Þjóðviljinn - 23.08.1968, Blaðsíða 8

Þjóðviljinn - 23.08.1968, Blaðsíða 8
/ 7* 3 SÍÐA — WÓÐVIUIN3N — Fösfcudagur 23. ágúst 1068 _____AGATHA CHRISTIE: E I LÍ F NÓTT — Ég sé að þú heldur að ég vilji ef tál viffiL seilja staðinn og fara héðan vegna andláts EJliar, eagði ég. — En þannig er það alls ek-ki. Við áttum héma heima og vorum hamingjusöm og hér mum ég eiga bezt með að minnast hennar. Ég sel ekki Sígaunahiaga — hvað sem i boði er. I>að er al- veg endanlegt svar. Augu okkar mættust. Það var eins og dálítið einvígi færi fram. Síðan leit hún niður. Ég herti upp hugann og tók til máls. — Mér kemur þetta auðvitað ekki við, en þú varsf einu simni gift. Hét eiginmaður þinn Stand- ford Lloyd? Hún horfði á mig lamga stund án þess að mæla orð. Síðan sagði hún snögglega: — Já, og sneri sér undan. 21 Ringulreið — það er það eina sem ég man þegar ég lít til baka. Elaðamenn að spyrja spuminga — biðja um viðföl — ótal bréf og símskeyti — Greta sá um allt.. Hið fyrsta sem virtiist reynd- ar furðulegt var að fjölskylda Elliar var ails ekki í Amerfku eins og við höfðum haldið. Það kom mér vissulega á óvart að flestir vpru einmitt á Emglandi. Það undraði mig að vísu ekki með Coru van Stuyvesant. Hún var eirðarlaus kvenmaður. alltaf á "eimlægum bömum til Evrópu, ftalíu, Parísar, London og aftur til Bandaríkianna, á Paim Beach og vestur á búgarðinn, út og suður æ og ævinlega. Daginn sem Ellie lézt hafði hún ekki verið nema í ejötíu kílómetra fjarlægð að dekra við þá dutt- hm°a sína að eianast hús í Emg- landi. Hún hafði þotið yfir till London pg farið til nýrra fast- eignasala og fengið að líta á ný hús og hafði verið á ferð um landsbyggðina áð skoða hús þennan tiltekna dag. Það''kom á daginn að Stan- ford Lloyd hafði komið yfir um með sömu flugvél til að vera á viðskiptafundi í London. Þetta fólk frétti ekki lát Elliar af skeytunum sem við semdum vest- ur an haf, heldur las það fregn- ina í ensku þlöðunum. Leiðindaósamlyndi varð út af legstað Elliar. Ég hafði talið eðlilagt Pg sjálfsagt að hún yrði grafin hér, þar sem hún halfði dáið. Héma þar sem við höfðum átt heima samam. En fjölskylda Blliar var mjög mótfalþn þessu. Ættingjamir vildu að líkið yrði flutt til Bandaríkjanma og hún grafin hjá forfeðrum sínum. Þar sem afi hemnar og faðir, móðdr hennar og allir hinir höfðu verið lagðþ' til hinztu hvíldar. Ég býst við, að það hafi verið eölilegt, þegar far- ið var að hugsa um það nánar. Andrew Lippincott kom niður- eftir að ræða um þetta við mig. Hanm hélt skymsamilega á mál- unum. — Hún lét ekki í ljós neinax óskir um hvar hún vildi láta jarða sig, sagði hann við mig. — Af hverju hefði hún átt að gera það? spurði ég með tvfsa. — Hvað var bún gömul — tutt- ugu og eins? Hver hugsar um dauðanm þegar hanm er tuttu-gu og eins árs? Hver fer að hugsa um legstað á heim aldri? Ef við hefðum nökkum tíma huigsað um það, þá hefðum við gert ráð fyrir að við yrðum jörðuð ein- hvers staðar saman, jafnvel þótt við dæjum e!kki á sama tímia. En hver hugsar um dauðann á unga aldri? — Mjög réttilega athugað, sagði herra Lippincott. Síðan sagði hann: — Ég er hræddur um að þú verðir lfka að koma til Bandaríkjanna eins og þú skil- ur. Það er ýmislegt sem þú þarft að kynna þér á viðskipta- sviðinu. — Hvers kona,r viðskipti? Hvað koma viðskipti mér við? — Þau gætu komið þér tals- vert við,- sagði hann. — Hefurðu ekki gert þér ljóst að þú er|t aðalerfimai henrnar samkvæmt erfðaskirénni? — Áttu við vegna bess að ég stóð hemhi næst eða eitthvað þess háttar? — Nei, samkvaemt erfðaskfánni. — Ég vissi ekki að hún hefði gert erfðaskrá. — Jú, reyndar, sagði Lippin- cott. — Ellie bar gott skyníbragð á viðskipfin/ Hún þunfti þess meö, skilurðu. Hún hafði lifað Og hrærzt í slífeu. Hún gerði arfðaskrá þegar hún varð mynd- ug og nasstum strax á eftir gekk hún í hjónaband. Erfðaskráin var .geymd hjá 4ögfr^eðingi henn-. ar í London ásamt beiðni um að eirntak af henni yrði sent yfir um til mín. Hann hikaði við og sagði síðan: — Ef þú kemur til Bandaríkjanna sem ég ræð þér til, þá álít ég líka að þú ættir að fá góðan lögfræðing til að taka áð sér mál þín. — Hvers vegna? — Vegna þess að þegar um er að ræða óhemju eignir, fast- eignir í stórum stfl, hlutabréf í mörgum iðnaðarfyrirtækjum, þá er full hörf fyrir fagleear ráð- leggingar. — Ég hef ekkert vit á slfkum hlutum, sagði ég. — Ég er alveg ókunnugur þeim. — Það skil ég vel, sagði herra Lippincott. — Gæti ég ekki ferngið þiig til að sjá um þetta allt? — Það gaetirðu að vísu. — Jæja, af hverju geri ég það þá ekkd? — Hvað sem því líður, þá á- lít óg rétt, að þú hafir sérstakan umiboðsmann. Ég hef með hönd- um mál allmargra úr ifjölskyld- unni nú þegar og hagsmunimir gætu stan'gazt á. Ef þú vilt að ég annist mái þín, skal ég hins vegar sjá til þess að hagstnuna þinna sé vel gætt með því að fær og heiðarlegur lögfræðingur taki við þeim. — Þökk fyrir, sagði ég, — það er mjög vinsamlegt af þér. — Ef ég má vera dálítið per- sónulegur — hann varð svolítið vandræðalesur á svipurinn og ég hafði undir niðri gaiman af vandræðum hans. — Já? sagði ég. — Ég myndi vilja ráðleggja þér að vera mjög varfærinn í sambandi við undirskriftir á skjölum. öllum viðskiptaskjölum. Áður en bú undirritar nokkuð, skaltu lesa bað vandlega og vel. — Myndi^ ég átta miig á. slíku $kjali ef ég læsi bað? — 0f innihaldið er ekki alveg ljóst, skaltu bera bað undir lög- fræðilegan ráðunaut binn. — Ertu að vara mig við ein- hver.ium sérstökum? sagði ég og áhugi miinn vaknaði allt í einu. — Þessari spuminigu get ég ekki svarað, sasði herra Lippin- cott. — En betta skal ég segja: Þegar geysiháar fjárhæðir eru annars vegar . er ráðlegast að treyista engum. Hann var þá að vara miig við einhverjum, en hann ætlaði ekiki að nefna nein nöfn. Það sá ég. Var það Cora sem hann átti við? Eða hafði hann einhverjar gmn- semdir — kannski gamlar grun- semdir í garð Stanfords Lloyds, þessa blómlega bankamanns, svo alúðlegs, auðugs og áhyggju- lauss, sem hafði nýlega komið hingað yfir um í viðsikiptaerind- um? Kynni það að yerða Frank frændi sem nálagðist mig með einhver skjöl? Ég sá sjálfan mig fyrir mér í svipmynd sem sak- lausan aula syndandi í vatni, umkringdan fjandsamleaum kró- Jródílum sem alljr brostu fölsk- um vináttutorosum. — Heimunánn er illur staður, sagði herra Lippincott. Það var kannski heimskulegt alf mér, en allt í einu spurði ég hann spu-minigar. — Er nokkur sem hagnast á dauða Elliar? spurði ég. Hann leit hvasst á mig. — Þetta er einkennileg spum- ing. Af hverju spyrðu? — Ég veit það ekki, sagði ég. — Mér datt þetta bara í hug. — Þú hagnast fjárhagslega, sagði hann. — Auðvitað, sagði ég. — Það tel ég víst. Ég átti við —„eru aðrir sem hagnast fjárhagslega? Lippdncott þagði drykManga stund. — Ef þú átt við, sagðd hamn, — hvort nokkrir hagnist fjárhags- lega á erfðaskrá Fenellu, þá er það í smáum stdl. Nokkrir gaml- ir þjónar, gömul bamfóstra, ein eða tvær góðgerðastofnandr, en ekkert sem máli skiptir. Ung- frú Andersen fær fjárupphæð, en ekki sóriega hóa, því að eins og þú sennilega veizt, jjhalfðd hún þegar ráðstafað allhárri fjárupp- hæð til hennar á annan hátt. Ég kinkaðii kolli. Ellie hafðd sagt mér frá þvi. — Þú varst eiginmaður henn- ar. Hún átti enga aðra nána ættingja. En ég býst ekki við að þú hafir beinlínis átt við það með spumingu þinni. — Ég veit ekki almennilega hvað ég átti við, sagði ég. — En með einihvevju móti hefur bér tekizt, að gera mig tortrygginn. Tnrtrygginn gagnvart einhverju eða einhverjum. Einfaldlega — tortrygginn. Ég hef ekkert vit á fjármálum, bætti ég við. — Nei, það er augljóst. Og ég vil aðeins segja það að ég helf enga ' ákveðna vitneskju, engar ákveðnar grunsemdir af neinu tagi- Þega.r einhver deyr fer venjulega fram upþgjör á eign- um hins látna. Þetta kann að taka skómma stund eða þá að það stendur yfir ámm saman. ■— Þú átt við það, sagði ég, — að einhver af hinum kynnd að nota þetta tækifæri til að mata krókinn. Eá mig jalfnivél til ' að undirrita afsöl — eða hvað að nú er kallað. > — Ef málefni Fenellu væru ekki í því óaðfinnanlega ástandd sem þa-u ættu að vera, þá — jó, þá er ekki óhugsandi að hið ó- værata lát hennar kunni að koma einhverjum, ég nefni engin nöfn, KROSSGÁTAN Lárétt: 1 vöxtur, 5 rölt, 7 ein- kennisstafir, 9 kosnimg, 11 dæld, 13 fóðra, 14 morg, 16 einkenn- isstafir, 17 kvendýr, 19 saxar. Lóðrétt: 1 innbú, 2 tímabil, 3 ritverk, 4 atonka, 6 versnar, 8 glöð, 10 atrour, 12 viegur, 15 svipuð, 18 eins. GOLDILOCfiS pan-cleaner pottasvampnr sem getnr ekki ryðgað SKOTT A — Ja, það ar svei mér gott að vera siterikur á taugum núna. Bílasalinn VIÐ VITATORG Símar: 12500 og 12600. Bílasala — Bílakaup — Bílaskipti x Bílar fyrir skuldabréf: Taunus 12 M ’63 Taunus 17 M ’63 Zephyr 4 ’63 Mercedes Benz ’58, ’59, ’61 og ’63 DAF ’63 Skoda Oktavia ’63 Rambler ’61 og ’65. Einnig nokkrir sendiferðabflar með leyfum. Opið alla virka daga frá kl. 9,00 — 22,00. Laugardaga frá kl. 9.00—18.00 Ódýrt! - Ódýrt! Dömubuxur, telpnabuxur, skyrtupeysur heilar og hálferma á drengi, terylenebuxur, gallabuxur. úlpur Siggabúð Skólavörðustíg 20. VÖRUÚRVAL DÖMUBUXUR - TELPN ABUXUR — Vinnubuxur karlmanna. verð frá kr 145 — 525. AmerískaT sportbuxur, sísléttar (Koratron) sem nviar eftir hvem bvott O. L. Laugavegi 71 Sími 20141 VELALEIGA Símonar Símonarsonar. Sími 33544. Önnumst múrbrot og flesta loftpressuvinnu. — Einnig skurðgröft Rýmingarsala m.a. kvenblússur, herrasportpeysur, herrasport- blússur,i telpnastretchbuxur. telpnapeysur og sum- argallabuxur Drengjapeysur skyrtur, sportblúss- uh og tervlenebuxur Verzlunin FÍFA Laugavegi 99 (inng frá Snorrabraut). %

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.