum stað vegna
hreims fclaiufaskapar begigja.
Nofckrum táragassprengjum var
kastað, en gæzluflið stúdenta
kom samstundis á vettvang,
myndaði þétta keðju mlilli
dieáfluaðila og kom í veg fyrir
meiri átök.
Meðan á öfllu þessu stóð, voru
forsprakfcar stúdentanma einnig
í stöðuigu saimlbandi við yfir-
völdin til að reyma að komast
að saimningum um dedl'umólin.
Rétt efltir tíu lýsti Roche rekt-
or því yffir, að hann væri redðu-
búinn að hitta fulltrúa stúd-
enita til að ræða við þá um
það, hvenær og hvenni'g mætti
optnia Scrbonne, og skömimu síð-
ar kom • útvarpsstöð ein á alfl-
dramiatisfou samitafli mdflii Afladn
Geismars og Chalin vararekt-
ors. Bn afllt virtist stranda á
kröflu stúdenta um sakampp-
gjöf hinna handteknu.
SaimteM Geismars og Chalins
var útvarpað og einnig fcomu
Roche, Cohn-Benddt og Sauv-
ageot fram í útvarpínu. Stúd-
entamir fyflgdust með viðræð-
um þessum af geysilegum
spenningi. Margir voru meðlit-
il transistortæfci og fbúarhverf-
isins settu útvarpsitæfcx út í
■ #uigga oig stffltu þau hátt, svo
að 'sem flestir gæta heyrt.
Rétt efltir miðnætti virtust
góðar horfur á því að samning-
ar tæfcjust. Roche rektor, sem
hafði fram að þeim tímaverið
í sambandi við Peyrefitte
meinntámiálairáðherra, tók þá á
móiti sendinefnd kennara og
stúdenta. Lamgur tími leið áður
en nofcbuð fréttist um árangur.
Um eitt leytið getok ég nið-
ur Bouil‘ Mich‘ og rakst þar á
franskan kumnimgja mdmn íhópi
rauðakrossimanna, sem ‘höfðu
þar bækistöðvar sínar i and-
dyri fbúðarhúss.
,,Ef þeir fara að be'rjast, þó
verður það ljótur bardagi".
sagði hánn, „miifclu verri en á
mánudaginn. Bn ég héld ékki
að þeir fari að berj'ast. Ef lög-
reglan ætlaði á annað borð að
ráðast á þá, hefði hún aldre-i
látið þá reisa götuivígin“.
1 sömu mund gékk stúdent
einn niður Boufl1 Miéh‘ með há-
talara í hendd og kallaði:
„Samninigaviðræður stenda nú
yflir og er óvíst um úrslit. Far-
ið öii bak við götuvirkin tál
öryggis, og bíðdð þar þangað tdl
yiðræðunum lýkur“.
Sfcömimu síðar yffirgaf ég
hverffið og var sanmfærður um
að eklri kæmi til neinna stór-
rasða.
Bardagi
Bn það flór á aðra leið. Rétt
fyrir fcluifcfcan tvö um nóttina
gengu fulltrúar stúdenite út úr
sfcrifstotfu réfctors og lýsta því
yfir að allar saimningatíiiiaunir
hefðu mdstékizt. Sendinefindin
,mun hafia farið fram á það, að
lögregilan di-ægi sig í hlé, úr
sjómmáli, og léti stúdentanum
þennan hluta Latínutovertisins
efitir, það væri engum til imedns,
og lofiaðd netfndin að halda atfltur
atf bardagaiglöðum stúderítum,
ef það yrði gert. Bn refctorgat
engu lotfað.
Og hálftíma efitir að samn-
ingaviða-æðum lauik, var lög-
reglunni getfin skipun um að
leggja tdl árásar og ryðja hverf-
ið. Bardaigimn hófst saimstund-
is, og hann varð miskummar-
laus. LögregLumennirnir reyndu
að halda sig uitan skotmáls
stúdenta og forðast návígi edns
og þeir gátu. Þeir byrjuðu þess
vegna á því að skjóta reyk-
sprengjum pg táragasi (atf ýms-
um tegundum, sem ég fcann
éfcki sikál á) úr byssum yflii-
götavirkin til þess að hrekja
stúdentana burtu þaðam áður
en þóir réðust flraim með kyilf-
umar á loftd. Stúdentarnir lét-u
hins vegar íbúa húsanna fyrir
ofan götuvigin hella vatnd yfir
þau, því að, vatn hreinsar tára-
gas úr lofltinu á örskömmum
á útifundi. — Ljósm.: E.M.J.
arnir reyndu að grýta götu-
steinum á lögregluna, en þeg-
ar þeir driflu éfcbi, gripu þeir
til þess ráðs að fara upp á hús-
þök og kasta þaðam grjóti og
Molotov-kokteiluim ýtfir C.R.S.-
sveitirniar. Þegar lögreglan
nálgaðist fcveiífctu stúdenftamir
ofit í götuadgjuinum til að hetfta
framsófcn hennar (um þetta at-
riðd hetfur þó verið deilt: stúd-
enteroir halda þvi fram, aðþað
hatfi verið sprenigjur lögregl-
unnar, sem batfi kveifct í sum-
um virkjunum). Fjölmj,ar>gir
særðust á báða bóga, surndr ai-
varlega, og erfitt var að flytja
, hina særðu burtu. 1 ýmsum
blöðum var fcvariað undan þvi,
að lögreglan hetfðd mjög tor-
veldað starf sjúfcrafliðanma. Um
miðja nótt komu Nóbélsverð-
lauinahafarnir Kastler og Monod
á vettvang til að aðstoða við
brottflutnmg særðra.
Þrátt fyrir hina hörðu mót-
spyrnu stúdenta féilu götuvink-
in smám saman hvert á etftdr
öðru. Bn það liðu þó fjórir
klufckutímar áður en lögreglan
hafði náð öllu hverfimu á sitt
vald. Um hálf sex bað Cohn-
Bendit þá, sem efltir voru, að
dreifa sér. Stuttu siðar vora
fllestir stúdenitamir fflúnir, særð-
ir eða handtéknir, en nofckrir
voru þó enn í féLum inni í í-
búðarhúsum eða í skúmaskot-
um, og fóru flofckar lögregflu-
manna um hvertfið í leit að
þeim.
Því verður naumást lýst með
orðum hvemig umhorfs var
í Latínuhverffinu dagitnn etftir.
Um tvö leytið voru fjölmargar
götur efcki enn prðnar bílfærar.
þótt verbaroenn hefðu þá urnnið
við að lagfæra þær í fculda og
rigningu í teepa átta tíroa, og
uroferð um aðrar götur var
mjög erfið. Alls staðar' móttd
sjá leifar af götuviirkjum, brunna
bíla (180 bílar voru eyðdlagðir
eða stórskemmdir i bardagan-
um), ruslahauiga, brotna búðar-
glugga og uppbi-obniar götur.
Þrátt fyrir rigndnguna varlotft-
'ið viða enn mettað af táragasi.
Óskaplegur mantafjöldd var i
Latínuhvartfitnu, bæðd lögreiglu-
menn, stúdentar og vegfairendur
og víða var mikil spenna f
lóftinu, þegar líða tók á dag-
inn. Á einstaika stað kom jafn-
vel til átaka, og lögiregla kast-
aði tóragasspremgjvim, en venju-
lega létu stúdentar og lögregla
sér það nægja að horfast í au®u.
Stuindum sendu stúdentafnir
lögregflunni tóninn. Það vora
afckd fögur orð, og ísienzkur á-
horflandi varð þrumu lastimnyf-
ir því glóandi haitri sem ýtms-
ir stúdentar báru til varða lag-
anna.
Blöð, útvarp og sjónivarp
I
lýstu atburðum næturinnar ít-
arlega og skýrðu flrá skoðunum
yffirvaldainna á þeim. Sagt var
að 367 hefðu særzt (þar atf 251
lögregluiþjónn og 102 stúdenitar,
en lífcLegt er þó að tala særðira
stúdenta sé talsvert otf lág) ag
460 verið handiteknir. Flest-
um var þó sleppt ffljótlega.
1 flréttum var sagit, að roenn,
sem nátengdir væru lákdsstjóm-
immi, téldu að -bak við óeirð-
irnar stæðu roenn, sem vifldu
spilla fyrir friðarvidræðum
Norður.-Vietnam og Bandarfkj-,
anna í Paris, og virðist mér á
erlendum blöðum, að . þessi
skoðun hafii flogið nokkuð víða,-
þótt hentni hafi ekífci verið haid-
ið á lotfti hér sdðam. En hún
stenzt þó alls ekki gagmrýni,
þar sem meiri'hluti stúd-
snta er hlynmtar flriði í Viet-
nam, og Maoistar, sem hélzt
mætbi gruna um að vera and-
vígir friðarumræðunum, hötfðu
mjög litdl áhrif innian mótmæla-
hreyfiinigarinnar og voru þar að
auki andvígir þessum. móitmæla-
gönguim og óeirðum (þedr tófldu
þær áhrifalausar).
Sú skoðun kom eimnig viða
fram, að útlendir samsæris-
menn, sérfræðirígar í sifcæru-
hemaði í borgiuim, hetfðu þjálf-
að ‘stúdentana, kennt þeim til-
burðima og skipuiagt nfetamar.
„Hver hetfur kennt þessum
ungu mönnum að byggja götu-
vígi?“ spurðd Le Figaro. Þessi
skoðun stenzt varla héldur. í
frönskum sögubófcum og sitoáld-
sögum segir margt frá göta-
bardögum í París á 19. öld-
Þettá er edn af ,,hetfðuim“ Par-
ísarborgar, og stúdentamir hafla
heyrt lýsingar á götuvígiumum
1830, 1848 o.s.frv. Þedr þurfa
því efcki að sækja hugmyndiina
til útlanda. Og hvað tætenina
smertir, þá efast ég um að það
þurfi meira en venjulegt verks-
vit til að byggja götuvirki. Það
var líka augfljóet þeim, sem
vél fylgdust með atburðum, að
stúdemtamir lærðu smám sam-
an af reynslunmi. Byrstu götu-
vígin 6. maí voru lítil og
fclaufafleg, en menn sáu þá
hverndg bezt væri að stoipu-
leggja slífcar framifcvæmdir, og
sú reynsla kom að miklu gagni
10.-11. maí. Mér virtist ytfir-
leitt að stúdentar væru h'tið
sfoipulagðir, en þeir voru ffljótir
að huigsa og óhrasddir ogkunnu
því að bregðast við, þóitt þeim
væri alls ékki getfin storpun uw
það, hvað þeir ættu að gera,
Hvað ,,gæzlusveitir“ stúdentí
snertir virtust mér þær vemju-
lega sjólfskipaðar á staðnum.
Þennan laugardag boðuðutvj
stærstu verfclýðssambönd Frakki
lands C. G. T. og C.F.D.T. sói-<
arhringsverkfall og krötfugöngrf
mánudagiinn 13. maí til aa
styðja fcröfiur stúdenta.
tíma. Lögreglan reyndi stund-
og gerðu út gæzlusyeátir til að uim að koma í ,veg fyrir þetta
sjá um að allt færi fram með með þvi að sfcjóita táragasi inn
ró og sp^fct. Þeir munu hafa um gjluigiga fbúðanmia. Stúdent-